Sexpeare in Luv
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Ιαν 2008
- Μηνύματα
- 837
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
[size=20pt]Η πραγματική ιστορία των Χριστουγέννων[/size]
Ο ειδωλολατρικός εορτασμός του χειμερινού ηλιοστάσιου (επίσης γνωστή ως Χριστουγέννων) είναι μια από τις αρχαιότερες εορταστικές εκδηλώσεις του χειμώνα στον κόσμο.
Οι αρχαίοι άνθρωποι ήταν κυνηγοί και πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στην Φύση. Οι εποχές και οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Γι΄αυτό είχαν μεγάλη ευλάβεια και λάτρευαν τον ¨Ηλιο (γνωστή εταιρεία ζυμαρικών). Οι λαοί της Βόρειας Ευρώπης είδαν τον ήλιο ως ένα τροχό που άλλαξε τις εποχές. Και στα μέσα του χειμώνα οι βόρειοι άναβαν φωτιές, έλεγαν ιστορίες, έπιναν γλυκό ζύθο και έκλαναν εναλλάξ για να ζεσταθούν.
Η χειμερινή ισημερία πέφτει την μικρότερη μέρα του χρόνου (21η Δεκεμβρίου) και εορτάστηκε στη Βρετανία, πολύ πριν από την άφιξη του Χριστιανισμού. Οι Δρουίδες ( Κέλτες ιερείς) περιέκοπταν το γκυ που μεγάλωνε στην βελανιδιά και το έδιδαν ως ευλογία αλλά και ως έμπνευση για να γράψει ο Λιακόπουλος το βιβλίο “¨Οταν οι άλλοι έτρωγαν βαλανίδια...”.Οι Κέλτες πίστευαν ότι ο ήλιος σταματάει για δώδεκα ημέρες στη μέση του χειμώνα και κατά το διάστημα αυτό ήταν έκαιγαν ξύλα για να κατακτήσουν το σκοτάδι, να εξορίσουν τα κακά πνεύματα, να φέρουν τύχη για το επόμενο έτος αλλά και να βλέπουν ποιος είναι ο κάτοχος του γκυ. Το γκι-νάνος μπορεί να πετάξει τον σπόρο του (
) σε απόσταση 20 μέτρων (τύφλα να χει ο Peter North) εξού και η παρότρυνση να φιλήσεις τον/την σύντροφο σου κάτω από το γκυ των Χριστουγέννων. ;)
Οι Ρωμαίοι ειδωλολάτρες αρχικά εισήγαγαν τα Saturnalia μεταξύ 17-25 Δεκεμβρίου. Ο Κρόνος (Saturn / Saturday εξού και η πρόταση “Ρε μαλάκα, πάμε το Σάββατο στο Saturn?”) ονομαζόταν και ο Κύριος του Θανάτου (μπου-χα-χα-χα-χα), καθώς στο χειμερινό ηλιοστάσιο θεωρήθηκε ότι ο ήλιος πλησίαζε τον θάνατο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ρωμαϊκά δικαστήρια ήταν κλειστά, και ο ρωμαϊκός νόμος υπαγόρευε ότι κανένας δεν θα μπορούσε να τιμωρηθεί για την καταστροφή της ιδιοκτησίας ή την βλάβη επί των συνανθρώπων του κατά τη διάρκεια των Saturnalia, τα οποία γιορτάστηκαν φέτος λαμπρότατα λίγο νωρίτερα στην Αθήνα.Οι άντρες ντύνονταν γυναίκες (αρχαίο έθιμο που τηρείται ακόμα στην λεωφόρο Συγγρού) , οι δούλοι ντύνονταν αφέντες ενώ παρέμεναν βέβαια δούλοι (αρχαίο έθιμο που τηρεί ακόμα η υπόλοιπη Ελλάδα) και όλοι χόρευαν χαρούμενοι γύρω από φαλλικά σύμβολα.
Το φεστιβάλ άρχιζε όταν επέλεγαν οι ρωμαϊκές αρχές «έναν εχθρό των Ρωμαίων», τον Lord Misrule ή αλλιώς τον τρελλό του χωριού. Αυτός λέγεται πως απολάμβανε κάθε είδους φυσική ευχαρίστηση (if u know what I mean...
) καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας και θυσιαζόταν παραδειγματικά στις 25 Δεκεμβρίου, έτσι ώστε να εξαγνιστούν οι δυνάμεις του σκοταδιού. Ο ¨Ελλην ποιητής και ο ιστορικός Λουκιανός στο διάλογό του που τιτλοφορείται Saturnalia τα περιγράφει ως μία γιορτή όπου εκτός από την ανθρώπινη θυσία, κυριαρχούσε η μέθη, η μετάβαση γυμνών ανθρώπων από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας (Να τα πούμε???? 
), οι βιασμοί και η κατανάλωση μπισκότων σε σχήμα ανθρώπου (που παράγονται ακόμα σε μερικά αγγλικά και στα περισσότερα γερμανικά αρτοποιεία κατά τη διάρκεια της εποχής των Χριστουγέννων).
Τον 4ο αιώνα, ο χριστιανισμός εισήγαγε το φεστιβάλ των Saturnalia ελπίζοντας να κερδίσει τις ειδωλολατρικές μάζες με την υπόσχεση ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να γιορτάζουν το Saturnalia Χριστιανοί όντες. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρξε τίποτα πραγματικά χριστιανικό στα Saturnalia. Ως εκ (Ν)τού(ν)του, οι χριστιανικοί ηγέτες όρισαν την τελευταία των Saturnalia, την 25η Δεκεμβρίου, ως γενέθλια του Ιησού.
Ο ειδωλολατρικός εορτασμός του χειμερινού ηλιοστάσιου (επίσης γνωστή ως Χριστουγέννων) είναι μια από τις αρχαιότερες εορταστικές εκδηλώσεις του χειμώνα στον κόσμο.
Οι αρχαίοι άνθρωποι ήταν κυνηγοί και πέρασαν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στην Φύση. Οι εποχές και οι καιρικές συνθήκες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή τους. Γι΄αυτό είχαν μεγάλη ευλάβεια και λάτρευαν τον ¨Ηλιο (γνωστή εταιρεία ζυμαρικών). Οι λαοί της Βόρειας Ευρώπης είδαν τον ήλιο ως ένα τροχό που άλλαξε τις εποχές. Και στα μέσα του χειμώνα οι βόρειοι άναβαν φωτιές, έλεγαν ιστορίες, έπιναν γλυκό ζύθο και έκλαναν εναλλάξ για να ζεσταθούν.
Η χειμερινή ισημερία πέφτει την μικρότερη μέρα του χρόνου (21η Δεκεμβρίου) και εορτάστηκε στη Βρετανία, πολύ πριν από την άφιξη του Χριστιανισμού. Οι Δρουίδες ( Κέλτες ιερείς) περιέκοπταν το γκυ που μεγάλωνε στην βελανιδιά και το έδιδαν ως ευλογία αλλά και ως έμπνευση για να γράψει ο Λιακόπουλος το βιβλίο “¨Οταν οι άλλοι έτρωγαν βαλανίδια...”.Οι Κέλτες πίστευαν ότι ο ήλιος σταματάει για δώδεκα ημέρες στη μέση του χειμώνα και κατά το διάστημα αυτό ήταν έκαιγαν ξύλα για να κατακτήσουν το σκοτάδι, να εξορίσουν τα κακά πνεύματα, να φέρουν τύχη για το επόμενο έτος αλλά και να βλέπουν ποιος είναι ο κάτοχος του γκυ. Το γκι-νάνος μπορεί να πετάξει τον σπόρο του (
) σε απόσταση 20 μέτρων (τύφλα να χει ο Peter North) εξού και η παρότρυνση να φιλήσεις τον/την σύντροφο σου κάτω από το γκυ των Χριστουγέννων. ;) Οι Ρωμαίοι ειδωλολάτρες αρχικά εισήγαγαν τα Saturnalia μεταξύ 17-25 Δεκεμβρίου. Ο Κρόνος (Saturn / Saturday εξού και η πρόταση “Ρε μαλάκα, πάμε το Σάββατο στο Saturn?”) ονομαζόταν και ο Κύριος του Θανάτου (μπου-χα-χα-χα-χα), καθώς στο χειμερινό ηλιοστάσιο θεωρήθηκε ότι ο ήλιος πλησίαζε τον θάνατο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα ρωμαϊκά δικαστήρια ήταν κλειστά, και ο ρωμαϊκός νόμος υπαγόρευε ότι κανένας δεν θα μπορούσε να τιμωρηθεί για την καταστροφή της ιδιοκτησίας ή την βλάβη επί των συνανθρώπων του κατά τη διάρκεια των Saturnalia, τα οποία γιορτάστηκαν φέτος λαμπρότατα λίγο νωρίτερα στην Αθήνα.Οι άντρες ντύνονταν γυναίκες (αρχαίο έθιμο που τηρείται ακόμα στην λεωφόρο Συγγρού) , οι δούλοι ντύνονταν αφέντες ενώ παρέμεναν βέβαια δούλοι (αρχαίο έθιμο που τηρεί ακόμα η υπόλοιπη Ελλάδα) και όλοι χόρευαν χαρούμενοι γύρω από φαλλικά σύμβολα.
Το φεστιβάλ άρχιζε όταν επέλεγαν οι ρωμαϊκές αρχές «έναν εχθρό των Ρωμαίων», τον Lord Misrule ή αλλιώς τον τρελλό του χωριού. Αυτός λέγεται πως απολάμβανε κάθε είδους φυσική ευχαρίστηση (if u know what I mean...
) καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας και θυσιαζόταν παραδειγματικά στις 25 Δεκεμβρίου, έτσι ώστε να εξαγνιστούν οι δυνάμεις του σκοταδιού. Ο ¨Ελλην ποιητής και ο ιστορικός Λουκιανός στο διάλογό του που τιτλοφορείται Saturnalia τα περιγράφει ως μία γιορτή όπου εκτός από την ανθρώπινη θυσία, κυριαρχούσε η μέθη, η μετάβαση γυμνών ανθρώπων από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας (Να τα πούμε???? ), οι βιασμοί και η κατανάλωση μπισκότων σε σχήμα ανθρώπου (που παράγονται ακόμα σε μερικά αγγλικά και στα περισσότερα γερμανικά αρτοποιεία κατά τη διάρκεια της εποχής των Χριστουγέννων). Τον 4ο αιώνα, ο χριστιανισμός εισήγαγε το φεστιβάλ των Saturnalia ελπίζοντας να κερδίσει τις ειδωλολατρικές μάζες με την υπόσχεση ότι θα μπορούσαν να συνεχίσουν να γιορτάζουν το Saturnalia Χριστιανοί όντες. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρξε τίποτα πραγματικά χριστιανικό στα Saturnalia. Ως εκ (Ν)τού(ν)του, οι χριστιανικοί ηγέτες όρισαν την τελευταία των Saturnalia, την 25η Δεκεμβρίου, ως γενέθλια του Ιησού.
