Η Ελλάδα την οποία μαρκετάραμε με καμάρι πριν 30-40 χρόνια στους ξένους (φθηνή, καθαρή, φιλόξενη, γεμάτη συρτάκι, Θεοδωράκη, παιδιά του Πειραιά και βουκολικούς έρωτες) όχι μόνο έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί αλλά έχει αντικατασταθεί με μία χώρα πανάκριβη, βρώμικη, που οι άνθρωποι της κοιτάνε αγχωμένα να στα πάρουν προσφέροντας σου πολύ κακές υπηρεσίες. Και για μας τους ΄Ελληνες η χώρα αυτή έχει καταντήσει ανυπόφορη και όχι επειδή υπάρχουν πολλοί μετανάστες σε αυτήν. Τη ζημιά την κάναμε μόνοι μας, εμείς οι νεο-Έλληνες με το σύνδρομο της τουρκοκρατίας και της κατοχής ακόμη πάνω μας και με την κομπλεξική επιδειξιομανία μας.
΄Οταν η πίστωση απελευθερώθηκε τελείως στην Ελλάδα τρέξαμε οι περισσότεροι να πουλήσουμε μούρη στους συγγενείς μας, στους φίλους μας, στους γνωστούς μας και υπερχρεωθήκαμε για να φτιάξουμε φιλόδοξες μπίζνες, για να πάρουμε μεγάλο σπίτι, εντυπωσιακό αυτοκίνητο, φανταχτερούς καναπέδες και οικιακές συσκευές, διακοπές στη Μύκονο, φαγητό σε γκλαμουράτα εστιατόρια κ.λ.π. κ.λ.π. Και όλα αυτά με πίστωση. Τα δάνεια και οι κάρτες όμως είναι θηλιά στο λαιμό αυτών που τα παίρνουν και όταν ήρθε η λυπητερή και αρχίσαμε να νοιώθουμε πως είναι το να μας κωλοδακτυλιάζουνε οι τράπεζες χάσαμε το κέφι μας, γίναμε άνθρωποι ηττημένοι, αγχωμένοι, μουρτζούφληδες, ακόμη και χαιρέκακοι. Χάσαμε την παλιά Ελληνική λεβεντιά, το φιλότιμο, την καύλα για ζωή που είχαν οι παλιότεροι έστω και αν στις δεκαετίες του '50 και του ΄60 ζούσαν σε μεγάλη φτώχεια, σε χούντα κ.λ.π. Εμείς τα κάναμε και τα ζήσαμε όλα, αποκτήσαμε σπίτι και αυτοκίνητο που μόνο να ονειρευτούν μπορούσαν οι γονείς μας ή οι παπούδες μας, ρίξαμε ή φάγαμε τόσους πούτσους (άλλοι με γκόμενες έξω στη ζωή, άλλοι σε στούντιο ή με ct) που και πάλι θα ονειρευόντουσαν οι γονείς μας ή οι παπούδες μας και παρ' όλα αυτά νοιώθουμε σκατά σε σχέση με τους γονείς μας και τους παπούδες μας, είμαστε τίγκα στο άγχος και στην ξυνίλα, βλέπουμε παντού τριγύρω μας ένα κενό που δεν ξέρουμε πώς να το γεμίσουμε, γινόμαστε πλαστικοί και "δήθεν" σε μία προσπάθεια να κοροιδέψουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Στη σημερινή Ελλάδα οι μόνοι που περνάνε καλά είναι οι κλεφτοκοτάδες, τα λαμόγια και οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι. Δυστυχώς υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό Ελλήνων που κλέβοντας, παίρνοντας λεφτά κάτω από το τραπέζι,φακελάκια, μίζες κ.λ.π. περνάει καλά σε αυτή τη χώρα. Είναι μεγάλο το ποσοστό αυτών των κλεφτοκοτάδων Ελλήνων (30, 40, 50 τοις εκατό;). ¨Οσο υπάρχουν και ευημερούν οι δύο αυτές κατηγορίες ανθρώπων δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε στη σημερινή Ελλάδα, γιατί τα συμφέροντα που κινούνται γύρω από αυτούς τους ανθρώπους είναι τεράστια και δεν πρόκειται να διακυβευτούν. Στα αρχίδια τους οι άνθρωποι αυτοί και αν έχει καταντήσει άρρωστη εξαιτίας τους και πεθαίνει η σημερινή Ελλάδα ! Αυτοί τα φράγκα τους θέλουν να τσιμπάνε. Όλοι οι υπόλοιποι ¨Ελληνες που δουλεύουν πιο τίμια και ιδρώνουν το ψωμί τους έχουν καταντήσει μαλάκες και θύματα, μία εύκολη και ανυποψίαστη "λεία" στα νύχια των λαμογιών που την εκμεταλλεύονται για να φουσκώνουν τους δικούς τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Την ίδια ανυποψίαστη λεία εκμεταλλεύονται έμμεσα και οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι αφού και ο δικός τους συγκριτικά υψηλός μισθός - που κερδίζουν επάξια ξύνοντας οι περισσότεροι τα αρχίδια τους ή το μουνί τους - προέρχεται από τις εισφορές προς το κράτος αυτής της ανυποψίαστης λείας. Αυτό έχουν καταντήσει να είναι σήμερα οι πιο τίμιοι Έλληνες, μία απλή λεία των Ελλήνων εκείνων που είναι άτιμοι! Και φυσικά οι άνθρωποι - θύματα που ανήκουν σε αυτη τη "λεία" ξύπνησαν κάποια στιγμή, είδαν τι παίζει και τρελάθηκαν, γιατί δεν χωνεύεται με τίποτα το να υποφέρουν αυτοί απλά και μόνο για να περνάνε καλά τα λαμόγια που είναι προνομιούχα στην Ελλάδα, τρελαίνει τον κόσμο αυτό το πράγμα....
Κλασικά λοιπόν ένα μεγάλο ποσοστό λαμογιο-Ελλήνων συνεχίζει να συσσωρεύει - κλέβοντας με διάφορους έμμεσους και άμεσους τρόπους - μαρουλάκια ενώ ένα άλλο ποσοστό Ελλήνων που ιδρώνει το ψωμί του συνεχίζει να νοιώθει καθημερινά στη σημερινή Ελλάδα όλο και πιο θυματο-μαλάκας (και ειδικά τα τελευταία χρόνια απίστευτα χοντρο-θυματο-μαλάκας).
ειμαστε χωρις πολυλογια κ παπαριες για τον πουτσο καβαλα.... 
