Πάνω που πήγα να παρηγορηθώ με το κάτωθι ποίημα του Καβάφη για τις χαρές του site που (νόμιζα πως) χάθηκαν για πάντα σε διαδικτυακές μαύρες τρύπες, ξεπρόβαλλε ο γνωστός γλομ-πέος...
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
ΟΥΧΙ όμως. Η Αλεξάνδρεια είναι εδώ και ο Γλομπέος θα είναι ο Φάρος της που θα φωτίζει αιώνια τα χαμένα πλοία της Μεσογείου...
εφόσον δεν κοστίζει κάτι ας κάνουν όσοι εισέρχονται ως επισκέπτες μια εγγραφούλα να υπάρχει,δεν καταβάλεις ιδιαίτερο κόπο.
