Πραγματικά μετά από τόσα χρόνια σε βρίσκω έστω από σπόντα εδώ μέσα, καθότιν νέος. Για να καταλάβουν λοιπόν όσοι δεν ξέρουν τι άνθρωπος είσαι θα παραθέσω το ακόλουθο κείμενο που αντικατοπρίζει πλήρως τον χαρακτήρα σου γλυκιά μου ΕΥΑ.
Υπάρχει μόνο ένας δρόμος, της καρδιάς. Αν τον ακολουθήσεις δεν θα κάνεις ποτέ λάθος. Θα πληγωθείς (μπορεί), θα πονέσεις (σίγουρα), θα κλάψεις (κυρίως), μα θα νιώσεις και θα ζήσεις στιγμές πραγματικές, ατόφιες, αγνές, πλημμυρισμένες από ζεστασιά και όνειρα. Κάποιοι το λένε «ευτυχία» εγώ το λέω ανταμοιβή για την ελπίδα. Θα καταλάβεις ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος πάνω στη γη (κάθε μέρος) και θα τον βλέπεις γιατί δεν θα φοβάσαι να τον χάσεις γιατί είχες την αρετή και την τόλμη να ρισκάρεις την ψυχή σου. Ο Θεός μας έπλασε με απέραντη σοφία
βουρκώνει τα μάτια μα δεν σταματά το χρόνο. Αλλωστε μετά από την καταιγίδα βγαίνει πάντα το ουράνιο τόξο και Εσύ μου απέδειξες ότι βγαίνει ΠΑΝΤΑ.
Μπορώ και σ' αγαπάω και αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο δώρο.
Όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο.
Εγώ ξέρω πως δεν θα το βρούμε αλλού έχουμε ο ένας τον άλλο.
Φαντάσου να μην είχαμε γνωριστεί;
Ή να μην γνωριζόμασταν ποτέ; Αυτό θα ήταν μεγαλύτερη απώλεια απ' αυτή που ζούμε.
Δεν μπορω να προσπερασω αυτό που είχαμε γιατί ήταν μοναδικό και αξίζει μονάχα ατόφιο, ολόκληρο, έτσι ακριβώς όπως το ζήσαμε. Αν επιστρέψει, η απόσταση θα το έχει δυναμώσει. Αν όχι, θα το διαφυλάξω όσο μπορώ, με όλη μου τη δύναμη στη θέση που μας αξίζει. Εκεί που κανένα βλέμμα και κανένα σώμα δεν θα μπορέσει να μου το κλέψει!
Μου ζήτησες κάποτε να σου θυμίσω όλα αυτά που είχες ξεχάσει και εγώ στεναχωρήθηκα γιατί δεν ήξερα τι μου ζητούσες... Τώρα ξέρω! Αλίμονο, χίλιες φορές να το ξαναζητούσες, χίλιες φορές θα πλήρωνα το τίμημα χωρίς δεύτερη σκέψη.
... Τελικά ο άνθρωπος που χωρα την αγαπη δεν είναι μεγαλείο
χαμένο καθ' οδόν.