και γιατί να μην υπαρχει ??? στο κάτω κάτω η ανατολική ορθόδοξη εκκλησια του χριστου είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη ως επικρατούσα θρησκεία... (αρθρο 3)...
ουτε το αρθρο 5 πρ 2 παραβιάζεται ουτε το αρθρο 13...
κανένας δεν υποχρεωνεται να παρακολουθήσει...
να μην υπάρχει για να προφυλαχτεί ο άνθρωπος από την αφασία, τη δουλεία και την πίστη, ειδικά την πίστη.
Κι ενώ έχουμε στέρεες βάσεις, συμπαγείς ως Έλληνες για να πατήσουμε και να ανελιχθούμε σε πνευματικά επίπεδα ουσίας, μας καπελώνουν από τα γενοφάσκια μας με καραγκιοζιλίκια και νεκρολαγνικές τελετές μαύρης μαγείας.
Όσο για το παραπάνω ειδικά την πίστη που αναφέρω:
Κατά Πλάτωνα ως πίστη νοείται το χαμηλότερον επίπεδον γνώσεως. Η άποψη αυτή του Πλάτωνα είναι η επίσημη άποψη της αρχαίας Ελλάδος.
Ανώτερο επίπεδο πάνω από την πίστη είναι η γνώση κι ακόμα πιο ψηλά απο τη γνώση,κατά Πλάτωνα,τοποθετείται η μετά λόγου γνώση όπου λόγος σημαίνει συγκέντρωσις στοιχείων σύμφωνα με κάποιο σύστημα νομοτέλειας.
Για τους λόγους αυτούς οι αρχαίοι Έλληνες ουδέποτε υπεβίβασαν τους θρησκευτάς γενικά εις το επίπεδο των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι κατά Πλάτωνα διέπονται από μία νεφελώδη γνώμη των κατ αρχήν θρησκευτικών ζητημάτων.Διότι πέρα από τα θρησκευτικά θέματα που ανήκουν στο θρησκεύεσθαι υπάρχουν και οι λατρευτικοί ορίζοντες οι οποίοι ήταν έκφραση της υψίστης μυστηριακής διαδηλώσεως των Ελλήνων ήτοι της λατρείας.
Το ρήμα πιστεύειν εις την αρχαία ελληνική γλώσσα παραπέμπει στην αστήρικτη υποκειμενική τοποθέτηση.
Η μετά λόγου όμως γνώση των θεολογικών ζητημάτων αναβιβάζει τους λατρευτές απο το επίπεδο των κοινώς απείρως, άνευ ουδεμιάς αποδείξεως, κυμαινομένων αιόλων υποκειμενικών υποθέσεων, σ' εκείνους τους ορίζοντες όπου οι λατρευτές ανυψώνονται εις το επίπεδο εκείνο,το οποίο κατά Πλάτωνα προσδιορίζεται ως αντικειμενικό και μάλιστα υποκείμενο στον έλεγχο της νομικής δομής μιάς μεγαλειώδους μετά λόγου γνώσεως.
Γιά τους λόγους αυτούς ο αρχαίος Έλληνας,ο ασχολούμενος με θεολογικές ερεύνες, συγκροτούσε τότε κατά αντικειμενικό τρόπο τα συμπεράσματά του,τα οποία τον οδηγούσαν σε στερεές και ακλονήτες αντικειμενικές εμβαθύνσεις, οι οποίες ουδεμία σχέση εχουν με τις σύγχρονες νεφελώδεις υποθέσεις οι οποίες κάτα Πλάτωνα χαρακτηρίζουν έναν πιστό.