Ακριβώς έτσι την πάτησα κι εγώ (μετά από μία αποτυχημένη μίνι τσάρκα σε Φυλής και
Μεταξουργείο όπου σιχάθηκα τον εαυτό μου, όχι από τις κοπέλες , αφού δεν είδα καμμία, αλλά από την μπόχα των περιοχών, τα αλλοδαπά και τα σιχαμένα μαγαζιά με κοσμοσυρροή γηπέδου) πέρασα από Μελετίου και αφού η Μικαέλα δεν μου γέμισε το μάτι (σόρρυ Μικαέλα κι από μένα - άσε που σχόλαγε κιόλας) εναπόθεσα την τελευταία μου ελπίδα στο Δροσοπούλου 95. Ανεβαίνω, ω τι έκπληξη , κανένας επάνω.
"Είναι η Λάουρα, η ξανθιά ,με τα κοτσιδάκια..." ενημερώνει η θειά..."..αν θέλει να σε πάρει, γιατί σχολάει..."
"Ενδιαφέρον!" σκέφτομαι και πράγματι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η Λάουρα αυτοπροσώπως που βγήκε να δει τον τελευταίο πελάτη της βάρδιας της (εκείνη την ώρα η τσατσά έδιωξε συναγωνιστή λόγω λήξης βάρδιας και του είπε να περάσει αργότερα που θα ερχόταν το νέο αίμα).
Λοιπόν στο ψητό. Λάουρα, Ρωσίδα (κατά δήλωση - δεν είδα διαβατήριο) ψηλή - ξανθιά - άσπρη.
Κορμάρα όμως, απαλό δέρμα, ωραίο 2αρι+ βυζί (αν και μικρό για τα γούστα μου ήταν πολύ καλό).
Υπηρεσίες πολύ καλές για τέλος βάρδιας, γλύψιμο στήθος, μετά κατέβηκε στα @@, στην αρχή τραβώντας το μποξεράκι από το πλάι και μετά βγάζοντας το, συνέχισε ωραίο απαλό γλύψιμο που δεν ανησυχείς μήπως χάσεις τίποτα, φόρεσε το σκουφί με το στόμα χωρίς δυσκολία αφού με έιχε κάνει πύραυλο και συνέχισε με όμορφη απαλή πίπα, στοργική και χωρίς βιασύνη, όπως ακριβώς μού αρέσει...
Στην συνέχεια ανέβηκε πάνω μου , συνεχίσαμε καθιστός εγώ και αυτή καθιστή πάνω μου και τελειώσαμε πανηγυρικά αυτη στα 4 κι εγώ όρθιος. Γενικά άκρως αξιόλογη συνέυρεση για μια ζεστή νύχτα, με εύκολο παρκάρισμα στην κόλαση της Κυψέλης, είπαμε και δύο μαλακίες μέχρι να ντυθώ και τώρα σας τα γράφω πίνοντας την μπυρίτσα μου...
