Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέμενε στο Μπέρκλεϋ είναι πολύ πιθανό ότι θα έπαιρνε το Νόμπελ των Οικονομικών.
Ήταν τέτοια η θεωρητική του παραγωγή, η ευκολία που αντιμετώπιζε φαινομενικά τελείως διαφορετικά θέματα, το πρωτότυπο του έργου του, η χρήση των μαθηματικών εργαλείων που πέρα από κάθε αμφιβολία θα τον τιμούσαν με την ανώτατη αυτή διάκριση.
Το βιβλίο του "Economics as a Science" χρησιμοποιεί την Θεωρία των Συνόλων για να θεμελιώσει τις απαραίτητες προϋποθέσεις έτσι ώστε τα οικονομικά να αποκτήσουν επιστημονική βάση.
Δυστυχώς - ή κατ' άλλους ευτυχούς - επέστρεψε και δεν μπόρεσε να αποφύγει την μοίρα όλων όσων διαπρέπουν ακαδημαϊκά στο εξωτερικό και μετά επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Πρέπει όμως να θυμίσω ότι υπεύθυνος γι' αυτό δεν ήταν κανένας άλλος από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ο οποίος στην κυριολεξία τον έφερε στην Ελλάδα και του ανέθεσε την διύθυνση του μετέπειτα ΚΕΠΕ.
Και βέβαια ποτέ ο Καραμανλής δεν έκρυψε τον θαυμασμό του για τον Ανδρέα όπως φαίνεται και σε αυτήν εδώ την συνέντευξη που έδωσε τον Μάρτιο του 1967:
"Ο Ανδρέας είναι δραστήριος, τολμηρός και ιδεολόγος. Αν δεν άξιζε δεν θα τον είχα φέρει από την Αμερική".
Πλην όμως και ο Ανδρέας εκτιμούσε τον Καραμανλή και είχε πεί:
www.e-tipos.com/newsitem?id=33119]Ηξερε τι ήθελε για την Ελλάδα[/url] όπως διηγείται ο Αδαμάντιος Πεπελάσης που επέστρεψε μαζί με τον Αντρέα από το Μπέρκλεϋ όταν ο Ανδρέας επισκέφθηκε τον Καραμανλή:
Και να ένας Ανδρέας ασθμαίνων, με το πλατύ εκείνο γέλιο όταν επιθυμούσε να διηγηθεί κάτι περίεργο. Η πρώτη του κουβέντα: «Ξέχνα αυτά που μας λέει ο πατέρας. Δεν είναι έτσι. Υπερβάλλουμε. Με εντυπωσίασε ο Καραμανλής. Ξέρει τι θέλει για την Ελλάδα. Ο άνθρωπος μιλάει για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και τις λίγες οικογένειες του Κολωνακίου που αντιστέκονται...». Γνώριζα τον Ανδρέα καλά και ήξερα πότε λέει τι και γιατί. Οσα μου είπε τα πίστευε. Ισως εκείνο το βράδυ η υπερβολή στο ύφος του να είχε να κάνει με το ότι γι’ άλλη μια φορά, και κρυφά, έπιανε τον πατέρα του να λέει πράγματα που τελικά του φάνταζαν αστήρικτα.
Τα υπόλοιπα βέβαια ανήκουν στην ιστορία:
Ο Ανδρέας αποτελεί μία από τις πλέον τραγικές μορφές της σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας. Ο Ανδρέας είναι ο αρχετυπικός έλληνας: ποτέ κανένας δεν σπατάλησε τόσο αυτοκαταστροφικά τόσο μοναδικά χαρίσματα, ποτέ ξανά ένα τέτοιο λαμπερό μυαλό δεν αναλώθηκε τόσο φαντασμαγορικά.
Μία από τις καλλίτερες περιγραφές του Ανδρέα προέρχεται από τα αρχεία του Foreign Office:
www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=248621&dt=30/12/2008]Αρχείο Φόρεϊν Όφις. Ο Ανδρέας Παπανδρέου στο μικροσκόπιο των Βρετανών[/url]
«Σε αυτή τη φάση το κόμμα εξακολουθεί να είναι ο Ανδρέας Παπανδρέου, και ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι η πλέον ευφυής, λαμπρή αλλά και η πλέον διφορούμενη προσωπικότητα στην πολιτική σκηνή της σύγχρονης Ελλάδας. Παρά το γεγονός ότι έχει ζήσει την μισή ζωή του μέχρι σήμερα στην Αμερική παραμένει Έλληνας μέχρι τα άκρα των δαχτύλων του.
Δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρείται σοσιαλιστής.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι όπως ο Θεμιστοκλής, ο οποίος αφού έσωσε την πόλη - κράτος της Αθήνας από τους Πέρσες, αυτομόλησε στον εχθρό ή όπως ο Καραϊσκάκης, ο οποίος στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου έλεγε: 'Όποτε θέλω είμαι άγγελος και όποτε θέλω είμαι διάβολος'.............»
Ο Ανδρέας, ένας supernova που έλαμψε και έσβησε σε τούτη εδώ την μακρινή γωνιά του πολιτικού Γαλαξία.
