Tο βελούδινο γάντι με το οποίο ο αθλητικός Τύπος αντιμετωπίζει (κοιτάζοντας αλλού, προφασιζόμενος «αναρμοδιότητα») τα φαινόμενα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας κρύβει μέσα του τον ελέφαντα που επιμένουμε να αγνοούμε, μολονότι στέκει στη μέση του δωματίου.
Για την ακρίβεια, στη μέση του γηπέδου.
Ο χώρος που κατ' εξοχήν εκκολάπτει το αυγό του φιδιού στην Ελλάδα του 21ου αιώνα είναι το ποδοσφαιρικό γήπεδο και -μια στο τόσο- στις αρένες του μπάσκετ.
Εκκολάπτεται, μάλιστα, με δύο διαφορετικούς τρόπους.
Ο ένας αφορά τη νοοτροπία του Νεοέλληνα οπαδού. Η ασυδοσία και η ατιμωρησία που τείνουν να γίνουν τρόπος ζωής σε όλο το φάσμα της κοινωνίας μας αποτελούν στα γήπεδα άγραφο αλλά σχεδόν απαραβίαστο νόμο. Η πολιτεία εξαντλεί τη δράση της σε ευχολόγια και κούφια μέτρα, η Αστυνομία κοιτάζει αλλού για να μην μπλέξει, οι ομάδες αδιαφορούν προκλητικά, ο χούλιγκαν κάνει ό,τι γουστάρει και δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Το έτερο μονοπάτι που συνδέει το χουλιγκαναριό της μπάλας με τον μαυροντυμένο εσμό που λυμαίνεται τη νεοελληνική καθημερινότητα είναι ακόμη πιο άμεσο. Ακούει στο όνομα «σύνδεσμοι φιλάθλων», σωστότερα οπαδών. Δεν είναι δα διαφορετικά πρόσωπα οι θρασύδειλοι τρομοκράτες των γηπέδων από τους ξεδιάντροπους τραμπούκους της λαϊκής αγοράς ή του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Τα πρόσωπα είναι ίδια, ο ενδυματολογικός κώδικας κοινός, η συμπεριφορά με παρόμοιο τρόπο παραβατική, το μίσος αδιαπραγμάτευτο.
«Παίρνουμε γραμμή μέσα από τους συνδέσμους», ομολόγησε μέσα στη ρύμη του λόγου ένας από τους όψιμους εκδικητές της φαιής παράταξης. Μόνο γραμμή ή μήπως και οπλισμό;
Μια γρήγορη αλλά προσεκτική ματιά στα αθλητικά «φόρα» του Διαδικτύου αποδεικνύει ότι τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα. Τα σχόλια των επισκεπτών εκφράζουν συμπάθεια προς τις πράξεις των χρυσαυγιτών (και γενικότερα ακροδεξιά σκέψη) σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που πιστοποιούν τα εκλογικά αποτελέσματα. Στις τάξεις των φανατικών της μπάλας, ο νεοφασισμός νεοελληνικού τύπου μπορεί να είναι ακόμη και αυτοδύναμη πλειοψηφία.
Εμείς οι αθλητικοί συντάκτες, βέβαια, κάνουμε το κορόιδο. Δεν είναι εύκολο ούτε πρέπον να δυσαρεστήσουμε την πελατεία μας, η οποία μάλιστα έχει και βαρύ χέρι. Ο φόβος φυλάει τα έρημα. Μιλάμε λοιπόν μόνο για μπαλίτσα και εκτοξεύουμε την μπάλα στην κερκίδα. Δεν χρειάζεται να τα βάλουμε με τον ελέφαντα, παρ' όλο που κινδυνεύουμε να μας τσαλαπατήσει όλους.
Άλλωστε, τα θλιβερά επεισόδια που ακολούθησαν εκείνον τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας - Αλβανίας στους δρόμους της Αθήνας με θύματα Αλβανούς και Βορειοηπειρώτες, τα αντιμετωπίσαμε με υπόκωφο χειροκρότημα, ως «απάντηση στις προκλήσεις». Επειδή οι άλλοι… πανηγύριζαν. Οι θρασύτατοι.
Άδεια είχαν για να πανηγυρίσουν; Ταυτότητα έδειξαν; Ελληνικά γνώριζαν;
