Το σημείο στο οποίο θέλουμε να αναφερθούμε αφορά την ραγδαία άνοδο της Χ.Α. Δεν θέλουμε να ενστερνιστούμε αναλύσεις που μιλάνε για το αυγό του φιδιού, τον επελαύνοντα φασισμό, την ναζιστική συμμορία και τα εγκλήματα της. Το πρόβλημα για εμάς υπήρχε εδώ και καιρό και απλά τώρα που η κοινωνική μηχανή δοκιμάζεται στις αντοχές τις βουτηγμένοι στις αντιφάσεις της, έχει πάρει πιο βίαιη και ενοποιημένη εκδοχή. Προφανώς και οι ψηφοφόροι της Χ.Α δεν είναι όλοι τους συνειδητοποιημένοι φασίστες, οι περισσότεροι αποτελούν την αγανακτισμένη κραυγή της μικροαστικής πλέμπας η οποία έχει συσπειρωθεί κάτω από τις πολιτικές φτερούγες της Χ.Α. Σύγχρονοι νεοέλληνες, μπάτσοι, στρατιωτικοί, νοικοκυραίοι και πατριώτες οικογενειάρχες, Έλληνες μικρο κεφαλαιούχοι, απολίτικ χουλιγκάνια, κωλόγριες και δουλοπρεπείς υπαλληλίσκοι βλέποντας το καπιταλιστικό τους όνειρο να καταρρέει έχουν εναποθέσει τις ελπίδες ανασυγκρότησης του κρατικού μηχανισμού, επιβολής της τάξης και παραδειγματικής τιμωρίας των πολιτικών-λαμόγιων που τόσο καιρό τα τρώγανε στην Χ.Α. Όλη αυτή η πλέμπα που τρεφόμενοι από τις δήθεν αντισυστημικές ψευδαισθήσεις της Χ.Α έχει ταχθεί με όλο της το είναι στην υπηρεσία των αφεντικών με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο. Μία συνέπεια της κοινωνικής πόλωσης που προκαλείτε από την βίαιη φτωχοποίηση και την συστημική κρίση στην Ελλάδα του 2012. Η έλλειψη συνειδητότητας σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ταυτόχρονα η πολιτική παρουσία της Χ.Α ως γνήσια συστημική εμπροσθοφυλακή τώρα που τα καρότα τελειώσαν και ξεκινάει η εποχή του μαστιγώματος προωθεί την συντηρητική θωράκιση του κράτους είτε με δημοκρατικές επιχειρήσεις είτε με τις γνωστές παρακρατικές του μορφές. Η επίλυση του μεταναστευτικού το οποίο έχει αναδειχθεί σε προτεραιότητα και πεδίο αντιπαράθεσης όλων των κομμάτων οδηγεί σε έναν επιδέξιο συγχρονισμό της κρατικής και της παρακρατικής λειτουργίας. Η επιχείρηση Ξένιος Δίας και το συνεχόμενο κυνήγι μαγισσών που γίνεται στο φως της μέρας με συλλήψεις, στρατόπεδα συγκέντρωσης και χιλιάδες μπάτσους στο κέντρο της πόλης συναντιέται με τους εκατοντάδες μαχαιρωμένους και βασανισμένους μετανάστες από τα τάγματα εφόδου της Χ.Α όταν ο ήλιος δύσει και η νύχτα επιβάλει τους νόμους της. Απέναντι στις νέες συνθήκες το κράτος αναπτύσσει μια ρητορική η οποία εξισώνει τα δύο άκρα ώστε να δώσει την απαραίτητη πολιτική κάλυψη στο δεξί του χέρι. Ως αμέτοχος παρατηρητής δηλαδή με την μορφή του ουδέτερου παρεμβαίνει κατασταλτικά για την διασφάλιση της δημοκρατίας. Μόνο που στο 99,9% των περιπτώσεων η καταστολή δεν αγγίζει τους πραγματικούς συνεργάτες του ενώ συνθλίβει τους εχθρούς του. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε εκτενή παραδείγματα καθώς η καθημερινότητα είναι από μόνη της μια συνεχή απόδειξή. Το να δικαιολογήσουμε τα αυτονόητα είναι σαν να προσπαθήσουμε να περιγράψουμε την γεύση του νερού.
ΕΑΝ ΘΕΣ ΠΑΜΕ ΜΙΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΕ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΝΙ , ΕΑΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙΣ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΜΟΥ....ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΗΝ 2Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΗΡΑΚΛΗ ΕΧΩ ΔΕΙ..
