Εργασία στο εξωτερικό vs. μένουμε Ελλάδα

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

Αντιγράφω ένα μήνυμα από κάποιον Έλληνα του εξωτερικού σε κάποιο γκρουπ στο fb Ελλήνων του Λονδίνου. Δημητράκη, έχει περάσει και από Αγία Πετρούπολη, μπορεί να τον γνώρισες!


"Γυρίσαμε Ελλάδα.

Λευκάδα, πατρίδα, η θάλασσα, η γιαγιά, το ψάρεμα με τον πατέρα, τα γιουβαρλακια της μανας.

Παντοτε ειχα ερωτα με τη νησί. Παλαβός. Δεν ήθελα να πηγαίνω σε άλλα νησιά γιατί θα “απατούσα” τη Λευκάδα.

Μπορούσα να μιλάω για ώρες με τους ψαράδες. Μικρό παιδί…

Κάθε φορά που πήγαινα πίσω στο Λονδίνο έπαιρνα και κανα δυο βότσαλα από το Πόρτο Κατσίκι μαζί μου.

Και στο τελευταίο μπάνιο πάντα κολυμπούσα μέχρι το μακρινό το βράχο για να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω.

Το 2009 απολύθηκα από το στρατό και την επόμενη μέρα έφυγα για το Λονδίνο για πρώτη φορά.

Ειχα και μια φωτοτυπία του πτυχίου του ΕΜΠ μαζί μου με τα εννιάρια και τα δεκάρια. Θα τους τα δείξω και θα βρω καμιά δουλεια σκεφτόμουν!

Αλλα δεν χρειάστηκε, γιατί η πρώτη δουλειά που βρήκα ηταν πωλητής Χριστουγεννιάτικων δέντρων!

Ωραίο πραγμα να μυρίζεις τα δέντρα στη δουλειά και το εκτίμησα πολύ περισσότερο αργότερα...

Αλλα επειδή δεν πουλάς δέντρα όλο το χρόνο, επρεπε να βρω αλλη δουλειά.

Βρηκα ενα internship σε ενα prop trading house αλλα με διώξανε στο μήνα γιατί μετέφραζα ακόμα τους αριθμούς από τα αγγλικά στα ελληνικά και πάλι στα αγγλικά. Ασε που μου μετράγανε και τους σφυγμούς και ήμουνα σταθερός στο 120 όταν μου δίνανε εντολες buy και sell!

Αλλά να ‘ναι καλά το μπουζουκάκι. Αρχισα να παίζω στα ελληνικά τα στέκια με τον Παύλο το Μελά και τους ΜουΣουΤου. Το θυμάστε το Μυθόπολις παιδιά;

Και επειδή δεν είχα τελειώσει με το όνειρό μου να μπω στο banking… το διάβασμα έπεφτε φουλ. Το είχα σκίσει το Options, Futures and other Derivatives.

Αλλά, δυστυχώς, και τα άκυρα πέφτανε φουλ για banking jobs και μη. Ακόμα και στο Tesco ειχα φαει ακυρο γ*** τα πολυτεχνεία μου! Η μανα μου έλεγε έλα πίσω! Μου τελειώνανε και τα λεφτά από το μηχανάκι που είχα πουλήσει! Αλλα εγώ εκει…

Εβρισκα και κάτι μικροgigs που και που. Εκανα τα ψώνια για μια γιαγιά αγγλίδα, βοηθούσα ένα παιδάκι από την Τουρκία με τα μαθηματικά του…

Ωσπου βρήκα την πρώτη μου “δουλειά”! Technical Support Engineer σε μια μικρή εταιρεία με 4 άτομα. Πρωτος μισθός 1200 λίρες καθαρά! Πωωωωωω…. Μου φανηκαν τόσο πολλά λεφτά τότε…

Αλλά εγώ δεν εκανα give up στο όνειρο του κουστουμιού και της γραβάτας του City. Οπότε... “αρρώσταινα” κάθε βδομάδα για να πηγαίνω στα interviews!

Ακυρο, άκυρο, άκυρο, άκυρο, άκυρο… ωπ! Τσίμπησε!

Welcome to investment banking! Merrill Lynch, St. Pauls!

Τι λες τώρα? Μάνα, τα κατάφεραμε!

Exciting times. Πολύ learning, πολλές οθόνες, πολλά λεφτά, εμβάσματα στην Ελλάδα, καλή ζωή, όνειρο για σπίτι στον Λονδίνο.

Και μετά μεταγραφή στη Barcalys Capital με πιο πολλά λεφτά. Canary Wharf, 21ος όροφος, γραφείο δίπλα στο τζάμι με θέα τον Ταμεση.

Αλλα πολύ δουλεία… λιγοστέψανε και τα παιξίματα με τους ΜουΣουΤου, δουλειά, δουλειά, δουλειά.

Το μονο που έκανα ήταν να βάζω λεφτά και να συρικνώνω το χρόνο μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής. Ζουσα μόνο το ΣΚ. Η μνήμη μου μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής κατέγραφε μόνο δουλειά, τίποτα άλλο.

Πλακα, πλάκα, φοβιστικό πράγμα αυτό. Οι εβδομάδες μου περνούσαν σαν μέρες.

Μετά από μια τριετία στις τράπεζες αρχισα να καταλαβαίνω ότι είχα διαλέξει λάθος όνειρο.

Αλλά δεν ήταν εύκολο να πάρω την απόφαση να φύγω.

Οικογενεια, φίλοι, και εγώ μαζί, όλοι τα ίδια λέγαμε:

“Μα καλά… θα αφήσεις τέτοια δουλειά?”

“Μα σε λιγο θα παρεις σπίτι! Κατσε αλλα δεκα χρονάκια και θα πάρεις και σύνταξη.”

“Στην Ελλάδα ζούνε με 600 ευρώ”.

Ελεγα στον εαυτό μου, βγάλε λεφτά! Δεν πειράζει που δεν είσαι στη θέση του οδηγού ακόμα… βγάλε λεφτά, κι άλλα λεφτά!

It makes sense… αλλά πόσα λεφτά? Μέχρι πότε? Θολούρα στο μυαλό...

Παραιτήθηκα. Το σκεφτόμουν δυο χρόνια πριν το κάνω.

Μου έταξαν διπλασιο μισθό οταν τους είπα φεύγω. Τους είπα όχι. Ειχα παρει την απόφασή μου.

Αυτό που με βοηθησε να κάνω το αλμα ηταν ενα startup idea με αλλον ένα φίλο Ελληνα.

Με το που εφυγα απο τις τραπεζες εγινα founder με τη μια. Το κίνητρο? Τα γρηγορα λεφτά πάλι!

Ηθελα και fashion tech! Τι fashion ρε Καραμήτρο? Εγω το μονο fashion που ήξερα ήταν το TK Maxx!

Μεσα σε 6 μήνες το παρατήσαμε το startup με τον Φραγκίσκο. Πηρα το μάθημα ότι αν θέλεις να κανεις ενα startup, βρες ένα πρόβλημα που πραγματικά σε εξιτάρει. Να πεθαίνεις να το λύσεις πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για όλους τους άλλους. Αυτό θα κρατήσει στις δύσκολες στιγμές.

Αφού κατάλαβα ότι το κηνύγι του χρήματος δε με οδηγεί σε καλές αποφάσεις και μιας και είχα και αποταμιεύσεις απο το banking αποφάσισα να δώσω στον εαυτό μου ενα break και να δω τι αλλο θέλω να κάνω στη ζωή μου, να αναζητήσω το πάθος μου!

Αρχισα να μαθαίνω ρώσικα! Ασχετο, ε? Εεεε… παλιός πόθος ανεκπλήρωτος. Για τρεις μήνες μελετούσα ρωσικά, πήγαινα στη Ρωσική εκκλησία στο Kensington, έκανα παρέα μόνο με Ρώσους του Λονδίνου.

Τρελάθηκα με τη γλώσσα, τη μουσική τους, τις ταινίες τους… Μέσα σε τρεις τέσσερις μήνες εμαθα να μιλάω καλά. Με κάλεσαν και στο πανεπιστήμιο στην Οξφόρδη να μιλήσω για το πως εμαθα τη γλωσσα.

Ξεκίνησα ενα website, το Explore Russian, αρχισα να ταξιδεύω στη Ρωσία, τα βιντεάκια στο YouTube, blogging, εγραψα μερικά βιβλιαράκια και τα ανεβασα στο Amazon, και άρχισα να βγαζω ενα χαρτζηλίκι online.

Εντωμεταξύ, οι φίλοι και γνωστοί δεν πολυκαταλάβαιναν τι έπαιζε με την παρτη μου.

“Μα καλά, αφησες το banking για να μάθεις ρωσικά?”

Επειτα αποφάσισα να εγκατασταθώ στην Αγία Πετρούπολη. Ο αρχικός στόχος μου ήταν να μείνω εκεί μόνο τρεις μήνες για να κανω grow το κανάλι μου στο YouTube. Αλλα λάτρεψα τόσο πολύ την πόλη αυτή και εμεινα δυο χρόνια!

Και επειδή στη Ρωσία δεν μπορείς να μείνεις long term αν δεν εργάζεσαι, εγινα καθηγητής Αγγλικών σε φροντιστήρια! Απίστευτη εμπερία. Τους αγάπησα τους μαθητές μου. Δεν ήμουν απλά ένας δάσκαλος αγγλικών για αυτούς. Τους μιλούσα για τη ζωή μου στο Λονδίνο, τους προετοίμαζα για να φυγουν και αυτοί στο εξωτερικό, διηγούμουν το πως έμαθα ρωσικά, καναμε βιντεακια μαζί…

Στην Αγία Πετρούπολη γνώρισα και την Κατερίνα που πλέον είναι γυναίκα μου. Την γνώρισα καθώς περπατούσα στο δρόμο την τριτη μολις μέρα που έφτασα στην Ρωσία. Της μίλησα αυστηρά στον πληθυντικό (έτσι κάνουν οι Ρώσοι) και της ζήτησα να γνωριστούμε. Καταλήξαμε να περπατάμε δυο ώρες μεσα στο χίονι εκείνο το βράδυ.

Αν και η ζωή μας στη Ρωσία ήταν αρκετα frugal (πως ειναι αυτό στα ελληνικά ρε παιδιά? Φειδωλός?) ο μισθός του δασκάλου στη Ρωσία και τα Amazon royalties από τα βιβλία μου δεν συκρίνονταν με τα λεφτά στη τράπεζα. Οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω ένα online marketing agency!

Βρηκα πελάτες κυρίως στο Λονδίνο (online πάντα) και άρχισα να κάνω το marketing για financial planning firms. Ωσπου μια μερα μια πελάτισσά μου με συνέστισε στον executive coach της. “Αγγελε, μπορείς να βοηθήσεις και τον Julian με το marketing”?

Ως τότε το μονο που ήξερα για το coaching ήταν ο Tony Robbins!

Όσο δουλευα με τον Julian και μάθαινα για τη δουλειά του, τόσο πιο πολύ ξετρελαινόμουνα με το coaching!

“Τι λες τώρα? Οι coaches κάνουνε όλα αυτά τα απίστευτα πράγματα? Αλλάζουνε τις ζωές των ανθρωπων τους? (“Change people’s lives” ηθελα να πω… το πιασατε... )

Αυτό το καινουργιο πράγμα που λέγεται coaching με χτύπησε κεραυνοβόλα!

Διαπίστωσα βέβαια ότι το έκανα και εγώ ασυνείδητα όλα αυτά τα χρόνια. Με συναδελφους στη δουλεια, με τους μαθητες μου, με τους φίλους μου…

Σύντομα παράτησα και το marketing και βρηκα τους πρώτους μου coaching clients.

Επένδυσα όλα μου τα λεφτα στους καλυτερους coaches οι οποίοι με μυησαν στην τέχνη του coaching και με βοήθησαν να χτίσω το coaching business μου.

Υποκλίθηκα στη μαγεία και την δυνατότητα που έχει μια βαθιά κουβέντα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ως προς το αλλαξει τη ζωή προς το καλύτερο με ένα μη γραμμικό τρόπο που θα έλεγε και ένας μαθηματικός!

Μου πηρε λίγη περιπλάνηση αλλά βρήκα το πραγματικό παθος μου στην αγάπη για τους ανθρώπους και τα ονειρά τους.

Με τον καιρό γινομουν όλο και καλύτερος με αποτέλεσμα οι πελάτες μου να με ανταμοίβουν ολο και περισσότερο για τη συνεισφορά που έχω στη ζωή τους. Ετσι λοιπόν, οταν ανεβηκε αρκετά η δουλειά, μου αποφασίσαμε να έρθουμε στην Ελλαδα και να εγκατασταθούμε στη Λευκάδα.

Ηταν το ονειρό μου να γυρίσω πίσω στο νησί και είμαι τυχερός που η Κατερίνα λατρευει τη ζωή στη Λευκαδα αν και αφησε μια πολύ καλή δουλειά στην Gazprom για να κανουμε αυτό το καινούργιο βήμα στη ζωή μας. Πριν δυο μηνες μαλιστα γιναμε και γονείς!

Δεν έιχα σκοπο να γράψω τόσο πολλά αλλά μιας και καποιοι φίλοι στο γκρουπ σκεφτονται να γυρίσουν στην Ελλαδα καποια στιγμή ας γραψω και δυο λόγια ακόμα, όλα αποστάγματα του ταξιδιού μου προς μια καλύτερη ζωή.

1 - Δεν γνωρίζω αν η Ελλάδα ειναι ο τελικός προορισμός για μένα και την οικογένεια μου, αλλά την δεδομένη στιγμή, είναι για μενα προσωπικά ευλογία να μπορώ να λαμβάνω την ενεργεια της θάλασσας και αυτού του φωτισμένου τόπου και να την τροφοδοτώ στη δουλειά μου, στους ανθρώπους μου απ’ όλο τον κόσμο.

2 - Για καποιους από μας, ήταν εύκολη υπόθεση να βρουν το πάθος τους στη ζωή. Για μένα και πολλους άλλους η ερευση του πάθους είναι ένα commitment στην αναζήτή του. Το ταξίδι και η εξέλιξή σου θα σε οδηγήσει στο πάθος σου. Δεν “βρήκες” το παθος σου. Εσύ εγίνες το παθος σου, εσυ το δημιούργησες επειδή επέλεξες να ζήσεις τη ζωή σαν ενα παιχνίδι. Επέλεξες να μη συμβιβαστείς με το εδώ αλλά να πας να δεις τι υπάρχει παρα πέρα γνωρίζοντας ότι αυτό δεν θα ηταν εύκολο.

3 - Το ταξίδι μου δεν ήταν εύκολο, είχε τρικυμιά. Υπήρχε πάντα στο μυαλό μου η αμφιβολια αν εκανα καλά που ανέβηκα στη σχεδία μου και να βγω στην ανοιχτή θάλασσα. Μήπως έπρεπε να είχα μείνει στο ερημικό νησί μου με τους ανανάδες και τις παπάγιες μου? Αγχος πιο πολύ από αυτό της τράπεζας, αρτηριακή πίεση, αβεβαιότητα, μαύρες μέρες, αμφισβήτηση, εντάσεις με την οικογένειά μου, απομώνωση, και αλλα. Αλλα όμως άξιζε γιατί πλέον βρίσκομαι σε ένα νησί δέκα φορές ομορφότερο, κάνω κάτι που αγαπώ τόσο πολύ, και ζω την οικογένειά μου βοηθώντας ανθρώπους.

4 - Το Λονδίνο παντα θα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Εχω μέσα μου τόση αγάπη για το Λονδινάκι το οποίο μου έδωσε τόσες πολλές ευκαιρίες απλώχερα. Ανθρωποι μου ανοιξαν τις πόρτες, με καθοδήγησαν, με έχτισαν. Ευγνωμοσύνη. Αυτό ισχύει για πόλεις, δουλειές, φιλίες, σχέσεις.

5 - Οι Έλληνες που γνώρισα στο Λονδίνο ήταν όλοι φωτισμένοι άνθρωποι, ικανοί, πολυμήχανοι, εργατικοί, τίμιοι. Για σένα μιλάω που διαβάζεις αυτό εδώ τωρα. Οπότε, αν εσύ φίλε η φίλη θέλεις να δοκιμάσεις να ανοίξεις τα φτερά σου για ένα άλλο προορισμό, μη διστάζεις άλλο όπως δίσταζα και εγώ. Κάντο! Γιατί είσαι ο Έλληνας και η Ελληνίδα που γνώρισα στο Λονδίνο. Και έχεις όλα τα καλά που προανέφερα. Ο προορισμός σου μπορεί να ειναι η επιστροφή στην Ελλάδα, μια άλλη δουλειά, μια άλλη φιλία, ένας άλλος εσυ. Αξιζει να δοκιμάσεις και να περιπλανηθείς όσο χρειαστεί. Γιατί μόνο με την περιπλάνηση θα βρεις αυτό που πραγματικά αναζητάς. Η περιπλάνηση δεν είναι χάσιμο χρόνου. Ολοι οι ενδιαμεσοι προορισμοι ειναι γνωση, εμπερια, σοφια τα οποια θα σου φανουν ολα χρησιμα στον τελικο προορισμο σου. Και αν δεν υπαρξει προορισμός, πάλι καλά έκανες και έφυγες από εκείνο το νησί.

Αυτά. Ειναι και άλλα, αλλά, προς το παρων, αυτά.

Με αγάπη, Άγγελος"

 

[Chevalier Fidèle]

Σε είχα γιά ένα θύμα της κρίσης που έφυγε στο εξωτερικό αλλά δε σε είχα γιά τόσο κακομοίρη  τελικά κάθε μέρα πιστεύω ότι οι Ελληνες του εξωτερικού είστε εντελώς γιά κλάματα  .
  Πρέπει να είσαι πάρα πολύ μαλάκας γιά να αγωράσεις σπίτι στην Ελλάδα   .
  Αυτό το κάνουν οι εντελώς υπανάπτικτοί χωριάτες......δουλεύουν Γερμανία και με ότι μαζέψουν αγωράζουν σπίτι στην Ελλάδα   .
  Εσύ την Ελλάδα τη βρίζεις συνέχεια και πήγες και αγώρασες σπίτι εκεί? Δηλαδή πριν φύγεις στο εξωτερικό δεν είχες στην Ελλάδα σπίτι?Μα τόσο   πιά  .Μ'αρεσει ρε κακομοίρη που το καυχιέσαι κιόλας  .
 Μη μου πεις ότι πηρες σπίτι στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη γιατί θα πεσω κάτω από τα γέλια  
  Κάθε μέρα πιστεύω όλο και περισσότερο ότι όλοι εδω μέσα είναι φτωχομπινέδες και κακομοίρηδες  
  Ένα ερώτημα?Ποιός είναι πιό πλούσιος από τους μεγιστάνες του σά'ι'τ?
  Ο Τραμουντάνα λέει ότι βγάζει 20.000 λίρες το μήνα   ο Βλάκμαν εργάτης Γκαστερμπά'ι'τερ στο εργοστάσιο 5.000-10.000 ευρώ το μήνα   .Το ότι δεν έχουν ούτε αμάξι και πάνε με το λεοφωρείο είναι άλλο θέμα  
   Εσύ πόσα βγάζεις? Πρέπει να βγάζεις 30.000-40.000 ευρώ το μήνα  .
   

Ελα καβλεα μου! Για να παει καποιος στο εξωτερικο δε θα παει μονο αν βγαζει 20 και 30 χιλιαδες το μηνα. Και εναν κανονικο μισθο αν βγαζει γιατι να μη παει ? Να κατσει στο Πυρφορισταν με τον Τσιπρα τον Πατακο και τους Πακιστανους να  ολη μερα?

 

[fylobios30]

  Ο Τραμουντάνα λέει ότι βγάζει 20.000 λίρες το μήνα  .Το ότι δεν έχουν ούτε αμάξι και πάνε με το λεοφωρείο είναι άλλο θέμα 
   

Γιατί να δώσει ρε τύπε 500 λίρες από τις 20.000 που βγάζει το μήνα, για να πάρει ένα φιέστα ;;;
Πολλά τα λεφτά !!!!!!!!

 

[xenitemenos]

Σε είχα γιά ένα θύμα της κρίσης που έφυγε στο εξωτερικό αλλά δε σε είχα γιά τόσο κακομοίρη  τελικά κάθε μέρα πιστεύω ότι οι Ελληνες του εξωτερικού είστε εντελώς γιά κλάματα  .
  Πρέπει να είσαι πάρα πολύ μαλάκας γιά να αγωράσεις σπίτι στην Ελλάδα  .
  Αυτό το κάνουν οι εντελώς υπανάπτικτοί χωριάτες......δουλεύουν Γερμανία και με ότι μαζέψουν αγωράζουν σπίτι στην Ελλάδα  .
  Εσύ την Ελλάδα τη βρίζεις συνέχεια και πήγες και αγώρασες σπίτι εκεί? Δηλαδή πριν φύγεις στο εξωτερικό δεν είχες στην Ελλάδα σπίτι?Μα τόσο  πιά  .Μ'αρεσει ρε κακομοίρη που το καυχιέσαι κιόλας  .
  Μη μου πεις ότι πηρες σπίτι στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη γιατί θα πεσω κάτω από τα γέλια 
  Κάθε μέρα πιστεύω όλο και περισσότερο ότι όλοι εδω μέσα είναι φτωχομπινέδες και κακομοίρηδες 
  Ένα ερώτημα?Ποιός είναι πιό πλούσιος από τους μεγιστάνες του σά'ι'τ?
  Ο Τραμουντάνα λέει ότι βγάζει 20.000 λίρες το μήνα  ο Βλάκμαν εργάτης Γκαστερμπά'ι'τερ στο εργοστάσιο 5.000-10.000 ευρώ το μήνα  .Το ότι δεν έχουν ούτε αμάξι και πάνε με το λεοφωρείο είναι άλλο θέμα 
    Εσύ πόσα βγάζεις? Πρέπει να βγάζεις 30.000-40.000 ευρώ το μήνα  .
   

Έχεις πρόβλημα νοητικό δεν εξηγείται αλλιώς...
Καταλαβαίνεις ότι θες και γράφεις ότι μαλακια θες.
Τράβα βαρα μια μπας και συνέλθεις γιατί από την αγαμία έχει φτάσει το πουρι στον εγκέφαλο και δεν βλέπεις.

Είπα εγώ ότι αγόρασα σπίτι; Και ειδικά στην Ελλάδα;
5 χρόνια εξωτερικό είμαι, δουλεύω σε διαφορετικές χώρες και μένω στο νοίκι σε σύγχρονα διαμερίσματα για να μην έχω δεσμεύσεις.
Σιγά μην γυρίσω στην Ελλάδα!! Ίσως όταν πάω για σύνταξη και το ξανασυζηταμε.

 

[poppop]

Αντιγράφω ένα μήνυμα από κάποιον Έλληνα του εξωτερικού σε κάποιο γκρουπ στο fb Ελλήνων του Λονδίνου. Δημητράκη, έχει περάσει και από Αγία Πετρούπολη, μπορεί να τον γνώρισες!

τυπε ρωσιδα με καλη δουλεια στην gazprom και πηγε να ζησε στη λευκαδα για χαρη του ελληνα του τσιφτη του καραμπουζουκλη,εχουμε και μεις φιδεμπορες εδω στο bou αλλα οχι τετοιο πραμα

 

[Syrios]

Αντιγράφω ένα μήνυμα από κάποιον Έλληνα του εξωτερικού σε κάποιο γκρουπ στο fb Ελλήνων του Λονδίνου. Δημητράκη, έχει περάσει και από Αγία Πετρούπολη, μπορεί να τον γνώρισες!


"Γυρίσαμε Ελλάδα.

Λευκάδα, πατρίδα, η θάλασσα, η γιαγιά, το ψάρεμα με τον πατέρα, τα γιουβαρλακια της μανας.

Παντοτε ειχα ερωτα με τη νησί. Παλαβός. Δεν ήθελα να πηγαίνω σε άλλα νησιά γιατί θα “απατούσα” τη Λευκάδα.

Μπορούσα να μιλάω για ώρες με τους ψαράδες. Μικρό παιδί…

Κάθε φορά που πήγαινα πίσω στο Λονδίνο έπαιρνα και κανα δυο βότσαλα από το Πόρτο Κατσίκι μαζί μου.

Και στο τελευταίο μπάνιο πάντα κολυμπούσα μέχρι το μακρινό το βράχο για να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω.

Το 2009 απολύθηκα από το στρατό και την επόμενη μέρα έφυγα για το Λονδίνο για πρώτη φορά.

Ειχα και μια φωτοτυπία του πτυχίου του ΕΜΠ μαζί μου με τα εννιάρια και τα δεκάρια. Θα τους τα δείξω και θα βρω καμιά δουλεια σκεφτόμουν!

Αλλα δεν χρειάστηκε, γιατί η πρώτη δουλειά που βρήκα ηταν πωλητής Χριστουγεννιάτικων δέντρων!

Ωραίο πραγμα να μυρίζεις τα δέντρα στη δουλειά και το εκτίμησα πολύ περισσότερο αργότερα...

Αλλα επειδή δεν πουλάς δέντρα όλο το χρόνο, επρεπε να βρω αλλη δουλειά.

..................

Πρεπει να γραφει και εδω αυτος ο μυθομανης παπαρολογος στις ερωτικες ιστοριες.

Περιμενα να διαβασω οτι εκει που καθοταν στο μπαλκονι καλοκαιρι βραδυ στην λευκαδα ηρθε η κορη της γειτονισας και τον τσιμπουκωσε ακαποτα και αφου τα καταπιε ολα την επομενη ημερα αυτη εφυγε να σπουδασει στην αθηνα και δεν την ξαναειδε ποτε απο τοτε.

 

[dimitrakis29]

Εγώ καταγκιοζακο ταξιδεύω σχεδόν κάθε μήνα με τα φράγκα που βγάζω και μένω σε καινούριο διαμέρισμα που μπήκα πρώτος σε καινούρια πολυκατοικία.
Αυτά ελπίζω να σου λένε κάτι για τον μισθό μου.

Έχεις πρόβλημα νοητικό δεν εξηγείται αλλιώς...
Καταλαβαίνεις ότι θες και γράφεις ότι μαλακια θες.
Τράβα βαρα μια μπας και συνέλθεις γιατί από την αγαμία έχει φτάσει το πουρι στον εγκέφαλο και δεν βλέπεις.

Είπα εγώ ότι αγόρασα σπίτι; Και ειδικά στην Ελλάδα;
5 χρόνια εξωτερικό είμαι, δουλεύω σε διαφορετικές χώρες και μένω στο νοίκι σε σύγχρονα διαμερίσματα για να μην έχω δεσμεύσεις.
Σιγά μην γυρίσω στην Ελλάδα!! Ίσως όταν πάω για σύνταξη και το ξανασυζηταμε.

Με λίγα λόγια ούτε διαμέρισμα που θα το ξεχρέωνες σε 5.000 χρόνια δεν είσαι ικανός να αγωράσεις  αμάξι δεν έχεις όπως και η πούστρα που λέει ότι βγάζει 20.000 λίρες το μήνα γιατί δε σου χρειάζεται  αφού το λεοφωρείο σε πάει παντού  .
  Ελλάδα ένα  είχες γ'αυτό και έφυγες γιά να μην παίρνεις 600 ευρώ και να φοβάσαι κάθε μέρα γιά να μη σε διώξουνε από τη δουλειά.Τώρα βέβαια τα 1.500 πρέπει να σου φένονται πολύ καλά λεφτά.Αφού αμάξι δεν έχεις,και γαμάς και δεν κάνεις και καμιά μεγάλη ζωή  .
    Είσαι τόσο υπανάπτικτος που περιφανεύεσαι που νοικιάζεις διαμέρισμα  μπράβο ρε μάγκα σε θαυμάζουμε  νοικιάζεις διαμέρισμα σε καινούργια πολυκατοικία  το λες λες και είσαι κάνας μεγιστάνας 
    Εσύ δεν συμβούλευες κάποιους να πάνε στη Μάλτα? ότι και καλά είναι πολύ ωραία?
    Την Ελεηνίδα που είχες στην Ελλάδα πριν ξενητευθείς την έφερες εκεί που είσαι?γιά να γλυτώσεις από τη μαλακία  που λογικά πρέπει να κυλιέσαι  .
  Ελλάδα πρέπει να πέρναγες πάρα πολύ  γιά να έφυγες και να βγάζεις τόσο μίσος  .
  Εγώ αν ήταν να ζήσω τη ζωή σας θα πήγαινα έξω από της φυλακές και θα έλεγα:Ηρθα κλείστε με!Βάλτε με φυλακή!
 

 

[duskolieggrafi]

Αντιγράφω ένα μήνυμα από κάποιον Έλληνα του εξωτερικού σε κάποιο γκρουπ στο fb Ελλήνων του Λονδίνου. Δημητράκη, έχει περάσει και από Αγία Πετρούπολη, μπορεί να τον γνώρισες!


"Γυρίσαμε Ελλάδα.

Λευκάδα, πατρίδα, η θάλασσα, η γιαγιά, το ψάρεμα με τον πατέρα, τα γιουβαρλακια της μανας.

Παντοτε ειχα ερωτα με τη νησί. Παλαβός. Δεν ήθελα να πηγαίνω σε άλλα νησιά γιατί θα “απατούσα” τη Λευκάδα.

Μπορούσα να μιλάω για ώρες με τους ψαράδες. Μικρό παιδί…

Κάθε φορά που πήγαινα πίσω στο Λονδίνο έπαιρνα και κανα δυο βότσαλα από το Πόρτο Κατσίκι μαζί μου.

Και στο τελευταίο μπάνιο πάντα κολυμπούσα μέχρι το μακρινό το βράχο για να τον αγκαλιάσω και να τον φιλήσω.

Το 2009 απολύθηκα από το στρατό και την επόμενη μέρα έφυγα για το Λονδίνο για πρώτη φορά.

Ειχα και μια φωτοτυπία του πτυχίου του ΕΜΠ μαζί μου με τα εννιάρια και τα δεκάρια. Θα τους τα δείξω και θα βρω καμιά δουλεια σκεφτόμουν!

Αλλα δεν χρειάστηκε, γιατί η πρώτη δουλειά που βρήκα ηταν πωλητής Χριστουγεννιάτικων δέντρων!

Ωραίο πραγμα να μυρίζεις τα δέντρα στη δουλειά και το εκτίμησα πολύ περισσότερο αργότερα...

Αλλα επειδή δεν πουλάς δέντρα όλο το χρόνο, επρεπε να βρω αλλη δουλειά.

Βρηκα ενα internship σε ενα prop trading house αλλα με διώξανε στο μήνα γιατί μετέφραζα ακόμα τους αριθμούς από τα αγγλικά στα ελληνικά και πάλι στα αγγλικά. Ασε που μου μετράγανε και τους σφυγμούς και ήμουνα σταθερός στο 120 όταν μου δίνανε εντολες buy και sell!

Αλλά να ‘ναι καλά το μπουζουκάκι. Αρχισα να παίζω στα ελληνικά τα στέκια με τον Παύλο το Μελά και τους ΜουΣουΤου. Το θυμάστε το Μυθόπολις παιδιά;

Και επειδή δεν είχα τελειώσει με το όνειρό μου να μπω στο banking… το διάβασμα έπεφτε φουλ. Το είχα σκίσει το Options, Futures and other Derivatives.

Αλλά, δυστυχώς, και τα άκυρα πέφτανε φουλ για banking jobs και μη. Ακόμα και στο Tesco ειχα φαει ακυρο γ*** τα πολυτεχνεία μου! Η μανα μου έλεγε έλα πίσω! Μου τελειώνανε και τα λεφτά από το μηχανάκι που είχα πουλήσει! Αλλα εγώ εκει…

Εβρισκα και κάτι μικροgigs που και που. Εκανα τα ψώνια για μια γιαγιά αγγλίδα, βοηθούσα ένα παιδάκι από την Τουρκία με τα μαθηματικά του…

Ωσπου βρήκα την πρώτη μου “δουλειά”! Technical Support Engineer σε μια μικρή εταιρεία με 4 άτομα. Πρωτος μισθός 1200 λίρες καθαρά! Πωωωωωω…. Μου φανηκαν τόσο πολλά λεφτά τότε…

Αλλά εγώ δεν εκανα give up στο όνειρο του κουστουμιού και της γραβάτας του City. Οπότε... “αρρώσταινα” κάθε βδομάδα για να πηγαίνω στα interviews!

Ακυρο, άκυρο, άκυρο, άκυρο, άκυρο… ωπ! Τσίμπησε!

Welcome to investment banking! Merrill Lynch, St. Pauls!

Τι λες τώρα? Μάνα, τα κατάφεραμε!

Exciting times. Πολύ learning, πολλές οθόνες, πολλά λεφτά, εμβάσματα στην Ελλάδα, καλή ζωή, όνειρο για σπίτι στον Λονδίνο.

Και μετά μεταγραφή στη Barcalys Capital με πιο πολλά λεφτά. Canary Wharf, 21ος όροφος, γραφείο δίπλα στο τζάμι με θέα τον Ταμεση.

Αλλα πολύ δουλεία… λιγοστέψανε και τα παιξίματα με τους ΜουΣουΤου, δουλειά, δουλειά, δουλειά.

Το μονο που έκανα ήταν να βάζω λεφτά και να συρικνώνω το χρόνο μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής. Ζουσα μόνο το ΣΚ. Η μνήμη μου μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής κατέγραφε μόνο δουλειά, τίποτα άλλο.

Πλακα, πλάκα, φοβιστικό πράγμα αυτό. Οι εβδομάδες μου περνούσαν σαν μέρες.

Μετά από μια τριετία στις τράπεζες αρχισα να καταλαβαίνω ότι είχα διαλέξει λάθος όνειρο.

Αλλά δεν ήταν εύκολο να πάρω την απόφαση να φύγω.

Οικογενεια, φίλοι, και εγώ μαζί, όλοι τα ίδια λέγαμε:

“Μα καλά… θα αφήσεις τέτοια δουλειά?”

“Μα σε λιγο θα παρεις σπίτι! Κατσε αλλα δεκα χρονάκια και θα πάρεις και σύνταξη.”

“Στην Ελλάδα ζούνε με 600 ευρώ”.

Ελεγα στον εαυτό μου, βγάλε λεφτά! Δεν πειράζει που δεν είσαι στη θέση του οδηγού ακόμα… βγάλε λεφτά, κι άλλα λεφτά!

It makes sense… αλλά πόσα λεφτά? Μέχρι πότε? Θολούρα στο μυαλό...

Παραιτήθηκα. Το σκεφτόμουν δυο χρόνια πριν το κάνω.

Μου έταξαν διπλασιο μισθό οταν τους είπα φεύγω. Τους είπα όχι. Ειχα παρει την απόφασή μου.

Αυτό που με βοηθησε να κάνω το αλμα ηταν ενα startup idea με αλλον ένα φίλο Ελληνα.

Με το που εφυγα απο τις τραπεζες εγινα founder με τη μια. Το κίνητρο? Τα γρηγορα λεφτά πάλι!

Ηθελα και fashion tech! Τι fashion ρε Καραμήτρο? Εγω το μονο fashion που ήξερα ήταν το TK Maxx!

Μεσα σε 6 μήνες το παρατήσαμε το startup με τον Φραγκίσκο. Πηρα το μάθημα ότι αν θέλεις να κανεις ενα startup, βρες ένα πρόβλημα που πραγματικά σε εξιτάρει. Να πεθαίνεις να το λύσεις πρώτα για τον εαυτό σου και μετά για όλους τους άλλους. Αυτό θα κρατήσει στις δύσκολες στιγμές.

Αφού κατάλαβα ότι το κηνύγι του χρήματος δε με οδηγεί σε καλές αποφάσεις και μιας και είχα και αποταμιεύσεις απο το banking αποφάσισα να δώσω στον εαυτό μου ενα break και να δω τι αλλο θέλω να κάνω στη ζωή μου, να αναζητήσω το πάθος μου!

Αρχισα να μαθαίνω ρώσικα! Ασχετο, ε? Εεεε… παλιός πόθος ανεκπλήρωτος. Για τρεις μήνες μελετούσα ρωσικά, πήγαινα στη Ρωσική εκκλησία στο Kensington, έκανα παρέα μόνο με Ρώσους του Λονδίνου.

Τρελάθηκα με τη γλώσσα, τη μουσική τους, τις ταινίες τους… Μέσα σε τρεις τέσσερις μήνες εμαθα να μιλάω καλά. Με κάλεσαν και στο πανεπιστήμιο στην Οξφόρδη να μιλήσω για το πως εμαθα τη γλωσσα.

Ξεκίνησα ενα website, το Explore Russian, αρχισα να ταξιδεύω στη Ρωσία, τα βιντεάκια στο YouTube, blogging, εγραψα μερικά βιβλιαράκια και τα ανεβασα στο Amazon, και άρχισα να βγαζω ενα χαρτζηλίκι online.

Εντωμεταξύ, οι φίλοι και γνωστοί δεν πολυκαταλάβαιναν τι έπαιζε με την παρτη μου.

“Μα καλά, αφησες το banking για να μάθεις ρωσικά?”

Επειτα αποφάσισα να εγκατασταθώ στην Αγία Πετρούπολη. Ο αρχικός στόχος μου ήταν να μείνω εκεί μόνο τρεις μήνες για να κανω grow το κανάλι μου στο YouTube. Αλλα λάτρεψα τόσο πολύ την πόλη αυτή και εμεινα δυο χρόνια!

Και επειδή στη Ρωσία δεν μπορείς να μείνεις long term αν δεν εργάζεσαι, εγινα καθηγητής Αγγλικών σε φροντιστήρια! Απίστευτη εμπερία. Τους αγάπησα τους μαθητές μου. Δεν ήμουν απλά ένας δάσκαλος αγγλικών για αυτούς. Τους μιλούσα για τη ζωή μου στο Λονδίνο, τους προετοίμαζα για να φυγουν και αυτοί στο εξωτερικό, διηγούμουν το πως έμαθα ρωσικά, καναμε βιντεακια μαζί…

Στην Αγία Πετρούπολη γνώρισα και την Κατερίνα που πλέον είναι γυναίκα μου. Την γνώρισα καθώς περπατούσα στο δρόμο την τριτη μολις μέρα που έφτασα στην Ρωσία. Της μίλησα αυστηρά στον πληθυντικό (έτσι κάνουν οι Ρώσοι) και της ζήτησα να γνωριστούμε. Καταλήξαμε να περπατάμε δυο ώρες μεσα στο χίονι εκείνο το βράδυ.

Αν και η ζωή μας στη Ρωσία ήταν αρκετα frugal (πως ειναι αυτό στα ελληνικά ρε παιδιά? Φειδωλός?) ο μισθός του δασκάλου στη Ρωσία και τα Amazon royalties από τα βιβλία μου δεν συκρίνονταν με τα λεφτά στη τράπεζα. Οπότε αποφάσισα να ξεκινήσω ένα online marketing agency!

Βρηκα πελάτες κυρίως στο Λονδίνο (online πάντα) και άρχισα να κάνω το marketing για financial planning firms. Ωσπου μια μερα μια πελάτισσά μου με συνέστισε στον executive coach της. “Αγγελε, μπορείς να βοηθήσεις και τον Julian με το marketing”?

Ως τότε το μονο που ήξερα για το coaching ήταν ο Tony Robbins!

Όσο δουλευα με τον Julian και μάθαινα για τη δουλειά του, τόσο πιο πολύ ξετρελαινόμουνα με το coaching!

“Τι λες τώρα? Οι coaches κάνουνε όλα αυτά τα απίστευτα πράγματα? Αλλάζουνε τις ζωές των ανθρωπων τους? (“Change people’s lives” ηθελα να πω… το πιασατε... )

Αυτό το καινουργιο πράγμα που λέγεται coaching με χτύπησε κεραυνοβόλα!

Διαπίστωσα βέβαια ότι το έκανα και εγώ ασυνείδητα όλα αυτά τα χρόνια. Με συναδελφους στη δουλεια, με τους μαθητες μου, με τους φίλους μου…

Σύντομα παράτησα και το marketing και βρηκα τους πρώτους μου coaching clients.

Επένδυσα όλα μου τα λεφτα στους καλυτερους coaches οι οποίοι με μυησαν στην τέχνη του coaching και με βοήθησαν να χτίσω το coaching business μου.

Υποκλίθηκα στη μαγεία και την δυνατότητα που έχει μια βαθιά κουβέντα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ως προς το αλλαξει τη ζωή προς το καλύτερο με ένα μη γραμμικό τρόπο που θα έλεγε και ένας μαθηματικός!

Μου πηρε λίγη περιπλάνηση αλλά βρήκα το πραγματικό παθος μου στην αγάπη για τους ανθρώπους και τα ονειρά τους.

Με τον καιρό γινομουν όλο και καλύτερος με αποτέλεσμα οι πελάτες μου να με ανταμοίβουν ολο και περισσότερο για τη συνεισφορά που έχω στη ζωή τους. Ετσι λοιπόν, οταν ανεβηκε αρκετά η δουλειά, μου αποφασίσαμε να έρθουμε στην Ελλαδα και να εγκατασταθούμε στη Λευκάδα.

Ηταν το ονειρό μου να γυρίσω πίσω στο νησί και είμαι τυχερός που η Κατερίνα λατρευει τη ζωή στη Λευκαδα αν και αφησε μια πολύ καλή δουλειά στην Gazprom για να κανουμε αυτό το καινούργιο βήμα στη ζωή μας. Πριν δυο μηνες μαλιστα γιναμε και γονείς!

Δεν έιχα σκοπο να γράψω τόσο πολλά αλλά μιας και καποιοι φίλοι στο γκρουπ σκεφτονται να γυρίσουν στην Ελλαδα καποια στιγμή ας γραψω και δυο λόγια ακόμα, όλα αποστάγματα του ταξιδιού μου προς μια καλύτερη ζωή.

1 - Δεν γνωρίζω αν η Ελλάδα ειναι ο τελικός προορισμός για μένα και την οικογένεια μου, αλλά την δεδομένη στιγμή, είναι για μενα προσωπικά ευλογία να μπορώ να λαμβάνω την ενεργεια της θάλασσας και αυτού του φωτισμένου τόπου και να την τροφοδοτώ στη δουλειά μου, στους ανθρώπους μου απ’ όλο τον κόσμο.

2 - Για καποιους από μας, ήταν εύκολη υπόθεση να βρουν το πάθος τους στη ζωή. Για μένα και πολλους άλλους η ερευση του πάθους είναι ένα commitment στην αναζήτή του. Το ταξίδι και η εξέλιξή σου θα σε οδηγήσει στο πάθος σου. Δεν “βρήκες” το παθος σου. Εσύ εγίνες το παθος σου, εσυ το δημιούργησες επειδή επέλεξες να ζήσεις τη ζωή σαν ενα παιχνίδι. Επέλεξες να μη συμβιβαστείς με το εδώ αλλά να πας να δεις τι υπάρχει παρα πέρα γνωρίζοντας ότι αυτό δεν θα ηταν εύκολο.

3 - Το ταξίδι μου δεν ήταν εύκολο, είχε τρικυμιά. Υπήρχε πάντα στο μυαλό μου η αμφιβολια αν εκανα καλά που ανέβηκα στη σχεδία μου και να βγω στην ανοιχτή θάλασσα. Μήπως έπρεπε να είχα μείνει στο ερημικό νησί μου με τους ανανάδες και τις παπάγιες μου? Αγχος πιο πολύ από αυτό της τράπεζας, αρτηριακή πίεση, αβεβαιότητα, μαύρες μέρες, αμφισβήτηση, εντάσεις με την οικογένειά μου, απομώνωση, και αλλα. Αλλα όμως άξιζε γιατί πλέον βρίσκομαι σε ένα νησί δέκα φορές ομορφότερο, κάνω κάτι που αγαπώ τόσο πολύ, και ζω την οικογένειά μου βοηθώντας ανθρώπους.

4 - Το Λονδίνο παντα θα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Εχω μέσα μου τόση αγάπη για το Λονδινάκι το οποίο μου έδωσε τόσες πολλές ευκαιρίες απλώχερα. Ανθρωποι μου ανοιξαν τις πόρτες, με καθοδήγησαν, με έχτισαν. Ευγνωμοσύνη. Αυτό ισχύει για πόλεις, δουλειές, φιλίες, σχέσεις.

5 - Οι Έλληνες που γνώρισα στο Λονδίνο ήταν όλοι φωτισμένοι άνθρωποι, ικανοί, πολυμήχανοι, εργατικοί, τίμιοι. Για σένα μιλάω που διαβάζεις αυτό εδώ τωρα. Οπότε, αν εσύ φίλε η φίλη θέλεις να δοκιμάσεις να ανοίξεις τα φτερά σου για ένα άλλο προορισμό, μη διστάζεις άλλο όπως δίσταζα και εγώ. Κάντο! Γιατί είσαι ο Έλληνας και η Ελληνίδα που γνώρισα στο Λονδίνο. Και έχεις όλα τα καλά που προανέφερα. Ο προορισμός σου μπορεί να ειναι η επιστροφή στην Ελλάδα, μια άλλη δουλειά, μια άλλη φιλία, ένας άλλος εσυ. Αξιζει να δοκιμάσεις και να περιπλανηθείς όσο χρειαστεί. Γιατί μόνο με την περιπλάνηση θα βρεις αυτό που πραγματικά αναζητάς. Η περιπλάνηση δεν είναι χάσιμο χρόνου. Ολοι οι ενδιαμεσοι προορισμοι ειναι γνωση, εμπερια, σοφια τα οποια θα σου φανουν ολα χρησιμα στον τελικο προορισμο σου. Και αν δεν υπαρξει προορισμός, πάλι καλά έκανες και έφυγες από εκείνο το νησί.

Αυτά. Ειναι και άλλα, αλλά, προς το παρων, αυτά.

Με αγάπη, Άγγελος"

Ωραίος Γιωργαρε που το ανέβασες. Ωραίος και ο τύπος που το εγραψε, έπιασε τη ζωή από τα κέρατα και την ξεζουμισε. Απορώ με όσους τον λένε φιδεμπορα, δε βλέπω τι υπερβολικό έγραψε.

 

[Kman2]

Ενα πρόβλημα εξωτερικό είναι όλα αυτά τα πουστράκια που μένουν συνεχώς άρρωστοι.Και οι γκομενίτσες που κάνουν το ίδιο και εκμεταλεύονται το σύστημα.
Επίσης τα μαλακιστήρια που κάνουν συνεχώς διαλείμματα.
Αυτοί όλοι είναι καλυμμένοι από το νόμο.Αμα δε σέβεσαι τους νόμους τους έτσι κι αλλιώς ως ανώτερος Βαλκάνιος θες να τους βρίσεις και να τους κοπανήσεις,αλλά αυτά εδώ έχουν συνέπειες.
Οι νόμοι και οι κανονισμοί συνήθως εκφράζουν ισορροπίες συμφερόντων που συνήθως θέλεις να αγνοήσεις.
Βασικά θες να πεις:
Ρε αρχίδα πάλι άρρωστος έμεινες ρε ανάπηρε μη σου γαμήσω το κέρατο?
Ρε βλαμμένη πάλι διάλειμμα μη σου χέσω?
Ρε παπάρα μη μου δίνεις εμένα διαταγές μη σε λιώσω.
Σε γράφω στην καραπουτσακλάρα μου μαλάκα,στα αρχίδια μου τι λες.Αμα τραβάς ζόρι ανάφερέ το.

Γερμανία όμως άμα βρίσεις παίζει ο άλλος να καλέσει αστυνομία και αναφέρι πάραυτα.
Θα κάνω κάοτε μια ενδελεχή ανάλυση του μοντέλου,πώς λειτουργεί στην πράξη.

 

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

Ενα πρόβλημα εξωτερικό είναι όλα αυτά τα πουστράκια που μένουν συνεχώς άρρωστοι.Και οι γκομενίτσες που κάνουν το ίδιο και εκμετταλεύονται το σύστημα.
Επίσης τα μαλακιστήρια που κάνουν συνεχώς διαλείμματα.
Αυτοί όλοι είναι καλυμμένοι από το νόμο.Αμα δε σέβεσαι τους νόμους τους έτσι κι αλλιώς ως ανώτερος Βαλκάνιος θες να τους βρίσεις και να τους κοπανήσεις,αλλά αυτά εδώ έχουν συνέπειες.

Σε εχωσε κανενας αγρια τυπε; Πες τα εδω ολα να ξεδωσεις

 

[Kman2]

Σε εχωσε κανενας αγρια τυπε; Πες τα εδω ολα να ξεδωσεις

Ναι,όλο χώνουν,κανένας δεν υποχωρεί όλοι κάνουν πουστιές κτλ.Και οι ξένοι μαθαίνουν το σύστημα και αρχίζουν να κάνουν τα ίδια.
Και μιλάνε συνέχεια γαμώ το κέρατό τους,τι είναι αυτό?
Αν είχα επιχείρηση δική μου θα έπαιρνα μόνο άπουστους Ελληναράδες.Ατόφιο μέταλλο,ούτε διαλείμματα ούτε άδειες ούτε τίποτα.Φανατικούς τύπους μέχρι εσχάτων.
Δεν μπορώ τις πουστοασθένειες και την εκμετάλευση του συστήματος.Ολη αυτή την υποκρισία.Βλέπεις τόσους δυστυχείς,είναι απίστευτο.

 

[hlektrop]

Ειμαι ο δημιουργός αυτού του θέματος που κοντεύει πλέον να φτάσει τις χίλιες σελίδες.

Ξαναδιαβάζω τι ρωτούσα έξι χρόνια πριν. Το να πάρω το ρίσκο να πάω εκτός Ελλάδας είναι ίσως η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ. Ότι και να μου επιφυλάσσει το μέλλον, αυτά που έζησα αυτά τα έξι χρόνια δε θα μπορούσα ποτέ να τα ζήσω αν είχα μείνει Ελλάδα. Τις χώρες που είδα, τις γκόμενες που γαμησα, τους ανθρώπους που γνώρισα, γενικότερα τις εμπειρίες που αποκόμισα. Αξία ανεκτίμητη. Ειλικρινά το συνιστώ στον οποιοδήποτε να το τολμήσει.

Βέβαια, το έκανα το βήμα υπό ευνοϊκές συνθήκες για να είμαι ειλικρινής. Ισως η εμπειρία μου να ηταν διαφορετική αν είχα φύγει ως ανειδίκευτος χειρωνακτης.

Αν καταφερεις μια καλη δουλεια στο εξωτερικο σε μια χωρα καλυτερη απο την Ελλαδα οι εμπειριες που αποκτας ειναι ανεκτημητες. Και παντα οχι σαν εργατης αλλα με πτυχια κκαι σε αναλογη θεση! Και Ελλαδα για διακοπες αν σου λειπει!
Γενικα ως Ελληνες φοβομαστε το εξωτερικο...

 

[Kman2]

Αν καταφερεις μια καλη δουλεια στο εξωτερικο σε μια χωρα καλυτερη απο την Ελλαδα οι εμπειριες που αποκτας ειναι ανεκτημητες. Και παντα οχι σαν εργατης αλλα με πτυχια κκαι σε αναλογη θεση! Και Ελλαδα για διακοπες αν σου λειπει!
Γενικα ως Ελληνες φοβομαστε το εξωτερικο...

Φοβούνται οι Ελληνες γιατί κανένας δεν τους έχει εξηγήσει πόσο ανώτεροι είμαστε από τον ανταγωνισμό.
Επίσης δεν τους έχουν αναλύσει το δυτικό σύστημα,πώς να βγεις έξω και να τους γαμήσεις το κέρατο.
Τους ψαρώνουν άσχημα,δεν τους τα λένε όπως πρέπει.Οπως είναι δηλαδή στην πράξη.
Αλλά είναι περίπλοκο σύστημα να το αναλύσεις,οι τύποι εξελίχθηκαν 2000 χρόνια τελείως διαφορετικά από εμάς.
Η Ελλάδα είχε 700 χρόνια ρωμαική αυτοκρατορία και 400 χρόνια Τούρκο οπότε απέκτησε τελείως διαφορετική οπτική.Και αυτοί δεν καταλαβαίνουν τους Ελληνες.
Οι Ελληνες έχουν νοοτροπία κάπταιν ενώ αυτοί τα κάνουν όλα μαζί.Τρώνε μαζί,δουλεύουν μαζί,ψωλιάζουν μαζί κτλ.Δεν είναι ανεξάρτητοι,ατομιστές όπως οι Ελληνες.

Το κακό εξωτερικό είναι αν σε δουν γρήγορο ακούραστο,σβέλτο και καταφερτζή όπως είναι οι Ελληνες σου φορτώνουν διαρκώς και περισσότερες δουλειές μέχρι το όριο των δυνατοτήτων σου.Δεν έχεις καθόλου χρόνο,είσαι διαρκώς υπό πίεση ενώ οι γύρω κάνουν διάλλειμμα,ψωλάρουν ανυπερθέτως κτλ.
Ολα αυτά είναι δεμένα σε κανόνες,κανονισμούς,νόμους κτλ,απαραβίαστα.
Για τον Ελληνα είναι θέμα τιμής να φέρεις εις πέρας τη δουλειά που του ανατέθηκε δεν πιστεύει στο Delegation,στα ωράρια κτλ.Δε θα πει όπως ο Δυτικός το ωράριο μου τελείωσε,άντε γεια να πάτε να πνιγείτε.

 

[bloom5]

Πάντως, έχω φίλο, που ενώ τόσα χρόνια μας έπρηζε τι υπεργαμάτα περνάει στην πρωτεύουσα του Βελγίου (όπου δούλευε σε μια εταιρία που έκανε κάτι έρευνες αγοράς και κάτι συμβουλευτικά και γενικά τέτοιες αεριτζήδικες δουλειές για λογαριασμό της Ε.Ε., η οποία πλήρωνε πολύ αδρά), αφού ο φίλος μας έδειξε χίλια βίντεο από "επαγγελματικά" ταξίδια από όλα τα μέρη του κόσμου, αφού μας έλεγε ξανά και ξανά τι μεγαλοφυής ιδέα ήταν να πάει να δουλέψει στο εξωτερικό, ε λοιπόν πριν λίγες μέρες μας έσκασε τη βόμβα πως ούτε τα λεφτά ήταν τόσο καλά όσο έλεγε, ούτε τα ταξίδια τόσο σπουδαία όσο μας έδειχνε στα βίντεο, οι Βρυξέλλες έχουν τόση νυχτερινή ζωή όση και τα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας, αλλά το χειρότερο είναι πως όλες αυτές οι "ξεκ#λιάρες" ξένες, αποδείχθηκαν πολύ πιο συντηρητικές από ότι λένε οι φήμες και έχει να πάει με γυναίκα κάτι χρόνια. Έτσι, ψάχνει να βρει αλλού δουλειά.

Ηθικό δίδαγμα: ότι κι αν μας λένε οι άλλοι από εκεί μακριά στα ξένα, δε μπορούμε να το ελέγξουμε και τελικά, δε μπορούμε να ξέρουμε τίποτα με σιγουριά. Εξάλλου, αν κανείς ξενιτευτεί και του βγει μάπα το καρπούζι, τι θα κάνει; Θα παραδεχτεί "ήταν η μεγαλύτερη μαλακία της ζωής μου" ή θα αρχίσει τα "παίδες περνάω υπερτέλεια και γαμάω αβέρτα";

 

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

Ναι,όλο χώνουν,κανένας δεν υποχωρεί όλοι κάνουν πουστιές κτλ.Και οι ξένοι μαθαίνουν το σύστημα και αρχίζουν να κάνουν τα ίδια.
Και μιλάνε συνέχεια γαμώ το κέρατό τους,τι είναι αυτό?
Αν είχα επιχείρηση δική μου θα έπαιρνα μόνο άπουστους Ελληναράδες.Ατόφιο μέταλλο,ούτε διαλείμματα ούτε άδειες ούτε τίποτα.Φανατικούς τύπους μέχρι εσχάτων.
Δεν μπορώ τις πουστοασθένειες και την εκμετάλευση του συστήματος.Ολη αυτή την υποκρισία.Βλέπεις τόσους δυστυχείς,είναι απίστευτο.

Το χειροτερο απ ολα ειναι η εργασιακη υποκρισια, δηλαδη οι περισσοτεροι ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ, ενω δεν κανουν τιποτα για ωρες.

 

[Kman2]

Πάντως, έχω φίλο, που ενώ τόσα χρόνια μας έπρηζε τι υπεργαμάτα περνάει στην πρωτεύουσα του Βελγίου (όπου δούλευε σε μια εταιρία που έκανε κάτι έρευνες αγοράς και κάτι συμβουλευτικά και γενικά τέτοιες αεριτζήδικες δουλειές για λογαριασμό της Ε.Ε., η οποία πλήρωνε πολύ αδρά), αφού ο φίλος μας έδειξε χίλια βίντεο από "επαγγελματικά" ταξίδια από όλα τα μέρη του κόσμου, αφού μας έλεγε ξανά και ξανά τι μεγαλοφυής ιδέα ήταν να πάει να δουλέψει στο εξωτερικό, ε λοιπόν πριν λίγες μέρες μας έσκασε τη βόμβα πως ούτε τα λεφτά ήταν τόσο καλά όσο έλεγε, ούτε τα ταξίδια τόσο σπουδαία όσο μας έδειχνε στα βίντεο, οι Βρυξέλλες έχουν τόση νυχτερινή ζωή όση και τα ορεινά χωριά της Ευρυτανίας, αλλά το χειρότερο είναι πως όλες αυτές οι "ξεκ#λιάρες" ξένες, αποδείχθηκαν πολύ πιο συντηρητικές από ότι λένε οι φήμες και έχει να πάει με γυναίκα κάτι χρόνια. Έτσι, ψάχνει να βρει αλλού δουλειά.

Ηθικό δίδαγμα: ότι κι αν μας λένε οι άλλοι από εκεί μακριά στα ξένα, δε μπορούμε να το ελέγξουμε και τελικά, δε μπορούμε να ξέρουμε τίποτα με σιγουριά. Εξάλλου, αν κανείς ξενιτευτεί και του βγει μάπα το καρπούζι, τι θα κάνει; Θα παραδεχτεί "ήταν η μεγαλύτερη μαλακία της ζωής μου" ή θα αρχίσει τα "παίδες περνάω υπερτέλεια και γαμάω αβέρτα";

Παίζει ρόλο και τι άτομο είσαι.Πολλοί τα βρίσκουν μπαστούνια έξω.
Ελλάδα βγαίνεις κάθε μέρα έξω,έχει καφέ,εστιατόρια συνεχώς ανοιχτά,μαγαζιά συνεχώς ανοιχτά,λιακάδα,βλέπεις κωλαράκια κτλ.
Εξωτερικό κάνει ψωλόκρυο,βλέπεις αρχιδόφατσες,χοντρές,φρικιά,τα μαγαζιά κλείνουν νωρίς όπως και όλα τα καφέ και ρεστωράν οπότε δε θες καν να βγεις έξω.
Πολλοί φρικάρουν με το σκηνικό.Αμα βγεις σε μεγάλες πόλεις της Γερμανίας καθημερινές και δεις κόσμο να τα σπάει και να διασκεδάζει είναι πάντα Ελληνες.
Μόνο τα ελληνικά μαγαζιά σπάνε κάπως τα ωράρια.
Δηλαδή από πλευράς γενικής διασκέδασης,ευδαιμονίας η Ελλάδα είναι καλύτερη.Αυτό όμως συμβαίνει γιατί οι Ελληνες ασχολούνται όλη την ώρα με το πώς θα διασκεδάσουν,θα φάνε,θα πιουν κτλ,οπότε έχουν διαπρέψει στο θέμα.Είναι θέμα προσανατολισμού,προτεραιοτήτων.
Τους Δυτικούς τους ενδιαφέρει περισσότερο το εργασιακό περιβάλλον,η ασφάλεια,η σταθερότητα,η ησυχία κτλ και λιγότερο το γλέντι.Αμα θέλουν να γλεντήσουν,να φάνε,να πιουν και να παρτάρουν έρχονται Μεσόγειο.

 

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

Φοβούνται οι Ελληνες γιατί κανένας δεν τους έχει εξηγήσει πόσο ανώτεροι είμαστε από τον ανταγωνισμό.
Επίσης δεν τους έχουν αναλύσει το δυτικό σύστημα,πώς να βγεις έξω και να τους γαμήσεις το κέρατο.
Τους ψαρώνουν άσχημα,δεν τους τα λένε όπως πρέπει.Οπως είναι δηλαδή στην πράξη.
Αλλά είναι περίπλοκο σύστημα να το αναλύσεις,οι τύποι εξελίχθηκαν 2000 χρόνια τελείως διαφορετικά από εμάς.
Η Ελλάδα είχε 700 χρόνια ρωμαική αυτοκρατορία και 400 χρόνια Τούρκο οπότε απέκτησε τελείως διαφορετική οπτική.Και αυτοί δεν καταλαβαίνουν τους Ελληνες.
Οι Ελληνες έχουν νοοτροπία κάπταιν ενώ αυτοί τα κάνουν όλα μαζί.Τρώνε μαζί,δουλεύουν μαζί,ψωλιάζουν μαζί κτλ.Δεν είναι ανεξάρτητοι,ατομιστές όπως οι Ελληνες.

Το κακό εξωτερικό είναι αν σε δουν γρήγορο ακούραστο,σβέλτο και καταφερτζή όπως είναι οι Ελληνες σου φορτώνουν διαρκώς και περισσότερες δουλειές μέχρι το όριο των δυνατοτήτων σου.Δεν έχεις καθόλου χρόνο,είσαι διαρκώς υπό πίεση ενώ οι γύρω κάνουν διάλλειμμα,ψωλάρουν ανυπερθέτως κτλ.
Ολα αυτά είναι δεμένα σε κανόνες,κανονισμούς,νόμους κτλ,απαραβίαστα.
Για τον Ελληνα είναι θέμα τιμής να φέρεις εις πέρας τη δουλειά που του ανατέθηκε δεν πιστεύει στο Delegation,στα ωράρια κτλ.Δε θα πει όπως ο Δυτικός το ωράριο μου τελείωσε,άντε γεια να πάτε να πνιγείτε.

Ακριβως οπως τα λες.
Εγω στο ειπα απ την αρχη. Φυγε και κανε δικη σου δουλεια.
Τον κοπο το δικο σου μην τον καρπωνονται αλλοι επι 10.
Το ξερω οτι εισαι πολυ εργατικος, αλλα αυτο στο εξωτερικο οπως ειπες σου γυρναει μπουμπερανγκ και στο τελος τρως burn out

Φυγε, κατσε ενα χρονο ξεκουρασου και ψαξε τι θα κανεις. Αλλα ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ. Οτιδηποτε σημαινει αυτο.
Καστανα στην Πανεπιστημιου, χοτ ντογκ στο Μανχαταν, καθρεφτακια στη Ναμιμπια, greek souvlaki στο Λονδινο, προβατα στο Καρπενησι, ψαρρας στη Βορεια Θαλασσα, κλπ, κλπ

Δικη σου δουλεια. Κανεναν πανω απ το κεφαλι σου

 

[Kman2]

Ακριβως οπως τα λες.
Εγω στο ειπα απ την αρχη. Φυγε και κανε δικη σου δουλεια.
Τον κοπο το δικο σου μην τον καρπωνονται αλλοι επι 10.
Το ξερω οτι εισαι πολυ εργατικος, αλλα αυτο στο εξωτερικο οπως ειπες σου γυρναει μπουμπερανγκ και στο τελος τρως burn out

Φυγε, κατσε ενα χρονο ξεκουρασου και ψαξε τι θα κανεις. Αλλα ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ. Οτιδηποτε σημαινει αυτο.
Καστανα στην Πανεπιστημιου, χοτ ντογκ στο Μανχαταν, καθρεφτακια στη Ναμιμπια, greek souvlaki στο Λονδινο, προβατα στο Καρπενησι, ψαρρας στη Βορεια Θαλασσα, κλπ, κλπ

Δικη σου δουλεια. Κανεναν πανω απ το κεφαλι σου

Καλά αυτό μια κουβέντα είναι.Αμα τα λεφτά που βγάζεις πάνε σε εσένα,πώς θα ζήσει ο ψωλοβρώντας,ο ανάπηρος ο καθυστερημένος ο ψωλάς?Ολοι από εσένα περιμένουνε.
Το 30% να παίρνεις από αυτά που κερδίζεις καλά είναι και πάλι δε σε αφήνουνε.Είναι σιδηρούν δίκτυο κανόνων αφού οι ψωλάδες,οι χαζοί οι αργοί και οι ανάπηροι είναι η πλειοψηφία και θέλουν να ζήσουν και αυτοί.
Αλλο τώρα μεσογειακές χώρες που είχες Καλιγούλα να κάνει ό,τι γουστάρει ή πρώην ΕΣΣΔ που είχε Στάλιν και έχουν μάθει και οι εφοπλιστές και άλλοι ολιγάρχες και τα κάνουν,υπεράνω,στα αρχίδια μας κι έτσι.Δύση δεν παίζουν αυτά.Υπάρχει παλλαική άγρια αντίδραση.
Είναι τρομερά οργανωμένοι οι τύποι και σε περιορίζουν.
Αν θες να βγάλεις λεφτά Δύση πρέπει να προσλαμβάνεις μόνο Ελληνες ή μη Δυτικοευρωπαίους.
Βέβαια το Δυτικό σύστημα δημιουργεί πλούτο,πώς γίνεται αυτό είναι αντικείμενο ανάλυσης.Βασικά στηρίζονται στη μεγιστοποίηση των επιδόσεων των ικανών προς εργασία μέσω δικτύου κανόνων και κοινωνικού ελέγχου.

 

[Διαγραμμένο μέλος 192601]

Καλά αυτό μια κουβέντα είναι.Αμα τα λεφτά που βγάζεις πάνε σε εσένα,πώς θα ζήσει ο ψωλοβρώντας,ο ανάπηρος ο καθυστερημένος ο ψωλάς?Ολοι από εσένα περιμένουνε.
Το 30% να παίρνεις από αυτά που κερδίζεις καλά είναι και πάλι δε σε αφήνουνε.Είναι σιδηρούν δίκτυο κανόνων αφού οι ψωλάδες,οι χαζοί οι αργοί και οι ανάπηροι είναι η πλειοψηφία και θέλουν να ζήσουν και αυτοί.

Η συνταγη ειναι μια αλλα δεν κανει να τη λεμε δημοσιως

 

[Kman2]

Εγώ πιστεύω στις δυνατότητες του Ελληνα.Ημασταν οι πλουσιότεροι στον κόσμο για 3000 χρόνια από το 1500 π.Χ. μέχρι το 1500 μ.Χ. αυτό δεν είναι τυχαίο.
Και έχουμε χάσει όλους τους πολέμους σημειωτέον.Εναν πόλεμο κερδίσαμε τον 5ο αιώνα π.Χ. κατά των Περσών και τον κάναμε βούκινο.Οποιοδήποτε άλλο έθνος πλην Εβραίων θα είχε αφανιστεί με τόσες ήττες.Μόνο εμείς και οι Εβραίοι επιβιώσαμε από τα αρχαία έθνη.Πού είναι σήμερα οι Ασσύριοι,οι Φοίνικες,οι Χετταίοι,οι αρχαίοι Πέρσες,οι αρχαίοι Αιγύπτιοι,οι Καρχηδόνιοι,οι Κέλτες,οι Γαλάτες,οι Γότθοι,οι Σκύθες κτλ?Ακόμα και οι Ρωμαίοι κήρυξαν τέλος.
Αυτό δείχνει δυνατότητες.Τίποτα δεν είναι τυχαίο.Το βλέπεις εξωτερικό αυτό.Καταλαβαίνεις γιατί ο Ελληναράς κάποτε μεγαλούργησε.
Ο Τεύτονας 1000 χρόνια είναι στα πράγματα.Βέβαια τους γάμησε όλους,τους κατανίκησε,να το λέμε αυτό.Αντε οι Ρώσοι από τους Σλάβους αντιστάθηκαν και κράτησαν κάτι.Τους άλλους τους γάμησε όλους ουσιαστικά.
Είναι φυσική υπεροχή βεβαίως,είναι και ιστορικοί λόγοι.