Τι περιμενω, τι ελπιζω και τι φοβαμαι απο τη Χρυση Αυγη
1. Αντι δηλωσεως πολιτικων φρονηματων
Στον καιρο της χουντας ημουν ακομα πιτσιρικας και δεν πολυκαταλαβαινα από πολιτικη.
Θυμαμαι όμως τον τρομο στα ματια της μανας μου, όταν με ορκιζε να μην μιλαω «για τα πολιτικα»
-Παιδακι μου, προσεχε μην σου ξεφυγει καμια κουβεντα και μας καψεις!
Το εβλεπα, το ενιωθα αλλα δεν το ειχα βιωσει.
Στη δικη μου τη γενια, ο φοβος του ρουφιανου και η απειλη του μπατσου ησαν πραγματα που απλως τα ακουγαμε ως αφηγησεις των μεγαλυτερων αλλα δεν τα ειχαμε ζησει.
Τα ζω τωρα!
Λενε ότι οι ριζοσπαστες της μιας γενιας, γινονται οι αντιδραστικοι της επομενης. Φαινεται όμως ότι και οι διωκομενοι της μιας γενιας, εξελισσονται στους διωκτες της επομενης.
Δεν με εντυπωσιαζει.
Ετσι είναι τα ανθρωπινα και το βρισκω πολύ-πολύ ανθρωπινο να με δειχνουνε σημερα με το δαχτυλο και να με σημαδευουνε με ασφαλιτικα ερωτηματα
-Λεγε ρε! Εισαι Χρυσαυγιτης?
Οπως καποτε με σημαδευανε στο σπουδαστικο της ασφαλειας:
-Μιλα ρε! Εισαι αναρχα?
Ο τρομος που νιωθουν οι ανθρωποι εξαιτιας των αδιεξοδων της δικιας τους ζωης, μεταφραζεται συχνα ως τρομος του "αλλου".
Χρειαζονται εναν "κακο" για να εναποθετουν απανω του τις φοβιες τους, τα αγχη τους και τις ανεκπληρωτες επιθυμιες τους.
Αλλιως, δεν θα μπορουσαν να τα αντεξουν...
Η πρωτη μου επιθυμια, όταν μου ζητανε τετοιου ειδους δηλωσεις πολιτικων φρονηματαων, είναι να απαντησω ωμα
-Ναι! Στηριζω τη Χρυση Αυγη [τελεια και παυλα]
Ετσι τουλαχιστον θα εκαμα αν ημουν εικοσι χροναι μικροτερος.
Μεγαλωνοντας ομως κανεις, λειαινονται οι γωνιες του και μαθαινει να βλεπει τους ανθρωπους πολύ πιο συγκαταβατικα από ότι στη νεοτητα.
Το βρισκω λοιπον πολύ αλλαζονικο να απαντησω με ένα ξερο: «Ναι ρε, στηριζω τη Χρυση Αυγη, τελεια και παυλα» και μαλιστα σε ανθρωπους με τους οποιους με συνδεει μια εστω διαδικτυακη φιλια.
Όχι επειδη η πλειοψηφια αυτωνων που με δαχτυλοδειχνουνε είναι ικανη να καταλαβει κατι παραπανω από ένα Ναι ή ένα Όχι αλλα επειδη τωρα πια, διδαχτηκα να σεβομαι αν όχι τους αλλους, τουλαχιστον τον εαυτο μου….
Αλλωστε αποτελει παραδοση στην Ελλαδα να γνοιαζομαστε πιο πολύ για τα προσωπα παρα για τις πολιτικες.
Παλιοτερα λεγανε: «ο Καραμανλης» και όχι η ΕΡΕ ή λεγανε: «ο Βενιζελος» και όχι οι Φιλελευθεροι, όπως και τωρα λεγουν ο «Τσιπρας» και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιλαμβανομαι συνεπως ότι πολλοι ανθρωποι γνοιαζονται περισσοτερο για την ταμπελα που πρεπει να κολλησουν, παρα για τις πολιτικες προτασεις, τις οποιες αλλωστε θα πρεπει να λαβουν τον κοπο για να τις συλλογιστουν.
Εν παση περιπτωσει και για να τελειωνουμε με ολους αυτους τους παπουα του στοχασμου, που δεν χρειαζεται να διαβασουν και παρακατω, να δηλωσω εδώ οσο πιο ωμα γινεται: «Μαλιστα! Στηριζω και ψηφιζω και υπο-στηριζω τη Χρυση Αυγη» ώστε να μην κουραστουν να βανουν και τον νου τους να δουλεψει.
Κι ας μιλησουμε πλεον μεταξυ μας, ωσαν λογικα οντα που ο εγκεφαλος δεν τους δοθηκε κατά λαθος...
Τι περιμενω λοιπον, τι ελπιζω και τι φοβαμαι από τη Χρυση Αυγη?
2. Ο στρατηγικος και ο τακτικος στοχος
Στην πολιτικη, όπως και στον πολεμο, υπαρχουν οι στρατηγικοι στοχοι και οι τακτικοι ελιγμοι.
Στρατηγικος στοχος ας πουμε του Κουτουζωφ, ηταν να νικησει τη στρατια του Ναπολεοντα. Τακτικος ελιγμος ηταν να υποχωρει διαρκως και να κατακαιει ότι εβρισκε μπροστα του, ώστε να ξεμεινουνε από εφοδια κι απο τροφιμα οι εισβολεις.
Η επιτυχια του τακτικου ελιγμου δρομολογησε και την τελικη επιτυχια του στρατηγικου στοχου.
Εμεις οι απλοι πολιτες που διαβιουμε στα κεκαλυμμενα καθεστωτα των ταχατες κοινοβουλευτικων δημοκρατιων, βρισκομαστε συχνα στη θεση του αμυνομενου, απεναντι στα υπερτερα στρατευματα των λαμογιων, των δωσιλογων, των φορομπηχτων και των υπαλληλων της διεθνους γραβατοπειρατειας, που εισβαλουν ακομα και μεσα στα σπιτια μας, για να μας αρπαξουν ότι εχουμε και δεν εχουμε.
Η ψηφος μας αλλα και η πολιτικη/κοινωνικη μας δραση, είναι ο δικος μας πολεμος απεναντι τους.
Όπως συμβαινει ομως και στον πολεμο δια των οπλων, ετσι και σ’ αυτον τον αλλον, τον ακηρυχτο πολεμο κατά της εξουσιας, ο πολιτης μπορει και πρεπει να εμπνεεται από έναν στρατηγικο στοχο αλλα καλο είναι να καταστρωνει και μια σειρα τακτικων ελιγμων, που ενδεχομενως θα τον οδηγησουν στην επιτευξη του.
Αν ο στρατηγικος μας στοχος είναι η ανατροπη του καθεστωτος της πλανητικης κυριαρχιας των τραπεζων, του απροσωπου χρηματιστηριακου κεφαλαιου, των πολυεθνικων και των εντολοδοχων τους, τοτε μας χρειαζεται απαραιτητως μιας σειρα τακτικων ελιγμων, για να αντιμετωπισουμε δυναμεις που είναι πολύ ισχυροτερες απο τις δικες μας και που είναι αδυνατο να τις διαλυσουμε σε μια ευθεια μετωπικη συγκρουση.
Κατι αναλογο δηλαδη με αυτό που εκαμε ο Κουτουζωφ στον Ναπολεοντα ή ο Κολοκοτρωνης στον Ιμπραημ.
Για να μιλησωμε απλα και στο πεδιο της πολιτικης πρακτικης, εμεις οι απλοι πολιτες νομιμοποιουμεθα να στηριζωμε ή να ψηφιζωμε έναν πολιτικο σχηματισμο, όχι επειδη απαραιτητως ειμαστε ενταγμενοι σ αυτόν και τον πιστευουμε απολυτως [όπως τα γιδια στο μαντρι] αλλα απλουστατα γιατι εξυπηρετει προσωρινως, τους στοχους του τακτικου μας ελιγμου, παροτι μπορει να μην συνταιριαζει διολου με τον απωτερο στρατηγικο μας στοχο.
Στη δεκαετια του 1980 επι παραδειγματι, το εβρισκα πολύ λογικο να στηριξει ένας πολιτης το ΠΑΣΟΚ του Ανδρεα Παπανδρεου, προκειμενου να αλλαξει σελιδα η ιστορια μας και να ξεκουμπιστει επιτελους από την εξουσια το καθεστως των «νοικοκυραιων» και των μεγαλοαστων, που ειχανε καταντησει να θεωρουνε την Ελλαδα τσιφλικι τους, παρα το ότι από τοτε μπορει να διεβλεπε πως οι «πρασινοφρουροι» θα πεφτανε σαν λιμασμενες ακριδες στον κρατικο κορβανα.
Γιατι οι χωρες που δεν ξωπετανε τους αρπαγες και τους ανικανους πεθαινουν, ακομα και αν στη θεση τους τελικως ερθουνε αλλοι, πιο αρπαγες και πιο ανικανοι από τους προηγουμενους.
Στην πορεια της Ιστοριας, οι αλλαγες δεν βαινουν παντα προς το καλυτερο αλλα όπως και σε καθε ζωντανο οργανισμο, η απουσια αλλαγων, σημαινει απλως τον θανατο…
3. Τι με διαφοροποιει απο τη Χρυση Αυγη
Προσωπικως, με χωριζει βαθυτατο χασμα από ορισμενες ιδεολογικες και πολιτικες συνιστωσες της Χρυσης Αυγης, εξον από το παθαινω ανατριχιλες, με την αισθητικη της αποψη.
Συγκεκριμενα, διαφωνω οριζοντιως, πλαγιως και καθετως με τις ιστορικοκοινωνικες αναλυσεις των λεγομενων «Ελληναραδων», όπως ο κ. Κωστας Πλευρης [που υποψιαζομαι μαλιστα ότι είναι και ο ουσιαστικος ιδεολογικος γκουρου του λαϊκου συνδεσμου] και που ισχυριζονται ουτε λιγο ουτε πολύ, πως τα παντα στον χωρο του πολιτισμου προηλθαν από εμας τους Ελληνες!
Θα δυσκολευομουν όμως πολύ να πειστω ότι ο Ελληνικος πολιτισμος δεν εχει δανεια στοιχεια από αρχαιοτερους πολιτισμους ή ότι η Ελληνικη γλωσσα δεν εμπεριεχει μεσα της και την κληρονομια των σανσκριτικων ή ότι το Ελληνικο αλφαβητο δεν στηριζεται στο φοινικικο ή ότι η ερμηνεια των ιστορικων γεγονοτων εστιαζεται αποκλειστικα στη δραση των προσωπων ή ότι το Βυζαντιο ηταν αμιγως Ελληνικο και αλλα τετοια πολλα, που χαρακτηριζουν τις ιδεολογικες νορμες της Χρυσης Αυγης.
Και το χειροτερο, δεν διεκδικω το αλαθητο της γνωμης μου, πραγμα που σημαινει έναν διαρκη σκεπτικισμο ολοτελα ξενον προς την τελεολογικη και απολυτη μεθοδο ερμηνειας της ιστοριας από τους χρυσαυγιτες διανουμενους.
Ασε που δεν εχω τιποτα εναντιον των ομοφυλοφιλων, των λεσβιων, των αμφιφυλοφιλων και γενικως οποιουδποτε δεν εντασσεται στο κοινο μετρο…
Εν ολιγοις, δεν με βλεπω διολου να γινομαι αρεστος τους ιδιους τους χρυσαυγιτες, που κατά πασαν πιθανοτητα θα με πεταγαν εξω από τα τακτικα ιδεολογικα τους μαθηματα.
Ωστοσο, ως απλος πολιτης και όχι ως στελεχος ή μελος της Χρυσης Αυγης, δηλωνω με παρρησια ότι κρινω αυτο το πολιτικο κινημα ως την καλυτερη δυνατη τακτικη επιλογη, εν οψει του στρατηγικου στοχου της ανατροπης της παγκοσμιοποιημενης λεηλασιας και του δογματος του Σοκ, που εφαρμοζεται εν ειδει πειραματος στη χωρα μας.
Με απλα λογια, φρονω οτι η πολιτικη στηριξη της Χρυσης Αυγης, στις παρουσες ιστορικες συνθηκες και με δεδομενους τους συσχετισμους των αλλων πολιτικων οργανωσεων, είναι το καλυτερο που εχει να επιλεξει ο Ελληνας πολιτης, αν δεν θελει να μετατραπει η Ελλαδα σε Μαλαισια της Ευρωπης.
4. Τι περιμενω από τη Χρυση Αυγη?
Αφηνοντας προσωρινα κατά μερος όλα εκεινα που με διαφοροποιουν ριζικα από τη χρυσαυγιτικη ιδεολογια, διακρινω καποια σημαντικα στοιχεια κυριως στην κοινωνικη της δραση, που με πειθουν για τον σημαντικο ρολο που μπορει να διαδραματισει στην ανατροπη του δογματος του Σοκ.
Πρωτ’ απ’ όλα, η Χρυση Αυγη είναι η μοναδικη μαζικη πολιτικη οργανωση που καταφερε να εμπνευσει τους Ελληνες και να τους ξαναδωσει τη χαμενη τους αξιοπρεπεια, απεναντι σε ένα καθεστως που καμει ότι μπορει για να επιβαλλει το δικαιο του λαθρομεταναστη.
Ο αληθινος ρατσισμος στην Ελλαδα, είναι η απαξιωση των μνημειων μας, των δρομων μας, των αξιων μας και των ηθων μας, από ορδες ξενοφερτων ανθρωπων, που δεν νιωθουν κανεναν ομφαλιο λωρο να τους συνδεει μ’ αυτην εδώ τη γη και με αυτές εδώ τις γειτονιες και με αυτην εδώ την ιστορια αλλα αντιθετα αντιλαμβανονται τον τοπο που τους φιλοξενει ως χωρα ευκαιριας, για να πλουτισουν, να γαμισουν και να πραγματοποιησουν το φαντασιακο τους αμερικανικο ονειρο.
Κι ολην αυτή τη μαυριλα και την απογοητευση για το ονειρο που δεν πραγματοποιησανε, ολην αυτή την λυσσα του ανικανοποιητου φαντασιακου τους, την εναποθετουνε στις πολεις που είναι αναγκασμενοι να κινουνται και στις γειτονιες που διαμενουν προσωρινα, αναμενοντας μονο και μονο ποτε θα μαζωξουνε τη σερμαγια που τους χρειαζεται, για να γυρισουνε πισω στις πατριδες τους και να το παιξουν νεοπλουτοι σεϊχηδες.
Ξενοι αυτοι, αποξενωνουν κι’ εμας από τους δικους μας τους τοπους.
Απ την άλλη, η Χρυση Αυγη ανεπτυξε ένα ειδος ακτιβισμου που δεν διαφερει ουσιαστικα από όλα αυτά που θα ηθελαν να καμουν οι εξη στους δεκα Ελληνες αλλα δεν το τολμουν!
Ας παρουμε για παραδειγμα, τους χρυσαυγιτες που κλωτσουσανε τους παγκους των λαθροπωλητων στη Ραφηνα.
Οι ανθρωποι δεν εκαμαν τιποτε παραπανω από οσα θα ηθελαν να καμουν οι δυστυχεις νομιμοι μικροπωλητες, που είναι αναγκασμενοι να πληρωνουν για ταμειακες μηχανες, για ΦΠΑ, για τελη επιτηδευματος, για φορολογια εισοδηματος, για δημο, για Ερτ, για ΔΕΗ και για πασης φυσεως κρατικοδιαιτη ληστεια, ενώ οι πονηροι ανταγωνιστες τους δεν εχουν να πληρωσουν παρα τον αφγανο μπραβο και τον Κινεζο λαθροεισαγωγεα.
Στην πραγματικοτητα και παρα τις υπουλες διαστρεβλωσεις των ΜΜΕ, ο ακτιβισμος της Χρυσης αυγης δεν ξεπερασε ποτε τα ορια του Ηθικου και του Εθιμικου δικαιου μιας πολιτισμενης Ευρωπαϊκης κοινωνιας.
Το ότι μοιραζουνε τροφιμα σε Ελληνες, το ότι προστατευουνε τον ανημπορο, το ότι επιτιθενται στον πρεζεμπορο, το ότι βρισκουνε δουλεια σε Ελληνες, το ότι περιοριζουνε την παρανομη δραση των λαθρομεταναστων, δεν είναι τιποτε παραπανω από αυτά που θα οφειλε να καμει μια ευνομουμενη κοινωνια.
Η απουσια του δικαιου από τους Ελληνικους δρομους, καμει απλως να προβαλλει το φυσικο δικαιο της Χρυσης Αυγης, ως μια βιαιη επιβολη.
Οσον αφορα τις «επιθεσεις εναντιον λαθρομεταναστων» και τις περιπτωσεις ασκησης αμεσης βιας, για τις οποιες κατηγορουνται οι χρυσαυγιτες, δεν εχουμε ουτε μια αποδεδειγμενη περιπτωση, οπου αληθινα να ασκηθηκε η βια με εντολες της οργανωσης.
Ισα-ισα που σε πολλες υποθεσεις ξυλοδαρμου ή κακοποιησης μεταναστων, εκεινο που απεδειχθη τελικα ηταν ότι τις διεπραξαν συμπατριωτες τους.
Για να μην πω ότι εκεινοι που πιο συχνα τρωνε το ξυλο της ζωης τους από ομαδες «αντιεξουσιαστων» ή αλλοδαπων, είναι οι ατυχεις χρυσαυγιτες, οι οποιοι πλεον δυσκολευονται να κυκλοφορησουν ακομα και γυρω από τα σπιτια τους.
Με τη διαφορα ότι αυτά τα περιστατικα βιας δεν τα δειχνουνε στα καναλια…
Και εν παση περιπτωσει, ακομα και αν θα βρεθει μια στις εκατο περιπτωσεις, οπου περαν της κομματικης γραμμης και σε κατασταση αλλοφροσυνης, καποιοι χρυσαυγιτες βιαιοπραγησαν, αυτό δεν είναι διολου αρκετο για να καταδικασθει συλληβδην ένα λαϊκο κινημα, που αν μη τι άλλο κατηγορει μεσω των επισημων οργανων του και την βια και τη μισαλλοδοξια του φονταμενταλισμου.
Αν ηταν ετσι θα επρεπε να κατηγορηθουν ολες οι ελληνικες ποδοσφαιρικες ομαδες για εγκληματικες οργανωσεις, εξαιτιας των πραξεων των οπαδων τους και προπαντος να κατηγορηθουν για εγκληματικες οργανωσεις τα κομματα του Καλαμποκα και των εκτελεστων της ΜΑΡΦΙΝ.
Περαν όμως του ξεκαθαρου και χωρις ηξεις – αφιξεις πολιτικου λογου τους, σχετικα με το μεταναστευτικο, οι χρυσαυγιτες χρησιμοποιουν την ιδια τιμια γλωσσα, όταν δηλωνουνε ότι θα τιμωρησουνε παραδειγματικα τους υπευθυνους της ελληνικης λεηλασιας, οτι θα βαλουνε φρενο στη διαφθορα, ότι θα ξεβρωμισουνε το συστημα από τους κλεφταραδες και ότι θα περιορισουνε τα υπερκερδη της διακομματικης νομενκλαντουρας που λυμαινεται το δημοσιο.
Και εξισου εντιμα θετουν το ζητημα της λαϊκης ετυμηγοριας για μειζονα ζητηματα, όπως η παραμονη ή όχι στο ευρωνομισμα, αφου πρωτα ξεκαθαριζουνε ρητα τη δικη τους θεση, που είναι η αμεση επιστροφη στα εθνικα νομισματα και η ασκηση ανεξαρτητης εθνικης πολιτικης.
Αλλα το πιο σημαντικο από όλα είναι η οργανωτικη και ιδεολογικη ικανοτητα της Χρυσης Αυγης στο να επνεει τους νεους.
Πολύ απλα, η Χρυση Αυγη [όπως αλλοτε το ΚΚΕ] εβγανε χιλιαδες νεους από τη νιρβανα της καφετεριας και τους διδαξε το πώς θα αγωνιζονται μαζικα για έναν καλυτερο κοσμο.
Η σχεδον στρατιωτικη δομη της οργανωσης, με την ομοιομορφη ενδυμασια και τον βηματισμο παρελασεως, δεν θα πρεπει ουτε να μας ξενιζει, ουτε να μας τρομαζει.
Αν και εγω προσωπικα απεχθανομαι τις στρατιωτικες γραμμες και βγανω σπυρακια όταν ακουω για παρελαση, αντιλαμβανομαι το ποσο αναγκαιο μπορει είναι αυτό σε μια γεννια, οπου η υπερτροφικη ατομικοτητα εχει υποβαθμισει κάθε εννοια συλλογικοτητας.
Οι νεοι που παρατασσονται στις γραμμες της Χρυσης Αυγης ή που σχηματιζουν ομαδικα τον μαιανδρο, αναζητουν με αγωνια μια καινουρια συλλογικοτητα, μια ασφαλη μήτρα, οπου θα μπορεσουν να ξανανιωσουν την ανακουφιστικη βεβαιοτητα πως δεν είναι μονοι τους.
Συλλογιστειτε μοναχα τη δραματικη μοναξια του νεου σημερα, που συχνα δεν εχει να στηριχτει ουτε σε μια οικογενεια, ουτε σε μια πατριδα, ουτε σε μια ιδεολογια, ουτε σε ένα συλλογικο οραμα, που η δικια μας γεννια τα απαξιωσε όλα συλληβδην.
Τα παιδια με τα μαυρα δεν είναι ουτε στρατοκαυλοι, ουτε φονιαδες ταγματων εφοδου. Αναζητουν την επιστροφη σε μια συλλογικοτητα και τη βρισκουν μεσα στο κελυφος μιας πολιτικης και κοινωνικης οργανωσης, που τους εμπνεει με τις ιδεες της
Συνεπως και παρα τις σοβαρες ιδεολογικες μου διαφορες από τη Χρυση Αυγη, αναγνωριζω ότι σε επιπεδο τακτικης, αποτελει την καλυτερη δυνατη επιλογη, ωστε να ανατραπει [δημοκρατικα] το σημερνο καθεστως εθνικης υποτελειας.
Και περιμενω από τη Χρυση Αυγη, αν και όταν φυσικα ο λαος της δωσει τη δυναμη, να αλλαξει σελιδα στην ιστορια της Ελλαδας και να αποτρεψει την προδιαγεγραμμενη πορεια για να καταντησει η χωρα μας, η Μαλαισια της Ευρωπης.
Και το περιμενω αυτιο για τους εξης συγκεκριμενους λογους:
Α] Επειδη εμπνεει τους νεους
Β] Επειδη αντιτιθεται ριζικα στην παγκοσμιοποιηση, τον νεοφιλελευθερισμο και την εφαρμογη του δογματος του Σοκ
Γ] Επειδη προτεινει την επιστροφη στο εθνικο νομισμα και στην ανεξαρτητη εθνικη πολιτικη
Δ] Επειδη εναντιωνεται στη λαθρομεταναστευση και στη λαθροεισβολη
Ε] Τελος, επειδη εχει τη δυναμη να οργανωνει και να συν - κινει μεγαλες κοινωνικες ομαδες
Αν τελικως επιτευχθει ο τακτικος στοχος και ανατραπει το καθεστως υποτελειας, τοτε πλεον μπορουμε να συνεχισουμε στον στρατηγικο στοχο και να αναζητησουμε τις νεες πολιτικες, οικονομικες και κοινωνικες προτασεις, που θα εμπνευσουν τους Ελληνες ώστε να ξαναχτισουν μια διαλυμενη πατριδα, απανω στα ερειπια που θα εχουνε αφησει πισω τους οι διαχειριστες του δογματος του Σοκ.
Ετσι κι αλλιως, σε μια δημοκρατια θα συνυπαρχουν παντα αντιθετες αποψεις και αντικρουομενες πολιτικες προτασεις.
Το ζητημα του παροντος είναι να φυγουνε οι υπαλληλοι της διεθνους γραβατοπειρατειας. Μετα ας προχωρησωμε μαζι, με τις διαφορες που παντα μας χωριζαν και με τις πολιτικες αλλα ειρηνικες μας μαχες.
Και οι αριστεροι και οι δεξιοι και οι φιλελευθεροι και οι της λαϊκης δεξιας και οι αναρχικοι και οι παντες, ολοι.
Αλλα με την πατριδα ελευθερη απο τροϊκες και ευροπουλα και γερμανιδες καγκελαριες και αρμοστες και γκαουλαϊτερς…
4. Ειναι η Χρυση Αυγη ένα αμιγως λαϊκο κινημα?
Η διπλη δολοφονια στο Ηρακλειο εδειξε, δυστυχως με τον πιο αιματηρο τροπο, μια αντιπροσωπευτικη εικονα των ανθρωπων που στηριζουνε τη Χρυση Αυγη.
Τοσον τα θυματα, οσον και οι οικογενειες τους ησαν απλοι λαϊκοι ανθρωποι, που δεν ειχαν καμια σχεση ουτε με μπραβους της νυχτας, ουτε με σφαγεις των ταγματων εφοδου, ουτε με βασανιστες των Ες-Ες, ουτε με οτιδηποτε άλλο εχουνε προσπαθησει να ταυτισουνε τη Χρυση Αυγη οι Πρετεντερηδες και οι Χαρδαβελες.
Δεν χρειαζοτανε ομως να σκοτωθουν δυο παιδια για να αντιληφθει ο κάθε νεοελληνας ποια είναι τα κοινωνικα στρωματα που στηριζουνε τη Χρυση Αυγη, αρκει βεβαιως να μην εδιδε βαση στη γκριζα προπαγανδα των χειραγωγουμενων ΜΜΕ και να χρησιμοποιουσε την ιδια του τη λογικη.
Είναι ποτε δυνατον κοντα 1.000.000 Ελληνες να είναι ταγματασφαλιτες, μπραβοι, μαστρωποι, ψιλοναζηδες ή απολειφαδια της χουντας?
Και τοτε γιατι η παλια ΕΠΕΝ ή η ιδια η Χρυση Αυγη, όταν ακομα ητανε ένα νεοναζιστικο γκρουπουσκουλο, δεν εβρισκαν ουτε την ψηφο τους?
Ασε που αν καμεις καμια βολτα σε καποιο από τα γραφεια της οργανωσης ή αμα πας να δεις από κοντα καποια εκδηλωση – ή εστω, αμα ριξεις μια ματια στα κοινωνικα δικτυα του ιντερνετ, δεν θα χρειαστει πολλη σκεψη για να διαπιστωσεις ιδιοις ομμασιν, ποιοι είναι τελικα οι ανθρωποι της Χρυσης Αυγης.
Ανθρωποι της διπλανης πορτας, ανδρες και γυναικες που ειδανε τη ζωη τους να καταρρεει, νεαρα παιδια που χτυπησαν αμετρητες πορτες για να βρουνε δουλεια και τις εφαγαν στα μουτρα, μικροαστοι, ιδιωτικοι υπαλληλοι, μικρομαγαζατορες, εμποροι, βιοτεχνες, ανθρωποι του μεροκαματου και του καθημερινου μοχθου, που σημερα εκλιπαρουν για ένα πιατο φαϊ στην εκκλησια και τρεμουν μην τους ερθει καμια αρρωστεια, γιατι εχουν εγκαταλιφθει στην τυχη τους, χωρις δουλεια, χωρις ασφαλεια, χωρις ελπιδα.
Αυτή εναι η κοινωνικη διαστρωματωση της Χρυσης Αυγης.
Ανεργοι, απελπισμενοι, αβοηθητοι, ανθρωποι κάθε ειδους εκπαιδευτικης ή οικονομικης βαθμιδας, που απλως τα χασανε όλα.
Οι «ναζηδες» του κάθε κυριου πολιτικαντη δεν είναι παρα τα φαντασματα της συνειδησης του, που θα τον κυνηγανε ισαμε τον ταφο…
5.Ειναι η Χρυση Αυγη νεοναζιστικη οργανωση?
Θελω να ειμαι αυστηρος και δικαιος και πιο πολύ, ακριβως επειδη η Χρυση Αυγη δεν είναι καθεστωτικο κομμα και συνεπως δεν μπορει να εχει τη δικαιολογια της αρπαχτης, όπως όλα τα κρυφολαμογια του λεγομενου «συνταγματικου τοξου»
Δεν χωραει λοιπον αμφιβολια ότι ξεκινησε ως νεοναζιστικη οργανωση και ότι στα πρωτα βηματα της δεν διεφερε από άλλες ευρωπαϊκες φασιστικες/ναζιστικες οργανωσεις, με τις οποιες αλλωστε ερχοτανε σε επαφη.
Ωστοσο η διαλυση και η επαναλειτουργια της, καποια στιγμη στην ιστορικη της πορεια, ειδικα μετα την αποφαση του κ. Μιχαλολιακου να συμμετασχει το κινημα σε εκλογες, απηχει ακριβως αυτή τη συγκρουση.
Είναι σχεδον βεβαιο ότι καποια από τα παλαιοτερα μελη της, όπως ο περιφημος Περιανδρος, ηθελαν τη Χρυση Αυγη να παραμεινει μια περιθωριακη ομαδα, που θα δρουσε συνομωτικα και βιαια, όπως; περιπου τα ανταρτικα πολης, ενώ καποιοι αλλοι, όπως οι σημερινοι της ηγετες, πιστευαν ότι θα μπορουσε να εξελιχθει σε ένα ευρωσκεπτικιστικο, εθνικιστικο κινημα.
Η συγκρουση αυτή οδηγησε στη διασπαση της Χρυσης Αυγης, αν και καποια μελη με φιλοναζιστικη δραση στο παρελθον τους, παρεμειναν στο κινημα.
Η σημερινη Χρυση Αυγη εχει απαγκιστρωθει από τις ναζιστικες της ριζες, τουλαχιστον σε επιπεδο επισημης ιδεολογιας, ενώ ηγετικα της στελεχη όπως ο κ. Παππας, που κρατησε τα ναζιστικα του ενθυμια, δηλωνουν ότι όλα αυτά ησαν παθη και θερμοκεφαλιες της νεοτητας.
Φυσικα δεν μπορει κανεις να είναι μεσα στην ψυχη ενός ανθρωπου, ωστε να πει με βεβαιοτητα ότι αληθινα ομιλει ή ότι χρησιμοποιει μια ψευτικη, πολιτικαντικη γλωσσα, απλως και μονο για να θολωσει τα νερα. Ειμαι λοιπον ο τελευταιος που θα επαιρνε ορκο ότι οι παλαιοι φιλοχιτλερικοι ωριμασαν και πλεον εχουνε ξανοιχτει στα νεα προβληματα της εποχης μας, με μια νεα γλωσσα, εστω και αν δεν την εχουν ακομα σμιλεψει με ξεκαθαρες εννοιες.
Παρα το ότι υπαρχουν σοβαρες αμφιβολιες για το αν πραγματικα όλα τα στελεχη της Χρυσης Αυγης, εχουνε ξεμπερδεψει οριστικα με τα ες-ες και τον Αϊχμαν, ωστοσο αυτό που μετραει καιρια στην πολιτικη δραση, δεν είναι το από που προερχεσαι αλλα το που θελεις να πας.
Είναι γνωστο ότι ο Μουσολινι ανηκε για ένα διαστημα σε αναρχικη οργανωση της εποχης του ενώ ο ιδιος ο Χιτλερ ειχε περασει από το Γερμανικο Κομμουνιστικο Κομμα. Για να μην πω ότι ο κ. Στπουρναρας ητανε πρωην Κνιτης, ενώ ο κ. Σημιτης και οι κ.κ. Βενιζελος, Τσουκατος αλληλοαποκαλουνται συντροφοι!
Στην πολιτικη, όπως και στη ζωη, οι ανθρωποι εξελισσονται, αλλαζουν και ενιοτε, ερχονται σε συγκρουση ακομα και με τα ινδαλαμα της νεοτητας τους.
Ας μην ξεχναμε ότι ο Γιουνγκ ηρθε καποτε αντιμετωπος με τον Φροϋντ, που ηταν ο σεβαστος δασκαλος του, ενώ ο Μεταξας πολεμησε μεχρις εσχατων εναντιον του Μουσολινι, που ηταν το πολιτικο του προτυπο.
Προσωπικως και δινοντας βαση στο προγραμμα της Χρυσης Αυγης, όπως εχει διαμορφωθει επισημα πλεον, κρινω το κινημα από αυτά που προτεινει και από αυτά που πραττει, όχι από εκεινα που του προσαπτουν οι εχθροι του, οι οποιοι επιπλεον του στερουν και τη δυνατοτητα του δημοσιου λογου.
Και προτιμω να μιλω για το μελλον, από το να αγκιστρωνομαι στο παρελθον.
Ωστοσο και σε σχεση με το φιλοχιτλερικο προσωπο της Χρυσης; Αυγης, εχω εδώ να πω και κατι ακομα, που ενδεχομενως να μην γινεται αντιληπτο μεσα σε αυτή την θλιβερη ισοπεδωση του στοχασμου και των εννοιων.
Ο Χιτλερ και το ναζιστικο κομμα ταυτιστηκαν και δικαιως με τα μεγαλυτερα εγκληματα που εγιναν ποτε κατά της ανθρωποτητας, σε μαζικη κλιμακα.
Εκτος αυτου, η πολεμικη στρατηγικη του Χιτλερ απεδειχθη στο τελος εντελως σχιζοφρενικη, παρα τις καταπληκτικες νικες της βερμαχτ στα πρωτα χρονια του παγκοσμιου πολεμου. Ακομα λοιπον και αν δεχτουμε ότι αυτος ο Αυστριακος δεκανεας διεθετε καποιο ειδος μεγαλοφυους στρατηγικης ενορασης που γεννησε ας πουμε τον ελιγμο των Αρδενων ή το Blietzkrieg [τον κεραυνοβολο πολεμο] δεν αλλαζει το γεγονος οτι η παρανοια του κατεστρεψε τα παντα.
Για ποια στρατηγικη ιδιοφυϊα να μιλησουμε, οταν δεν καταφερε να αντιληφθει ότι η 6η στρατια ητανε καταδικασμενη αν εγκλωβιζονταν στο θυλακα του Σταλιγκραντ ή ότι δεν ειχε καμια ελπιδα να αντιπαραταχθει στα αρματα μαχης του Παττον, χωρις τα πετρελαια, που του ειχαν στερησει οι νικες του Μοντγκομερυ.
Αν όμως δεν χωραει αμφιβολια για τη στρατιωτικη ανικανοτητα του Χιτλερ, δεν συμβαινει το ιδιο και με τις διπλωματικες ή τις πολιτικης του ικανοτητες.
Ο Χιτλερ ισως να είναι και ο μεγαλυτερος δημαγωγος στην παγκοσμια πολιτικη ιστορια.
Κυριολεκτικως ειχε τον τροπο του να μαγευει τα πληθη. Ο Ραιημον Καρτιε εγραψε για δαυτονε ότι «ηταν ο κατεξοχην δημαγωγος: δανειζε τη φωνη του στις μαζες!»
Εξισου απιστευτη ηταν και η διπλωματικη του ευστροφια.
Λιγες ημερες πριν να επιτεθει στην Πολωνια, ειχε πεισει ταυτοχρονα τον Τσαμπερλαιν, τον Σταλιν και τον Ρουσβελτ, ότι: «Ο κ. Χιτλερ επιθυμει την ειρηνη!»
Φραση του Τσαμπερλαιν που εμεινε αλησμονητη στην ιστορια της διπλωματικης γκαφας.
Εξον από τις αδιαμφισβητητες δημαγωγικες και διπλωματικες ικανοτητες, ο Χιτλερ ηταν ακομα και ενας απολυτα επιτυχημενος ηγετης, στον τομεα της οικονομικης ανασυγκροτησης και της κοινωνικης οργανωσης της χωρας του.
Παρελαβε μια Γερμανια σχεδον εξουθενωμενη από την κριση του 30, φορτωμενη την ντροπη της ηττας του Α’ παγκοσμιου πολεμου, διαλυμενη κοινωνικα, ηθικα και πολιτικα.
Η δημοκρατια της Βαϊμαρης δεν ειχε κατορθωσει πολλα περισσοτερα από το να διαχειριζεται την κριση ετσι ώστε να μην καταρρευσει εντελως η χωρα.
Αυτή τη χρεωκοπημενη Γερμανια ο Χιτλερ και το ναζιστικο κομμα του καταφεραν να την καμουν τη μεγαλυτερη δυναμη στην Ευρωπη μεσα σε μια πενταετια.
Και περι αυτου δεν εγειρεται καμια αμφιβολια…
Άλλο πραγμα λοιπον να κρινεις τον Χιτλερ για τα εγκληματα του ή για την στρατιωτικη του τυφλα ή για την παρανοια του και άλλο πραγμα να κρινεις την οικονομικη του πολιτικη ή τη διπλωματια του.
Κατανοω λοιπον απολυτως έναν πολιτικο που θαυμαζει το πώς οι ναζηδες κατορθωσαν να βγανουν τη Γερμανια από το τελμα της χρεωκοπιας και να την καμουν πρωτη δυναμη στην Ευρωπη και κατανοω ακομα περισσοτερο την προθεση του να εμπνευστει απο αυτές τις πολιτικες και για τη δικη του χωρα.
Αυτό δεν παναπει όμως ότι είναι και ναζιστης, όπως δεν παναπει ότι ητανε και φιλελληνας ο Μωαμεθ ο πορθητης, ο οποιος αντεγραψε τη διπλωματια και τη συντεχνιακη οργανωση των βυζαντινων αυτοκρατορων, ουτε φυσικα ότι είναι κομμουνιστης ενας πολιτικος που θαυμαζει το σχεδιο πενταετους αναπτυξεως του Σταλιν.
Ακομα και στις χειροτερες δεσποτειες του παρελθοντος ή του παροντος, μπορει να βρεθουν πραγματα αξια μιμησης, που αν εφαρμοστουν ανεξαρτητα από τις τυρρανιες που τα πρωτοεφαρμοσαν, ενδεχομενως να εχουνε αγαθα αποτελεσματα.
Συνεπως αν ο κ. Μιχαλολιακος ή ο κ. Παππας θαυμαζουνε τον Χιτλερ σε ζητηματα διπλωματικης ή οικονομικης οργανωσης, πολύ καλα θα κανουνε να τα εφαρμοσουνε και στην Ελλαδα, όπως προσφατα ο Κ. Καραμανλης εφαρμοσε την Κεϋνσιανη πολιτικη του Ρουζβελτ και ας μην ηταν αμερικανακι.
Αυτά για να μην κολλαμε στις ταμπελλες και στις παρωπιδες.
6. Τι ελπιζω απο τη Χρυση Αυγη
Μεχρι στιγμης ασχολουμαι με το τι «δεν είναι» η Χρυση Αυγη, προσπαθωντας απλως να διαυγασω καποια σκοτεινα σημεια, που τα συσκοτιζει ακομα περισσοτερο η λυσααλεα προπαγανδα του καθεστωτος.
Το καιριο ζητημα όμως παραμενει το «τι είναι η Χρυση Αυγη» και τι θα μπορουσαμε να ελπιζουμε από αυτό το κινημα αν τυχον ο λαος του εδινε τη δυνατοτητα να αλλαξει την κατασταση στην Ελλαδα.
Οι βασικοι αρμοι της πολιτικης της βρισκονται φυσικα καταγεγραμμενοι στο προγραμμα της, το οποιο μπορει κανεις να διαβασει αναλυτικα στο διαδικτυο.
Ωστοσο, η μαλλον ξυλινη γλωσσα του προγραμματος αλλα και η απειρια των στελεχων της, να το «περασουνε» στον κοσμο, δεν βοηθαει την κατασταση και ενισχυει τις παρανοησεις.
Σε πολύ αδρες γραμμες λοιπον, αν τυχον η Χρυση Αυγη φτασει καποτε στην εξουσια, βασει του προγραμματος της θα πρεπει να περιμενουμε:
Α] Αμεση τιμωρια των υπευθυνων της ελληνικης χρεωκοπιας
Β] Αναθεωρηση του συνταγματος, ώστε να περιοριστουν οι δυνατοτητες των πολιτκων να κλεβουν ασυστολα και να παραγραφουν τα αδικηματα τους μετα από δυο βουλευτικες περιοδους
Γ] Την αλλαγη βασικων διαταξεων του συνταγματος ώστε να διαφοριστουν πληρως οι τρεις εξουσιες [δικαστικη, εκτελεστικη και νομοθετικη] να εκλεγεται ο προεδρος της δημοκρατιας κατευθειαν από τον λαο και να ενισχυθει ουσιαστικα η δημοκρατια μεσω των συχνων δημοψηφισματων αλλα και της παραχωρησης ουσιαστικων αρμοδιοτητων στις κοινοτητες των Ελληνων [ουσιαστικα μια μικρογραφια της αμεσης, λαϊκης δημοκρατιας]
Δ] Αμεσο ελεγχο της μεταναστευσης, της λαθρομεταναστευσης και της λαθροεισβολης, με ταυτοχρονη θεσμιση ειδικου νομοθετικου πλαισιου, που θα επιτρεπει να εισερχονται στη χωρα μονον οσοι αλλοδαποι χρειαζονται πραγματικα στην οικονομια της.
Θεσμιση αυστηρων νομων για την προστασια της εργασιας και την απασχοληση των Ελληνων και αυστηρος ελεγχος σε οσους απασχολουν παρανομα αλλοδαπους.
Ε] Διαλυση του πελατειακου κρατους και των διαπλεκομενων συμφεροντων και θεσμιση του ασυμβιβαστου μεταξυ εκτελεστικων και νομοθετικων αξιωματων, ετσι ώστε ο υπουργος να μην είναι ταυτοχρονα και βουλευτης.
ΣΤ]Αμεση μονομερης καταγγελια του μνημονιου και ξωπεταγμα ολων των δεσμων υποιτελειας που εχουν εγκαταστησει εδώ τα αφεντικα μας, τροϊκες, γκαουλαϊτερς, τοποτηρητες και δεν συμμαζευεται. Ταυτοχρονα, ελεγχος του επαχθους χρεους και αρνηση πληρωμης του.
Ζ] Επιστροφη στη χαραξη εθνικης πολιτικης, ανεξαρτητης από τις ντιρεκτιβες της Ευρωπης και διενεργεια δημοψηφισματος, για το αν ο λαος θελει να μεινουμε ή να φυγουμε από την ευρωζωνη, προφανως με εκφρασμενη την αποψη του κινηματος για εξοδο από το ευρω.
Αυτά και αλλα πολλα εκφραζονται ξεκαθαρα στο πολιτικο προγραμμα της Χρυσης Αυγης, το οποιο φυσικα δεν προκειται να παρουσιασω εδώ με λεπτομερειες αλλα ισως το καμω σε καποιο άλλο κειμενο, παντα όμως από την πλευρα του ανενταχτου πολιτη και όχι με την ξυλινη γλωσσα που συνηθιζεται από τους επαγγελματιες πολιτικους.
Ως απλος πολιτης συνεπως, ελπιζω από τη Χρυση Αυγη να το εφαρμοσει.
Τιποτα περισσοτερο και τιποτα λιγοτερο…
Φρονω ομως οτι αν ο «λαϊκος συνδεσμος» δεν χασει τον λαϊκο χαρακτηρα του, αν τυχον φτασει καποτε να διεκδικει την πλειοψηφια των Ελληνων ψηφοφορων, τοτε ισως θα μπορουσε να εμπνευσει τους νεους για ένα καινουριο ξεκινημα.
Φανταστειτε μονον το τι θα μπορουσε να αλλαξει στην Ελλαδα, αν οι νεοι και οι νεες ξεπερνουσαν την εθνικη καταθλιψη της γενιας μου και ριχνονταν με πιστη στον αγωνα να ξαναστησουν στα ποδια της την Ελληνικη παραγωγη, στο χωραφι, στη θαλασσα, στη βιοτεχνια, στο εμποριο, στη μεταλλουργια, στη μεταποιηση, στη βιομηχανια.
Με το ιδιο παθος και την ιδια επιμονη, που οι Εβραιοι του Ισραηλ μετετραψαν ένα κομματι της ερημου σε περιβολια κιαι σε ανθοκηπους.
Στην οικονομια η πιο παλια αληθεια είναι ότι ο κινητηριος μοχλος της είναι η πιστη και η ελπιδα.
Αυτά εχωμε χασει εμεις οι Ελληνες, συντριμμενοι κατω από τα σχεδιασμενα χτυπηματα των προδοτων, που ανελαβαν να εφαρμοσουν το δογμα του Σοκ.
Το πιο ουσιαστικο χτυπημα που θα μπορουσε να τους καταφερει ο λαος θα ηταν να ξαναβρει την πιστη του και σε αυτόν τον τομεα, μονον η Χρυση Αυγη εχει αποδειξει ότι μπορει να εμπνευσει τους Ελληνες.
7.Τι φοβαμαι από τη χρυση Αυγη.
Ο Γεωργιος Παπανδρεου ελεγε ότι: «η εξουσια φθειρει και η απολυτη εξουσια φθειρει απολυτα»
Διαβαζοντας το προγραμμα αλλα και τις ιδεολογικες αρχες της Χρυσης, βρισκω πολύ σκοτεινο το σημειο οπου εισαγεται η σχεδον μεταφυσικη διασταση του «Ηγετη».
Δεν ανηκω σ’ αυτους που πιστευουν ότι η ιστορια κινειται μονο στη βαση απροσωπων οικονομικων μηχανισμων και πιστευω ότι η μαρξιστικη θεωρια χωλαινει σημαντικα στην κατανοηση και στην ερμηνεια του κοσμου μας.
Αντιθετως, φρονω ότι ο ρολος των προσωπων είναι καιριος στην ιστορια αλλα δεν την κινουν μονον αυτά.
Οι ηγετικες φυσιογνωμιες είναι μεν αναγκαια συνθηκη για να υπαρξουν ιστορικες κινησεις, ειτε επαναστασεις, ειτε νεα πολιτικα μοντελα, ειτε μεγαλες ανατροπες αλλα δεν είναι και ικανη. Δηλαδη δεν αρκει να υπαρχουν τα καταλληλα προσωπα για να κινηθει η ιστορια, πρεπει να υφιστανται και οι καταλληλες συνθηκες, οικονομικες, κοινωνικες ή πολιτισμικες ώστε να συμβει αυτό.
Επαναστατες σαν τον Νταντον, για παραδειγμα, είναι βεβαιο ότι υπηρξαν σε ολες τις εποχες, ωστοσο επρεπε να συντρεξουν και οι αναλογες οικονομικες, κοινωνικες ή στοχαστικες μεταβολες, ώστε ο Νταντον να πεισει τον Γαλλικο λαο να επιτεθει στη Βαστιλλη.
Η τυφλη πιστη στον «Ηγετη» εχει αποδειχθει ότι οδηγει μοιραια στην προσωπολατρεια και η προσωπολατρεια με τη σειρα της, οδηγει επισης μοιραια σε έναν Μαο, σε έναν Σταλιν ή σε έναν Χιτλερ, με ολεθρια αποτελεσματα για τους λαους που τους θεοποιησαν.
Μια γρηγορη ματια στην ιστορια αρκει για να μας πεισει ότι οι πραγματικα μεγαλοι ηγετες, όπως ο Αυγουστος ή ο Βισμαρκ ή ο Μαρκος Αυρηλιος ή ο Μεγας Κωνσταντινος, χειριστηκαν πολυ προσεκτικα το θεμα της προσωπολατρειας, κρατωντας τις λαϊκες μαζες μακρια από το να πιστεψουν ότι η «βουληση» τους ηταν αρκετη για να πετυχει τα παντα!
Όταν μαλιστα ο δικος μας Μεγας Αλεξανδρος αρχισε να εμφανιζεται με το φωτοστεφανο του Ασιατη δεσποτη, παρολιγον να χασει την εμπιστοσυνη των παλαιμαχων Μακεδονων, στους οποιους χρωστουσε ουσιαστικα τις μεγαλες νικες του.
Απεδειχθη όμως πολυ σοφοτερος από τον Χιτλερ, και διορθωσε το σφαλμα του νωρις…
Δεν φοβαμαι τοσο το ναζιστικο παρελθον της Χρυσης Αυγης, ουτε τη στρατιωτικη της δομη, ουτε τις αγκυλωσεις των διανοουμενων της, γιατι όλα αυτά μεταλλασσονται και τροποποιουνται στην πορεια ενός λαϊκου κινηματος, εφοσον δεχονται αμεσες επιρροες από τον ιδιο τον κοσμο που το ωθει.
Φοβαμαι όμως τη μισαλλοδοξια και την προσωπολατρεια που κινδυνευει να διαφθειρει ένα καταρχην λαϊκο κινημα, απογυμνωνοντας το εν τελει από ότι πιο φρεσκο, αγνο και ειλικρινες φαινεται σημερα να συντασσεται γυρω του – τη λαϊκη βουληση.
Ακριβως αυτή η τυφλη πιστη στη βουληση του Ηγετη, που στη χειροτερη μορφη της στιγματιζει τους ιδιους τους ηγετες και δεν τους επιτρεπει να δουν περα από τη μυτη τους, ηταν η πραγματικη κακοδαιμονια του φασισμου και, όπως απεδειχθη αργοτερα, και η πραγματικη κακοδαιμονια του κομμουνισμου.
Αν λοιπον ο ηγετης της Χρυσης Αυγης [ή και τα ηγετικα της στελεχη] παρασυρθουν από τη μεθη της εξουσιας κι αρχιζουν να διοριζουν αβερτα στο δημοσιο τα «δικα τους παιδια» πιστευοντας στο αλαθητο των αποφασεων τους, τοτε και η Χρυση Αυγη και εμεις οι Ελληνες θα το εχουμε χασει το παιχνιδι…
Με λιγα λογια
Εν ολιγοις και παρα τις ιδεολογικες διαφωνιες μου και παρα τους βασιμους φοβους μου, για την πολιτικη εξελιξη της Χρυσης Αυγης, φρονω ότι στην παρουσα ιστορικη στιγμη αποτελει την καλυτερη δυνατη επιλογη, για τον Ελληνα πολιτη.
Στην πολιτικη όπως και στη ζωη, κάθε κινηση προς τα εμπρος εμπεριεχει και το ρισκο να αποδειχθει πολύ κατωτερη των ελπιδων μας.
Ωστοσο οι ζωντανοι οργανισμοι, όπως οι ανθρωποι και τα εθνη, αν παψουν να εξελισσονται και να αλλαζουν, απλως πεθαινουν…
