Απογευματινή κυριακάτικη φόλα στο Μετάξι
Είχαν περάσει 7 ηρωικές ημέρες, στις οποίες μάζευα σπέρμα και σήμερα δεν ήθελα πολλά, να ρίξω ένα πούτσο στα όρθια με τα ρούχα, χωρίς πολλά ρίσκα για τους γνωστούς λόγους. Το αποκούμπι μου για τέτοιες περιπτώσεις είχε ρεπό
και δούλευαν η Ιωάννα η Λειβαδιώτισσα και η Μαρίνα. Και τις δύο τις έχω συναντήσει στο παρελθόν, επέλεξα Ιωάννα λόγω κώλου
Με βλέπει με τα ρούχα, άντε γδύσου, μου λέει. Όταν της εξήγησα, δυσανασχέτησε. Φάουλ ότι ενώ της είπα για καπότα στην πίπα μου την άρπαξε αιφνιδιαστικά χωρίς - εκεί θυμήθηκα κάποιον που έγραφε εδώ μέσα ότι την είχε πηδήξει ακά από τον κώλο, παρόλα αυτά δεν μου έπεσε
Γκρίνια με διάφορα, ανέβα στο κρεβάτι μου λέει, ανεβαίνω κι εγώ με τα παντελόνια κατεβασμένα μέχρι τους αστραγάλους και με τα παπούτσια. Πισωκολλητό. Κάτσε της λέω να τον παίξω λίγο να μου σηκωθεί καλά. Άμα τον παίξεις κιόλας άστα να πάνε, λέει εκείνη. Μου τον βάζει κι εγώ σκεφτόμουν, να μου σηκωθεί λίγο καλύτερα και να πάω για κώλο. Γάμα πιο γρήγορα λέει εκείνη.
Δεν την πάλεψα, με έπρηξες της λέω, σηκώθηκα κι άρχισα να πλένω σχολαστικά το πουλί μου. Αυτή με τράβαγε, έλα να σου κάνω μια πίπα να χύσεις, γιατί βιάζεσαι τόσο πολύ και τέτοια, αλλά είχα ξενερώσει, καλύτερα να τραβήξω αύριο μια μαλακία με κανένα μουνάκι από το δρόμο, σκέφτηκα
.
Στο φεύγα, έβγαινα εγώ κι ένας αλλοδαπός συναγωνιστής και η τσα έδωσε γραμμή στον τσιλιαδόρο να μη βάλει άλλον μέσα ακόμα. Με το που ανοίγει η πόρτα και βγαίνουμε, ερχόταν τρεχάτος ένας πάκι να μπει, στάσου του φώναζε ο τσιλιαδόρος, μην μπαίνεις, εκεί αυτός, έτρεχε να προλάβει να μπει. Τι ζούμε