Καμιά ιδέα πώς να ταΐσω το γατάκι;

[kotobiftekos]

στοργή και προδέρμ.. και διαζύγιο...

τσου μαθιματα απο εσε!!!


καμια φοτο βανε ινε προτεσ!!!!!!!!!

 

[tramountana]

οι κεραμιδογατοι ζουν το πολυ 2-4 χρονια max γιατι μεσα σ ολα τρωνε/πινουν κ οτι να ναι..οπως γαλα

ναι αλλά έχουν γλεντήσει την ζωή τους  ;)

 

[kotobiftekos]

ναι αλλά έχουν γλεντήσει την ζωή τους  ;)

καλιτερα μια μερα λεφτεροσ παρα σε χρισο κλουβι

 

[foufoutos_30]

ναι αλλά έχουν γλεντήσει την ζωή τους  ;)

εαν ειναι σε μερος οπου τα ταιζουν σταθερα, εχουν καθαρο νερακι και δεν εχει σκυλια ειναι αρχοντες

τις προαλλες γλυτωσα απο εναν σκυλο μια γατα

την ειχε αρπαξει στο στομα και την κουναγε περα δωθε

τον κλωτσησα την αφησε και την ξαναπιασε..τοτε τον χτυπησα αλλη μια φορα και την αφησε..η γατα εφυγε σφαιρα

την επομενη μερα την ειδα και ηταν μια χαρα

 

[tramountana]

εαν ειναι σε μερος οπου τα ταιζουν σταθερα, εχουν καθαρο νερακι και δεν εχει σκυλια ειναι αρχοντες

τις προαλλες γλυτωσα απο εναν σκυλο μια γατα

την ειχε αρπαξει στο στομα και την κουναγε περα δωθε

τον κλωτσησα την αφησε και την ξαναπιασε..τοτε τον χτυπησα αλλη μια φορα και την αφησε..η γατα εφυγε σφαιρα

την επομενη μερα την ειδα και ηταν μια χαρα

έτσι κάνουν οι σκύλοι.. τις κουνάνε πέρα δώθε με σκοπό να σπάσει η σπονδυλική στήλη...

αλλά έχω δεί κεραμιδόγατο να τον έχουν στριμώξει 3 κόπροι ευμεγέθεις και ξαφνικά να ρίχνει μια νυχιά στην μουσούδα του ενός που έφυγε σαν σφαίρα σκούζωντας με την μούρη μέσα στα αίματα.. οι άλλοι δυό δεν τολμήσανε να του χωθούνε...

εντάξει αλλά αμα έχουν φαί και νερό γίνονται μαλθακοί..

πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς οι κεραμιδόγατοι ευχαριστιούνται πήδημα στην σύντομη ζωή τους...  ;)

 

[foufoutos_30]

έτσι κάνουν οι σκύλοι.. τις κουνάνε πέρα δώθε με σκοπό να σπάσει η σπονδυλική στήλη...

αλλά έχω δεί κεραμιδόγατο να τον έχουν στριμώξει 3 κόπροι ευμεγέθεις και ξαφνικά να ρίχνει μια νυχιά στην μουσούδα του ενός που έφυγε σαν σφαίρα σκούζωντας με την μούρη μέσα στα αίματα.. οι άλλοι δυό δεν τολμήσανε να του χωθούνε...

εντάξει αλλά αμα έχουν φαί και νερό γίνονται μαλθακοί..

πάντως είτε έτσι είτε αλλιώς οι κεραμιδόγατοι ευχαριστιούνται πήδημα στην σύντομη ζωή τους...  ;)

στην περιπτωση μ της επιτεθηκε ο μεγαλοσωμος σκυλος

πιο πανω ηταν 2 αδυνατα σε σημειο να φενονται κοκαλα και κοιτουσαν

και ολα με λουρακια στον λαιμο

 

[foufoutos_30]

θα τους εβαζα κατι να φανε αλλα μετα δεν θ εφευγαν απο εκει και δεν θ αφηναν γατα για γατα

 

[Rythm]

γιατι τα περιστερια;;;

σαν χασισωμενα ειναι

εαν πας λιγο γρηγορα τα εχεις πατησει

Περιστερια και δεκαοχτουρες εχουν ξεφυγει...Πριν λιγα χρονια ενα απο αυτα ενω σηκωνοταν απο το εδαφος με τρακαρε...Ευτυχως φορουσα γυαλια ηλιου αλλιως θα μου βγαζε κανα ματι....

 

[kotobiftekos]

Περιστερια και δεκαοχτουρες εχουν ξεφυγει...Πριν λιγα χρονια ενα απο αυτα ενω σηκωνοταν απο το εδαφος με τρακαρε...Ευτυχως φορουσα γυαλια ηλιου αλλιως θα μου βγαζε κανα ματι....

να φτιακσισ τιν κορνα

 

[foufoutos_30]

Περιστερια και δεκαοχτουρες εχουν ξεφυγει...Πριν λιγα χρονια ενα απο αυτα ενω σηκωνοταν απο το εδαφος με τρακαρε...Ευτυχως φορουσα γυαλια ηλιου αλλιως θα μου βγαζε κανα ματι....

νεκροζωντανα λεμε

τσομπις

 

[wolfakis7]

για μια γκοθού αύτό είναι προσβολή ! ;)

να παρει λεωφορειο η καριολα

ρε κονιορδε θα παρεις κανα βρουμμμμμμμμ ή ακομα θα κυκλοφορεις πρα πρα πρα πρα

νο μανει ρε ψηλε

 

[Φανούρης Τζούρας]

Γειά σου μικρούλη...

Με τα μάτια της φαντασίας μου έβλεπα τον μικρούλη να μεγαλώνει και εμένα να σας ενημερώνω για τις προόδους του μέσα από αυτό το θέμα, που θα συμπλήρωνε πολλές σελίδες.
Διαβάζεται ίσως αστείο, αλλά φανταζόμουν να τον παίρνω μαζί μου σε κάποιες απ' τις τσάρκες και να τον φωτογραφίζω μπροστά από τα σπιτάκια.
Μάλιστα σκεφτόμουν ότι θα πρότεινα σε κάποιες κοπέλες να τον κρατάνε αγκαλιά για να τον φωτογραφίζω  μαζί τους (Εννοείται τις κοπέλες από το λαιμό και κάτω).
Οταν γύρισα από την κτηνίατρο, τον πήρα στις χούφτες μου και κάθησα στην πολυθρόνα.
Τον έβλεπα ν' αργοσαλεύει και ν' αναπνέει δύσκολα.
Ενιωθα ένα σφίξιμο στο στήθος. Μια στεναχώρια με κυρίευε.
Είναι  συγκλονιστικό να ''σβήνει'' ένα μικρό πλασματάκι κυριολεκτικά μέσα στα χέρια σου και εσύ ανήμπορος απλά να παρακολουθείς και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
Κάποια στιγμή νιαούρισε αδύναμα και το κορμάκι του έμεινε ακίνητο. Τον μετέφερα απαλά από τη μία, στην άλλη μου παλάμη χωρίς ν' αντιδράσει.
Κατάλαβα ότι είχε ''κοιμηθεί''.
Δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά μου και τα μάτια θάμπωσαν.
Ημουν μόνος στο σπίτι και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει.
Ενα κλάμα βουβό και γεμάτο πόνο.
Ο μικρούλης μου είχε ''φύγει''.
Αργότερα και στην προσπάθειά μου να νιώσω λίγη ανακούφιση, σκέφτηκα ότι είναι παρήγορο πως μέσα από τις σελίδες αυτού του θέματος, αλλά και μέσα στον καθένα από εμάς ξεχωριστά, θα συνεχίσει να ζεί.
Ο μικρούλης μπορεί να μήν κατάφερε να επιβιώσει, κατάφερε όμως ν' αποκαλύψει την καλοσύνη και τα συναισθήματα συμπάθειας των μελών ενός site για μπουρδέλα και πουτάνες απέναντι στα ζώα. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.
Τελικά, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Σας ευχαριστώ.

 

[Velvy_2]

Θυμήθηκα το χαμό των 2 πιο υπέροχων γατιών του κόσμου ολάκερου και με πήραν τα κλάματα κι εμένα.

 

[dimmits]

Αργότερα και στην προσπάθειά μου να νιώσω λίγη ανακούφιση, σκέφτηκα ότι είναι παρήγορο πως μέσα από τις σελίδες αυτού του θέματος, αλλά και μέσα στον καθένα από εμάς ξεχωριστά, θα συνεχίσει να ζεί.
Ο μικρούλης μπορεί να μήν κατάφερε να επιβιώσει, κατάφερε όμως ν' αποκαλύψει την καλοσύνη και τα συναισθήματα συμπάθειας των μελών ενός site για μπουρδέλα και πουτάνες απέναντι στα ζώα. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.
Τελικά, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Σας ευχαριστώ.

 

[διομήδης]

Eγω σ'ευχαριστώ, που μου θύμισες οτι η ανιδιοτελής αγάπη ίσως είναι το μοναδικό αγαθό που δεν εξαγοράζεται.

 

[master21]

Γειά σου μικρούλη...

Με τα μάτια της φαντασίας μου έβλεπα τον μικρούλη να μεγαλώνει και εμένα να σας ενημερώνω για τις προόδους του μέσα από αυτό το θέμα, που θα συμπλήρωνε πολλές σελίδες.
Διαβάζεται ίσως αστείο, αλλά φανταζόμουν να τον παίρνω μαζί μου σε κάποιες απ' τις τσάρκες και να τον φωτογραφίζω μπροστά από τα σπιτάκια.
Μάλιστα σκεφτόμουν ότι θα πρότεινα σε κάποιες κοπέλες να τον κρατάνε αγκαλιά για να τον φωτογραφίζω  μαζί τους (Εννοείται τις κοπέλες από το λαιμό και κάτω).
Οταν γύρισα από την κτηνίατρο, τον πήρα στις χούφτες μου και κάθησα στην πολυθρόνα.
Τον έβλεπα ν' αργοσαλεύει και ν' αναπνέει δύσκολα.
Ενιωθα ένα σφίξιμο στο στήθος. Μια στεναχώρια με κυρίευε.
Είναι  συγκλονιστικό να ''σβήνει'' ένα μικρό πλασματάκι κυριολεκτικά μέσα στα χέρια σου και εσύ ανήμπορος απλά να παρακολουθείς και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
Κάποια στιγμή νιαούρισε αδύναμα και το κορμάκι του έμεινε ακίνητο. Τον μετέφερα απαλά από τη μία, στην άλλη μου παλάμη χωρίς ν' αντιδράσει.
Κατάλαβα ότι είχε ''κοιμηθεί''.
Δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά μου και τα μάτια θάμπωσαν.
Ημουν μόνος στο σπίτι και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει.
Ενα κλάμα βουβό και γεμάτο πόνο.
Ο μικρούλης μου είχε ''φύγει''.
Αργότερα και στην προσπάθειά μου να νιώσω λίγη ανακούφιση, σκέφτηκα ότι είναι παρήγορο πως μέσα από τις σελίδες αυτού του θέματος, αλλά και μέσα στον καθένα από εμάς ξεχωριστά, θα συνεχίσει να ζεί.
Ο μικρούλης μπορεί να μήν κατάφερε να επιβιώσει, κατάφερε όμως ν' αποκαλύψει την καλοσύνη και τα συναισθήματα συμπάθειας των μελών ενός site για μπουρδέλα και πουτάνες απέναντι στα ζώα. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.
Τελικά, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Σας ευχαριστώ.

μπραβο ρε τυπαρα,λυπαμαι που δεν ηρθαν οπως τα σχεδιαζες τα πραγματα.Κριμα για το γατακι.

 

Το πιθανοτερο ειναι το γατακι να ειχε καποιο προβλημα (ασθενεια) για αυτο και το παρατησε η μανα του. Συνηθηζεται αυτο στις γατες. Οταν καταλαβενουν οτι καποιο απο τα μικρα τους ειναι αρωστο το εγκαταλειπουν. Εχω βρει καμποσες φορες εγκατελειμενα γατια στα περιβολια μας ή στην αυλη μας. Ενα απο αυτα ειναι στη φωτογραφια. Ειχε χλαμυδια στα ματια και οσο και να προσπαθησα με αλοιφες και χαμομιλι να το κανω καλα, τα κακαρωσε. Οπως και να 'χει μπραβο σου που το παλεψες Φανουρη.

 

[?Ainigma?]

Γειά σου μικρούλη...

Με τα μάτια της φαντασίας μου έβλεπα τον μικρούλη να μεγαλώνει και εμένα να σας ενημερώνω για τις προόδους του μέσα από αυτό το θέμα, που θα συμπλήρωνε πολλές σελίδες.
Διαβάζεται ίσως αστείο, αλλά φανταζόμουν να τον παίρνω μαζί μου σε κάποιες απ' τις τσάρκες και να τον φωτογραφίζω μπροστά από τα σπιτάκια.
Μάλιστα σκεφτόμουν ότι θα πρότεινα σε κάποιες κοπέλες να τον κρατάνε αγκαλιά για να τον φωτογραφίζω  μαζί τους (Εννοείται τις κοπέλες από το λαιμό και κάτω).
Οταν γύρισα από την κτηνίατρο, τον πήρα στις χούφτες μου και κάθησα στην πολυθρόνα.
Τον έβλεπα ν' αργοσαλεύει και ν' αναπνέει δύσκολα.
Ενιωθα ένα σφίξιμο στο στήθος. Μια στεναχώρια με κυρίευε.
Είναι  συγκλονιστικό να ''σβήνει'' ένα μικρό πλασματάκι κυριολεκτικά μέσα στα χέρια σου και εσύ ανήμπορος απλά να παρακολουθείς και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
Κάποια στιγμή νιαούρισε αδύναμα και το κορμάκι του έμεινε ακίνητο. Τον μετέφερα απαλά από τη μία, στην άλλη μου παλάμη χωρίς ν' αντιδράσει.
Κατάλαβα ότι είχε ''κοιμηθεί''.
Δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά μου και τα μάτια θάμπωσαν.
Ημουν μόνος στο σπίτι και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει.
Ενα κλάμα βουβό και γεμάτο πόνο.
Ο μικρούλης μου είχε ''φύγει''.
Αργότερα και στην προσπάθειά μου να νιώσω λίγη ανακούφιση, σκέφτηκα ότι είναι παρήγορο πως μέσα από τις σελίδες αυτού του θέματος, αλλά και μέσα στον καθένα από εμάς ξεχωριστά, θα συνεχίσει να ζεί.
Ο μικρούλης μπορεί να μήν κατάφερε να επιβιώσει, κατάφερε όμως ν' αποκαλύψει την καλοσύνη και τα συναισθήματα συμπάθειας των μελών ενός site για μπουρδέλα και πουτάνες απέναντι στα ζώα. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.
Τελικά, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Σας ευχαριστώ.

:'(

 

[dimis74]

γιατι τα περιστερια;;;

σαν χασισωμενα ειναι

εαν πας λιγο γρηγορα τα εχεις πατησει

πράγματι, μου έτυχε να πατήσω ένα αλλά δεν μπορούσα να παω πια σιγά!!!

 

[dimis74]

Γειά σου μικρούλη...

Με τα μάτια της φαντασίας μου έβλεπα τον μικρούλη να μεγαλώνει και εμένα να σας ενημερώνω για τις προόδους του μέσα από αυτό το θέμα, που θα συμπλήρωνε πολλές σελίδες.
Διαβάζεται ίσως αστείο, αλλά φανταζόμουν να τον παίρνω μαζί μου σε κάποιες απ' τις τσάρκες και να τον φωτογραφίζω μπροστά από τα σπιτάκια.
Μάλιστα σκεφτόμουν ότι θα πρότεινα σε κάποιες κοπέλες να τον κρατάνε αγκαλιά για να τον φωτογραφίζω  μαζί τους (Εννοείται τις κοπέλες από το λαιμό και κάτω).
Οταν γύρισα από την κτηνίατρο, τον πήρα στις χούφτες μου και κάθησα στην πολυθρόνα.
Τον έβλεπα ν' αργοσαλεύει και ν' αναπνέει δύσκολα.
Ενιωθα ένα σφίξιμο στο στήθος. Μια στεναχώρια με κυρίευε.
Είναι  συγκλονιστικό να ''σβήνει'' ένα μικρό πλασματάκι κυριολεκτικά μέσα στα χέρια σου και εσύ ανήμπορος απλά να παρακολουθείς και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα.
Κάποια στιγμή νιαούρισε αδύναμα και το κορμάκι του έμεινε ακίνητο. Τον μετέφερα απαλά από τη μία, στην άλλη μου παλάμη χωρίς ν' αντιδράσει.
Κατάλαβα ότι είχε ''κοιμηθεί''.
Δάκρυα κύλισαν στα μάγουλά μου και τα μάτια θάμπωσαν.
Ημουν μόνος στο σπίτι και άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει.
Ενα κλάμα βουβό και γεμάτο πόνο.
Ο μικρούλης μου είχε ''φύγει''.
Αργότερα και στην προσπάθειά μου να νιώσω λίγη ανακούφιση, σκέφτηκα ότι είναι παρήγορο πως μέσα από τις σελίδες αυτού του θέματος, αλλά και μέσα στον καθένα από εμάς ξεχωριστά, θα συνεχίσει να ζεί.
Ο μικρούλης μπορεί να μήν κατάφερε να επιβιώσει, κατάφερε όμως ν' αποκαλύψει την καλοσύνη και τα συναισθήματα συμπάθειας των μελών ενός site για μπουρδέλα και πουτάνες απέναντι στα ζώα. Κάτι δηλαδή αντίστοιχο με αυτό που ονομάζουμε ανθρωπιά και αυτό είναι πραγματικά πολύ σημαντικό.
Τελικά, ίσως να υπάρχει ελπίδα.
Σας ευχαριστώ.

Φανούρη με συγκίνησες με το θέμα...