Ωπως εγραψα πιο πίσω, οι μερες μου ήσαν σαν φωτοτυπιες. Ξυπνουσα, έφτιαχνα καφέ, ισως πηγαινα super market, ισως μαγειρευα, ακουγα μουσικη κι εφευγα για τη δουλειά. Την εκμάθηση της γλωσσας την παρατησα. Δεν ειχα κέφι για διαβασμα. Ουτε παρεες ειχα. Αν καποιος ή καποια με επαιρνε τηλεφωνο, αν απαντουσα ελεγα ότι δεν εχω χρόνο ή καποια δικαιολογια για να τους αποφευγω. Μετα τη δουλεια αν δεν περνούσα από την μπυραρια που δουλευε η Μαρτίνα, εκανα βολτες στο Βερολίνο.
Μια μερα με πηρε τηλεφωνο η Αφροδίτη. Με ρωτησε τι κανω, μου ειπε ότι αυτή ηταν καλα, ότι ηταν ακομα με τον Αργεντινο γκομενο, ειχε πιασει δουλεια σε μια εταιρια που αν κατάλαβα καλα ειχε να κανει με υπολογιστες και μου ζητησε να βρεθουμε να τα πούμε από κοντα. Της ειπα που δουλευα χωρις λεπτομεριες και πως όταν θα ειχα χρόνο θα την επαιρνα τηλεφωνο να βρεθουμε. Φυσικα δεν την πηρα.
Καμια φορα με επαιρνε και η Τατιάνα. Ουτε σε αυτή ελεγα λεπτομεριες και όταν μου ζητουσε να βρεθουμε της ελεγα πως θα το κανονίζαμε για την επομενη εβδομαδα και την επομένη εβδομαδα το αναβάλαμε για την επομενη. Και ο καιρος περνούσε………
Ειχε περασει πανω από μηνας που ειχα χωρισει με τη Σοφία. Ένα βραδυ περασα από Bulowstrasse και Kurfurstenstrasse μηπως εβρισκα καποια να γαμησω, αλλα δεν βρηκα κατι αξιολογο. Πηρα το πρωτο λεωφορειο που περνουσε και κατέβηκα μερικες στασεις πιο κάτω. Περπατησα μερικους δρομους στην τυχη για να βρω μια μπυραρια να πιω καμια μπύρα. Ειδα μια φωτεινη επιγραφη : ………. SEX KINO.
Aς μπω, τι εχω να χασω, ειπα στον εαυτο μου, λεφτα ειχα. Περασα την πορτα, εδωσα 5 ευρω στο ταμειο κι ανοιξε μια άλλη πορτα. Μπηκα στην σκοτεινη αιθουσα κι εκατσα στα καθίσματα. Ημουν ο μόνος πελατης. Στην αρχη με πλησιασε μια χοντρή αλλα την εδιωξα. Μετα ηρθε μια κοντουλα αδυνατη Ταιλανδεζα. Μου ζητησε 30 ευρω για 20 λεπτά. Στο χωρο πρεπει να βρισκονταν συνολικα 6 γυναικες. Πηρα την Ταιλανδή τελικα. Από εμφανιση δεν ελεγε πολλα σαν μαιμουδακι ηταν, αλλα στο γαμησι ηταν καλη. Την επισκευτηκα άλλες 4 φορες. Τελευταια φορα ηταν λιγες μέρες πριν τον 15αυγουστο.
Στη δουλεια η γρια ειχε ηρεμησει. Δεν μου την ελεγε πλεον. Αντιθετως πολλες φορες ηταν ολο “γλύκες” μαζι μου. Με ρωτουσε πως περασα την μέρα μου, μιλουσαμε για τα πολιτικα, με ρωτουσε γιατι η Σοφία δεν περναει από το εστιατόριο. Κι όταν πλακωνε η δουλεια δεν αντιδρουσε όπως τον πρωτο καιρο. Βεβαια η αλλαγη της συμπεριφορας της δεν αλλαζε τα αισθηματα που ετρεφα για αυτήν. Την μισούσα για οσα ειχα περασει και παντα στο μυαλο μου είχα να την εκδικηθω με καποιον τροπο και φυσικά να εφευγα από το μαγαζι του Ηρακλη.
Ειχε μπει ο Ιούνιος, η δουλεια ειχε ανεβει στο μαγαζι. Και η διαθεση μου αλλαζε. Ημουν καλυτερα. Στα ρεπό μου συναντουσα φιλους φιλες, πηγαιναμε σε club, σε συναυλιες ή αραζαμε σε πάρκα πινοντας μπυρες και μαστουρώνοντας.
Περιπου στα μισα του μηνα ο Ηρακλής μου ανακοινωσε ότι τον Αυγουστο θα εκλεινε το μαγαζι για 20 μερες να ξεκουραστουμε.
-Ρε φιλε λεω με τη μικρή να παμε κανα δυο βδομαδες στην Ελλάδα. Εχω να παω 12 χρονια. Να δει κι αυτή την Ελλάδα.
-Καλα θα κανεις. Χρειάζεσαι διακοπες.
-Ναι να ξεκουραστει και η θεια μου. Εσυ τι θα κάνεις ?
-Δεν ξερω ρε Ηρακλη. Θα σκεφτω. Μαλλον θα κατσω να δω το Βερολίνο σαν τουριστας. Ισως κανω κανα ταξιδι Πολωνία ή Γαλλία.
-Γιατι δεν πάμε μαζι στην Ελλαδα ? Να σκεφτομουν, αν μας παίρνει δηλαδη να πηγαιναμε μαζι να μας φιλοξενουσες στο χωριο σου λιγες μερες, να δω κι εγω το χωριο σου που τοσα μου εχεις πει και μετά εγω με την μικρη θα παμε Β. Ελλαδα προς τα μερη των γονιών μου να δω τους συγγενεις μου.
Του ζητησα λιγο χρονο για να σκεφτω την προταση του
