Πριν λίγους μήνες ο ΦΠΑ στα τρόφιμα εδώ ήταν 11%,και πριν 3 χρόνια περίπου στο 9% αντίστοιχα οι μέγιστοι συντελεστές ήταν στο 18%-19% και παρολαυτά η Ελλάδα ήταν ακριβότερη από την Αυστρία στα τρόφιμα,και το κράτος δεν είχε έσοδα από τον ΦΠΑ αφού δεν κόβονταν αποδείξεις.Εκεί δεν φορολογούνται με βάσει τις αποδείξεις αλλά με ζώνες.Άλλο ποσό πληρώνει ο καταστηματάρχης δίπλα από την όπερα,άλλο ο άλλος στην πλατεία Αγ.Στεφάνου και άλλο στην περιοχή του πανεπιστημίου.Στάνταρ ποσά κάθε μήνα.Εδώ έκαναν τη μαλακία και ανέβασαν τον ΦΠΑ αλλά δεν εξασφάλισαν την είσπραξη του.
Αυτό είναι αντισυνταγματικό, και δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Εξήγηση: Ο φόρος, είναι ποσό που το πληρώνεις ανάλογα με τα εισόδημα (κέρδος) σου, δεν είναι συντελεστής κόστους.
Αν ο φόρος του καταστήματος (ρούχα, φαϊ, super market, κλπ) είναι πάγιος κάθε μήνα, δηλαδή εξαρτώμενος από το σημείο που βρίσκεται το μαγαζί και όχι ανάλογος με το τι κέρδισε, τότε είναι ένα έξοδο σαν το νοίκι, τη ΔΕΗ, το μισθό του υπαλλήλου κλπ. Γίνεται δηλαδή ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ ΚΟΣΤΟΥΣ. Και εξ ορισμού, και νομικά, αυτό αντίκειται στην έννοια του "φόρου" (Σύνταγμα: "Οι Έλληνες συνεισφέρουν στα κοινά ο καθένας ανάλογα με τις δυνατότητές του").
Τυχαίνει να το ξέρω αυτό το σημείο, γιατί παλιότερα υπήρχε ένα είδος επιχείρησης που φορολογείτο βάσει τζίρου (και όχι βάσει κερδών), πήγαν οι ενδιαφερόμενοι στο Σ.τ.Ε. και το κέρδισαν, και ξαναγύρισαν στο βάσει κερδών. Κρίθηκε δηλαδή άκυρη η διάταξη (νόμος, υπουργική απόφαση - δε ξέρω τι ήταν) που τους φορολογούσε βάσει τζίρου.
Το ότι ανέβασαν τον ΦΠΑ και δεν εξασφάλισαν την είσπραξή του είναι αληθές και σωστά το λες, αλλά υπάρχουν κάποια όρια πέρα από τα οποία δεν είναι δυνατόν να εισπραχτεί φόρος. Αν δηλαδή ο ΦΠΑ φτάσει να είναι 50%, ποιός θα πληρώνει ΦΠΑ? Ήδη με το 23% η αγορά έχει πλησιάσει αυτό το όριο, και πάρα πολύς κόσμος έχει προσχωρήσει στο "Δεν πληρώνω" (ΦΠΑ), γιατί θεωρεί το 23% (και πράγματι είναι) εξωφρενικό χαράτσι.
Κατά τη γνώμη μου τα "μέτρα" που παίρνει πια η κυβέρνηση είναι σπασμωδικά, και μοιάζουν με τις αντανακλαστικές ενέργειες κάποιου που βλέπει ότι χάνει τον έλεγχο των πραγμάτων γύρω του, ή ότι πνέει τα λοίσθια.
Και δυστυχώς, αν κάποιος πνέει τα λοίσθια αυτός δεν είναι (μόνο) η κυβέρνηση, αλλά ολόκληρη η χώρα.