Καλησπέρα,
Μόνο και μόνο επειδή έχω βαρεθεί στην Ελλάδα να δημιουργούμε είδωλα και πρότυπα, επιοικώς "αμφισβητούμενα"...
Και για να προλάβω κάποιους ώστε να μη κουράζονται γράφοντας "κορώνες", η δράση οποιουδήποτε εναντίον των δυνάμεων κατοχής του Άξονα,αξίζει τιμής και ανγνώρισης.
"Όταν απολύθηκε από τον στρατό, γύρισε στην Αθήνα, ανασυνδέθηκε με το ΚΚΕ και χρησιμοποιήθηκε σε κομματικές δουλειές, ενώ παράλληλα εργαζόταν στον (παράνομο τότε) «Ριζοσπάστη» (1928).
Εν τω μεταξύ, όμως, από της ηλικίας των 20 ετών, δηλαδή από του 1925 είχε επιδοθεί επαγγελματικώς και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχολήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες και λοιπές αξιόποινες πράξεις. Μάλιστα, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του «Αναμνήσεις» παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, «πορτοφολάς»! Συγκεκριμένα γράφει:
΄΄…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. Εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…΄΄
Αυτό προκύπτει κι από το υπ’ αριθμόν 21.722 πιστοποιητικό ποινικού μητρώου του, της Διευθύνσεως Εγκληματικών Υπηρεσιών, στο οποίο περιλαμβάνονται ένδεκα καταδίκες του σε φυλακίσεις μέχρι και τεσσάρων ετών. Η πρώτη καταδίκη του έγινε την 24η Ιουλίου 1925, οπότε καταδικάσθηκε από το Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκη, σε φυλάκιση 2 ετών, για κλοπή. Μετά από μια τετραετία, στις 25 Σεπτεμβρίου 1929, καταδικάστηκε εκ νέου για κλοπή από το Πλημμελειοδικείο Αθηνών, σε φυλάκιση 20 ημερών.
Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την ένταξή του στο ΚΚΕ και την επιβολή της Μεταξικής δικτατορίας, η ζωή του Βελουχιώτη μοιράστηκε μεταξύ των διαφόρων κομματικών χρεώσεων, των συνεπειών, των διώξεων (φυλακές, εξορίες κλπ.) και περιστασιακών βιοποριστικών δραστηριοτήτων (ως οικοδόμος, μπογιατζής κ.α.).
Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά, ο Κλάρας συνελήφθη κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης το 1938 και από εκεί στις φυλακές της Κέρκυρας το 1939, όπου υπέγραψε «δήλωση αποκήρυξης του κομμουνισμού» κι αφέθηκε ελεύθερος. Έκτοτε διαγράφεται από το Κόμμα και συγκαταλέγεται, από τους «συντρόφους» του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηριζόμενος με το ατιμωτικό στίγμα του «δηλωσία». Ο χαρακτηρισμός του «δηλωσία» θεωρείτο για τους κομμουνιστές ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία".