theodo
Μέλος
- Εγγρ.
- 3 Ιουλ 2011
- Μηνύματα
- 1.419
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
ο Ιώσηπος δεν αναφέρει τίποτα για τον Ιησού, όμως στα καλά καθούμενα, σε άσχετο σημείο, υπάρχει σε σύγγραμμά του μια αναφορά στο μεσσία Ιησού Χριστό κτλ. Ο Ωριγένης κατηγορούσε 2 αιώνες αργότερα τον Ιώσηπο ότι παρέλειψε να αναφερθεί στο Χριστό! Μετά από έναν ακόμα αιώνα, ο Ευσέβιος δήλωνε με ευχαρίστηση ότι ο Ιώσηπος αναγνωρίζει το Χριστό ως Μεσσία. Σήμερα όλοι ξέρουν ότι αυτός ο Ευσέβιος έβαλε στην προσθήκη στο βιβλίο του Ιώσηπου.
Ο Σουητώνιος αναφέρεται σε μια νέα θρησκεία, της οποίας οι οπαδοί πιστεύουν σε κάποιο “Χρηστό”… Δεν ήταν σύγχρονος ο Σουητώνιος για να περιγράψει ως χρονικογράφος γεγονότα και πρόσωπα, παρελθούσα ιστορία έγραψε. Μια ένδειξη ότι η αναφορά του Σουητώνιου στο Χριστό (έτσι κι αλλιώς περιγραφικά, χωρίς προσωπική γνώση) είναι ότι γράφει στο βιβλίο του το όνομα “Χρηστός”, με ήτα… Ο συγκεκριμένος ιστορικός είχε όμως άριστη γνώση της ελληνικής και δεν θα έκανε ποτέ τέτοιο λάθος, αφού Χρήστος ήταν όνομα δούλων…
Άρα δεν υπάρχει καμία ιστορική αναφορά στο Γεσούα. Αυτά τα γράφω για τους φίλους ενημερωτικά. Οι μαυροντυμένοι πιστεύουν στο παραμύθι που έχουν κατασκευάσει οι ίδιοι και δεν έχουν ανάγκη ενημέρωσης.
να πενθυμίσω ότι ο προαναφερόμενος γλείφτης της αυτοκρατορικής αυλής Ευσέβιος είχε υπό τον έλεγχό του, μαζί με άλλους παπάδες, το μονοπώλιο της εκπαίδευσης, τον έλεγχο των βιβλιοθηκών κτλ. Εκείνη την εποχή αλλά και κατά τις αντιγραφές των μοναχών έμπαιναν οι διάφορες “διορθώσεις”. Έλα όμως που μπορούμε σήμερα να ξεχωρίσουμε τα μελάνια, τα χαρτιά, αλλά και τη γλώσσα που χρησιμοποιούσαν σε κάθε εποχή! Οι παπάδες ισχυρίζονται σήμερα, ως προς τον Σουητώνιο, ότι την εποχή εκείνη γραφόταν το “Χριστός” (από το χρίζω, χρισμένος με λαδάκι) και με ήτα. Είναι ικανοί να αλλοιώσουν τα πάντα για να διατηρήσουν το ερειπωμένο παραμύθι τους.
Εννοείται, ο Πλίνιος και ο Τάκιτος που έγραψαν για τους χριστιανούς και τις δοξασίες τους (έγραψαν και για άλλες αιρέσεις), δεν ήταν επίσης σύγχρονοι των γεγονότων, έγραφαν με χρονική απόσταση, όπως γράφει κάποιος σήμερα (με πολύ περισσότερα εφόδια και όζι από διηγήσεις) για τον α’ παγκόσμιο πόλεμο.
Με την ευκαιρία αυτή κάνω άλλη μια προσθήκη: Η μόνη εξωχριστιανική αναφορά στο Χριστό που φαίνεται να μοιάζει με όσα διηγούνται οι παπάδες, προέρχεται από το εβραϊκό Ταλμούδ που γράφτηκε βέβαια 2-3 αιώνες μετά και είχε κάθε λόγο να αποτυπώνει γεγονότα που ενδιέφεραν τους Εβραίους και κανέναν άλλον. Μόνο που τοποθετεί τα σχετικά γεγονότα, σε μια εποχή περίπου 100 ετών πριν και ονομάζει τον “χρισμένο προφήτη” Μπεν Παντηρά, γιο του Πάνθηρα. Θα ήταν ένα από τα ονόματα των εκατοντάδων μάγων, προφητών, μεσσίων και χρισμένων Χριστών που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους θεόπληκτους Εβραίους. Αυτή η χρονολογία ταιριάζει και με το εύρημα στήλης, στην οποία αναγράφονται τα γνωστά γεγονότα για το Χριστό να εξελίσσονται περί το 100 π.Χ.