Δεν έχω διαβάσει προφανώς όλο το κείμενο, αλλά θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου κι εγώ. Πρώτα απ'όλα, αν κόμμα σημαίνει ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις, οι οποίες υπηρετούνται με προσήλωση και θέρμη από ένα πολιτικό σχηματισμό, τότε σαν κόμμα πρέπει να θεωρήσουμε μόνο το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, παραμένει στις απόλυτες θέσεις του, περί ταξικής κοινωνίας, περί οικονομίας της πλουτοκρατίας και περί ανάγκης της λαϊκής κυριαρχίας, παρά το ότι ο λαός δεν το τίμησε, ούτε στο ελάχιστο. Ακόμα και μετά τα τελευταία αποτελέσματα, δεν δέχτηκε η ηγεσία του να κάνει κάποια αυτοκριτική και θεώρησε (θεωρεί) ότι κύριος σκοπός του κόμματος είναι να βρίσκεται στο μετερίζι των κοινωνικών αγώνων (νομίζω ότι αυτά ακριβώς ήταν τα λόγια της Αλέκας.)
Το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ο πρωταθλητής του ΓΑΒ ΓΟΒ (=Γαμάω Άμα Βρω-Γαμάω Ότι Βρω). Με προσήλωση και θαυμαστή πειθαρχία, από το 81 και μετά έχει υπηρετήσει τον πλουτισμό άλλωτε ορκισμένων στελεχών με σοσιαλιστικά ιδεώδη, σε μεγαλοστελέχη με τραπεζικούς λογαριασμούς, είτε εγχώριων, είτε -σημεία των καιρών- εξωχώριων, που τα μηδενικά τους, ζαλίζουν τον περισσότερο κόσμο.
Η Νέα Δημοκρατία, θεωρώ ότι δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον απόλυτο οικογενειοκρατικό χαρακτήρα της, που θεωρεί ότι μέγιστο καθήκον είναι η διαιώνιση μέσα στα χρόνια του γαλάζιου αίματος κάποιων ονομάτων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ...Ποτέ δεν κατάλαβα τί ήταν, από που προερχόταν, ποιές οι θεμελιώδεις διαφορές του με το ΚΚΕ και πολύ περισσότερο τί πρεσβεύει σήμερα.
Για το ΛΑΟΣ, έχω να εκφράσω μόνο ειλικρινή θαυμασμό για την επιλογή στελεχών, που είτε συμφωνούσες, είτε διαφωνούσες μαζί τους, τους άκουγες με ιδιαίτερη προσοχή. Τίποτε άλλο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και τη καταστροφολογία που ακολούθησε, ο περισσότερος κόσμος, ένοιωσε χαμένος. Οικονομία, ανεργία, εγληματικότητα, φτώχεια, είναι συνιστώσες που χτυπάνε την πόρτα κάθε ελληνικής οικογένειας. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, είναι λογικό να ανθίζουν και να ακούγονται φωνές, που παλαιότερα ήταν εξωκοινοβουλευτικές και ίσως αδιάφορες. Από κει και πέρα, θεωρώ δικαίωμα του κάθε πολίτη, να ψηφίζει αυτό που θεωρεί καλύτερο.
Επιπλέον, θα μου επιτρέψετε να πω ότι βρίσκω μια συνέχεια στα λόγια και στις πράξεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Μπορεί να είναι λαϊκίστικη κίνηση για μερικούς, η διανομή τροφίμων, δεν παύει όμως για μερίδα του λαού να είναι μέγιστη προσφορά, που κανένας άλλος δεν έκανε. Θυμάμαι ακόμα την ηλικιωμένη κυρία στη τηλεόραση, που φώναζε την αστυνομία για βοήθεια και δεν γινόταν τίποτα και μόλις πήρε τους Χρυσαυγίτες, σε δέκα λέπτά 50 άτομα ήταν επί τόπου.
Σε ότι αφορά τις βιαιοπραγίες, θα θυμήσω σε κάποιους, μεγαλύτερες λεκτικές βιαιοπραγίες παλαιών στελεχών κομμάτων με κύρος''Θα καταρίψουμε τους δορυφόρους''το είχε πει ένας αντιπρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομά του) πίσω στο 86-87 με την έλευση της δορυφορικής τηλεόρασης και της ελεύθερης ραδιοφωνίας (Αθήνα 9,84)
Αυτός είναι ένας μικρός προβληματισμός μου. Πρέπει να σας πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου δεξιό και ότι ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη, εάν έθιξα με τα λεγόμενά μου, κάποιον από σας.
