Και να σου πω και κάτι που θα σου αρέσει; Ξέρεις γιατί "έπιασε" ο Χριστανισμός και τόσα χρόνια "κρατάει"; Διότι είπε μαζεμένες ένα σωρό μπαρούφες, σαν την άμωμη σύλληψη, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, το τρισυπόστατο της θεότητος, το ομούσιον και όχι ομοιούσιον και διάφορα τέτοια που αν τα έτρωγες αμάσητα, διότι αλλιώς δεν τρωγόταν, είχες αυτοεξαπατηθεί εκουσίως και δεν είχεις δρόμο επιστροφής.
Όταν όμως προσπαθείς να υποστηρίξεις μια κοινωνικοοικονομική θεωρία σαν τον ιστορικό υλισμό, σε (υποτίθεται) "επιστημονικά" δεδομένα βάζοντας τον "κολλητό" σου να σκαρφιστεί, σε δεύτερο μάλιστα χρόνο, (ο ιστορικός είχε προηγηθεί του διαλεκτικού) μια επιστημονικοφανή θεωρία (ουσιαστικά αντιστρέφοντας την διαλεκτική των ιδεών του Χέγκελ, αλλά οι ιδέες διαλογίζονται η φύση πως στο καλό τα καταφέρνει;) στην οποία εμπεριέχονται άπειρες μπαρούφες, τότε εκθέτεις όλο το οικοδόμημά σου.
"Τί να λέμε τώρα;!" Στην Σταλινική Σοβιετία ο Λυσένκο πέρασε σε επίπεδο Ακαδημίας επιστημών την σαφέστατα αντιεπιστημονική του θέση πως τα επίκτητα χαρακτηριστικά κληρονομούνται, με την σύμφωνη γνήμη του "πατερούλη" ο οποίος έκρινε (όχι αδίκως!) πως η ιδέα των αμετάτροπων γονιδίων ήταν ασύμφωνη με τον διαλεκτικό υλισμό! (Όντως είναι!)
Ψιλά γράμματα, αλλά η Σοβιετική γεωργία είχε 5 χρόνια να παράξει σιτηρά με την εφαρμογή στην πράξη των θεωριών του "φωστήρα"!