jhonny64
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 31 Μαρ 2007
- Μηνύματα
- 67.511
- Like
- 2.738
- Πόντοι
- 1.306
Παραθέτω ποστ από την πρώτη σελίδα του thread, γιατί αυτή η προφητική πρόταση χαρακτηρίζει έως σήμερα, όλο το νήμα.
Εξάλλου, αυτό ισχύει σε όλα τα πολιτικά thread, εντός αυτού του site και το έχω τονίσει (στηλιτεύσει) επανειλημμένα.
Πρώην παντελώς απολίτικοι τριαντάρηδες (συν πλην), σχολιάζουν και κρίνουν την πολιτική σκηνή, αλλά και την πολιτική ιστορία με ύφος χιλίων καρδιναλίων, ξεχνώντας ότι πριν την κρίση διάβαζαν μόνο αθλητική, espresso και Nitro.
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη μεγάλη σχολή των προσφάτως αποφοίτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, που τώρα θυμήθηκαν τι συνέβαινε με τις κομματικές νεολαίες στις σχολές τους (ποιοι τραμπούκιζαν κλπ) και εξ αυτού, προβαίνουν σε επίσης βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις και συμπεράσματα.
Δεν έχω απαίτηση να είναι κάποιος πολιτικός επιστήμονας για να σχολιάσει πολιτικά ζητήματα. Το αντίθετο.
Η ειλικρινής εμπειρία και τα βιώματα, αλλά και μία στοιχειώδης πολιτική σκέψη, μπορούν να κάνουν κάποιον να εξηγήσει αξιοπρεπώς και υποκειμενικά πάντα, το πώς βλέπει την πολιτική πραγματικότητα.
Αλλά, κομματικά τσιτάτα και ποιηματάκια που μάθαμε στο σπίτι (από μπαμπά, παππού) ή στη σχολή ή στη δουλειά και τα κοτσάρουμε στο thread ως δήθεν πολιτική γνώση και κρίση, είναι τουλάχιστον γελοία.
Προσωπικά, δεν θα δεχόμουν να συζητήσω σοβαρά για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τη διακυβέρνηση του Πασόκ στη δεκαετία του ΄80, με άτομο που είναι κάτω των 40 ετών (και επιεικώς λέω 40, θα έπρεπε να πω 45).
Θα πρέπει να ξέρετε ότι κάνουν "μπαμ" όσοι ήταν μπέμπηδες ή αγέννητοι την δεκαετία του ΄80 και μιλάνε με ύφος μεγάλου γνώστη, έχοντας βρει κάποια οικονομικά στοιχεία στο google ή πολύ απλά, επαναλαμβάνοντας σαν μπούληδες, αυτό που τους έχει πει ο μπαμπάς τους.
Λοιπόν, επειδή είπαμε πολλά, θα πω κάτι τελευταίο για να αποδείξω ότι υπάρχουν οι οικονομικοί δείκτες από διάφορες και ανεξέλεγκτες οικονομικές πηγές του διαδικτύου, αλλά και υπάρχουν και τα βιώματα. Εγώ τί έζησα:
1. Κανείς Έλληνας δεν έγινε φτωχότερος στην δεκαετία του ΄80. Και αφήστε τις μαλακίες περί Δημοσίου. Δεν υπήρχε κανένα "τεράστιο" Δημόσιο την δεκαετία του ΄80. Δεν έγιναν ξαφνικά όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Το αντίθετο. Ο ιδιωτικός τομέας πήρε φωτιά με πολλές νέες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και με συνεχή, αλλά όχι παράλογη αύξηση των μισθών, η οποία ξεκίναγε πάντα από τον ιδιωτικό τομέα.
Να το ξαναπώ να το εμπεδώσετε; Στην δεκαετία του ΄80, μισθολογικά προηγούνταν ΠΑΝΤΑ ο ιδιωτικός τομέας. Ξεκίνησα να δουλεύω το 1987 (χώρια τις δουλειές που έκανα πιτσιρικάς για χαρτζηλίκι). Κάτι ξέρω.
2. Η ανεργία ήταν πρακτικά ανύπαρκτη, γεγονός που οφειλόταν επίσης στον ιδιωτικό τομέα. Όσοι ήταν άνεργοι, στην πραγματικότητα δούλευαν με μαύρα, δεξιά κι αριστερά.
3. Στη δεκαετία του ΄80, δεν υπήρχε στον απλό κόσμο η νοοτροπία της σπατάλης που είδαμε από την δεκαετία του ΄90 και μετά. Οι Έλληνες ξόδευαν συγκρατημένα, ενώ υπήρχε ακόμα, πολύ έντονη η νοοτροπία της αποταμίευσης, με τόκους 18% στις καταθέσεις κλπ, αλλά και με άγνωστη την έννοια του καταναλωτικού δανείου ή της πιστωτικής κάρτας στο μέσο Έλληνα πολίτη.
Όποιος είναι άνω των 40, ευχαρίστως να συζητήσουμε.
Οι υπόλοιποι το i-phone ανά χείρας και πηγαίνετε για καφεδάκι ή στουντιότσαρκα.
υπαρχουν και αλλα που οι μπουληδες των i-phone και των ps δεν ξερουν