Η ελληνική φύση ενέπνευσε τη «νοσταλγία των αγνών αξιών της ζωής, της ζωής σύμφωνα με τη φύση, της οποίας ο άνθρωπος δεν μπορεί να επιβληθεί». Οι αρχαίοι Έλληνες μπορούσαν να προχωρήσουν σε βιομηχανική παραγωγή, αλλά δεν το έπραξαν, πιστοί σε «υψηλότερες αξίες». Η αρχαία Ρώμη «παρήκμασε σε μια διαδικασία παγκοσμιοποίησης αντίστοιχης με τη σημερινή». Η βιομηχανική επανάσταση, συμπλήρωσε, «προσέφερε πολλά, αλλά δεν κράτησε πολύ: Έπεσε στα νύχια του άυλου χρήματος που έγινε ένα παράσιτο – και λεηλατεί τους λαούς από χώρα σε χώρα».
Στην νεότερη ελληνική ιστορία, οι κυβερνήσεις του ψυχρού πολέμου, τόνισε, αντί να εστιαστούν στην ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης γεωργίας, «απομάκρυναν τους αγρότες από την παραγωγή τους και τους έφεραν στη μεγαλούπολη». Ακολούθησε, όπως υπογράμμισε η ένταξη στην ΕΟΚ, «με τη συμφωνία να πάψει η Ελλάδα να είναι χώρα παραγωγική, γεωργική και κτηνοτροφική».
Σήμερα, επεσήμανε ο κ. Μιχαλολιάκος, η χώρα έχει υπαχθεί στις διεθνείς συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης έχει γίνει υπουργείο διεκπεραιώσεως αγροτικών επιδοτήσεων, «φτάσαμε να έχουμε γεωργούς που κόβουν δέντρα. Ένας νέος Ιμπραήμ ήταν η πολιτική των επιδοτήσεων».
«Δεν είναι οι επιδοτήσεις που θα λύσουν το αγροτικό πρόβλημα. Μόνον η αυτοδύναμη ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας θα μας εξασφαλίσει παρόν και μέλλον» υποστήριξε ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής. «Πώς θα τα κάνουμε αυτά με τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει; Θα πούμε «κύριοι, δεν έχουμε να σας πληρώσουμε. Αλλάξτε τις συμφωνίες, αφήστε μας να παράγουμε και έτσι να σας ξεπληρώσουμε». Δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε υλοποιήσει την πώληση των αγροτικών προϊόντων μας μέσα από οργανωμένες αγορές και να επιτρέπουμε τη διακίνησή τους μέσω αδίστακτων εμπόρων και ευκαιριακών εμποράκων που ρίχνουν κάθε τόσο κανόνι. Δεν μπορεί να παραμένουμε θεατές στο όργιο της ανεξέλεγκτης διακίνησης των προϊόντων που φθάνουν στην αγορά σε τιμές πολλαπλάσιες» σημείωσε ο κ. Μιχαλολιάκος.