Ανέφερα "παραδοσιακών αρχών μεσαίας τάξης ατόμων" όπως ανέλυσες γιατί αυτοί τότε πάλευαν ότι νέο αλλά και είχαν κοινό τόπο τον αυταρχισμό και τον αντικομμουνισμό. Τελικά έκατσαν σε μεγάλο βαθμό κάτω από την γενική φασιστική θεωρία που ήταν Ιταλική βασικά προερχόμενη από πρώην σοσιαλιστές (Μουσολίνι). Βγήκε ως εναλλακτική απάντηση μέσα από κοινωνική πάλη και εμπειρία πολέμου. Το Ιταλικό σοσιαλιστικό και κουμμουνιστικό κόμμα ήταν πολύ δυνατά. Και ο Μεταξάς έδωσε αιτήματα σοσιαλιστικά όπως ασφάλιση και οκτάωρο για να ατονίσει τους κομμουνιστές. Σαφώς πρωταρχικό ζήτημα το αντικομμυνιστικό και σε αυτόν, άσχετα που σαν πολιτικός προέρχονταν από τον εθνικό διχασμό και την βασιλοφροσύνη. Πιο κοντά στις καταβολές Μεταξά ήταν ο Ισπανός Φράνκο. Ο Μεταξάς ο ίδιος: "Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό. Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό"
O σοσιαλισμος των φασιστικων καθεστωτων ηταν ουσιαστικα αξιωση πραγματωσης κοινοτιστικων ιδεωδων και πρακτικων, και αποκαταστασης μιας χαμενης ενοτητας που ειχε διαρραγει απο τον ψυχρο ατομιστικο καπιταλισμο και αστισμο. Η επιστροφη στην παραδοση αξιωνοταν, αλλα επιστροφη με μεσα της ιδιας της νεοτερικοτητας! Ο κομμουνισμος καταδικαζοταν γιατι κυρησσε το σπασιμο των παραδοσιακων δεσμων εξ ολοκληρου. Για αυτο φυσικα και υπαρχουν οι αναφορες στο παρελθον. Ο ναζισμος ειναι αλλη ιστορια, μια και το κεντρο αναφορας του ειναι ο φυλετισμος, δεν εχει αναγκη αυτη την καταφυγη στο παρελθον, παρα μονο δευτερευοντως. Αντιθετα ο Μουσολινι ανασυστυνει τη ρωμαικη αυτοκρατορια, ο Μεταξας τον τριτο ελληνικο πολιτισμο κλπ.
Τωρα οσο για σημερα, στη Δυτικη Ευρωπη δεν υφισταται ναζισμος και φασισμος απο το 1945. Η ΧΑ στα καθ ημας και αλλα τετοια σε αλλες χωρες ειναι απλες καρικατουρες . Οι Επιστρατοι η τα Φραικορπς θα τους ειχαν στις φαπες και θα γελαγαν με αυτους.
Οσον αφορα την Ευρωπη εθνικιστικα κινηματα υπαρχουν σε χωρες ανατολικης Ευρωπης , με χαρακτηριστικα ομως που απεχουν απο τα φασιστικα και δεν υπαρχει καν η υποψια αξιωσης πολιτειακων μεταβολων. Το κρατος με τα κοντινοτερα στο φασισμο στοιχεια ειναι η Τουρκια θα ελεγα αλλα και αυτη λογω αλλων καταστασεων δεν μπορει να πραγματωσει στην εντελεια ( εσωτερικες αντιφασεις, ασταθεια κλπ). Στη Ρωσια το καθεστως Πουτιν συγκεντρωνει αρκετα φασιστικα χαρακτιριστικα, ενοτητα δια του ηγετη, αναγεννηση, ιδεολογια , το ιδιο ισχυει στην Κινα οπου σημειωτεων εξεχουσα θεση εχει ο στρατος, θεσμικα στη διακυβερνηση της χωρας. Προσφατως τσακισαν τους διαδηλωτες του Χονγκ Κονγκ με ιδιαιτερα κτηνωδη βια, κατι που ενας "προοδευτικος" πολιτικαντης η "διανοητης" στην Ευρωπη δεν εβγαλε αχνα. Ημιφασιστικα ητα τα μπααθικα καθεστωτα του Ιρακ, Συριας , νασερικη Αιγυπτος και Λιβυη.
