Και τι να κάναμε;Να απεργούσαμε;Και θες να σου πω κάτι;Οι χαμηλόμισθοι πήραν κανονικά τα χρήματά τους.Αν έκλεινε η εταιρεία,όλοι πρόβλημα θα είχαν.Όχι μόνο 35-40 άτομα.Εμένα πολύ καλή αντιμετώπιση μου είχαν.Και στις πληρωμές τους ήταν συνεπείς.Ένα μικρό πρόβλημα ρευστότητας μπορούν όλες οι εταιρείες να αντιμετωπίσουν.Δεν είναι τραγικό.Αν ήταν κάτι πολύ σοβαρό,λόγω της θέσης μου θα το ήξερα.Οπότε θα έπραρα διαφορετικά ίσως.Αλλά δεν ήταν μεγάλο πρόβλημα.
Κάποτε πίστευα και εγώ στο καλό της εταιρείας και στις θυσίες που πρέπει να κάνουν οι εργαζόμενοι για το καλό της, τόσο στις οικονομικές τους απαιτήσεις όσο και στον υπερβάλλοντα ζήλο που πρέπει να δείχνουν στα καθήκοντά τους..
Όχι πια...
Διότι δεν μπορείς να ζητάς από κάποιον που βγάζει ? 700- 900 το μήνα δουλεύοντας 12ωρο την ημέρα να κάνει και άλλες θυσίες και να του τάζεις ένα bonus του κώλου αν πετύχει στόχους που ούτως ή άλλως δεν πετυχαίνονται για να αλλάζει το "αφεντικό" κάθε 2 χρόνια τζιπ ή διακόσμηση στο σαλέ στην Αράχωβα..
Ούτε και να είσαι με το φόβο της απόλυσης επειδή το "μπισνες πλαν" που κατέστρωσαν τα υψηλόβαθμα στελέχη (aka παιδιά- ανήψια- κουμπάροι- γκόμενες- γαμιάδες του αφεντικου) της εταιρίας απέτυχε (και πώς θα μπορούσε να επιτύχει - κομμωτική στον Αμάραντο ή souvlaki wrappring coordination στο Ντηρή είχαν σπουδάσει τα παιδιά) και υπάρχει ενδεχόμενο ακόμη και πτώχευσης ή περικοπών (το μπόνους των κορακιών που πήδηξαν την εταιρεία βέβαια είναι ανεπίδεκτο περικοπής)..
Υπάρχουν και φωτισμένα αφεντικά όπως υπάρχουν και πολλοι κωλοπαιδαράδες εργαζόμενοι..
Ο κανόνας είναι όμως ότι οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις διοικούνται με όρους οικογενειακής ταβέρνας και ουσιαστικά στηρίζονται σε λίγους φιλότιμους- ικανούς (γνωστούς και ως μαλάκες) εργαζομένους..
Το ότι πολλές από αυτές τις επιχειρήσεις εξακολουθούν να εμφανίζουν κερδοφοριά οφείλεται είτε σε λογιστικές αλχημείες είτε στο διαστρεβλωμένο ανταγωνισμό της ελληνικής αγοράς όπου σημασία δεν έχει το προϊόν αλλά το pr...
Από τράπεζες έως περίπτερα.