Ιστορία της Τέχνης (πίνακες ζωγραφικής, πορτραίτα, φωτογραφίες γεγονότων κ.ά.)

[petergsp]

κριμα που δεν υπαρχει δυνατοτητα για like στο παρον νημα.

 

[nikostratos]

Η αγαπημένη της γιαγιάς (1893)
- Γεώργιος Ιακωβίδης
- Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα.

Τι ωραίος και συγκινητικός πίνακας!

 

[Άκης012345]

Η αγαπημένη της γιαγιάς (1893)
- Γεώργιος Ιακωβίδης
- Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα.

Απλώς θαυμάσια!

 

[Puchas Gracias]

Γενικά στην Ελλάδα υπάρχει "αλλεργία" σε ξένες επενδυσεις, εστω και για μια εβδομάδα.
Ειχα αναφέρει τοτε το γεγονός: #3274

https://www.bourdela.com/forum/index.php?topic=238970.msg7395158#msg7395158

Για λεπτομέρειες, βλ.

http://www.iefimerida.gr/news/31925...li-poy-aporrifthike-asteres-toy#axzz4gcElBY83

Ηταν αστεία τα επιχειρηματα των μελών του ΚΑΣ. Βέβαια οταν κλεινει τον χωρο της Ακρόπολης το ΠΑΜΕ και απλώνει τα πανό, το ΚΑΣ τσιμουδιά. Μας προβαλλουν και τότε τα διεθνη ΜΜΕ, αλλά οχι θετικά.

Καλώς και δεν δόθηκε ο ιερός χώρος για επίδειξη βυζιών και κωλών.

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Το μόνιμο θέμα του Marc Chagall: αγκαλιασμένοι εραστές, ευτυχισμένοι, περιβάλλονται από όλες τις ομορφιές της φύσης και της ανθρώπινης φαντασίας, από αγγέλους, από ζώα, από μουσικούς, από την πανσέληνο και τον ήλιο και από μία θάλασσα ανθέων.

Lovers among Lilacs (1930)
- Δημιουργός: Marc Chagall
- Εκτίθεται: The Metropolitan Museum of Art, Νέα Υόρκη.

Εξαιρετικές οι επιλογές σου, όπως πάντα φίλε Βοργία!  

Το 1996 είχε γυριστεί και ένα πολύ ωραίο ελληνικό ντοκιμαντέρ για την ρωσική πρωτοπορία
με αφορμή την σπουδαία συλλογή Κωστάκη. Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ, είχε τον εύγλωττο τίτλο
"Όταν ο Σαγκάλ κόστιζε λιγότερο από ένα κιλό πατάτες" (WHEN CHAGALL WAS WORTH LESS THAN A POUND OF POTATOES)
Δυστυχώς, δεν το βρήκα διαθέσιμο on-line, αλλά όποιος μπορέσει να το βρεί, πραγματικά αξίζει...

http://www.tainiothiki.gr/v2/lang_el/filmography/view/1/1722/

 

[kronos]

Καραβατζιο,η "Ανασταση του Λαζαρου", 1608.
(Ο πινακας εχει εκτεθει στην Αθηνα το 2006 Μουσειο Κυκλαδικης Τεχνης)
Αναλυση διαταξης μορφων του εργου,με βαση το κεντρικο σημειο φυγης.

Τα λίγα χρόνια που έζησε είναι γιομάτα περιπέτειες. Τις νύχτες τις περνάει στις κακόφημες ταβέρνες, συντροφιά με τους απόκληρους της ζωής ή με τα «καλά κορίτσια». Μέθυσος και οξύθυμος, καταντάει ακόμα και δολοφόνος. Όλα αυτά όμως δεν μειώνουν την αξία του έργου του, και την πρωτεύουσα θέση που κατέχει σα δημιουργός μιας καινούριας ευαισθησίας που οι απηχήσεις της φτάνουν ως τις αρχές του αιώνα μας.
"Από τα μέγαρα των πλούσιων πελατών του, ο Καραβάτζιο προτιμούσε τα κακόφημα καταγώγια, όπου συνήθιζε να μπλέκει σε καβγάδες. Σ' έναν απ' αυτούς, σκότωσε κάποιον κι αναγκάστηκε να φύγει από τη Ρώμη. Το έργο του Καραβάτζιο, εξακολουθεί να συγκινεί τα πλήθη και τους ειδικούς για διαφορετικούς λόγους. Οι ειδικοί βλέπουν στον Καραβάτζιο, τον ανανεωτή και τον ριζοσπάστη, τον γενάρχη του νατουραλισμού που έβγαλε τη ζωγραφική από το μανιερισμό και την εκλεκτίστικη αναπαραγωγή των κλασικών προτύπων.
Ο Καραβάτζιο έγινε ο ίδιος κλασικός, αψηφώντας την τρέχουσα παράδοση κι υλοποιώντας τις δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων για μια τέχνη φυσική. Ο νατουραλισμός του και το αυθύπαρκτο φως του, οι δραματικές ''κόντρες'' φωτός – σκιάς κι οι δραματικές ανθρώπινες μορφές του ανοίγουν στην τέχνη το δρόμο για το ρεαλισμό, ακόμα και για την απόδοση του εσωτερικού κόσμου, αυτό που βλέπει ο καλλιτέχνης, με τα μάτια της ψυχής του. "

Πηγη κειμενου:oneman.gr

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

H συνθετική τόλμη του Καραβάτζιο, φαίνεται και στο έργο "The Conversion on the Way to Damascus" (1601)
όπου το άλογο καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πίνακα και όχι ο πεσμένος Παύλος (το ιερό πρόσωπο
που μόλις είδε το "φώς το αληθινό"). Όταν ο Καραβάτζιο ρωτήθηκε από κάποιον δυσαρεστημένο αξιωματούχο
"Γιατί έχεις βάλει το άλογο στο κέντρο και τον Άγιο Παύλο στο έδαφος;", ο Καραβάτζιο του είπε "Έτσι".
"Είναι το άλογο Θεός;" τον ρώτησε επίμονα ο αξιωματούχος. "Όχι, αλλά στέκεται στο φώς του Θεού"
του απάντησε αποστομωτικά, ο Καραβάτζιο...

[Conversion on the Way to Damascus, 1601, Cerasi Chapel, Santa Maria del Popolo, Rome].

 

[Puchas Gracias]

Rene Magritte. Ο αγαπημένος μου. Όχι απλά ζωγράφος, αλλά φιλόσοφος.

 

[kronos]

"Η γυναικα με την ομπρελα" Κλωντ Μονε 1875,Νational gallery of art, Washington.

Ο αγαπημενος μου πινακας ενος απο τους πιο αγαπημενους μου ζωγραφους.
Οταν ειδα αυτο το πινακα στο Λονδινο σε μια περιοδικη εκθεση καταλαβα απολυτα την εννοια του ορου "ιμπρεσιονισμος"-άμεση εντύπωση (impression)- που ο ιδιος ο Μονέ καθιερωσε με το ομοτιτλο εργο του.
Βλεποντας το πινακα αυτο ειχες την αμεση στιγμιαια εντυπωση οτι ενας ανοιξιατικος  αερας,πλημμυριζε την αιθουσα του μουσειου.

 

[Sapakias]

Ο Άγιος Χριστόφορος απεικονιζόμενος ως κυνοκέφαλος
Η εικόνα βρίσκεται στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο



Ο Άγιος Χριστοφόρος περιγράφεται και εικονίζεται πολλές φορές και ως κυνοκέφαλος, προφανώς λόγω της σύνδεσής του με το έθνος των Σκυλοκεφάλων.
Εντοπίζεται έτσι σε τοιχογραφίες, φορητές εικόνες ακόμα και σε μικρογραφίες χειρογράφων. Όλες αυτές οι αναπαραστάσεις προέρχονται από την περίοδο της ύστερης Τουρκοκρατίας, ιδίως του 17ου και 18ου αιώνων, σε λαϊκές επαρχιακές ζωγραφιές.

Σύμφωνα με τον Ανδρέα Ξυγγόπουλο, καμία παράσταση του αγίου ως κυνοκεφάλου απαντάται στα βυζαντινά χρόνια. Σύμφωνα με το Συναξάριο του του Αγίου, αναφερεται 'ο,τι, «Περί τούτου του ενδόξου και μεγαλομάρτυρος τερατώδη λέγεται τινά και παράδοξα, ότι τε κυνοπρόσωπος ήν εκ της χώρας των τους ανθρώπους κατσθιόντων και ότι πρότερον ανθρώπους ήσθιεν, ύστερον δεν μετά το πιστεύσαι Χριστώ μεταμορφωθή. Ουκ έστι δε τούτο, ούκ έστιν. Αλλά τινές αυτόν ούτως υπενόησαν διά το εθνικόν και άγριον και φοεβερόν». Δηλαδή για την Εκκλησιαστική συνείδηση η λαϊκή αυτή παράδοση η σχετική με την απεικόνιση του Αγίου ως σκύλου, αποκρούσθηκε.
Σε κώδικα του 11ου αιώνα ο Χριστόφορος, «εκ του γένους των κυνοκεφάλων υπήρχεν, γης δε των ανθρωποφάγων». Και περιγράφεται ως άνδρας νεανίας, φοβερός τω είδει και υπερμεγέθης τω σώματι και τω πάχει . Οι δε οφθαλμοί αυτού ως αστήρ ο πρωί ανατέλλων, και οι οδόντες αυτού ως συαγρού εξέχοντες.  Έτσι από τα κείμενα προκείπτει πως υπήρχε παράδοση περί καταγωγής του Χριστόφορου από τη χώρα των Κυνοκεφάλων, χωρίς όμως να λέγεται ότι αυτός ήταν κυνοκεφαλος. Το θέμα της ερμηνείας του Κυνοκέφαλου αγίου έχει απασχολήσει τους ερευνητές οι οποίοι το συνδέουν με τον αιγύπτιο θεό Άνουβι αλλά δυσκολεύονται να βρουν τη συνέχεια αφού η μορφή αυτή είναι γνωστή περισσότερο από νεώτερες εικόνες. Γενικά η απεικόνισή του αγίου ως σκύλου συνδέεται με μια λαϊκή, ανατολική μορφή του αγίου.

Πηγή: wikipedia

 

[Puchas Gracias]

Πολύ γέλιο ο κυνοκέφαλος

 

[metalfun]

Το νήμα αυτό πρέπει να είναι στο τοπ-3 στο μπου. Συγχαρητήρια για μια ακόμα φορά

 

[kronos]

Τα μεγαλα "λαθη" στην Τεχνη.

Και στα αριστουργηματα υπαρχουν πολλες φορες "λαθη".Για παραδειγμα το  αριστερο χερι της Αφροδιτης στο φημισμενο εργο του Σαντρο Μποτιτσελλι "Η γεννηση της Αφροδιτης" 1485 Galleria Uffici-Φλωρεντια.
Στο εργο αυτο που θεωρειται απο τα κορυφαια της Αναγεννησης,το αριστερο χερι της Αφροδιτης μοιαζει να ειναι πολυ χαμηλοτερα απο τον ωμο της,απο τη φυσιολογικη του θεση.
Κανεις μεχρι τωρα δεν μπορεσε να δωσει μια πειστικη εξηγηση,εαν αυτο ειναι σκοπιμη επιλογη του καλλιτεχνη η ενα τερατωδες "λαθος" του.

 

[petergsp]

Ὁ ἅγιος Γεώργιος σὲ ἕναν σπάνιο τρόπο ἀπεικόνισης σὲ ρωσική εἰκόνα τοῦ 12ου αἰῶνα.
Πάνοπλος (δόρυ, ἀσπίδα καὶ ξίφος) καὶ πεζός, δίχως νὰ φονεύει τὸν τρομερό δράκοντα. Ἁπλῶς σὰν ἕνας πολεμιστής - ἅγιος.

 

[nikostratos]

Ὁ ἅγιος Γεώργιος σὲ ἕναν σπάνιο τρόπο ἀπεικόνισης σὲ ρωσική εἰκόνα τοῦ 12ου αἰῶνα.
Πάνοπλος (δόρυ, ἀσπίδα καὶ ξίφος) καὶ πεζός, δίχως νὰ φονεύει τὸν τρομερό δράκοντα. Ἁπλῶς σὰν ἕνας πολεμιστής - ἅγιος.

Όντως ενδιαφέρουσα εικόνα!

 

[nikostratos]

Πολύ όμοφρο κι αυτό!

Μ' αρέσει που οι Ιταλοί την Αναγέννηση είχαν πάρει αρχαία θέματα και τα παρουσίαζαν με την αμφίεση της εποχής, κάτι που τους έπνεε πάλι ζωή!

 

[petergsp]

εξαιρετικες επιλογες φιλε Βοργια

 

[nikostratos]

Πολύ καλές επιλογές μπράβο σας κ. Βοργία!

Τώρα που το είπατε πρόσεξα ότι τα πόδια της γυναίκας είναι ανδρικά!

 

[nikostratos]

Η μεσαιωνική γκραβούρα είναι το αγαπημένο μου στοιχείο μαζί με τη Βυζαντινή νωπογραφία και το ψηφιδωτό!



Μπράβο σας και πάλι μπράβο σας!

 

[nikostratos]

Τό Μαρτύριο τῆς ἁγίας Βαρβάρας (1510)
Δημιουργός: Lucas Cranach the Elder