Φασίστες κι εθνικιστές τραμπουκίζουν σε βιβλιοπαρουσίαση

[pornopapos]

Άγαπητέ ... έγω λέω νά κατέβω στή χωρα για κανά ψαράκι.
καλό μεσημέρι!!!!!!!

σε νησί είσαι;

 

[rafman]

ποιος κρίνει;;;
ποιος αποφασίζει;;;

Παπια κερναει Παπια πινει !!

 

[pornopapos]

Παπια κερναει Παπια πινει !!

Ραφι γαργάρα κάνει!!

 

[soisix]

Eχει κανεις διαβασει εστω αποσπασματα απο το βιβλιο του γκουρογιαννη...να πει και σε εμας τους αδαεις,τι θελει να πει ο ποιητης??
Εγω το μονο που βρηκα ειναι αυτο....

»Σχετικά με τις βιαιοπραγίες, έγινε και στην Κύπρο ό,τι γίνεται και σε κάθε πόλεμο. Στην Κύπρο, διαπράχθηκαν εγκλήματα και θηριωδίες πολέμου εκ μέρους των Τούρκων εισβολέων και των Τουρκοκυπρίων, διότι ήταν νικητές και είχαν τη δυνατότητα και τον πειρασμό να εκδηλώσουν όλη τη βαρβαρότητά τους, όχι μόνο απέναντι στους πολεμιστές, αλλά και στα γυναικόπαιδα.» ''Ωστόσο, και από τη δική μας την πλευρά διαπράχθηκαν θηριωδίες από τους ατάκτους ένοπλους Κυπρίους και παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι οποίες εγκλώβισαν αμάχους Τουρκοκυπρίους σε κάποιους θυλάκους και σε χωριά μικτού πληθυσμού».

Οσο για τους διακοπτοντες ηταν προφανως μελη του Δρασις-κες...και καποια μελη του μαυρου-θρηνου...συγνωμη κρινου...ταχαμου αυτονομοι νεοναζι...

 

[rafman]

Eχει κανεις διαβασει εστω αποσπασματα απο το βιβλιο του γκουρογιαννη...να πει και σε εμας τους αδαεις,τι θελει να πει ο ποιητης??
Εγω το μονο που βρηκα ειναι αυτο....

»Σχετικά με τις βιαιοπραγίες, έγινε και στην Κύπρο ό,τι γίνεται και σε κάθε πόλεμο. Στην Κύπρο, διαπράχθηκαν εγκλήματα και θηριωδίες πολέμου εκ μέρους των Τούρκων εισβολέων και των Τουρκοκυπρίων, διότι ήταν νικητές και είχαν τη δυνατότητα και τον πειρασμό να εκδηλώσουν όλη τη βαρβαρότητά τους, όχι μόνο απέναντι στους πολεμιστές, αλλά και στα γυναικόπαιδα.» ''Ωστόσο, και από τη δική μας την πλευρά διαπράχθηκαν θηριωδίες από τους ατάκτους ένοπλους Κυπρίους και παραστρατιωτικές οργανώσεις, οι οποίες εγκλώβισαν αμάχους Τουρκοκυπρίους σε κάποιους θυλάκους και σε χωριά μικτού πληθυσμού».

Οσο για τους διακοπτοντες ηταν προφανως μελη του Δρασις-κες...και καποια μελη του μαυρου-θρηνου...συγνωμη κρινου...ταχαμου αυτονομοι νεοναζι...

Ο κυριος ππ το διαβασε το βιβλιο ?

ρωταω εγω..

 

[Φυλήςυχος Πολίτης]

Δηλαδή ποιός ήταν ο αόρατος;;;;

(ώπα, και άλλος αναθεωρητής της ιστορίας μας προέκυψε.... )

Αυτά περί Agnew είναι τουλάχιστον αστεία.

Παραδοχές:

• 
  [li]ΔΕΝ το παίζω αναθεωρητής αλλά προσπαθώ να ακούω απόψεις (όπως η δική σου) και να ψάχνω βγάζοντας συμπεράσματα[/li]
  [li]ΔΕΝ ήμουν μέσα να ξέρω το τί συζητούσαν και για ποιό λόγο συγκεντρώθηκαν[/li]
  [li]ΔΕΝ έζησα την εποχή και δεν έχω αντίληψη του τί έγινε[/li]
  [li]Το να κάνεις κατάληψη κάπου είναι αδύνατον να ρίξει ένα καθεστώς[/li]
  [li]ΜΗΝ αποκλείεις το να υπερέβαλα λίγο ώστε να τσιγκλήσω τον pornopapos[/li]

Βάσει λοιπόν των παραπάνω παραδοχών θεωρώ ότι είναι λογικώς αδύνατον (τουλάχιστον με το δικό μου μυαλό) να κίνησαν με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Να κίνησαν με σκοπό να πάρει πίσω το καθεστώς κάποιες μη ευνοϊκές ρυθμίσεις που είχε επιβάλει εναντίον τους ίσως.
Και να παραδεχθώ ότι κίνησαν για την ανατροπή του καθεστώτος ως στόχο. Γιατί τότε; Γιατί όχι πριν; Γιατί όχι μετα;

ΥΓ: Γιατί θεωρείς τα περί Άγκνιου ανυπόστατα; Δεν έτρεφε έστω και λίγα αισθήματα για την Ελλάδα; Η καταδίκη και παραίτησή του δεν ήταν πλήγμα στην όποια διαπραγματευτική μας ικανότητα; Θα άφηνε π.χ να γίνει αυτό στην Κύπρο; ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΕΡΩΤΩ.

 

[rafman]

Ραφι γαργάρα κάνει!!

οχι δεν κανει το διαβασες το βιβλιο  

 

[soisix]

Συνεντευξη του β.γκουρογιαννη στη καθημερινη, 3 μαη 2009...

    * Γιατί τώρα ένα μυθιστόρημα με θέμα τις μάχες της Κύπρου το 1974;

– Είναι μια ιδέα που μ’ έτρωγε από παλιά, σαν ανοιχτή πληγή. Στην ουσία, την είχα από το 1974, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ημουν κι εγώ στρατιώτης τότε, υπηρετούσα στη Θράκη. Οταν έγινε η τουρκική εισβολή, ως μονάδα μπήκαμε σε πολεμικό κλίμα, πήραμε το ρίγος του πολέμου. Ακούγαμε τι γίνεται στην Κύπρο από τα τρανζίστορ και για τα παιδιά της γενιάς μου το αδιανόητο είχε γίνει πραγματικότητα. Θα μπορούσα να είχα βρεθεί στη θέση των παιδιών που πολέμησαν, αν υπηρετούσα σε άλλη μονάδα. Βέβαια, το βιβλίο γράφτηκε πολύ γρήγορα, μέσα σε ενάμιση χρόνο. Ηταν κάτι σαν έκρηξη, δεν το είχα δρομολογήσει, και, φυσικά, πέρα από την προσωπική μου υπόθεση το Κυπριακό είναι μια τεράστια πληγή για την Ελλάδα…

    * Ναι, αλλά εσείς στέκεστε σε μια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος με την οποία κανένας συγγραφέας έως τώρα δεν είχε ασχοληθεί…

– Στέκομαι στις ανοιχτές πληγές της ελληνικής ιστορίας. Οι νεκροί της Κύπρου είναι μία από αυτές, αλλά η Ελλάδα, ως κοινωνία απαίδευτη, απωθεί ό,τι δεν την κολακεύει. Παραμένει όμως μια πληγή την οποία κλείσαμε πρόχειρα, κι όταν το κάνεις αυτό κινδυνεύεις να πάθεις γάγγραινα.

    * Δηλαδή, οι Αμερικανοί, που γύρισαν ένα σωρό ταινίες για το Βιετνάμ κι έγραψαν άλλα τόσα βιβλία γι’ αυτό, ξόρκισαν το φάντασμα;

– Αν κρίνω από τη λογοτεχνία και το σινεμά τους, ναι, το έχουν δουλέψει. Μόνο που για τους Ελληνες, η Κύπρος έχει μιαν άλλη τραγικότητα: δεν πήγαμε σε μια ξένη, μακρινή χώρα να πολεμήσουμε, στους αδελφούς μας πήγαμε, νιώσαμε εμείς οι ίδιοι την απειλή, και στο τέλος οι μάχες που έδωσαν όλα εκείνα τα παιδιά αγνοήθηκαν απ’ όλους. Λένε όλοι ότι τότε δεν πολέμησε κανένας κι επιπλέον τους στρατευμένους που βρέθηκαν στην Κύπρο τους κατηγορούν συχνά ότι ήταν πιόνια των χουντικών. Κι όμως, είχαμε συνολικά 4.000 νεκρούς – συμπεριλαμβανομένων και των αγνοουμένων, διότι για μένα είναι νεκροί όλοι τους. Εχουμε πολλούς ανθρώπους με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ανάπηρους. Ειδικά η ΕΛΔΥΚ και οι Κύπριοι καταδρομείς, υπό τις εντολές Ελλήνων αξιωματικών, πολέμησαν με σθένος κι έκαναν ζημιά στον τουρκικό στρατό. Οι Τούρκοι έκαναν επιθέσεις σε μπουλούκια, είχαν όμως γενναίους αξιωματικούς. Σκοτώθηκαν πολλοί Τούρκοι αξιωματικοί στην Κύπρο, διότι οδηγούσαν τις επιθέσεις ακάλυπτοι, καλώντας τους φαντάρους με σφυρίχτρα. Στη δική μας περίπτωση είχαμε πολλούς νεκρούς φαντάρους, διότι σε αυτούς περίσσευε η γενναιότητα. Στο βιβλίο αναφέρω, χωρίς να ονοματίζω, την περίπτωση ενός Ελληνα αξιωματικού που εγκατέλειψε τους στρατιώτες του στη μάχη. Τους είπε, «έχω παιδιά, κάντε ό,τι θέλετε», πήρε το τζιπ με τον ασύρματο και γύρισε πίσω. Αποτέλεσμα; Ολος ο λόχος κηρύχτηκε προσωρινά αγνοούμενος. Ενας βετεράνος διαβιβαστής μού επιβεβαίωσε το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός έγινε υποστράτηγος κι εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ έστειλαν πολλές αναφορές στο ΓΕΕΘΑ σχετικά με το περιστατικό αλλά αγνοήθηκαν.

Εμπειρίες

    * Μιλήσατε με βετεράνους, κάνατε έρευνα πραγματολογική; Παραθέτετε και μια μικρή βιβλιογραφία στο τέλος…

– Υπάρχουν δυο-τρεις σύνδεσμοι βετεράνων, οι οποίοι έχουν και κάποιες αντιπαλότητες μεταξύ τους – τα γνωστά ελληνικά φαινόμενα. Ομως δεν απευθύνθηκα στα προεδρεία των συνδέσμων, αλλά σε κάποιους ανθρώπους που είχαν τέτοιες εμπειρίες. Συναναστρεφόμουν βετεράνους της Κύπρου από παλιά, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει το δράμα τους. Σιγά σιγά άρχισα να μπαίνω στην ψυχολογία τους. Εχω συναντήσει συναδέλφους δικηγόρους που πολέμησαν, ανθρώπους καθ’ όλα φυσιολογικοί μέσα στο δικαστήριο, στη δουλειά τους, στην όλη συμπεριφορά τους. Οταν όμως η συζήτηση πήγαινε στο Κυπριακό, ξέφευγαν τελείως κι έλεγαν απίθανα πράγματα. Ακουγα τις διηγήσεις τους, αλλά η πολύχρονη εμπειρία μου ως δικηγόρου με βοήθησε να μπορέσω να ξεχωρίσω τι μπορεί να είναι πραγματικό και τι φαντασία. Ως δικηγόρος οφείλεις να λαμβάνεις υπόψη σου τα γεγονότα και των δύο πλευρών, κι αυτή μου η εμπειρία μέτρησε εδώ.

    * Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι και αυτός δικηγόρος, κι έχει ένα σκοτεινό μυστικό από τη θητεία του στην Κύπρο…

– Ναι, είναι αυτή η αντίφαση: συγκροτημένη προσωπικότητα, επιτυχημένος και επώνυμος δικηγόρος, πρόεδρος συνδέσμου που διοργανώνει συνέδριο στην Κύπρο όπου συμμετέχουν και Τούρκοι βετεράνοι. Αλλά ο άνθρωπος αυτός κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό που αποκαλύπτεται στο τέλος, μέσα από την υπαρξιακή κρίση που περνάει. Αυτό το υπαρξιακό ζήτημα βρίσκεται στον πυρήνα του βιβλίου. Δεν είναι ιστορικό ή πολιτικό μυθιστόρημα, αλλά ένα κείμενο που μιλά για την υπαρξιακή αγωνία αυτών των ανθρώπων και κατ’ επέκταση ολόκληρης της χώρας.

Το δικό μας Βιετνάμ

    * Ενας από τους ήρωες του βιβλίου χαρακτηρίζει την Κύπρο το «δικό μας Βιετνάμ»…

— Ναι, πολλοί το πιστεύουν αυτό. Οπως πολλοί Αμερικανοί του Βιετνάμ, έτσι και Ελληνες της Κύπρου επέστρεψαν με ψυχολογικά προβλήματα, όπως επίσης με σοβαρά προβλήματα με ναρκωτικά…

    * Δεν ακούστηκε βετεράνοι, π.χ., του 1922 ή του ’40 ή και του Εμφυλίου να γύρισαν στα σπίτια τους με ψυχολογικά προβλήματα. Ηταν απλώς ταμπού τότε αυτή η συζήτηση;

– Οχι, δεν ήταν ταμπού αλλά με τους βετεράνους της Κύπρου συμβαίνει το εξής: Μπήκαν στον πόλεμο σαν υπνοβάτες. Ηταν ένας σκληρός αλλά ολιγοήμερος πόλεμος. Μετά επέστρεψαν σε μια Ελλάδα που ζούσε το μεθύσι της μεταπολίτευσης, σε μια Ελλάδα με κάποια ευμάρεια, ειδικά σε σχέση με το 1922 ή το 1940-49. Οπως γράφω στο βιβλίο, «η μελαγχολία θέλει ραχάτι». Οσοι γύρισαν από τη Μικρά Ασία και το Αλβανικό ή τον Γράμμο, μπήκαν αμέσως στη βιοπάλη, πεινούσαν, έπρεπε να φάνε. Επειτα, εκείνες οι γενιές ήταν ψημένες στον πόλεμο, στην Κατοχή, όλ’ αυτά ήταν μέσα στη ζωή τους. Για τη δική μου γενιά, ένας πόλεμος ήταν κάτι αδιανόητο και ειδικά για όσους πολέμησαν ήταν ένας πόλεμος σοκ. Γι’ αυτό και είχαμε και κάποιες αυτοκτονίες από βετεράνους της Κύπρου. Αλλά ψυχολογικά προβλήματα έχουν και πολλοί Τούρκοι βετεράνοι.

Αγριότητες στρατιωτώνΣτο βιβλίο θίγετε και μιαν άλλη ευαίσθητη πτυχή: τις ακρότητες που διέπραξαν Ελληνες στρατιώτες στην Κύπρο…

– Σε κάθε πόλεμο, κάθε στρατός κάποια στιγμή θα διαπράξει αγριότητες. Κάναμε πολλά τέτοια το ’22, όπως και το ’64, στους τουρκοκυπριακούς θύλακες στην Κύπρο. Αλλά τις μαζικές εκτελέσεις του ’64 τις έχουμε λίγο πολύ παραδεχθεί. Για εκείνες του ’74 δεν μιλάει κανένας. Κι όμως, εκτελέσαμε και γυναικόπαιδα σε κάποια χωριά, έως και μωρά δεκαέξι ημερών εκτελέσαμε. Είναι αυτά που λένε οι βετεράνοι μεταξύ τους αλλά που ποτέ δεν γράφονται. Και, όπως είπα, δεν υπάρχει στρατός σε πόλεμο που να μην έχει μερίδιο στην κτηνωδία.

    * Από την άλλη πλευρά, κάπου στο βιβλίο στηλιτεύετε την τάση σήμερα να μιλάμε για τα αίσχη που διαπράξαμε σε βάρος των άλλων, ότι αυτό είναι μια μόδα. Με δεδομένο ότι είστε ο συγγραφέας του «Ασημόχορτου», όπου πραγματεύεστε τον αφανισμό των Τσάμηδων, δεν είναι λίγο αντιφατικό;

– Αυτοσαρκάζομαι είναι η αλήθεια, όμως, σκεφτείτε ότι όταν εγώ έγραψα το «Ασημόχορτο» κανένας δεν μιλούσε γι’ αυτά τα πράγματα. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, θα μπορούσε να θεωρηθεί αντεθνικό βιβλίο. Σήμερα, όλο αυτό γίνεται λίγο εκ του ασφαλούς, επικρατεί μια υπερβολή, μια μόδα που δεν ξεκινάει από κάπου βαθιά. Πάντως, σε αυτό το βιβλίο δεν λέω τίποτα διαφορετικό απ’ όσα λένε οι ίδιοι οι βετεράνοι κάθε φορά που τους θυμούνται στις επετείους και τους δίνουν λόγο στην τηλεόραση. Αυτό που επαναλαμβάνουν είναι ότι τους ξεχάσαμε. Κι έχουν δίκιο.

    * Εχουν κάποιοι από αυτούς διαβάσει το χειρόγραφο του μυθιστορήματος;

    * Οχι, δεν το έδωσα σε κανέναν και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσουν. Νομίζω όμως ότι, τελικά, το βιβλίο τους δικαιώνει. Βέβαια, ο πρώτος στόχος μου ήταν αυτή η δικαίωση να έρθει διά της λογοτεχνικής οδού. Αλλιώς θα έγραφα απλώς ένα ντοκουμέντο.


 

 

[voltaire45]

Παραδοχές:

• 
  [li]ΔΕΝ το παίζω αναθεωρητής αλλά προσπαθώ να ακούω απόψεις (όπως η δική σου) και να ψάχνω βγάζοντας συμπεράσματα[/li]
  [li]ΔΕΝ ήμουν μέσα να ξέρω το τί συζητούσαν και για ποιό λόγο συγκεντρώθηκαν[/li]
  [li]ΔΕΝ έζησα την εποχή και δεν έχω αντίληψη του τί έγινε[/li]
  [li]Το να κάνεις κατάληψη κάπου είναι αδύνατον να ρίξει ένα καθεστώς[/li]
  [li]ΜΗΝ αποκλείεις το να υπερέβαλα λίγο ώστε να τσιγκλήσω τον pornopapos[/li]

Βάσει λοιπόν των παραπάνω παραδοχών θεωρώ ότι είναι λογικώς αδύνατον (τουλάχιστον με το δικό μου μυαλό) να κίνησαν με σκοπό την ανατροπή του καθεστώτος. Να κίνησαν με σκοπό να πάρει πίσω το καθεστώς κάποιες μη ευνοϊκές ρυθμίσεις που είχε επιβάλει εναντίον τους ίσως.
Και να παραδεχθώ ότι κίνησαν για την ανατροπή του καθεστώτος ως στόχο. Γιατί τότε; Γιατί όχι πριν; Γιατί όχι μετα;

ΥΓ: Γιατί θεωρείς τα περί Άγκνιου ανυπόστατα; Δεν έτρεφε έστω και λίγα αισθήματα για την Ελλάδα; Η καταδίκη και παραίτησή του δεν ήταν πλήγμα στην όποια διαπραγματευτική μας ικανότητα; Θα άφηνε π.χ να γίνει αυτό στην Κύπρο; ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΕΡΩΤΩ.

Επειδή εδώ δεν είναι το κατάλληλο νήμα και επειδή το θέμα έχει πολυσυζητηθεί:
α) Πολύς κόσμος κατέβηκε στο Πολυτεχνείο για να εκφράσει την δυσαρέσκεια του για την έλλειψη ελευθερίας. Κάποιοι από αυτούς μπήκαν μέσα και παρέμειναν, κάποιοι μπήκαν μέσα και έφυγαν, κάποιοι γύρισαν σπίτια τους. Ο αυθορμητισμός όμως ήταν μεγάλος, από παιδιά του γυμνασίου μέχρι φοιτητές. Εξέγερση της νεολαίας ήταν κυρίως. Υπήρχαν σαφώς και κάποιοι πολιτικοποιημένοι και κάποιοι εργαζόμενοι και κάποιοι μεγαλύτεροι αλλά η πλειοψηφία εξέφραζε το γενικό αίσθημα: "Φθάνει πιά - Ελευθερία"
Οι υπόλοιποι άκουγαν από το ραδιόφωνο. Όμως όλη σχεδόν η Αθήνα άκουγε. Έβγαινες στο μπαλκόνι και ο σταθμός ακούγονταν από όλα τα σπίτια.

β) Agnew: Είναι αστείο γιατί παραδοσιακά ο αντιπρόεδρος στις ΗΠΑ ελάχιστο ρόλο παίζει στην διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής. Και ακόμη περισσότερο αστείο αν πιστεύει κάποιος ότι την εποχή εκείνη την εξωτερική πολιτική την διεμόρφωνε κανένας άλλος πλην του Κίσσινγκερ.

 

[rafman]

Συνεντευξη του β.γκουρογιαννη στη καθημερινη, 3 μαη 2009...

    * Γιατί τώρα ένα μυθιστόρημα με θέμα τις μάχες της Κύπρου το 1974;

– Είναι μια ιδέα που μ’ έτρωγε από παλιά, σαν ανοιχτή πληγή. Στην ουσία, την είχα από το 1974, αλλά δεν το είχα συνειδητοποιήσει. Ημουν κι εγώ στρατιώτης τότε, υπηρετούσα στη Θράκη. Οταν έγινε η τουρκική εισβολή, ως μονάδα μπήκαμε σε πολεμικό κλίμα, πήραμε το ρίγος του πολέμου. Ακούγαμε τι γίνεται στην Κύπρο από τα τρανζίστορ και για τα παιδιά της γενιάς μου το αδιανόητο είχε γίνει πραγματικότητα. Θα μπορούσα να είχα βρεθεί στη θέση των παιδιών που πολέμησαν, αν υπηρετούσα σε άλλη μονάδα. Βέβαια, το βιβλίο γράφτηκε πολύ γρήγορα, μέσα σε ενάμιση χρόνο. Ηταν κάτι σαν έκρηξη, δεν το είχα δρομολογήσει, και, φυσικά, πέρα από την προσωπική μου υπόθεση το Κυπριακό είναι μια τεράστια πληγή για την Ελλάδα…

    * Ναι, αλλά εσείς στέκεστε σε μια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος με την οποία κανένας συγγραφέας έως τώρα δεν είχε ασχοληθεί…

– Στέκομαι στις ανοιχτές πληγές της ελληνικής ιστορίας. Οι νεκροί της Κύπρου είναι μία από αυτές, αλλά η Ελλάδα, ως κοινωνία απαίδευτη, απωθεί ό,τι δεν την κολακεύει. Παραμένει όμως μια πληγή την οποία κλείσαμε πρόχειρα, κι όταν το κάνεις αυτό κινδυνεύεις να πάθεις γάγγραινα.

    * Δηλαδή, οι Αμερικανοί, που γύρισαν ένα σωρό ταινίες για το Βιετνάμ κι έγραψαν άλλα τόσα βιβλία γι’ αυτό, ξόρκισαν το φάντασμα;

– Αν κρίνω από τη λογοτεχνία και το σινεμά τους, ναι, το έχουν δουλέψει. Μόνο που για τους Ελληνες, η Κύπρος έχει μιαν άλλη τραγικότητα: δεν πήγαμε σε μια ξένη, μακρινή χώρα να πολεμήσουμε, στους αδελφούς μας πήγαμε, νιώσαμε εμείς οι ίδιοι την απειλή, και στο τέλος οι μάχες που έδωσαν όλα εκείνα τα παιδιά αγνοήθηκαν απ’ όλους. Λένε όλοι ότι τότε δεν πολέμησε κανένας κι επιπλέον τους στρατευμένους που βρέθηκαν στην Κύπρο τους κατηγορούν συχνά ότι ήταν πιόνια των χουντικών. Κι όμως, είχαμε συνολικά 4.000 νεκρούς – συμπεριλαμβανομένων και των αγνοουμένων, διότι για μένα είναι νεκροί όλοι τους. Εχουμε πολλούς ανθρώπους με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ανάπηρους. Ειδικά η ΕΛΔΥΚ και οι Κύπριοι καταδρομείς, υπό τις εντολές Ελλήνων αξιωματικών, πολέμησαν με σθένος κι έκαναν ζημιά στον τουρκικό στρατό. Οι Τούρκοι έκαναν επιθέσεις σε μπουλούκια, είχαν όμως γενναίους αξιωματικούς. Σκοτώθηκαν πολλοί Τούρκοι αξιωματικοί στην Κύπρο, διότι οδηγούσαν τις επιθέσεις ακάλυπτοι, καλώντας τους φαντάρους με σφυρίχτρα. Στη δική μας περίπτωση είχαμε πολλούς νεκρούς φαντάρους, διότι σε αυτούς περίσσευε η γενναιότητα. Στο βιβλίο αναφέρω, χωρίς να ονοματίζω, την περίπτωση ενός Ελληνα αξιωματικού που εγκατέλειψε τους στρατιώτες του στη μάχη. Τους είπε, «έχω παιδιά, κάντε ό,τι θέλετε», πήρε το τζιπ με τον ασύρματο και γύρισε πίσω. Αποτέλεσμα; Ολος ο λόχος κηρύχτηκε προσωρινά αγνοούμενος. Ενας βετεράνος διαβιβαστής μού επιβεβαίωσε το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός έγινε υποστράτηγος κι εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ έστειλαν πολλές αναφορές στο ΓΕΕΘΑ σχετικά με το περιστατικό αλλά αγνοήθηκαν.

Εμπειρίες

    * Μιλήσατε με βετεράνους, κάνατε έρευνα πραγματολογική; Παραθέτετε και μια μικρή βιβλιογραφία στο τέλος…

– Υπάρχουν δυο-τρεις σύνδεσμοι βετεράνων, οι οποίοι έχουν και κάποιες αντιπαλότητες μεταξύ τους – τα γνωστά ελληνικά φαινόμενα. Ομως δεν απευθύνθηκα στα προεδρεία των συνδέσμων, αλλά σε κάποιους ανθρώπους που είχαν τέτοιες εμπειρίες. Συναναστρεφόμουν βετεράνους της Κύπρου από παλιά, αλλά δεν είχα συνειδητοποιήσει το δράμα τους. Σιγά σιγά άρχισα να μπαίνω στην ψυχολογία τους. Εχω συναντήσει συναδέλφους δικηγόρους που πολέμησαν, ανθρώπους καθ’ όλα φυσιολογικοί μέσα στο δικαστήριο, στη δουλειά τους, στην όλη συμπεριφορά τους. Οταν όμως η συζήτηση πήγαινε στο Κυπριακό, ξέφευγαν τελείως κι έλεγαν απίθανα πράγματα. Ακουγα τις διηγήσεις τους, αλλά η πολύχρονη εμπειρία μου ως δικηγόρου με βοήθησε να μπορέσω να ξεχωρίσω τι μπορεί να είναι πραγματικό και τι φαντασία. Ως δικηγόρος οφείλεις να λαμβάνεις υπόψη σου τα γεγονότα και των δύο πλευρών, κι αυτή μου η εμπειρία μέτρησε εδώ.

    * Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου είναι και αυτός δικηγόρος, κι έχει ένα σκοτεινό μυστικό από τη θητεία του στην Κύπρο…

– Ναι, είναι αυτή η αντίφαση: συγκροτημένη προσωπικότητα, επιτυχημένος και επώνυμος δικηγόρος, πρόεδρος συνδέσμου που διοργανώνει συνέδριο στην Κύπρο όπου συμμετέχουν και Τούρκοι βετεράνοι. Αλλά ο άνθρωπος αυτός κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό που αποκαλύπτεται στο τέλος, μέσα από την υπαρξιακή κρίση που περνάει. Αυτό το υπαρξιακό ζήτημα βρίσκεται στον πυρήνα του βιβλίου. Δεν είναι ιστορικό ή πολιτικό μυθιστόρημα, αλλά ένα κείμενο που μιλά για την υπαρξιακή αγωνία αυτών των ανθρώπων και κατ’ επέκταση ολόκληρης της χώρας.

Το δικό μας Βιετνάμ

    * Ενας από τους ήρωες του βιβλίου χαρακτηρίζει την Κύπρο το «δικό μας Βιετνάμ»…

— Ναι, πολλοί το πιστεύουν αυτό. Οπως πολλοί Αμερικανοί του Βιετνάμ, έτσι και Ελληνες της Κύπρου επέστρεψαν με ψυχολογικά προβλήματα, όπως επίσης με σοβαρά προβλήματα με ναρκωτικά…

    * Δεν ακούστηκε βετεράνοι, π.χ., του 1922 ή του ’40 ή και του Εμφυλίου να γύρισαν στα σπίτια τους με ψυχολογικά προβλήματα. Ηταν απλώς ταμπού τότε αυτή η συζήτηση;

– Οχι, δεν ήταν ταμπού αλλά με τους βετεράνους της Κύπρου συμβαίνει το εξής: Μπήκαν στον πόλεμο σαν υπνοβάτες. Ηταν ένας σκληρός αλλά ολιγοήμερος πόλεμος. Μετά επέστρεψαν σε μια Ελλάδα που ζούσε το μεθύσι της μεταπολίτευσης, σε μια Ελλάδα με κάποια ευμάρεια, ειδικά σε σχέση με το 1922 ή το 1940-49. Οπως γράφω στο βιβλίο, «η μελαγχολία θέλει ραχάτι». Οσοι γύρισαν από τη Μικρά Ασία και το Αλβανικό ή τον Γράμμο, μπήκαν αμέσως στη βιοπάλη, πεινούσαν, έπρεπε να φάνε. Επειτα, εκείνες οι γενιές ήταν ψημένες στον πόλεμο, στην Κατοχή, όλ’ αυτά ήταν μέσα στη ζωή τους. Για τη δική μου γενιά, ένας πόλεμος ήταν κάτι αδιανόητο και ειδικά για όσους πολέμησαν ήταν ένας πόλεμος σοκ. Γι’ αυτό και είχαμε και κάποιες αυτοκτονίες από βετεράνους της Κύπρου. Αλλά ψυχολογικά προβλήματα έχουν και πολλοί Τούρκοι βετεράνοι.

Αγριότητες στρατιωτώνΣτο βιβλίο θίγετε και μιαν άλλη ευαίσθητη πτυχή: τις ακρότητες που διέπραξαν Ελληνες στρατιώτες στην Κύπρο…

– Σε κάθε πόλεμο, κάθε στρατός κάποια στιγμή θα διαπράξει αγριότητες. Κάναμε πολλά τέτοια το ’22, όπως και το ’64, στους τουρκοκυπριακούς θύλακες στην Κύπρο. Αλλά τις μαζικές εκτελέσεις του ’64 τις έχουμε λίγο πολύ παραδεχθεί. Για εκείνες του ’74 δεν μιλάει κανένας. Κι όμως, εκτελέσαμε και γυναικόπαιδα σε κάποια χωριά, έως και μωρά δεκαέξι ημερών εκτελέσαμε. Είναι αυτά που λένε οι βετεράνοι μεταξύ τους αλλά που ποτέ δεν γράφονται. Και, όπως είπα, δεν υπάρχει στρατός σε πόλεμο που να μην έχει μερίδιο στην κτηνωδία.

    * Από την άλλη πλευρά, κάπου στο βιβλίο στηλιτεύετε την τάση σήμερα να μιλάμε για τα αίσχη που διαπράξαμε σε βάρος των άλλων, ότι αυτό είναι μια μόδα. Με δεδομένο ότι είστε ο συγγραφέας του «Ασημόχορτου», όπου πραγματεύεστε τον αφανισμό των Τσάμηδων, δεν είναι λίγο αντιφατικό;

– Αυτοσαρκάζομαι είναι η αλήθεια, όμως, σκεφτείτε ότι όταν εγώ έγραψα το «Ασημόχορτο» κανένας δεν μιλούσε γι’ αυτά τα πράγματα. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, θα μπορούσε να θεωρηθεί αντεθνικό βιβλίο. Σήμερα, όλο αυτό γίνεται λίγο εκ του ασφαλούς, επικρατεί μια υπερβολή, μια μόδα που δεν ξεκινάει από κάπου βαθιά. Πάντως, σε αυτό το βιβλίο δεν λέω τίποτα διαφορετικό απ’ όσα λένε οι ίδιοι οι βετεράνοι κάθε φορά που τους θυμούνται στις επετείους και τους δίνουν λόγο στην τηλεόραση. Αυτό που επαναλαμβάνουν είναι ότι τους ξεχάσαμε. Κι έχουν δίκιο.

    * Εχουν κάποιοι από αυτούς διαβάσει το χειρόγραφο του μυθιστορήματος;

    * Οχι, δεν το έδωσα σε κανέναν και δεν ξέρω πώς θα αντιδράσουν. Νομίζω όμως ότι, τελικά, το βιβλίο τους δικαιώνει. Βέβαια, ο πρώτος στόχος μου ήταν αυτή η δικαίωση να έρθει διά της λογοτεχνικής οδού. Αλλιώς θα έγραφα απλώς ένα ντοκουμέντο.

Δηλαδη αν κρινω απο αυτα που παραθετεις το ρεζουμε ποιο ειναι;;

1> Oτι διαπραχθηκαν εγκληματα και απο τις δυο μεριες αλλα εμεις δεν τα παραδεχομαστε
  διοτι ειμαστε απεδευτοι (αλλα ο πολεμος ειναι πολεμος) ?
2> Λεμε οτι εγκληματτα υπηρξαν και απο τις δυο μεριες μεσω της λογοτεχνικης ασυλιας ?

3> Λεμε οτι πρεπει να ξορκισουμε την ητα μας με την λογοτεχνια και ταυτοχρονα να    παιδευτουμε ?

4> Λεμε οτι καλα μας εξηγηθηκαν αφου και εμεις ημασταν μαλακες ?

5> ολα τα παραπανω !!

ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ (Just Λογοτεχνια) ?

Η μπορουν να χρησιμοποιηθουν και ως ντοκουμεντα εις βαρος μας ?

Η μηπως δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα ?

 

[pornopapos]

οχι δεν κανει
το διαβασες το βιβλιο  

νομίζεις ότι το διάβασαν αυτοί που μπουκάρανε;

απλώς υλοποίησαν τις προτροπές του ΣΤΟΧΟΥ!

δες χαρακτηριστικά το λινκ των νεοναζί που πόσταρε ο τομίτο!

 

[rafman]

νομίζεις ότι το διάβασαν αυτοί που μπουκάρανε;

απλώς υλοποίησαν τις προτροπές του ΣΤΟΧΟΥ!

δες χαρακτηριστικά το λινκ των νεοναζί που πόσταρε ο τομίτο!

Αρα δεν μπορεις να κρινεις τα γραφομενα και φυσικα δεν μπορεις να μιλας
για λογαριασμο αλλων..

Ετσι δεν ειναι..

Αμα γραψω εγω ενα βιβλιο π.χ " Η ΠΑΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΜΗΤΣΟΣ" λογοτεχνικο  και γραφω μεσα οτι θελω επικαλουμενος ματρυριες και δηθεν ντοκουμεντα και βιωματα ενος ηδονοβλεψια(λεμε τωρα) 

Και μου την πεσει με βρισιες η παπια 

Ποιος εχει δικιο ?

 

[pornopapos]

Δηλαδη αν κρινω απο αυτα που παραθετεις το ρεζουμε ποιο ειναι;;

1> Oτι διαπραχθηκαν εγκληματα και απο τις δυο μεριες αλλα εμεις δεν τα παραδεχομαστε
  διοτι ειμαστε απεδευτοι (αλλα ο πολεμος ειναι πολεμος) ?
2> Λεμε οτι εγκληματτα υπηρξαν και απο τις δυο μεριες μεσω της λογοτεχνικης ασυλιας ?

3> Λεμε οτι πρεπει να ξορκισουμε την ητα μας με την λογοτεχνια και ταυτοχρονα να    παιδευτουμε ?

4> Λεμε οτι καλα μας εξηγηθηκαν αφου και εμεις ημασταν μαλακες ?

5> ολα τα παραπανω !!

ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ (Just Λογοτεχνια) ?

Η μπορουν να χρησιμοποιηθουν και ως ντοκουμεντα εις βαρος μας ?

Η μηπως δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα ?

δρ μου μη ρωτάτε μόνο. απαντήστε κιόλας!

Ποιόν σκοπό έχουν;

Την υποταγή του ελληνισμού;

Την κατίσχυση των προαιωνίων εχθρών (εβραίων και τούρκων);

Την ισλαμοποίηση της Ελλάδος;

ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΕ ΜΑΣ!!!

 

[rafman]

δρ μου μη ρωτάτε μόνο. απαντήστε κιόλας!

Ποιόν σκοπό έχουν;

Την υποταγή του ελληνισμού;

Την κατίσχυση των προαιωνίων εχθρών (εβραίων και τούρκων);

Την ισλαμοποίηση της Ελλάδος;

ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΕ ΜΑΣ!!!

Παπια μη λουφαξεις και απαντα στις 2 προηγουμενες παραθεσεις μου...
το παιχνιδακι σου το ξερω..

PS: Θα πω του BOND007 να ανοιξει ενα θρεντακι με τις ιστοριες σου με το Μητσο 
    εγω θα ειμαι ο ηδονοβλεψιας 

    ΑΡΛΕΚΙΝ θα σε κανουμε !!

 

[Φυλήςυχος Πολίτης]

Επειδή εδώ δεν είναι το κατάλληλο νήμα και επειδή το θέμα έχει πολυσυζητηθεί:
α) Πολύς κόσμος κατέβηκε στο Πολυτεχνείο για να εκφράσει την δυσαρέσκεια του για την έλλειψη ελευθερίας. Κάποιοι από αυτούς μπήκαν μέσα και παρέμειναν, κάποιοι μπήκαν μέσα και έφυγαν, κάποιοι γύρισαν σπίτια τους. Ο αυθορμητισμός όμως ήταν μεγάλος, από παιδιά του γυμνασίου μέχρι φοιτητές. Εξέγερση της νεολαίας ήταν κυρίως. Υπήρχαν σαφώς και κάποιοι πολιτικοποιημένοι και κάποιοι εργαζόμενοι και κάποιοι μεγαλύτεροι αλλά η πλειοψηφία εξέφραζε το γενικό αίσθημα: "Φθάνει πιά - Ελευθερία"
Οι υπόλοιποι άκουγαν από το ραδιόφωνο. Όμως όλη σχεδόν η Αθήνα άκουγε. Έβγαινες στο μπαλκόνι και ο σταθμός ακούγονταν από όλα τα σπίτια.

Όντως εδώ είναι ακατάλληλο το νήμα. Ας μεταφερθεί ο διάλογός μας σε άλλο, δεν έχω πρόβλημα. Προτείνω το ΤΑΡΑΓΜΕΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 1973.
Ιδού και ο υπερσύνδεσμος:

http://www.bourdela.tv/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,75486.msg1453491#msg1453491

Αυτό που ΔΕΝ βγάζει νόημα είναι το ότι ΑΦΟΥ ήταν ορατό το ενδεχόμενο των εκλογών (δεν ξέρω εάν είχε οριστεί και ημερομηνία), ΑΦΟΥ είχαν αρθεί οι απαγορεύσεις, δεν έπνεε άνεμος αισιοδοξίας; Την ώρα που αρχίζει να φαίνεται στον ορίζοντα η ελευθερία και το δικαίωμα έκφρασης της λαϊκής βούλησης μέσω εκλογών επιλέγεις ΤΟΤΕ να τα κάνεις γης μαδιάμ; Δεν τα έκανες τόσον καιρό και επιλέγεις να τα κάνεις τότε; Ο αυθορμητισμός είναι αποδεκτός ιδιαίτερα από νεαρούς ανθρώπους. Μήπως κάποιος τον εκμεταλλεύτηκε και τον υπεκίνησε για να επιτύχει το αποτέλεσμα που πέτυχε; ΕΠΑΝΟΔΟ ΤΩΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΩΝ και αναστολή των εκλογών; Επαναλαμβάνω ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ και ΔΕΝ ΠΡΟΒΟΚΑΡΩ αλλα ΕΡΩΤΩ.

 

[pornopapos]

Παπια μη λουφαξεις και απαντα στις 2 προηγουμενες παραθεσεις μου...
το παιχνιδακι σου το ξερω..

PS: Θα πω του BOND007 να ανοιξει ενα θρεντακι με τις ιστοριες σου με το Μητσο 
    εγω θα ειμαι ο ηδονοβλεψιας 

    ΑΡΛΕΚΙΝ θα σε κανουμε !!

έτσι κι αλλιώς,
εσενα και τον ανεκδιήγητο φίλο σου,
στα χουλιγκανάκια σας κατέταξα,
κι επιβεβαιώνομαι διαρκώς...

 

[rafman]

έτσι κι αλλιώς,
εσενα και τον ανεκδιήγητο φίλο σου,
στα χουλιγκανάκια σας κατέταξα,
κι επιβεβαιώνομαι διαρκώς...

Δηλαδη τωρα δεν ειμαι Φασιστας  αλλα ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ 

η μηπως τα εχω μπερδεψει ? 

 

[soisix]

Δηλαδη αν κρινω απο αυτα που παραθετεις το ρεζουμε ποιο ειναι;;

1> Oτι διαπραχθηκαν εγκληματα και απο τις δυο μεριες αλλα εμεις δεν τα παραδεχομαστε
  διοτι ειμαστε απεδευτοι (αλλα ο πολεμος ειναι πολεμος) ?
2> Λεμε οτι εγκληματτα υπηρξαν και απο τις δυο μεριες μεσω της λογοτεχνικης ασυλιας ?

3> Λεμε οτι πρεπει να ξορκισουμε την ητα μας με την λογοτεχνια και ταυτοχρονα να    παιδευτουμε ?

4> Λεμε οτι καλα μας εξηγηθηκαν αφου και εμεις ημασταν μαλακες ?

5> ολα τα παραπανω !!

ΤΙ ΣΚΟΠΟ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΝ (Just Λογοτεχνια) ?

Η μπορουν να χρησιμοποιηθουν και ως ντοκουμεντα εις βαρος μας ?

Η μηπως δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα ?

Kαταρχην θεωρω οτι ηταν χρησιμο να μαθουμε τι λεει ο ιδιος ο συγγραφεας....

Ουτε ο τουρκος εθνικιστης θα δεχθει οτι εκαναν εγκληματα πολεμου στην κυπρο...
Να μην ξορκισετε καμια ηττα...ο χαμενος ηταν ο κυπριακος λαος...
Δεν θα δικαιολογησω κανενα εγκλημα πολεμου,υπο το αλλοθι της εθνικης κυριαρχιας...

Το τι σκοπο μπορει να εχει ενα τετοιο βιβλιο...μια αλλη οπτικη των γεγονοτων...περα απο το παραμυθι του καλου και του κακου...

Αντιγραφω ξανα....
Στη δική μας περίπτωση είχαμε πολλούς νεκρούς φαντάρους, διότι σε αυτούς περίσσευε η γενναιότητα. Στο βιβλίο αναφέρω, χωρίς να ονοματίζω, την περίπτωση ενός Ελληνα αξιωματικού που εγκατέλειψε τους στρατιώτες του στη μάχη. Τους είπε, «έχω παιδιά, κάντε ό,τι θέλετε», πήρε το τζιπ με τον ασύρματο και γύρισε πίσω. Αποτέλεσμα; Ολος ο λόχος κηρύχτηκε προσωρινά αγνοούμενος. Ενας βετεράνος διαβιβαστής μού επιβεβαίωσε το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός έγινε υποστράτηγος κι εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ έστειλαν πολλές αναφορές στο ΓΕΕΘΑ σχετικά με το περιστατικό αλλά αγνοήθηκαν.

 

[pornopapos]

Δηλαδη τωρα δεν ειμαι Φασιστας  αλλα ΧΟΥΛΙΓΚΑΝ 

η μηπως τα εχω μπερδεψει ? 

ακόμα και στον αυτοπροσδιορισμό σου θες καθοδήγηση!

φασιστάκι είσαι (μην ανησυχείς, δεν το αμφισβητώ) 

αλλά από τα απολίτικα, τα χουλιγκάνικα φασιστάκια!!!

ησύχασες τώρα;

ξαναβρήκες τον εαυτό σου;

 

[rafman]

Kαταρχην θεωρω οτι ηταν χρησιμο να μαθουμε τι λεει ο ιδιος ο συγγραφεας....

Ουτε ο τουρκος εθνικιστης θα δεχθει οτι εκαναν εγκληματα πολεμου στην κυπρο...
Να μην ξορκισετε καμια ηττα...ο χαμενος ηταν ο κυπριακος λαος...
Δεν θα δικαιολογησω κανενα εγκλημα πολεμου,υπο το αλλοθι της εθνικης κυριαρχιας...

Το τι σκοπο μπορει να εχει ενα τετοιο βιβλιο...μια αλλη οπτικη των γεγονοτων...περα απο το παραμυθι του καλου και του κακου...

Αντιγραφω ξανα....
Στη δική μας περίπτωση είχαμε πολλούς νεκρούς φαντάρους, διότι σε αυτούς περίσσευε η γενναιότητα. Στο βιβλίο αναφέρω, χωρίς να ονοματίζω, την περίπτωση ενός Ελληνα αξιωματικού που εγκατέλειψε τους στρατιώτες του στη μάχη. Τους είπε, «έχω παιδιά, κάντε ό,τι θέλετε», πήρε το τζιπ με τον ασύρματο και γύρισε πίσω. Αποτέλεσμα; Ολος ο λόχος κηρύχτηκε προσωρινά αγνοούμενος. Ενας βετεράνος διαβιβαστής μού επιβεβαίωσε το συγκεκριμένο περιστατικό. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός έγινε υποστράτηγος κι εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων. Οι στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ έστειλαν πολλές αναφορές στο ΓΕΕΘΑ σχετικά με το περιστατικό αλλά αγνοήθηκαν.

Οκ Soi 6 ΑΛΛΑ

Οντως ο πολεμος ειναι πολεμος, στον πολεμο υπαρχουν απωλειες, στο πολεμο γινονται θηριωδιες,βιασμοι, εκτροπα και πολυ αιμα.

Ο πολεμος ομως εχει εχθρους, και φιλους.. το αλλωθι πολες φορες ειναι φτιαχτο
αλλα και τι με αυτο..

Το θεμα ειναι οτι οταν σε ενα πολεμο εισαι ουδετερος κυνδινευεις και απο τα δυο στρατοπεδα... αρα ή ουδετεροτητα ειναι λαθος..

επισεις οποιος για εναν πολεμο γραφει διαφορα ουδετερα και ανηκε σε ενα απο τα δυο στρατοπεδα τοτε υπαρχει προβλημα προδοσιας του στρατοπεδου του...

Εγω αυτα λεω διοτι ειμαι ΑΝΤΙΤΟΥΡΚΟΣ

Σου λεω κατι πραγματικο ομως..... ΕΧΩ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟΥΡΚΟΥΣ στην πραξη
με κυνδινο την ΖΩΗ μου (δεν σε δουλευω).

Αυτα...