[size=11pt]
Αγγίζοντας το Μετάξι...[/size]
Τηρώντας τη συνήθεια να χρησιμοποιώ τα μέσα μαζικής μεταφοράς στις τσάρκες που πραγματοποιώ, αποβιβάστηκα από το λεωφορείο κοντά στην...
(Πλατεία Βικτωρίας)
σήμερα Σάββατο 7 Ιουλίου στις 10:35 π.μ, μία πραγματικά πολύ ζεστή ημέρα και άρχισα να κατεβαίνω βαδίζοντας την 3ης Σεπτεμβρίου. Στην Ηπείρου έστριψα δεξιά και κατευθύνθηκα προς την...
Τα τρία σπιτάκια, με τ' αναμμένα φωτάκια τους, διακρίνονται αριστερά στη φωτογραφία.
Αλκιβιάδου 16Α
10:55-11:02 π.μ
Σπρώχνω την πράσινη μεταλλική πόρτα. Μετά από ένα σκαλοπάτι υπάρχει ένα μικρό επίπεδο και ακολουθούν άλλα τρία σκαλάκια. Ακριβώς η ίδια διαρρύθμιση ισχύει και για τ' άλλα δύο σπιτάκια. Το Β και το Γ.
Απέναντι, στο μέρος που κάθεται η τσατσά, είναι μία καγκελένια πόρτα. Στάθηκα μπροστά και μου έκανε νόημα να κατευθυνθώ δεξιά στο σαλονάκι, που δεν το είχα προσέξει.
Η υπηρεσία ήταν λίγο μουτρωμένη στην αρχή, άλλα όταν την πληροφόρισα ότι έρχομαι για πρώτη φορά, μου ζήτησε συγγνώμη. -Συγγνώμη τότε... Οπως είπε χαρακτηριστικά.
Το σαλόνι μικρό. Με δύο μεγάλους επιτοίχιους καθρέφτες.
Κάθησα στο διθέσιο χτιστό καναπέ, όπου μ' έναν πενταθέσιο, επίσης χτιστό, σχηματίζουν ορθή γωνία.
-Ποιά κοπέλα δουλεύει;
-Η Νταιάνα. Τώρα είναι στο δωμάτιο. Πάρα πολύ καλή κοπέλα. Ελεύθερα πιασίματα, τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ισπανικό, 69, από πάνω, από κάτω, φιλάκι, όλες τις στάσεις κάνει, δε βιάζεται στο δωμάτιο, 20 ευρώ.
-Μάλιστα...
-Καθίστε, περιμένετε.
Περίμενα κι εγώ παρατηρώντας τον χώρο.
Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και εμφανίστηκε η κοπέλα.
Ψηλή, με γεροδεμένο κορμί, μεσαίο προς μεγάλο στήθος, ξανθό ίσιο μαλλί έως τους ώμους, χαμογελαστό πρόσωπο.
Η υπηρεσία με χαιρέτησε την ώρα που έφευγα.
Αλκιβιάδου 16Β
11:02-11:06 π.μ
Σπρώχνω την πρώτη πόρτα και μετά τα σκαλάκια τη δεύτερη μεταλλική θύρα.
Η υπηρεσία μου δείχνει το στενάχωρο σαλόνι με τους τρεις διθέσιους καναπέδες. Στον έναν κάθεται συναγωνιστής που δεν έχει όρεξη για πολλές κουβέντες και στον άλλον κάθομαι εγώ.
Η κοπέλα βρίσκεται στο δωμάτιο.
Κάποια στιγμή εμφανίζεται. Η αλλοδαπή τσατσά την εκθειάζει...
-Η Ειρήνη! Το number one!
Πρόκειται για ευτραφή ξανθιά, με κοντό μαλλί και αδιάφορο σεληνοειδές πρόσωπο, μεγάλο στήθος. Φοράει σκούρο μεσοφόρι.
Ο συναγωνιστής σηκώθηκε αμέσως να φύγει, αλλά η υπηρεσία στάθηκε μπροστά.
-Μπορώ να περάσω;
-Ενα λεπτάκι να βγει ο κύριος που ήταν στο δωμάτιο.
Ξανακάθισε.
- Τί προσφέρει η Ειρήνη; Εγώ.
-Ελεύθερο στοματικό τελειωτικό. Εκτός από τον κώλο κάνει τα πάντα. Γλείφει και αρχίδια. Με 20 ευρώ. Number one!
Φεύγοντας συναντήθηκα με τον ηλικιωμένο κύριο ο οποίος δήλωσε ευχαριστημένος στην ερώτηση της υπηρεσίας πώς πέρασε.
Εντωμεταξύ άλλοι νεαροί συναγωνιστές εισήλθαν ταυτόχρονα και η τσατσά άρχισε ν' απαγγέλλει ξανά το πρόγραμμα...
Αλκιβιάδου 16Γ
11:06-11:08 π.μ
Σπρώχνω την εξωτερική μεταλλική πόρτα. Κατεβαίνω τα ίδια σκαλοπάτια και φτάνω σε μία διαφορετικού σχεδιασμού μεταλλική θύρα. Μου ανοίγει η υπηρεσία.
-Χαίρετε...
-Γειά σου αγάπη μου...
και συνεχίζει...
-...Η Κατερίνα. Κάνει όλες τις στάσεις, πισωκολλητό, 69, ισπανικό, ελεύθερο στοματικό τελειωτικό στο στόμα, γλείφει αρχιδάκια, φιλάκια παντού, σιγά σιγά, 20 ευρώ, δε βιάζεται.
Οση ώρα απήγγειλε, μπήκαν δύο συναγωνιστές. Αλλος ένας καθόταν πριν από 'μένα.
Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε η κοπέλα, φορώντας λευκά εσώρουχα (μπικίνι και στηθόδεσμο), λέγοντας...
-Καλημέρα σας ομορφούλες! (bardón?...)
Ψηλή, ωραίο σώμα και ο ποπός, μάλλον μεσαίο το στήθος. Εντυπωσιακή, βιαστική αλλά και χαμογελαστή.
Με τα 3Α που βρίσκονται στις παρυφές της Φυλής, ολοκλήρωσα τις επισκέψεις μου σε όλους τους οίκους της περιοχής και όχι μόνο, από την Ηπείρου και πάνω. Πλην του ακριτικού Κωνσταντίνου Σχοινά 2, που ομολογώ ότι διέλαθε της προσοχής μου.
Το επόμενο σπιτάκι βρίσκεται σε ''κομβικό'' σημείο. Ανάμεσα στις περιοχές της Φυλής και του Μεταξουργείου. Συγκεκριμένα στην οδό...
(Ο οίκος βρίσκεται δεξιά στη φωτογραφία. Δίπλα στο πρώτο αυτοκίνητο)
που έχει πάρει τ' όνομά της από τον Γάλλο στρατάρχη Νικόλαο-Ιωσήφ Μαιζών που το 1828 συνέβαλε στην εκδίωξη του Ιμπραήμ από την Πελοπόννησο κατά τη διάρκεια της ''εκστρατείας του Μωριά'' και ολοκλήρωσε αυτό που είχαν ξεκινήσει οι Κόδριγκτον, Δεριγνύ και Χέυδεν, με τη ναυμαχία του Ναυαρίνου ένα χρόνο πριν.
Μαιζώνος 32
Δυστυχώς, η όμορφη εξώπορτά του, ήταν κλειδωμένη με αλυσίδα και λουκέτο. Ενώ μπροστά το φως κρεμόταν από το καλώδιο.
Η μύησή μου άρχισε από την οδό...
(Ο οίκος βρίσκεται αριστερά του δρόμου, πίσω από το δενδράκι στο βάθος)
και όπως στα Ελευσίνια Μυστήρια η μύηση αποσκοπούσε στη συμφιλίωση του ανθρώπου με το θάνατο και την προσδοκία της μεταθανάτιας ζωής, έτσι και εγώ μέσω της δικής μου μύησης θα προσπαθήσω να γνωρίσω το Μετάξι. Εχοντας όμως μία πιο επίγεια προσδοκία. Αυτή της ανεύρεσης φτηνού και αν γίνεται ποιοτικού σεξ.
Θα μου ''πείτε'' ότι αυτά τα δύο συνήθως δε συμβαδίζουν. Θα συμφωνήσω. Αλλά σκέφτομαι να πάρω το ρίσκο και να δοκιμάσω.
Διότι ''συνήθως'', δε σημαίνει ''πάντα''...
Ελευσινίων 22
11:24-11:26 π.μ
Ανεβαίνω τα είκοσι τρία σκαλοπάτια σε δύο δόσεις ( οκτώ, παρεμβάλλεται ένα επίπεδο, δεκαπέντε)
Φτάνω μπροστά από μία μεταλλική γκρίζα πόρτα και αφού χτυπάω το κουδούνι περιμένω.
Από μέσα ακούω τον ήχο των τακουνιών.
Η πόρτα ανοίγει και μία λεπτή φωνή με καλωσορίζει.
-Γειά σας! Καλά είσαι μωρό μου; Πώς πας;
Η κοπέλα είναι μεσαίου ύψους, με ξανθό μαλλί πάνω από τους ώμους, πρόστυχο πρόσωπο, σώμα με πιασίματα, μεγάλο στήθος, χαμογελαστή. Φορούσε βυσσινί μεσοφόρι.
Κάθομαι στο διθέσιο καναπέ.
-Καλά ευχαριστώ. Πρώτη φορά έρχομαι εδώ...
-Αλήθεια;
-Ναι, εγώ συνήθως πάω Φυλής...
-Α! Η Φυλής έχει πεθάνει...
-Πώς σε λένε;
-Τάνια
-Τί προσφέρεις Τάνια;
-Στα 20 ευρώ, ισπανικό, τσιμπουκάκι, όλες οι στάσεις, ελεύθερα πιασίματα.
-Ελεύθερα πιασίματα...Εντάξει.
-Εάν θέλεις να περάσεις, πέρνα με 15.
Την ευχαρίστησα φεύγοντας και με τη σειρά της μου απάντησε... - Ευχαριστώ εγώ...
[size=11pt]
Προσέγγισης συνέχεια...[/size]
Μην τολμώντας να εισχωρήσω κατευθείαν στην ''καρδιά'' του Μεταξουργείου κινήθηκα στην περιφέρεια αυτού. Προσπαθώντας να γνωρίσω πρώτα τους ακριτικούς του οίκους.
''One step at a time, there's no need to rush...''
Οπως προτρέπει και ο στίχος του τραγουδιού.
Κάθετα με τη Λένορμαν, συνεχίζει η...
Κωνσταντινουπόλεως.
Η πινακίδα βρίσκεται πάνω και ανάμεσα στους δύο οίκους και η αλήθεια είναι ότι δε διακρίνεται καθαρά.
Τα δύο σπιτάκια είναι στο βάθος της φωτογραφίας δεξιά.
Κωνσταντινουπόλεως 166Α
11:28-11:41 π.μ
Εισέρχομαι στον...
και στρίβοντας δεξιά, αντικρίζω την...
μέσω της οποίας οδηγούμαι στο μεγάλο δροσερό σαλόνι με τους δύο διθέσιους και τον έναν τριθέσιο χτιστούς καναπέδες και τα δύο επίσης χτιστά μονά καθίσματα.
Οι καναπέδες άβολοι και σκληροί.
Ο νεαρός τσάτσος μ' ενημερώνει ότι η Χριστίνα είναι στο δωμάτιο και θα μάθω για το πρόγραμμα όταν θα δω την κοπέλα.
Μένω μόνος ακούγοντας χορευτική μουσική και παρατηρώντας τη σφαίρα με τα κάτοπτρα που κρέμεται από το ταβάνι να γυρίζει αργά, δημιουργώντας πολύχρωμες κηλίδες.
Κάποια στιγμή έκαναν την εμφάνισή τους δύο σκούροι συναγωνιστές οι οποίοι έφυγαν μόλις άκουσαν ότι η τιμή είναι 20 ευρώ.
-Ετσι τους διώχνω. Μου εκμυστηρεύτηκε ο τσάτσος.
Από εκείνη τη στιγμή έμεινε όρθιος να στηρίζεται στον τοίχο και να περιμένει.
Τα λεπτά περνούσαν και κάποια στιγμή τον άκουσα να φωνάζει...
-Αντε, τελειώνετε!
-Δεν πειράζει.
-15 λεπτά είναι μέσα...
-Εντάξει μωρέ...
-Το αφεντικό κοιτάει όμως...Λέει και μου δείχνει την κάμερα απέναντι.
Εχεις όλα τα δίκια του κόσμου...Σκέφτομαι.
11:41 π.μ εμφανίστηκε η κοπέλα. Αμίλητη.
Μαύρο ίσιο μαλλί λίγο κάτω από τους ώμους, όμορφο πρόσωπο αλλά αγέλαστο, μεσαίο προς μεγάλο φυσικό στήθος, καλό σώμα, λίγο κοιλίτσα. Φορούσε διχτυωτές κάλτσες που τελείωναν ψηλά στους μηρούς.
-Τσιμπουκάκι χωρίς προφυλακτικό, πισωκολλητό, μουνάκι, κωλαράκι. Ανακοίνωσε ο τσάτσος.
-Τελειωτικό;
-Οχι! Μου απάντησαν αμφότεροι.
Τελικά στο τέλος της τσάρκας μου γύρισα και τίμησα τη Χριστίνα από τη Ρωσία...
Πρίν...
Μετά...
Θ' αναρτηθεί κριτική.
Κωνσταντινουπόλεως 166Β
11:42-11:48 π.μ
Βγαίνοντας από τον προηγούμενο οίκο είδα την ξανθιά μεσόκοπη υπηρεσία να βρίσκεται στην πόρτα κα να κοιτάζει προς το μέρος μου.
Αφού την χαιρετάω και με αντιχαιρετάει, εισέρχομαι στο κομψό φωτεινό και δροσερό σαλόνι και κάθομαι στον έναν από τους δύο διθέσιους καναπέδες.
-Για πέστε μου τί προσφέρει η κοπέλα; Αλήθεια, πώς τη λένε;
-Εύα. Ελεύθερο στοματικό τελειωτικό, ισπανικό, στάση 69...
-Τελειωτικό πού κάνει;
Μου δείχνει το στήθος της και την κοιλιά της...
-Ολες οι στάσεις, ελεύθερα πιασίματα, 20 ευρώ.
Η κοπέλα μπήκε στο σαλόνι μετά από κάποια λεπτά της ώρας.
-Καλημέρα! Μου είπε.
Ψηλή, με ξανθό κοντό μαλλί, χαμογελαστό πρόστυχο πρόσωπο, αδύνατη, μικρό στήθος.
Φορούσε μπικίνι και διχτυωτές κάλτσες.
Μετά τους δύο οίκους και αριστερά της Κωνσταντινουπόλεως, συναντά κανείς την...
Παιανιέων. Είναι σβησμένα τα γράμματα. Καμμία συντήρηση στις πινακίδες...
Το σπιτάκι βρίσκεται στο βάθος της φωτογραφίας δεξιά. Διακρίνεται το φωτάκι του.
Παιανιέων 24
11:51-11:53 π.μ
Ανεβαίνω τα περίπου εικοσιτέσσερα τσιμεντένια σκαλοπάτια και σπρώχνω την εσωτερική εξώπορτα που γράφει με μεγάλα γράμματα ΕΙΣΟΔΟΣ.
Ενα καμπανάκι κάνει την παρουσία μου γνωστή.
-Περάστε...Ακούω από το βάθος.
Εισέρχομαι στο σαλόνι με τα τρία ξύλινα παγκάκια. Είναι γεμάτο με πλαστικά διακοσμητικά λουλούδια.
Κάθομαι.
Εμφανίζεται η Ιωάννα (με δυσκολία μου είπε τ' όνομά της) η οποία είναι χοντρή με μεγάλο στήθος, έχει ξανθό κοντό μαλλί, αδιάφορο πρόσωπο. Φοράει σκούρο μεσοφόρι.
Στάθηκε μακριά μου και με κάποιο ζόρι, μου είπε το πρόγραμμα.
-Ελεύθερα πιασίματα, όλες οι στάσεις, με παιχνιδάκια, με αγκαλίτσα, με φιλάκια, με τσιμπουκάκι στα 20 ευρώ.
Η μητέρα του ''Τρελαντώνη''...
είναι η επόμενη οδός που επισκέφτηκα...
Από την κόκκινη πόρτα στα δεξιά της φωτογραφίας, ο επισκέπτης εισέρχεται στην αυλή του οίκου...
Βιργινίας Μπενάκη 31
11:55-11:58 π.μ
Μετά τη μικρή αυλή, εισέρχομαι στο μακρόστενο σαλόνι με τις τρεις ξύλινες πολυθρόνες.
Μία ηλικιωμένη υπηρεσία με ρωτάει εάν ξέρω τη Βίκυ και στην ερώτησή μου τί προσφέρει η κοπέλα μου απαντάει - Ε, νορμάλ πρόγραμμα...
Η γιαγιά αποσύρεται για να παρακολουθήσει τηλεόραση στο κουζινάκι.
Μένω μόνος στο σαλόνι. Απέναντί μου έχω τρεις κλειστές παλιές ξύλινες πόρτες, που απέχουν περίπου ίσα διαστήματα μεταξύ τους.
Αρχίζω ν' αναρωτιέμαι από ποιά πόρτα θα εμφανιστεί.
Τελικά παρουσιάστηκε από την ακριανή και πέρασε μπροστά μας (μόλις είχε εισέλθει συναγωνιστής) λέγοντας ένα ''γειάααα'' χωρίς καν να μας κοιτάξει...
Ηταν ευτραφής, χοντρομούρα με σχιστά μάτια, καστανά μαλλιά, μακριά έως λίγο κάτω από τους ώμους.
Περπατώντας τη Μυλλέρου, φτάνω στην...
Δεξιά διακρίνεται το 51 (το πορτοκαλί νεοκλασικό). Απέναντί του, το 48Α και πλάι στη γωνία, το 48Β.
Οσον αφορά το 40, είναι στο βάθος στην αριστερή πλευρά.
Αχιλλέως 48Β
Κλειστό.
Αχιλλέως 48Α
Κλειστό.
Αχιλλέως 51 αρ.
Κλειστό.
Αχιλλέως 40
Κλειστό.
Δεξιά συναντάω τη...
Το σπιτάκι είναι στο αριστερό μέρος της φωτογραφίας. Διακρίνονται τα φωτάκια του.
Μαραθώνος 59Α
12:04-12:06 μ.μ
Το σαλόνι ήταν ένα με το πεζοδρόμιο. Η πόρτα ανοιχτή και στο βάθος καθόνταν η μεσήλικη ξανθιά υπηρεσία.
Ενω εγώ κάθισα, εκείνη σηκώθηκε να κλείσει την πόρτα, λέγοντάς μου ταυτόχρονα το πρόγραμμα.
-Πολύ καλή κοπέλα δουλεύει, κάνει τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, από πάνω από κάτω. Θα περάσεις καλά. Δε βιάζεται στο δωμάτιο.
Εμφανίστηκε η Ελένη, όπως μου είπε ότι τη λένε.
Πρόκειται για milf με μαύρα μαλλιά μακριά λίγο κάτω από τους ώμους, μεσαίο στήθος, σώμα με πιασίματα.
Ψιλοπαρεξηγήθηκε όταν έκανα κουβέντα για τα σπιτάκια των 10 ευρώ.
Φεύγοντας, άκουσα την υπηρεσία να λέει... - Να ξέρεις ότι κάνεις λάθος που πας εκεί...
Περπάτησα τη...
(Το σπιτάκι βρίσκεται αριστερά της φωτογραφίας, έμπροσθεν του μεσαίου δένδρου.)
...προς το...
Μυλλέρου 33
12:10-12:11 μ.μ
Ανεβαίνω τα έξι σκαλάκια (με τα δύο εξωτερικά, οκτώ) και μετά από μία ανοιχτή καγκελόπορτα εισέρχομαι στο σκοτεινό σαλόνι και κάθομαι στην πολυθρόνα.
Ξανφνικά εμφανίζεται μία μελαχρινή, κοντή και χοντρή τραβεστί (το κατάλαβα από τη χροιά της φωνής) που λικνιζόταν ρυθμικά μπροστά μου.
-Αααα! Τί κάνεις;
-Γειά σου, πώς σε λένε;
-Πέρασε, θα περάσουμε ωραία...
-Πώς...
-Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κωλαράκι, θα σου κάνω ωραία μαλακία στα βυζάκια επάνω...
-Πώς σε λένε;
-Ενα 20άρικο... Ελενα.
-Μάλιστα.
-Μπες και δε θα θέλεις να φύγεις.
-Ετσι ε; Θα κάνω μία βόλτα...
-Ελα, έλα... Μου λέει και με αρπάζει από τον καρπό. Ελα να δεις κάτι βρε! Ελα εδώ που σου λέω!
Με τραβάει στο δωμάτιο. Καταφέρνω να ελευθερώσω τον καρπό μου και κατευθύνομαι προς την πόρτα ακούγοντας την να μου φωνάζει... - Εχω και πλαστίκ, θα σου κάνω εγώ πολλές ανωμαλίες...
Ετσι λοιπόν και αυτή η τσάρκα έλαβε τέλος.
Την επόμενη βδομάδα θα προσπαθήσω να εισχωρίσω στα ενδότερα του Μεταξιού. Στο πραγματικό Μετάξι.
Εχω μπροστά μου μία ολόκληρη βδομάδα για να εξαγνιστώ.
