Ἡ πολιτικὴ ὀργάνωσις «Χρυσὴ Αὐγὴ» εὑρίσκεται ἐν τῆ ἐπικαιρότητᾳ ἐπὶ χρόνον δυσαναλόγως πολὺ ἐν σχέσει πρὸς τὴν πραγματικὴν ἤ καὶ δυνητικὴν ἐκλογικὴν της ἐπιρροήν.
Ὁ λόγος εἶναι ἡ ὑποστήριξις ἐκ μέρους της ἐθνικοσοσιαλιστικῶν (ἐθνοκοινωνικῶν) θέσεων.
Ἡ τοποθέτησὶς της αὐτὴ τὴν καθιστᾷ αὐτομάτως παράλογον δεδομένου ὅτι ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς ὡς πολιτικὴ θεωρία ἦτο δημιούργημα ἐνὸς ἀνθρώπου, τοῦ Ἀ. Χίτλερ, μὴ ἀφήσαντος ἐπιγόνους. Ἐπὶ πλέον ἡ πολιτικὴ αὐτὴ θεωρία καὶ πρακτικὴ ἀφεώρα μόνον τὴ Γερμανία καὶ ἐφηρμόζετο μόνον ὑπὸ τὰς ἰδιαζούσας πολιτικὰς καὶ κοινωνικὰς συνθήκας τοῦ πρώτου ἡμίσεως τοῦ 20ου αἰῶνος.
Ἀναλυτικὴ παράθεσις τῶν θέσεων τοῦ ἐθνικοσοσιαλισμοῦ παρέλκει ἐδῶ. Ἀρκεῖ ὅμως νὰ εἴπωμεν ὅτι αὐταὶ εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἀπάνθρωπαι καὶ ἀνήθικαι καὶ δύνανται νὰ ἐπιβληθῶσι μόνον διὰ τῆς βίας.
Καὶ ἐδῶ εὑρίσκεται ἡ κλεὶς τῆς ὑποθέσεως.
Ἡ ΧΑ εὑρίσκεται ἐν τῇ πρώτῃ γραμμῇ τῆς ἐπικαιρότητος διότι ἐξασκεῖ βίαν. Ὄχι «λεκτικὴν» ἤ «ψυχολογικήν», ἀλλὰ ἀληθήν. Δαρμοὶ καὶ αἱ πλήξεις διὰ μαχαίρας πολιτικῶν της ἀντιπάλων συμβαίνουσι ἑνίοτε, μολονότι οὐδεῖς ἀπεβίωσεν (ἔτι) συνεπείᾳ βιαιοπραγίας τῆς ΧΑ.
Ἡ ΧΑ ἀποτελεῖ τὸν μόνον μὴ κομμουνιστικὸν (κοινοτιστικὸν) πολιτικὸν σχηματισμὸν ὁ ὁποῖος ἐξασκεῖ βία.
Τοῦτον δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ τὸ ἀντιπαρέλθῃ ὁ κομμουνισμός, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ δι ἑαυτὸν τὸ μονοπώλιον τῆς βίας. Δὲν χρειάζεται νὰ ἀνατρέξωμεν εἰς τὰ Δεκεμβριανὰ καὶ τὸν συμμοριτοπόλεμον ὅπου τὰ ὄρη καὶ αἱ χαράδραι τῆς πατρίδος μας ἐπλήσθησαν Ἑλληνικοῦ αἵματος συνεπείᾳ τῆς δράσεως τῶν ὀργάνων τῆς μεγαλυτέρας ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως τῆς ἱστορίας. Ἀρκεὶ νὰ θεωρήσωμεν τὴν περίοδον ἀπὸ τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν ὅπου εἰς δεκάδας ἀνέρχονται οἱ δολοφονηθέντες ὑπὸ τῶν τρομοκρατῶν – οἱ οποῖοι εἶναι ὅλοι κομμουνισταί – καὶ εἰς δεκάδας χιλιάδων οἱ παντοιοτρόπως πληγέντες ὑπὸ τῆς κομμουνιστικῆς βίας διὰ ἀπωλείας τῆς σωματικῆς των ἀκεραιότητος, καταστροφῆς τῶν περιουσιῶν των, ἐκδιώξεως ἐκ τῶν ἐργασιῶν των ἤ ἀποκλεισμοῦ των ἐξ ἐπαγγελματικῆς σταδιοδρομίας.
Ἐπ΄ ἐσχάτων μία ἔκφανσις τῆς κομμουνιστικῆς βίας, οὐχὶ ὀλιγώτερον βαρεία τῶν φόνων καὶ τῶν ἐμπρησμῶν, ἡ φορολογικὴ ἀφαίμαξις καὶ ἡ δι΄ αὐτῆς ἐξόντωσις τῆς ἀστικῆς τάξεως ἐνετάθη.
Εἰς αὐτὸν τοῦτον τὸν ἱστότοπον ἡμῶν ἡ διάδοσις κομμουνιστικῶν ἰδεῶν ὀργιάζει, καὶ οὺδεὶς ἐκ τῶν διαμεσολαβητῶν δὲν ἐνοχλεῖται, μὲ συνέπειαν νὰ ἔχωμεν μεταβληθεῖ ἀπὸ μέσον διασκεδάσεως δι΄ ἄνδρας εἰς βῆμα ἐκφράσεως τῶν βορβορωδῶν θέσεων τοῦ κου πορνοπάπου, ὅστις πρεσβεύει εὐθέως τὴν αὐτονόμησιν τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας, καὶ τοῦ κου ὑπερμῦ ὁ ὁποῖος ἐπαινεῖ κάθε κομμουνιστικὸ κακούργημα καὶ ἀπειλεῖ ὅλους τοὺς μὴ κομμουνιστὰς ὅτι θὰ τοὺς φονεύσῃ εὑρίσκων αὐτοὺς εὐχερῶς ἐκ πληροφοριῶν ἐν τῷ ἀρχείῳ του. (Τὸ ἕτερον μέρος τῆς τριανδρίας, ὁ κ. Fethry, φαίνεται ὅτι παρεφρόνησεν τελείως καὶ διέκοψεν. Κατὰ πληροφορίας τὸ τελικὸ κτύπημα ἦτο ἡ ἀπόρριψις τῆς αἰτήσεὼς του διὰ τὴν θέσιν τοῦ μουσικοῦ ἐπιμελητοῦ τοῦ «Σκαραβαίου».)
Συνεπείᾳ ὅλων τῶν ἀνωτέρω πλεῖστοι ὅσοι ἔντιμοι καὶ παραγωγικοὶ ἀστοί νὰ σκέπτονται νὰ ψηφίσωσι τὴν ΧΑ. Τοῦτο δὲν τοὺς καθιστᾶ …μύστας τοῦ Ῥοζενμπεργκείου Führerprinzip ἀλλὰ ἁπλῶς ἀπηυδήσαντας ἐκ τῆς κομμουνιστικῆς θηριωδίας.
Εἶναι ἀπόλυτον δικαίωμὰ των.