γιατι το λες αυτο;
Καζίνο: εμπειρίες και διδάγματα
- Μέλος που άνοιξε το νήμα ADMIRAL GR
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 3K
- Εμφανίσεις 359K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)
OP
OP
ADMIRAL GR
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 27 Αυγ 2005
- Μηνύματα
- 15.363
- Κριτικές
- 3
- Like
- 7.014
- Πόντοι
- 1.486
Γυρνα καμια εκατοστη σελίδες πισω να δεις το συστημα σου
...
Μεγαλο κεφαλαιο,ελαχιστη απόδοση, με 97,5% επιτυχια...
Πρώτα από όλα αυτό είναι δικό σου σύστημα και όχι δικό μου.Δευτερο δεν έχεις επιτυχία 97.5% αλλά χασούρα 100% γιατί κάνεις ότι χειρότερο.Παιζεις όλη την ρουλέτα για να πάρεις μια μάρκα έλα όμως που κάποια στιγμή θα χάσεις και θα πρέπει να κερδίσεις 35 φορές σερί για να ρεφαρεις;Ό τζόγος θέλει να παίξεις συγκεντρωτικά και καθ'υψος οχι κατά πλατος.Το συστήνω το σύστημα σου μόνο για όσους θέλουν να πετάξουν τα λεφτά τους!
ολα τα πετυχημενα συστηματα ειναι αυτα που απαιτουν λιγες μαρκες για πονταρισμα...
μικρη σημασια εχει ποιο απο τα δυο...ολα εξαρτωνται απο τον παιχτη...τον σωστο παιχτη...
filotomaristis
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Οκτ 2017
- Μηνύματα
- 10
- Like
- 16
- Πόντοι
- 0
Ρουλέτα είναι αδύνατο να κερδίσεις με απλά συστήματα. Ο μόνος τρόπος είναι να υπολογίσεις την ταχύτητα της μπίλιας αλλά ελάχιστοι μπορούν να το πετύχουν.
Γίνεται αλλά είναι τόσο δύσκολο που έχει καταντήσει να θεωρείται αδύνατο.Για τους ποιο διαβασμένους υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι τους οποίους το καζίνο τους ονομάζει advance παίχτες που μπορούν με το παιχνίδι τους να έχουν το πάνω χέρι και τις πιθανότητες με το μέρος τους. Είναι τόσο λίγοι που σχεδόν αποκλείεται να τους συναντησεται ποτε.
OP
OP
ADMIRAL GR
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 27 Αυγ 2005
- Μηνύματα
- 15.363
- Κριτικές
- 3
- Like
- 7.014
- Πόντοι
- 1.486
Διαβασε Σουρούνη.."Ο χορός των Ρόδων"...
Tωρα μαλιστα.Ενας συγγραφεας που ξαφνικα εγινε master στην ρουλετα και τιναξε την μπανκα στον αερα.Ιστοριες για αγριους και τερατα αλλα το αποτελεσμα ηταν οτι μπορει να μην κονομησε απο την ρουλετα αλλα απο τα βιβλια που πουλησε ασχετα βεβαια μετα ποσοι κλαψαν τα λεφτακια τους με τα συστηματα που ακολουθησαν μεσα απο το βιβλιο.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Αντώνης Σουρούνης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. To 1960, με την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών, εγκαταστάθηκε στη Γερμανία, όπου είχαν ήδη μεταναστεύσει συγγενείς του. Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Κολωνίας, του Σααρμπρύκεν και του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία. Στη συνέχεια εργάστηκε σε ποικίλα επαγγέλματα: από τραπεζικός υπάλληλος μέχρι ναυτικός και από hotel boy μέχρι επαγγελματίας παίκτης ρουλέτας. Έζησε στην Φρανκφούρτη έως το 1970 όταν επέστρεψε στην Θεσσαλονίκη, ενώ από το 1987 είναι μόνιμος κάτοικος Αθηνών και βιοπορίζεται ως συγγραφέας.
Εμφανίζεται στα γράμματα το 1969 με το έργο του Ένα αγόρι γελάει και κλαίει. Η «αυθόρμητη πρόζα» που θα γίνει στη συνέχεια ιδιαίτερος αφηγηματικός τρόπος του Σουρούνη, αρχίζει να αναδεικνύεται από το επόμενο βιβλίο του, το μυθιστόρημα Οι Συμπαίχτες που εκδίδεται το 1977. Οι ιστορίες του βασίζονται στα βιώματα του συγγραφέα, σε αυτοαναφορικά γεγονότα, ενώ ο ίδιος ως παρατηρητής μετουσιώνει σε λογοτεχνία και σε ανθρώπινη φιγούρα το βιωματικό του υλικό.[1] Στο έργο του διαγράφονται πρωτότυποι και αληθινοί οι αφηγηματικοί χαρακτήρες, μετανάστες στην πλειονότητά τους -ανάμεσά τους και ο συγγραφέας ως πρωταγωνιστής μέσα από τα εναλλακτικά του πρόσωπα.
Στο έργο του Σουρούνη μπορούμε να διακρίνουμε δυο περιόδους: στα πρώτα του βιβλία η δράση τοποθετείται στην Γερμανία και οι ήρωες είναι συνήθως μετανάστες, άτομα λαϊκά που βρίσκονται στο περιθώριο της κοινωνικής αποδοχής.[2] Είτε οι ήρωες εμφανίζονται ως λούμπεν φιγούρες της νύχτας είτε ως βιομηχανικοί εργάτες, η πρώτη ύλη των διηγημάτων και συγχρόνως ο άξονας γύρω από τον οποίον στρέφεται η θεματογραφία των πρώτων έργων είναι πάντα η ζωή του γκάσταρμπάιτερ.
Ο Σ. Τσακνιάς προχωρά, ωστόσο, εδώ σε μια σημαντική παρατήρηση: «Ήρωάς του, κατά κανόνα, δεν είναι ο απελπισμένος μετανάστης που τσακίζει τα κόκαλά του σε μια παρακατιανή δουλεία, για ένα χαμηλό μεροκάματο [...].Οι ήρωές του αποφεύγουν μεθοδικά και συστηματικά την «έντιμον εργασίαν» και σκαρφίζονται όλων των ειδών τα κόλπα, τις κατεργαριές και τις κομπίνες ώστε να ζήσουν όσο το δυνατό πιο παρασιτικά και να κατακτήσουν όσο το δυνατό πιο γρήγορα την περίοπτη θέση που στήνει εμπρός στα σκοτεινά μάτια τους τό απαστράπτον καταναλωτικό πρότυπο. [...] Προς τούτοις, μοναδικός εξοπλισμός τους φαίνεται να είναι η θητεία τους στη νεοελληνική προβληματική για το πως θα «πιάσουμε την καλή» και ο ευμεγέθης και ακαταπόνητος μεσογειακός τους φαλλός για τον οποίον είναι, η, φαντάζονται πως είναι, υπερήφανοι. [...] Αυτή η αναγωγή του φαλλού σε υπέρτατη αξία, είναι μια εύστοχη καλλιτεχνική επινόηση, ένα επιδέξιο συγγραφικό τέχνασμα, μέσω του οποίου ο Σουρούνης αποκαλύπτει με τρόπο πλάγιο και υπαινικτικό, ύπουλο θα έλεγα, καταστάσεις που ενώ είναι αυτόχρημα δραματικές, αν περιγράφονταν στα διηγήματά του αναλυτικά θα ήταν απλώς πληκτικές. Αυτό που δεν λέγεται, αλλά οπωσδήποτε νοείται ή συνάγεται, τοποθετημένο στην περιοχή της σιωπής, που είναι η άλλη όψη της αφήγησης, φορτίζει τα λεγόμενα με μια υπόγεια δραματική συγκίνηση.[3]
Η μαεστρία του Σουρούνη εντοπίζεται ακριβώς εκεί που η κυνική και σκαμπρόζικη ματιά του συγγραφέα και η επισταμένη κοινωνική του παρατήρηση τέμνονται με το ενδιαφέρον του για την κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης των ηρώων του.
Διατηρώντας πάντοτε την αυτοαναφορικότητα και το βίωμα ως πυρήνα της μυθοπλαστικής τους σύνθεσης, τα έργα του Σουρούνη από το 1990 κι έπειτα, έχουν ως χώρο τους την Ελλάδα και ως ήρωα τον, επαναπατρισμένο πια, μετανάστη.
Το 1995 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το βιβλίο "Ο χορός των ρόδων". Το 2006 απέσπασε από την εξαμηνιαία λογοτεχνική επιθεώρηση του περιοδικού να ένα μήλο και έναν χρόνο αργότερα από το περιοδικό Διαβάζω το «Βραβείο μυθιστορήματος» για το έργο του Το μονοπάτι στη θάλασσα.
Περίληψη
«Πρόκειται για γεννημένο παραμυθά, που ξέρει να παίζει καλά με τις ευκολίες και τις δυσκολίες της αφήγησής του, όπως οι ήρωες του βιβλίου του παίζουν τη ρουλέτα. Κρατώντας σταθερά το σπάγκο της διήγησης στο χέρι, τον αμολά ή τον τον τραβά, κι όχι μονάχα εκεί που το περιμένεις».
Δ. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ, εφημ. Το Βήμα
«Ο Χορός των Ρόδων θυμίζει χολιγουντιανή περιπέτεια, από τις καλύτερες του είδους, δομημένη με σωστά μελετημένες δόσεις χιούμορ και σεξ, με προσεγμένες λεπτομέρειες και απροσδόκητα ευρήματα. Τελικώς, πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζεται χωρίς ανάσα από την αρχή ως το τέλος».
Δ. ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, εφημ. Τα Νέα
«Ο Αντώνης Σουρούνης γνωρίζει πολύ καλά και τη λογική του νεοέλληνα, διεισδύει ολοκληρωτικά σ' αυτόν με τη λογοτεχνία και πετυχαίνει να ταρακουνήσει και τα λιμνάζοντα ύδατα –με τη γλώσσα– αλλά και τα εγκεφαλικά κύτταρα – με την καταπληκτική του ευχέρεια στο ρεαλιστικό παραμύθι».
ΧΡ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, εφημ. Αυγή
«Κυρίως, όμως, το μυθιστόρημα αυτό του Σουρούνη είναι ένα έξοχο ψυχογράφημα των ανθρώπων της ρουλέτας. Το ενδιαφέρον του αναγνώστη μένει αμείωτο ως την τελευταία σελίδα και εξαιτίας του χιούμορ που διαποτίζει όλη την αφήγηση και που συχνά προκαλεί δυνατό γέλιο (σπάνιο στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία)».
Κ. ΤΣΑΟΥΣΗΣ, εφημ. Έθνος της Κυριακής
«Χωρίς το βιβλίο να χάνει την ένταση και τη γοητεία της εποχής της αλητείας, είναι πλουσιότερο τώρα κατά μια βαθιά και τρυφερή ματιά σε ανθρώπινες καταστάσεις, όπως η φθορά του σώματος και του μυαλού, τα γηρατειά και ο θάνατος, η πίστη σε αρχές (όχι σε ηθικολογίες και τέτοια) και σε πρόσωπα».
Ν. ΝΤΟΚΑΣ, εφημ. Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
OP
OP
ADMIRAL GR
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 27 Αυγ 2005
- Μηνύματα
- 15.363
- Κριτικές
- 3
- Like
- 7.014
- Πόντοι
- 1.486
Δεν εβαλα το βιβλίο για να μου παραθέσεις τις κριτικές...Το εβαλα για τα διαβάσεις και να προσπαθησεις να καταλάβεις πώς προσεγγίζει τη "μαχη" με τη "Βασίλισσα του τζόγου".Εκτός από τις λιστες επί τρεις μηνες όλων των τραπεζιών που παρακολουθούσε στο Μπαντεν-Μπαντεν,υπολόγιζε και τα σημεία που ηταν τοποθετημένα τα τραπέζια,αν ηταν εκτεθειμένα σε ρευμα,ακόμα και την υγρασία και τον ιδρώτα που τυχόν θα ειχε στα χερια του ο γκρουπιέρης όταν επιανε τη μπίλια.
Εκείνη την εποχή ηταν πιο ευκολο να "διαβασεις" τις τασεις των τραπεζιών γιατι δεν ρεγουλαρονταν οι τροχοί και μετα από λιγο καιρό,ειχαν σαφεις ενδείξεις προτίμησεις τοξων...
Ο τυπος και παραμυθάς να ηταν,ειχε εντρυφησει στον υπερθετικό βαθμό.Και αν δεν επαιζε όπως λες,υπ΄ηρχαν οι αλλοι που βασιστηκαν σε αυτα τα συστηματα..
Τώρα τι να σχολιάσω για έναν συγγραφέα μυθιστορήματος που γράφει παραμύθια της Χαλιμάς.Οτι υπολόγιζε τα τραπέζια,αν ηταν εκτεθειμένα σε ρευμα,ακόμα και την υγρασία και τον ιδρώτα που τυχόν θα ειχε στα χερια του ο γκρουπιέρης όταν επιανε τη μπίλια και όλα αυτα με το ματι;Ό άνθρωπος είχε ξεπεράσει κατά πολύ τους πιο εξελιγμένους υπολογιστες.Ειπαμε παραμυθαντζης αλλά να υπάρχει και ένα μέτρο.Ελεος!!!
εβρισκε το ελαττωμα του καθε τροχου ...πραγματι παιζει το θεμα αυτο κυριως απο κακη συντηρηση η ακομα και απο κατασκευη του
Το να βρει καποιος το ελλατωμα σε ενα τροχο ρουλετας ειναι το μονο ευκολο.Κανεις μια στατιστικη σε 1000 μπιλιες και αν δεις καποια νουμερα η καποια τοξα να πανε σταθερα μπροστα και να επαναλαμβανονται τοτε σιγουρα κατι τρεχει με τον τροχο.Αλλα να λεει ο Σουρουνης οτι υπολόγιζε τα τραπέζια,αν ηταν εκτεθειμένα σε ρευμα,ακόμα και την υγρασία και τον ιδρώτα που τυχόν θα ειχε στα χερια του ο γκρουπιέρης όταν επιανε τη μπίλια αυτα ειναι για γελια.Ολοι οσοι ειναι παλιοι και εχουν εμπειρια απο παλιες ρουλετες ξερουν οτι ηταν πολυ ποιο ευκολο να τις διαβασεις ενω οι συγχρωνες ειναι πολυ ποιο δυσκολες στο να τις ανιχνευσεις ασε τις μπιλιες που ηταν βαριες απο ελεφαντοδοντο και καθοταν με την μια στο νουμερο και οχι να πηδανε σαν αγριοκατσικο.
Βρη
συμφωνω σε ολα ...ετσι ακριβως οπως τα λες ειναι...και ο Σουρουνης παρατηρηση σε πληθος μπιλιων εκανε που τοτε ειχε νοημα με τους τροχους κ τις τοτε μπιλιες . Φιλε σωστοτατος
