Ἡ μικρὰ ἐπιφυλλίς
Νέαι ταλαιπωρίαι
Σπανίως πλέον διέρχεται μία ἡμέρα ἄνευ δυσαρέστων εἰδήσεων διὰ τὸν ἐργαζόμενον Ἕλληναν. Προσφάτως φαίνεται ἀποφασισθεῖσα ἡ περιβόητος πεζοδρόμησις τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου ἥτις πραγματοποιουμένη θὰ δυσχεράνῃ ἔτι περαιτέρω τὰς μετακινήσεις τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, ἀφαιροῦσα μίαν ἀκόμη ὁδὸν ἐκ τῆς χρήσεως τοῦ αὐτοκινήτου ἡ ὁποία περιορίζεται περισσότερον, ὄχι βεβαίως διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ καθεστῶτος Σαμαρᾶ - Βενιζέλου καὶ τοὺς πραιτωριανοὺς τους οἵτινες δύνανται νὰ ὑποπέσωσιν εἰς ἀπεριόριστον ἀριθμὸν τροχαίων παραβάσεων ἄνευ συνεπειῶν, ἀλλὰ διὰ τὸν πενόμενον Ἕλληναν ὅστις εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ μετακινηθῇ διὰ νὰ μεταβῇ εἰς τὴν ὁσημέραι ἐπισφαλεστέρα καθισταμένην ἐργασίαν του.
Τὰ ἀργυρώνητα ὄργανα τοῦ καθεστῶτος λέγουσιν ἡμῖν: Μὴν χρησιμοποιῆτε τὸ αὐτοκίνητον. Καὶ ἡ παραίνεσις ἡ μάλλον ἡ ἐντολὴ των αὐτὴ δὲν ἐκπηγάζει βεβαίως οὔτε ἐκ μερίμνης πρὸς τὸ περιβάλλον, τὸ πολλαπλῶς πληττόμενον ἐκ τῶν Φαραωνικῶν δημοσίων ἔργων τοῦ κινοῦντος τὰ νήματα τῶν Σαμαρικῶν καὶ Βενιζελικῶν ἐνεργουμένων κομμουνιστοῦ ἐργολήπτου κ. Μπόμπολα ὅστις μάλλον θὰ ἀναλάβῃ καὶ τὸ ἔργον τῆς πεζοδρομήσεως τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου, καὶ ἑτἐρων παρομοίων ὀλιγαρχῶν, ἀλλὰ εἶναι μάλλον ἐστοχευμένη παρέμβασις πρὸς παραιτέρω ἐκφοβισμὸν καὶ μείωσιν τῶν ἀντιστάσεων τοῦ λαοῦ. Διότι ἡ ἐλευθερία μετακινήσεως ἥτις προσφέρει τὸ μικρὸν ἰδιωτικὸν αὐτοκίνητον εἶναι κάρφος ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ κομμουνισμοῦ. Ἀπαραίτητον αὐτὴ ἡ ἐλευθερία νὰ περιορισθῇ μέχρις ἐξαφανίσεως, τόσον ἐμμέσως (τεράστιοι φόροι ἐπιβαρύνοντες τὴν τιμὴν κτήσεως καὶ τὴν τιμὴν τῶν καυσίμων, τέλη κυκλοφορίας, γελοῖοι κανονισμοὶ θεσμοθετηθέντες ὑπὸ ἀνιδέων περὶ τὴν τεχνικὴν τῶν ὀχημάτων) ὅσον καὶ ἀμέσως (ἀπαγόρευσις τῆς κυκλοφορίας εἰς ὅλον καὶ περισσοτέρας ὁδούς, ἐφιαλτικὴ προοπτικὴ παρακολουθήσεως τῶν διαδρομῶν ὅλων τῶν αὐτοκινἠτων δι' ὑποχρεωτικῆς τοποθετήσεως συστήματος πλοηγήσεως δαπάναις τοῦ ἰδιοκτήτου τοῦ ὀχήματος, κατάληψις τῶν ὁδῶν διὰ διαλελυμένων φορτηγῶν ὁδηγουμένων ὑπὸ ἀραπάδων καὶ γύφτων καὶ διὰ ποδηλάτων ἀέργων ἐπιδοτουμἐνων ἐκ τοῦ κρατικοῦ ταμείου δι' οὔς οὐδεῖς περιορισμὸς μετακινήσεως ἰσχύει). Ἡ ἐξαφάνισις τῆς ἐλευθερίας μετακινήσεως τοῦ Ἕλληνος θὰ κάμψῃ περαιτέρω τὴν ἀντίστασὶν του πρὸς τὰς ἐνεργείας ἀφανισμοῦ τοῦ ἔθνους ἡμῶν εἰς τὰς ὁποίας μεθοδικῶς ἐπιδίδονται οἱ κ.κ. Σαμαρᾶς καὶ Βενιζέλος. Οὐδεῖς δύναται νὰ ἔχῃ ἱκανότηταν ἀντιδράσεως ὅταν δαπανᾷ 4 ὥρας ἡμερησίως εἰς 3 διαφορετικὰ συγκοινωνιακὰ μέσα, εἰς τὰ ὁποῖα συμπεριλαμβάνεται καὶ ὁ ἄχρηστος, καταστροφικὸς διὰ τὸ περιβάλλον ἀλλὰ καὶ καταστᾶς πηγὴ πλούτου διὰ τοὺς ἐκλεκτοὺς τοῦ ἐσωτερικοῦ κύκλου τοῦ βαθέως κράτους, ἀθηναϊκὸς μητροπολιτικὸς σιδηρόδρομος.
Ἡ πεζοδρόμησις τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου λοιπόν, ὡς καὶ πάσα ἑτέρα πεζοδρόμησις, μόνον ταλαιπωρίαν θὰ ἐπιφέρῃ εἰς τὸν δεινῶς δοκιμαζόμενον λαόν. Καὶ θὰ ἀποτελέσῃ μίαν νίκην διὰ τοὺς στραγγαλιστὰς τῆς ἐλευθερίας ἡμῶν οἵτινες θὰ κατορθώσωσιν νὰ περιορίσωσιν τὰς μετακινήσεις τοῦ πληθυσμοῦ, τοιουτοτρόπως ἐλέγχοντες αὐτὸν πλέον ἀποτελεσματικῶς. Ἀν μὴ τι ἄλλο ὁ συνεχὴς περιοροσμὸς ἐν τῇ οἰκίᾳ ἡμῶν ἐμποδίζει τὴν ἀλληλεπίδρασιν μεθ' ἑτἐρων ὀρθοφρονούντων καὶ τὴν διάδοσιν διὰ τοῦ παραδείγματος τῶν ἐθνικῶν ἰδεωδῶν. Τὸ κίνημὰ ἡμῶν δὲν διαθέτει μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως. Βασίζεται εἰς τὴν ἁπλουστέραν ἀλλὰ καὶ ἀποτελεσματικωτέραν μέθοδον διαδόσεως τῶν ἰδεῶν: Τὴν τοῦ ἀμέσου προφορικοῦ λόγου. Δυστυχῶς ὁ προφορικὸς λόγος ἐν ταῖς ἡμέραις ἡμῶν δὲν χαίρει ἰδιαιτέρας ἀναπτύξεως. Οἱ νέοι προτιμοῦσιν τὰ γραπτὰ κείμενα ἐν ἱστοσελίδαις καὶ ἱστολογίοις, τὰ ὁποῖα βεβαίως ἔχουσιν τὴν χρησιμότητὰ των, πλὴν ἀποτελοῦσιν δευτερεύουσαν καὶ, ἀς ἐπιτραπῇ ἡμῖν ὁ χαρακτηρισμός, ὀλίγον δειλὴν μέθοδον διαμοιράσεως τῶν διανοημάτων. Ἐπομένως ὁ περιορισμὸς τῶν μετακινήσεων διὰ τοῦ συνεπαγομένου περιορισμοῦ τῆς χρήσεως τοῦ προφορικοῦ λόγου καὶ τῆς ἀμέσου προσωπικῆς ἀλληλεπιδράσεως ὁδηγεῖ εἰς ἐξασθένισιν τῶν δεσμῶν μεταξὺ τῶν μελῶν τοῦ ἔθνους ἡμῶν καὶ ἐνισχύει τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ.
Δέον ὅπως ὁμιλήσωμεν προσωπικῶς εἰς τοὺς συμπατριώτας ἡμῶν διὰ τὸ ἄχρηστον, πολυδάπανον ἀλλὰ καὶ συνεπαγόμενον δεινὰ διὰ τὸν λαὸν ἔργον τῆς πεζοδρομήσεως τῆς ὁδοῦ Πανεπιστημίου, ἔργον ἀποφασισθὲν ὑπὸ μίας δράκας ἀνωτάτων κρατικῶν ὑπαλλήλων καὶ εὐαρίθμων ἀνθρώπων τοῦ παρασκηνίου ἐξ αὐτῶν οἱ ὁποῖοι πάντοτε πρωτοστατοῦσιν εἰς ἐθνικὰς συμφοράς, ἔργον μέλλον νὰ ἐπιτείνῃ τὰ βάσανα τῶν συνανθρώπων ἡμῶν ὅταν θὰ ἐπιχειρῶσι νὰ μετακινηθῶσι πρὸς βιοπορισμὸν καὶ θὰ ἀνευρίσκωσιν τὰς ὁδοὺς κλειστὰς, ὅπως ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν εὑρἰσκουσιν κλειστὰς ἑτέρας ὁδούς, πολὺ σημαντικωτέρας: Τὰς ὁδοὺς πρὸς τὸν ἀξιοπρεπὴν βίον τὸν κερδηθέντα διὰ τῆς ἐντίμου ἐργασίας. Δέον ὅπως ἐπιτύχωμεν τὴν ἐκ νέου διάνοιξιν αὐτῶν τῶν ὁδῶν ὑποστηρίζοντες τὸν ἀγώναν τοῦ μοναδικοῦ ἐθνικοῦ πολιτικοῦ κινήματος, τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς καὶ δέον ὅπως συμπορευθῶμεν μετ' αὐτῆς εἰς τὴν ἰδικὴν της ὁδόν, τὴν ὁδὸν τῆς Τιμῆς καὶ τοῦ Καθήκοντος.
