Ανοίγω αυτό το θέμα, το οποιο πιστεύω ότι είναι αρκετά σημαντικό από διάφορες απόψεις.
Επιλεγω να το ανοίξω εδώ, στο bou, γιατί παρότι δεν είναι το site που τα μελη του ασχολούνται με θέματα 'οικογένειας',
ωστόσο πιστεύω ότι έχουν αρκετή πείρα από τη ζωη (κι όχι μονο κολομπαρουδες!),
για να συνεισφέρουν στη συζήτηση.
Το σύνηθες λοιπόν, είναι ότι η μεση γυναικα, είτε από σχετικά νεαρή ηλικία (20+),
ή όταν αρχίσουν τα καμπανάκια ότι τα χρονια περνούν (30+)(the famous 'wall'!),
τους πιάνει η επιθυμία, όχι μονο για γάμο, αλλα και για να κάνουν παιδι.
Φυσικά, η αναπαραγωγή, είναι κάτι 'φυτεμένο' μεσα μας από τον Δημιουργό.
Μονο όμως, που όπως φαίνεται, όπως και αλλα πράγματα στη ζωη,
δεν έχουμε όλοι την ιδια ένταση σε αυτές τις τάσεις.
Όσο περνούν τα χρονια λοιπόν, παρατηρώ, ότι υπάρχουν και γυναίκες, που μάλλον δεν...πολυκαιγονται για το συγκεκριμένο θέμα.
Βασικά, υπάρχουν διαφορες κατηγοριες.
Αυτές που θα ήθελαν παιδι(με γάμο), αλλα αντικειμενικοί λόγοι, μπορεί να το εμποδίζουν (πχ ανεργία και των δυο στο ζευγάρι, δουλειες του ποδαριού, ή λόγοι υγειας κλπ)
Αυτές που θα ήθελαν μεν, αλλα το κρύβουν επιμελώς, για να μην δείχνουν 'απεγνωσμένες' (θέλω τώρα άντρα+παιδι, ή μονο παιδι!).
Και αυτές, που όπως φαίνεται, είναι σαν όντως να μην τους απασχολεί καθόλου το θέμα.
Σε αυτή την τελευταία κατηγορια θα ήθελα να σταθούμε και να συζητήσουμε.
Εγώ από όσα έχω δει στη ζωη, έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για το ποιες γυναίκες συνήθως ανήκουν σε αυτή την κατηγορια,
αλλα είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλες, και θέλω να τις πείτε εσείς:
- γυναίκες καριερίστριες, που έχασαν το τρένο με τις επιλογές τους, σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν
- γυναίκες με διαφορα άσχημα οικογενειακά βιώματα (αρρώστιες κλπ), που δεν μπαίνουν καν στην σκέψη για απόκτηση παιδιών
- γυναίκες που είχαν διαφορες ατυχιες στη ζωη τους (προσωπικές, οικονομικές, κλπ), και που αν και κάποτε το σκέφτονταν, τώρα απλα δεν τους απασχολεί και τόσο
- γυναίκες που έχουν σοβαρά γυναικολογικά θέματα, που θα είναι άθλος να ασχοληθούν να κάνουν παιδι, και δεν μπαίνουν καν σε αυτή την περιπέτεια
- γυναίκες που έχουν άλλους στόχους στη ζωη τους (αυτοπραγμάτωση, κοινωνική προσφορα, κλπ)
- γυναίκες που νοιάζονται για σχετικά 'ξεκούραστη' ζωη, χωρίς το νταραβέρι μιας ζωης που έχουν τα παιδιά (έτσι το βλέπουν).
και η λιστα συνεχίζεται....
Βεβαια, εγώ αναρωτιέμαι, κατά ποσο είναι συνειδητοποιημένη η κάθε γυναικα, που δεν θέτει το θέμα 'παιδι'.
Δηλαδή, ή το παίρνεις απόφαση και ζεις καλα, ή αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσεις, ίσως και να σε τρώει σαν σαράκι...
Βεβαια, και ο παράγοντας χρόνος, παίζει καθοριστική εξέλιξη.
Αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα στα 30, αλλιώς στα 40, αλλιώς στα 50...
Ξέρω γυναίκες, χωρίς παιδι, που λεμε διαφορα επί χρόνια, και ποτε δεν έθιξαν το θέμα, ποτε δεν έδειξαν να ζηλεύουν άλλες γυναίκες που έχουν παιδιά κλπ.
Μάλιστα, δείχνουν ενσυνείδητα να το απολαμβάνουν κιόλας....οταν η μια συνάδελφος θα πάει σπίτι και θα ξεκινήσει αγώνα δρόμου με τα παιδιά, αυτή απλα θα πάρει τον καλό της, και θα πανε βολτουλα, μετά να φανε μαζί κλπ και μιλώ για ίδιες ηλικίες γυναικών, για σύγκριση, όχι ότι οι λεγάμενες, είναι νεαρές οποτε οκ, αλλα η άλλη να είναι 50αρα, και μια ζωη, από τα 30 της που την θυμάμαι, να κάνει πάντα μια 'ωραια'/'ξέγνοιαστη'/ξεκουραστη' ζωη, και να το απολαμβάνει κιόλας....τους βγάζω το καπέλο βεβαια, από την άποψη, ότι συνειδητά, ξέρουν τι θέλουν, και το κάνουν!!!!
Πάντως, έχω δει και άτεκνα ζευγάρια, που είναι πραγματικά αγαπημένα και ευτυχισμένα, δίχως να ξέρω αν ήταν συνειδητή επιλογή το να μην έχουν παιδιά, ή απλα τους προέκυψε από άλλους εξωγενείς παράγοντες παρά την θέληση τους....
Άλλωστε, για το αν θα είσαι ευτυχισμένος με το σύντροφο σου, δεν (πρεπει να) εξαρτάται από το αν έχεις παιδιά, όσο και αν μερικές το συσχετίζουν....
Θα ήθελα να ξέρω περισσότερα λοιπόν, για αυτή την κατηγορια γυναικών, που έχει θα λέγαμε, 'μειωμένο μητρικό φίλτρο', και δεν ονειρεύονται να 'γινουν μανούλες'.
Ποιες άλλες ομάδες γυναικών έχετε δει εσείς σε αυτή την κατηγορια, αν θεωρείται ότι μπορεί κάποιος να έχει μια ευτυχισμένη σχέση μαζι τους, και γενικά ότι ξέρετε πάνω σε αυτό το θέμα.
Καλή μας συζήτηση!
Επιλεγω να το ανοίξω εδώ, στο bou, γιατί παρότι δεν είναι το site που τα μελη του ασχολούνται με θέματα 'οικογένειας',
ωστόσο πιστεύω ότι έχουν αρκετή πείρα από τη ζωη (κι όχι μονο κολομπαρουδες!),
για να συνεισφέρουν στη συζήτηση.
Το σύνηθες λοιπόν, είναι ότι η μεση γυναικα, είτε από σχετικά νεαρή ηλικία (20+),
ή όταν αρχίσουν τα καμπανάκια ότι τα χρονια περνούν (30+)(the famous 'wall'!),
τους πιάνει η επιθυμία, όχι μονο για γάμο, αλλα και για να κάνουν παιδι.
Φυσικά, η αναπαραγωγή, είναι κάτι 'φυτεμένο' μεσα μας από τον Δημιουργό.
Μονο όμως, που όπως φαίνεται, όπως και αλλα πράγματα στη ζωη,
δεν έχουμε όλοι την ιδια ένταση σε αυτές τις τάσεις.
Όσο περνούν τα χρονια λοιπόν, παρατηρώ, ότι υπάρχουν και γυναίκες, που μάλλον δεν...πολυκαιγονται για το συγκεκριμένο θέμα.
Βασικά, υπάρχουν διαφορες κατηγοριες.
Αυτές που θα ήθελαν παιδι(με γάμο), αλλα αντικειμενικοί λόγοι, μπορεί να το εμποδίζουν (πχ ανεργία και των δυο στο ζευγάρι, δουλειες του ποδαριού, ή λόγοι υγειας κλπ)
Αυτές που θα ήθελαν μεν, αλλα το κρύβουν επιμελώς, για να μην δείχνουν 'απεγνωσμένες' (θέλω τώρα άντρα+παιδι, ή μονο παιδι!).
Και αυτές, που όπως φαίνεται, είναι σαν όντως να μην τους απασχολεί καθόλου το θέμα.
Σε αυτή την τελευταία κατηγορια θα ήθελα να σταθούμε και να συζητήσουμε.
Εγώ από όσα έχω δει στη ζωη, έχω καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για το ποιες γυναίκες συνήθως ανήκουν σε αυτή την κατηγορια,
αλλα είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν κι άλλες, και θέλω να τις πείτε εσείς:
- γυναίκες καριερίστριες, που έχασαν το τρένο με τις επιλογές τους, σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν
- γυναίκες με διαφορα άσχημα οικογενειακά βιώματα (αρρώστιες κλπ), που δεν μπαίνουν καν στην σκέψη για απόκτηση παιδιών
- γυναίκες που είχαν διαφορες ατυχιες στη ζωη τους (προσωπικές, οικονομικές, κλπ), και που αν και κάποτε το σκέφτονταν, τώρα απλα δεν τους απασχολεί και τόσο
- γυναίκες που έχουν σοβαρά γυναικολογικά θέματα, που θα είναι άθλος να ασχοληθούν να κάνουν παιδι, και δεν μπαίνουν καν σε αυτή την περιπέτεια
- γυναίκες που έχουν άλλους στόχους στη ζωη τους (αυτοπραγμάτωση, κοινωνική προσφορα, κλπ)
- γυναίκες που νοιάζονται για σχετικά 'ξεκούραστη' ζωη, χωρίς το νταραβέρι μιας ζωης που έχουν τα παιδιά (έτσι το βλέπουν).
και η λιστα συνεχίζεται....
Βεβαια, εγώ αναρωτιέμαι, κατά ποσο είναι συνειδητοποιημένη η κάθε γυναικα, που δεν θέτει το θέμα 'παιδι'.
Δηλαδή, ή το παίρνεις απόφαση και ζεις καλα, ή αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσεις, ίσως και να σε τρώει σαν σαράκι...
Βεβαια, και ο παράγοντας χρόνος, παίζει καθοριστική εξέλιξη.
Αλλιώς βλέπουμε τα πράγματα στα 30, αλλιώς στα 40, αλλιώς στα 50...
Ξέρω γυναίκες, χωρίς παιδι, που λεμε διαφορα επί χρόνια, και ποτε δεν έθιξαν το θέμα, ποτε δεν έδειξαν να ζηλεύουν άλλες γυναίκες που έχουν παιδιά κλπ.
Μάλιστα, δείχνουν ενσυνείδητα να το απολαμβάνουν κιόλας....οταν η μια συνάδελφος θα πάει σπίτι και θα ξεκινήσει αγώνα δρόμου με τα παιδιά, αυτή απλα θα πάρει τον καλό της, και θα πανε βολτουλα, μετά να φανε μαζί κλπ και μιλώ για ίδιες ηλικίες γυναικών, για σύγκριση, όχι ότι οι λεγάμενες, είναι νεαρές οποτε οκ, αλλα η άλλη να είναι 50αρα, και μια ζωη, από τα 30 της που την θυμάμαι, να κάνει πάντα μια 'ωραια'/'ξέγνοιαστη'/ξεκουραστη' ζωη, και να το απολαμβάνει κιόλας....τους βγάζω το καπέλο βεβαια, από την άποψη, ότι συνειδητά, ξέρουν τι θέλουν, και το κάνουν!!!!
Πάντως, έχω δει και άτεκνα ζευγάρια, που είναι πραγματικά αγαπημένα και ευτυχισμένα, δίχως να ξέρω αν ήταν συνειδητή επιλογή το να μην έχουν παιδιά, ή απλα τους προέκυψε από άλλους εξωγενείς παράγοντες παρά την θέληση τους....
Άλλωστε, για το αν θα είσαι ευτυχισμένος με το σύντροφο σου, δεν (πρεπει να) εξαρτάται από το αν έχεις παιδιά, όσο και αν μερικές το συσχετίζουν....
Θα ήθελα να ξέρω περισσότερα λοιπόν, για αυτή την κατηγορια γυναικών, που έχει θα λέγαμε, 'μειωμένο μητρικό φίλτρο', και δεν ονειρεύονται να 'γινουν μανούλες'.
Ποιες άλλες ομάδες γυναικών έχετε δει εσείς σε αυτή την κατηγορια, αν θεωρείται ότι μπορεί κάποιος να έχει μια ευτυχισμένη σχέση μαζι τους, και γενικά ότι ξέρετε πάνω σε αυτό το θέμα.
Καλή μας συζήτηση!
