Δυο ένστολοι να ελέγξουν λοιπόν ένα διαμέρισμα γεμάτο λαθρομετανάστες. Μάλιστα. Ωραία, αφού είναι τόσο απλό γιατί δεν γινόταν ας πούμε την τελευταία δεκαετία; Ε; Εμένα ρωτάς;
Έλα ντε? Μια βδομαδα σε ρωτάω και τελικά βλέπεις ότι δεν έχεις απάντηση… Να σε βοηθήσω λίγο. Cui prodest τελικά, όπως αποδείχθηκε?
Γιατί δεν ρωτάς αυτούς που ψήφιζε το 85% του κυρίαρχου λαού; Γιατί δεν ρωτάς τον κυρίαρχο λαό γιατί συνέχιζε να τους ψηφίζει παρά τις βαρύτατες παραλείψεις και ολιγωρίες; Τώρα που δεν ψηφίζει κατά πως θες ο κυρίαρχος γιατί έχεις στραβώσει; Και έχεις στραβώσει με το σύμπτωμα όχι τα αίτια. Πάμε παρακάτω. Ωραία και το έλεγξαν οι δυο ένστολοι. Μετά τι θα κάναν ακριβώς; Είχε στήσει καμμιά δομή το ανύπαρκτο σας κράτος για τα περαιτέρω; Μήπως για αυτό δεν το έκαναν λοιπόν; Εγώ μιλάω πρακτικά, εσείς μιλάς θεωρητικά αγαπητέ. Και μάλιστα με συνθηματολογία των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Εγώ προτιμάω να χαμε στήσει κράτος εδώ και μερικές δεκαετίες τώρα για αυτό ουδέποτε συνέπραξα με τα καθεστωτικά λαμόγια. Άλλοι πρέπει να απολογούνται για τις κομματικές τους επιλογές.
Δεν είναι ποίημα. Είναι εντελώς πραγματικότητα. Η Χ.Α δεν είναι πια μερικές λίγες χιλιάδες για να είναι ασήμαντη. Είναι ένας από τους δυο πόλους που μπορούν να χαρακτηρισθουν κινηματικοί. Αν νομίζεις ότι κινηματικές καταστάσεις δεν μπορούν να εξαπολύσουν μαζική βία είσαι γελασμένος. Επίσης ότι σας πλασάρουν ως ρατσιστικά πογκρομ δεν είναι μαζική βία.
Οι προσωπικές αναφορές χρησιμοποιούνται ως αφορμή και παράδειγμα. Δεν σε γνωρίζω όπως και εσύ δεν με γνωρίζεις.
Προφανώς και δεν υπάρχει κάτι προσωπικό. Δεν κακίζουμε πρόσωπα, κακίζουμε τις λάθος πρακτικές κ επιλογές δεκαετιών. Κάπως φτάσαμε ως εδώ, μήπως πρώτα από όλα πρέπει ο καθένας να κάνει την αυτοκριτική του λιγάκι ;
Η συνταγή είναι πολύ απλή. Βάζουμε σε ένα μεγάλο καζάνι μπόλικο παράπονο για το σάπιο κατεστημένο και για το πώς κατάντησαν οι "άλλοι" τη χώρα. Λες και από το 0,7% πήγαμε στο 7% με ψήφους εξωγήινων. Λες και δεν είμαστε στο 7% χάρη στη κατάντια που ζούμε. Λες και αποτελεί αποκλειστικότητα των φασιστών η αγανάκτηση, η φτώχεια και η ανασφάλεια. Λες και δεν είμαστε το προϊόν της κατάντιας, αλλά η λύση της.
Μετά τσιγαρίζουμε με αρκετές δόσεις από ανακολουθίες, κωλοτούμπες, και λαϊκίστικες δημαγωγίες, "μονά ζυγά δικά μας". Είμαστε παγανιστές, αλλά είμαστε και χριστιανοί (χριστιανοί τύπου παναγιώταρου φυσικά), και ενίοτε και σατανιστές. Καταδικάζουμε τη βία από τη μια, αλλά είμαστε και οργισμένοι και βαρβάτοι και αντισυστημικοί (ρίχνουμε κανά τηλεοπτικό σκαμπίλι άμα λάχει, χρησιμοποιούμε γλώσσα παναγιώταρου δεξιά και αριστερά, σπάμε κανα πάγκο, μιλάμε ανοιχτά για εμφύλιο, απειλούμε, δέρνουμε, πετάμε και βαθυστόχαστες ατάκες του τύπου "οι κινηματικές καταστάσεις εξαπολύουν μαζική βία" και πάει λέγοντας). Είμαστε πρώτα με τον εργοδότη, αλλά μετά και με τον εργαζόμενο (πχ χαλυβουργική). Είμαστε και ναζιστές, αλλά και όχι. Βρίζουμε τα καθεστωτικά μέσα, αλλά να‘σου ο κασσιδιάρης κάθε μέρα σε ένα κανάλι. Είμαστε άρια φυλή, αλλά δεν πολυσχολιάζουμε τις λαμογιές του νεοέλληνα. Λέμε υπανθρώπους τους άραβες αλλά θα υποκλιθούμε αν τύχει και έρθει κανας εμίρης να φτιάξει το γήπεδο της ομαδάρας να’ουμ. Σε όλα μέσα.
Τέλος, γαρνίρουμε το πιάτο με ηρωικές και πιασάρικες προσωπικές ατάκες, του στυλ "το ανύπαρκτο (δικό) σας κράτος", "ουδέποτε (εγώ) συνέπραξα με τα καθεστωτικά λαμόγια", και πολλά άλλα, ακόμα και αν βρισκόμαστε σε σαιτ για πουτάνες, όπου ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, λες και θα του ζητηθεί απόδειξη για το τι έκανε και ποιόν ψήφιζε τόσα χρόνια.
Όταν η λειχουδιά είναι έτοιμη, τη σερβίρουμε συστηματικά και μαζικά στα λουλούδια των ελληνικών (και ενίοτε σερβικών) γηπέδων και σε κάθε λογής τραμπούκο και μπράβο της νύχτας, που λίγο με τη γοητεία της ενσωμάτωσης σε μια τέτοια οργάνωση λίγο με το φόβο και λίγο με την προπαγάνδα του γυμναστηρίου, θα μας φέρουν ορδές από αμόρφωτους και άνεργους νεαρούς οι οποίοι με το ζόρι διαβάζουν την "πράσινη" και τον "πρωταθλητή", έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ψήφους, στρατό και φανατισμό. Σε δεύτερη φάση ρίχνουμε και λίγη ζάχαρη (ανακατεμένη με πολύ αντικομμουνισμό, μελιγαλάδες και επαναφορά εθνικού διχασμού) και την προσφέρουμε και στην κεντροδεξιά αστική τάξη, η οποία βλέποντας και την ταυτόχρονη άνοδο της αριστεράς, σκέφτεται "αν είναι να καταρρεύσουν τα αστικά κόμματα και να έρθει η εκτροπή, καλύτερα να έρθει από δεξιά". Και τότε όλα είναι έτοιμα για εντυπωσιακές ενέργειες.
Για να τελειώνουμε, από την πλευρά μου έχω να σου πω μόνο ότι όταν η δημοκρατία έχει πρόβλημα και δυσλειτουργίες (γεγονός αδιαμφισβήτητο), κάνεις το παν για να την διορθώσεις και να την βελτιώσεις, και όχι για να την καταλύσεις.
Από το να κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του όπως λες, στο να επιδοκιμάζει τα καφριλίκια των καραφλών, υπάρχει τεράστια απόσταση.
