Ήταν στην επεν ο καρατζαφέρης? πάς καλά/
ΟΧΙ
αλλά ηταν πολλα στελέχοι της ΕΠΕΝ στο ΛΑΟΣ
πχ. Βοριδης
ΥΓ. Το απογευμα θα ειναι στο στουδιο μάλλον η Αλεξία, πέστεις οτι την ΑΓΑΠΑΩ
Και λιγη ιστορια πάλι
Το λίφτινγκ της ελληνικής ακροδεξιάς
Κάποτε είμαστε σίγουροι ότι "ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά". Τώρα αμφιβάλλουμε αν κανείς θυμάται τι σημαίνει Ακροδεξιά. Η τηλεοπτική κολυμπήθρα του εκσυγχρονισμού ξεπλένει τους υποψήφιους Ελληνες Λεπέν από το ακροδεξιό στίγμα.
Η σκηνή στην τηλεόραση του Antenna. Η Ελλη Στάη απευθύνεται στον καλεσμένο της εκπομπής της Μάκη Βορίδη και τον χαρακτηρίζει ακροδεξιό. Αυτός δείχνει πειραγμένος και τη διαψεύδει με χαμόγελο: "Ποιος σας είπε ότι είμαι ακροδεξιός;" Η κ. Στάη ψελίζει αμήχανη: "Εγώ ξέρω ότι είσαστε ακροδεξιός". Ο κ. Βορίδης, όμως, την αποστομώνει: "Από πού συμπεραίνετε ότι είμαι ακροδεξιός;" Η γνωστή δημοσιογράφος μένει εμβρόντητη. Οι συνεργάτες της δεν την είχαν προετοιμάσει γι' αυτό το ενδεχόμενο. Και εκεί που οι τηλεθεατές γνώριζαν τον Βορίδη μόνο ως δικηγόρο της Γιούλης Μπάρκα, ξαφνικά διαπίστωσαν ότι πρόκειται για εκπρόσωπο μεγάλου και ανερχόμενου κόμματος, ισοδύναμου περίπου με το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Η πεποίθησή τους εδραιώνεται την επομένη, όταν εμφανίζεται και πάλι ο κ. Βορίδης, καλεσμένος αυτή τη φορά του Γιάννη Πρετεντέρη και του Mega, για να λύσει το πρόβλημα της "λαθρομετανάστευσης" στην Ελλάδα και να κατακεραυνώσει τον υπουργό Μακεδονίας Θράκης. Μάταια ο κ. Πασχαλίδης επισήμαινε ότι τα επιχειρήματα του συνομιλητή του απέβλεπαν απλά σε μια "διαχείριση του φόβου" και στη δαιμονοποίηση των μεταναστών. Ο κ. Βορίδης είχε την έμμεση υποστήριξη ή την ουδετερότητα του υπόλοιπου πάνελ.
Δεν πρόλαβε, δηλαδή, ο Λεπέν καλά καλά να χαρεί την επιτυχία του στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών και στην Ελλάδα οι ομοϊδεάτες του ετοιμάζονται να ...κυβερνήσουν. Ο κ. Καρατζαφέρης, με το εύγλωττο σύνθημα "Σεισμός, σεισμός, έρχεται ο ΛΑΟΣ" και την πρόβλεψη-απειλή ότι την επαύριο των ελληνικών εκλογών το κόμμα του θα είναι δεύτερο (με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία και τρίτο το ΠΑΣΟΚ). Ο κ. Βορίδης του "Ελληνικού Μετώπου" με τη βεβαιότητα ότι θα ξεπεράσει ως υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας το 5% (την περίοδο που οι σφυγμομετρήσεις έδιναν μικρότερα ποσοστά σε προσωπικότητες όπως ο Φώτης Κουβέλης ή ο Σπύρος Χαλβατζής). Από κοντά και οι ναζί της "Χρυσής Αυγής" και η "Εθνική Συμμαχία" του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου.
Η ελπίδα όλων των πολιτικών ρευμάτων είναι βέβαια κάποτε να επικρατήσουν. Ομως στην περίπτωση της Ακροδεξιάς που εξετάζουμε, το κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι η πραγματοποίηση του "ονείρου", δηλαδή η πολιτική καταξίωση, προϋποθέτει την "υπέρβαση" του ακροδεξιού χαρακτήρα, δηλαδή τη συγκάλυψη ή τουλάχιστον τον εξωραϊσμό της σκοτεινής τους ιστορίας και των ολοκληρωτικών τους θέσεων.
Η παρθενογένεση
Πρώτος στόχος της πολιτικής προπαγάνδας των κομμάτων της (μη) Ακροδεξιάς είναι να πείσουν ότι δεν σχετίζονται με το αμαρτωλό παρελθόν. Παρά τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό της κοινής γνώμης νοσταλγεί την περίοδο της χούντας, οι πολιτικές οργανώσεις του χώρου διστάζουν να ομολογήσουν τη σχέση τους με την 21η Απριλίου, γνωρίζοντας ότι απέτυχαν όλες οι κινήσεις που επικαλέστηκαν αυτή την ιδεολογική συγγένεια από την εποχή της μεταπολίτευσης.
Δυστυχώς, όμως, εν αρχή ην ο Παπαδόπουλος... Η δικτατορία, όσο κι αν επιχειρούν να την ξορκίσουν βρίσκεται στον πυρήνα της προβληματικής αλλά και της γέννησης του πολιτικού αυτού ρεύματος. Ο Καρατζαφέρης και ο Μιχαλόπουλος προβάλλουν το άλλοθι της προσωπικής τους ταλαιπωρίας κατά τη διάρκεια της επταετίας. Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ υποστηρίζει ότι φυλακίστηκε από τη δικτατορία Ιωαννίδη ως φιλοβασιλικός, ενώ και ο πρόεδρος της "Εθνικής Συμμαχίας" επαναλαμβάνει ότι δεν ευεργετήθηκε από τη χούντα. Ομως και οι δύο περιβάλλονται από επίλεκτα στελέχη του χουντισμού και προβάλλουν με κάθε ευκαιρία τις "επιτυχίες" της δικτατορίας, το "οικονομικό θαύμα", την "ησυχία, τάξη και ασφάλεια", καθώς και όλους τους επιζώντες πρωτεργάτες της χούντας: τον Παττακό, τον Γεωργαλά, τον Πλεύρη, αλλά και τους "υπουργούς" Θάνο, Τσάκωνα, κλπ.
Η "Χρυσή Αυγή", ως γνησίως ναζιστική οργάνωση, δεν αρκείται στην αναφορά σε απλές χούντες. Προβάλλει όμως κι αυτή τον Μεταξά ως πιο γνήσιο εθνικιστή, κάτι που αποτελεί μόνιμη επωδό και του αρχηγού της "Πρώτης Γραμμής" Κώστα Πλεύρη, ο οποίος υπήρξε και ιδρυτής του "Κόμματος 4ης Αυγούστου". Και ο Πλεύρης μπορεί να επικαλεστεί ότι φυλακίστηκε επί Ιωαννίδη, αλλά λίγο δύσκολο να μας πείσει για την αντιστασιακή του δράση. Είναι γνωστό ότι υπήρξε γραμματέας (και κουμπάρος) του διαβόητου Λαδά και επίσημος προπαγανδιστής της χούντας.
Ο Μιχαλολιάκος της "Χρυσής Αυγής" ορίστηκε από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο το Σεπτέμβρη του 1984 αρχηγός της Νεολαίας ΕΠΕΝ, του κόμματος που είχε αναλάβει -υπό την καθοδήγηση των κατάδικων πραξικοπηματιών- να συγκεντρώσει τους "νοσταλγούς" των Απριλιανών, μετά την αποτυχία της ΕΔΕ και της "Εθνικής Παράταξης". Και ο λόγος που αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα, ήταν ότι διέβλεψε σιωνιστικό δάκτυλο ακόμα και μέσα στην πηγή αυτή της εθνικοφροσύνης.
Στην ίδια θέση, δηλαδή την ηγεσία της Νεολαίας ΕΠΕΝ βρέθηκε λίγο αργότερα ο Μάκης (Μαυρουδής) Βορίδης, ο σημερινός αρχηγός του "Ελληνικού Μετώπου". Σήμερα καταγγέλλει όσους "εθνικιστές" αναφέρονται στη χούντα και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του όταν τον κατατάσσουν στο ρεύμα της Ακροδεξιάς. Ομως το "Ελληνικό Μέτωπο", του οποίου προΐσταται, είναι υβρίδιο όλων των ακροδεξιών επιβιώσεων της δεκαετίας του 1990. Το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος αυτού πρόκυψε από στελέχη των πατενταρισμένων οργανώσεων του 'χώρου': ΕΝΕΚ, ΕΠΕΝ, "Ελληνική Δύναμη", κλπ. Στις 9 και 10 Απριλίου 1994 συγκεντρώθηκαν εκπρόσωποι όλων αυτών των ομάδων, υπό την προεδρία του Ιωάννη Σχοινά, ηγετικού στελέχους του σκληρού φιλοχουντικού ΕΝΕΚ. Ως έκφραση της ενότητας του 'χώρου' προβλήθηκε τότε η παρουσία του Θεόδωρου Περρωτή, παλιού αρχηγού της επίσης φιλοχουντικής Νεολαίας της "Εθνικής Παράταξης".
Ο κ. Βορίδης, όσο κι αν θέλει να το ξεχάσει, είναι γέννημα-θρέμμα αυτού του χώρου. Τον Μάρτιο του 1985 διαγράφτηκε ως φασίστας από τη Γενική Συνέλευση των φοιτητών της Νομικής Σχολής. Στο διώξιμό του από τη συνέλευση πρωτοστάτησαν οι φοιτητές της ΔΑΠ, στην οποία είχε προσχωρήσει νωρίτερα, για να ασκήσει τη δική του επιρροή. Ο ίδιος και η Νεολαία ΕΠΕΝ συνέχισε την "εξωκοινοβουλευτική" του δράση.
Αντιγράφουμε από το πρωτοσέλιδο των ΝΕΩΝ που φέρει τίτλο "Ωρα 10.45: Επίθεση φασιστών" (13/5/1985): "Μεγάλη προβοκάτσια, με στόχο τη γενίκευση των επεισοδίων και τη δημιουργία χαώδους κατάστασης, επιχείρησε να κάνει χτες το βράδυ ομάδα φασιστών της ΕΠΕΝ. Φορώντας μαύρα κράνη και κρατώντας ασπίδες, οι φασίστες επιτέθηκαν στις 10.45 το βράδυ, στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Εμ. Μπενάκη εναντίον διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για 'την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία'. Ομάδα διαδηλωτών, ξεριζώνοντας υποστηρίγματα δέντρων, απώθησαν τους φασίστες στα γραφεία τους (Ακαδημίας και Κιάφας). Ανάμεσα στους φασίστες διακρίναμε τον γνωστό Μάκη Μπορίδη".
Ενα χρόνο αργότερα, στις 22 Απριλίου 1986, θα πραγματοποιηθεί αιματηρή επιδρομή ΕΠΕΝιτών στη Νομική με αποτέλεσμα να τραυματιστούν αρκετοί φοιτητές. Αντιγράφουμε από το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας": "Επιδρομή από φασιστοειδή στοιχεία και μέλη της ΕΠΕΝ οπλισμένα με στιλέτα και λοστούς έγινε χθες το πρωί στη Νομική Σχολή της Αθήνας, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν εννιά φοιτητές και να προκαλέσουν ζημιές στο κτίριο. Την ίδια ώρα συνεδρίαζε το κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ, που αποφάσισε να υποβάλει μήνυση κατά του Μάκη Βορίδη (πρόκειται για φοιτητή της Νομικής σχολής που έχει διαγραφεί από τον φοιτητικό σύλλογο για φασιστική δράση) που ηγείτο της ομάδας των φασιστών". Για το επεισόδιο έβγαλαν ανακοινώσεις καταγγελίας όλες οι φοιτητικές παρατάξεις, συμπεριλαμβανομένης της ΔΑΠ.
Η "ακατονόμαστη"
Οι υποψήφιοι Ελληνες Λεπέν καταφεύγουν σε σοφίσματα, προκειμένου να μην ταυτιστούν με την 21η Απριλίου, χωρίς όμως και να την καταγγείλουν ανοιχτά. Συνήθως αναφέρονται σ' αυτήν με διατυπώσεις όπως "η επταετία, η επανάσταση, η χούντα, όπως θέλετε πείτε την".
Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του Γιώργου Καρατζαφέρη κατά το κλείσιμο του συνεδρίου του ΛΑΟΣ: "Με ρωτούν, 'κ. Καρατζαφέρη είστε με την 21η Απριλίου;' Απαντώ: Με την 21η Απριλίου ήμουνα. Με την 22α Απριλίου δεν ήμουνα. Διότι τη 22α Απριλίου έπρεπε οι φαύλοι να μην είναι ανέγγιχτοι (sic), έπρεπε οι φαύλοι να έχουν πληρώσει. Αυτό ήταν το λάθος. Αυτό το λάθος πληρώνουμε σήμερα". Ορθιοι όλοι οι σύνεδροι χειροκροτούν και πέφτει το σύνθημα: Ε-πα-να-στα-ση! Ικανοποιείται λοιπόν το φιλοχουντικό μέρος του κοινού, ενώ ο αρχηγός έχει κρατήσει (;) τις αποστάσεις του. Νωρίτερα το σύνθημα που υπήρξε σήμα κατατεθέν της χούντας ("Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών") είχε συνταράξει το γήπεδο όπου συνεδρίαζαν τα μέλη του ΛΑΟΣ.
Πρόκειται για τη μέθοδο που έχει λανσάρει (και πάλι) ο δαιμόνιος Λεπέν. Επειδή στη Γαλλία διώκεται η ρητορική του μίσους (ο ανοιχτός ρατσισμός, ο αντισημιτισμός, κλπ), ο Λεπέν χρησιμοποιεί το "διάλογο" με τους οπαδούς του για να ειπωθούν όσα δεν μπορεί ο ίδιος να πει από το βήμα. Είναι χαρακτηριστική η ακόλουθη αποστροφή μιας ομιλίας του στο Παρίσι (14/10/84):
ΛΕΠΕΝ: Μπαντιντέρ;
ΚΟΙΝΟ: Εβραίος!
ΛΕΠΕΝ: Λουστιγκέρ;
ΚΟΙΝΟ: Θάνατος στους Εβραίους!
ΛΕΠΕΝ: Μαντάμ Βέιλ;
ΚΟΙΝΟ: Στο κρεματόριο!
Επειδή, βέβαια, εδώ στην Ελλάδα είμαστε πιο χαλαροί, για την ικανοποίηση των πιο σκληρών γούστων υπάρχουν και ανοιχτές ρατσιστικές αναφορές. Την πρωτοκαθεδρία διεκδικεί εδώ η "Χρυσή Αυγή", η οποία θεωρεί "δήλωση μετανοίας" τις τοποθετήσεις των εκπροσώπων του 'χώρου' ότι "δεν είναι φασίστες". Οπως λέει ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος "ο δικός μας εθνικισμός είναι πάνω απ' όλα Φυλή, Αίμα, Βιολογική πραγματικότητα", αναγνωρίζοντας ανοιχτά το ναζιστικό προσανατολισμό της παρέας του.
Την απροσχημάτιστη ακροδεξιά προπαγάνδα των άλλων σχημάτων του χώρου έχουν αναλάβει είτε πατενταρισμένοι χουντικοί, οι οποίοι θεωρούνται "διανοούμενοι" του χώρου (Πλεύρης, Γεωργαλάς, κλπ), είτε στρατευμένοι δημοσιογράφοι, όπως ο Χατζηγώγος στα έντυπα του Μιχαλόπουλου, αλλά και του Καρατζαφέρη, ή ο Χρήστος Βίρλας του Τηλε-άστυ, ο οποίος διαφημίζεται από τη "Χρυσή Αυγή", αλλά και τον νεκραναστημένο "Στόχο". Κι αυτοί με τη σειρά τους προβάλλουν τη "Χρυσή Αυγή" και το "Στόχο", δημιουργώντας την εντύπωση ενός πραγματικού μετώπου.
Σε πρόσφατη εκπομπή του Βίρλα (ο οποίος εμφανίζεται και ως προπαγανδιστής του ΛΑΟΣ), ο ίδιος μαζί με τον γνωστό απότακτο σμήναρχο Βρακά μάς πληροφόρησαν ότι:
- "Το ΠΑΣΟΚ με τον Εβραίο Σημίτη και η ΝΔ με τον άνεργο Καραμανλή είναι Αμερικανάκια".
- "Η ΝΔ είναι σοσιαλφιλελεύθερη. Δεν έχει καμιά σχέση με τη Δεξιά".
- "Ο Πούτιν και ο Κινέζος πρωθυπουργός είναι Εβραίοι".
- "Ο μόνος αντιστασιακός ήταν ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος".
- "Ο Καραμανλής ο γέρος δημιούργησε όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα, εξεδίωξε τον βασιλέα, με τα ψεύδη του, με το νόθο δημοψήφισμα, έκλεισε τους αξιωματικούς εις τας φυλακάς, κυνήγησε όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι ήσαν πατριώται".
Από την ίδια εκπομπή προβάλλονται και οι "απόψεις" του έγκλειστου υπεύθυνου για τη σφαγή του Πολυτεχνείου Νικολάου Ντερτιλή: "Ο στρατηγός ο Ντερτιλής, όταν ήταν παιδί περνούσαν από το σπίτι του όλοι που θέλαν να γίνουν δικτάτορες, διότι ο πατέρας του ήταν στρατηγός. Ο άνθρωπος βλέπει ότι η Ελλάς μ' αυτό το συρφετό, την πολυπολιτισμικότητα, τους διάφορους λαούς που ήρθαν εδώ ως ληστές, (θα σωθεί) μόνο με τη στρατοκρατία, μόνο έτσι".
Λεπέν αλά ελληνικά
Κάποτε το σλόγκαν της ελληνικής ακροδεξιάς ήταν "ο από βορρά κίνδυνος". Σήμερα εκεί που συγκλίνουν όλες οι τάσεις του χώρου είναι στο θαυμασμό των επιτυχημένων μοντέλων του ευρωπαϊκού βορρά: Λεπέν, Φίνι, Χάιντερ, Φορτέιν, Σενχούμπερ, κλπ.
Βέβαια αυτές οι σχέσεις δεν είναι ανέφελες. Ενθουσιασμένος ο κ. Καρατζαφέρης από την επιτυχία του Λεπέν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία δηλώνει έτοιμος να ταξιδεύσει στο Παρίσι "για να βοηθήσει", καλεσμένος από τοπικό πυρήνα του κόμματός του. Κάτι μεσολάβησε, όμως, και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ όχι μόνο δεν "βοήθησε", αλλά έσπευσε να αποστασιοποιηθεί από το είδωλό του, δηλώνοντας ..."περονιστής" και όχι "λεπενιστής"! Κάποιος θα του σφύριξε ότι τη θέση του επίσημου αντιπροσώπου του Λεπέν στην Ελλάδα την έχει καπαρώσει ο κ. Βορίδης. Γι' αυτό το λόγο ο Καρατζαφέρης δεν ακολουθεί την τακτική του Λεπέν στο Ευρωκοινοβούλιο και εντάσσεται στην ομάδα "Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών" του Πασκουά.
Από κοντά και η "Χρυσή Αυγή" που οργανώνει συγκέντρωση στην Αθήνα για να πανηγυρίσει τη νίκη του γαλλικού "Εθνικού Μετώπου". Τα έντυπα του χώρου παρακολουθούν από καιρό τις επιτυχίες των ευρωπαίων ομοϊδεατών τους. Αυτούς, βέβαια, τους αποκαλούν και οι ίδιοι "ακροδεξιούς", χωρίς να ενοχλούνται.
Για να θολώσουν τα νερά, οι εκπρόσωποι της ελληνικής Ακροδεξιάς επικαλούνται συχνά τις μεταξύ τους ιδεολογικές, πολιτικές και ιστορικές αντιθέσεις. Είναι αλήθεια ότι έχουν παίξει ακόμα και ξύλο διάφορες ακροδεξιές γκρούπες μεταξύ τους και πολύ συχνά καταγγέλλει η μια ομάδα την άλλη. Πράγμα φυσικό, εφόσον αρδεύονται από την ίδια στερεμένη (κατά καιρούς) πηγή. Ομως αυτές οι αντιθέσεις ξεχνιούνται πολύ γρήγορα όταν προκύψει κάποιος λόγος ή επίκειται κάποια εκλογική αναμέτρηση.
Αν διαβάσει, για παράδειγμα, κανείς τις επίσημες θέσεις του "Ελληνικού Μετώπου" στο site της οργάνωσης, θα διαπιστώσει ότι υπάρχει σαφές μέτωπο προς την "Πρώτη Γραμμή" του Πλεύρη και την "Εθνική Συμμαχία" του Μιχαλόπουλου. "Τι κοινό έχει η εθνικοσοσιαλιστική Πρώτη Γραμμή, η φιλοβασιλική Εθνική Συμμαχία και το δημοκρατικό Ελληνικό Μέτωπο;" έγραφε ως απάντηση στους επισκέπτες ο εκπρόσωπος της οργάνωσης στις 13 Δεκεμβρίου 2000. Και όμως, λίγους μήνες νωρίτερα, το "Ελληνικό Μέτωπο" είχε συμμαχήσει με την εθνικοσοσιαλιστική "Πρώτη Γραμμή", για κοινή κάθοδο στις εκλογές του 2000. Είχε, μάλιστα, οριστεί επικεφαλής της εκλογικής συνεργασίας ο εθνικοσοσιαλιστής Πλεύρης. Στο κείμενο της συμφωνίας αναγραφόταν ότι είχε επιτευχθεί "προγραμματική σύγκλιση με άμεσο πολιτικό αίτημα την άμεση απέλαση των λαθρομεταναστών και την αφαίρεση των πράσινων καρτών".
Ο Καρατζαφέρης υποδέχεται με θερμά λόγια τον "φίρερ" Πλεύρη, τον ίδιο που είχε στολίσει με ελάχιστα κολακευτικά επίθετα πριν από λίγο καιρό. Ο Βορίδης ασπάζεται τον Καρατζαφέρη και την επομένη φιλοξενείται στην τηλεοπτική εκπομπή του Μιχαλόπουλου για να δηλώσει ότι "ουδέποτε εντάχθηκε στο ΛΑΟΣ".
Κατά καιρούς Μιχαλόπουλος και Καρατζαφέρης τα βρίσκουν και μετά πάλι συγκρούονται, όπως, για παράδειγμα τον περασμένο Οκτώβριο, όταν η "Ελεύθερη Ωρα" του πρώτου βγήκε με πρωτοσέλιδο τίτλο "Διαλύεται ο ΛΑΟΣ. Πίσω στη Ρηγίλλης ο ...γαλατάς. Η Ν.Δ. πάει χέρι χέρι με τον Καρατζαφέρη" (4/10/01).
Από την άλλη πλευρά, οι ίδιοι "διανοούμενοι" του χώρου μοιράζουν τα φώτα τους σε διαφορετικές τάσεις. Ο Χατζηγώγος γράφει και στις εφημερίδες των δύο πολιτικών, όπως και ο Μπαρμπής, κλπ.
Οσο κι αν προσέχουν, πάντως, τις διατυπώσεις τους, οι ηγέτες του χώρου υποχρεώνονται να επιστρέψουν στα γνωστά ρατσιστικά κλισέ, ιδιαίτερα όταν αισθάνονται ότι βρίσκονται σε στενό δικό τους κύκλο. Χαρακτηριστικό το απόσπασμα από ομιλία του Καρατζαφέρη σε οπαδούς του στην Κόρινθο (28/5/02): "Πρώτον: δεν είμαι Εβραίος. Ας το πει αυτό κι ο πρωθυπουργός. Δεύτερον: δεν είμαι κομμουνιστής. Ας το πει αυτό κι ο κ. Καραμανλής. Τρίτον: δεν είμαι ομοφυλόφιλος. Αυτό δεν μπορούν να το πουν πολλοί."
Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς ιστορικός του μεσοπολέμου για να γνωρίζει ότι η δαιμονοποίηση του Εβραίου, του Κομμουνιστή και του Ομοφυλόφιλου ήταν το αγαπημένο "επιχείρημα" των εθνικοσοσιαλιστών.
Υπάρχει βέβαια και ένα επιχείρημα των εκπροσώπων της ελληνικής Ακροδεξιάς, το οποίο συνυπογράφουμε: "Στο κάτω κάτω της γραφής, αυτά που λέμε εμείς, τα έχουν πει κατά καιρούς πολιτικοί από όλο το φάσμα του κοινοβουλίου". Πράγματι. Οταν ο κ. Ανδρεουλάκος μιλούσε για "στρατόπεδα συγκέντρωσης" και "ξερονήσια" ως λύση στο πρόβλημα των μεταναστών, υπερέβαινε τον συνήθη ακροδεξιό λόγο (περί άμεσης απέλασης) χωρίς να διαγραφεί από το κόμμα του. Το αντίθετο μάλιστα. Με αυτές και άλλες παρόμοιες τοποθετήσεις έχει κι αυτός χριστεί "ειδικός" στο πρόβλημα της μετανάστευσης από τα σοβαρά κανάλια και τους γκουρού του εκσυγχρονισμού. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κι ο ίδιος ο κ. Καρατζαφέρης στεγαζόταν πριν από λίγο στο ίδιο κόμμα και δεν παύει να μας θυμίζει την ιδεολογική του συγγένεια με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ (Παπαθεμελής, Βερυβάκης, κ.ά.). Αυτές οι εκλεκτικές συγγένειες, η διατήρηση δηλαδή εθνικιστικών θυλάκων στο πλαίσιο των μεγάλων κομμάτων χρησιμοποιούνται σήμερα από τους εκπροσώπους της Ακροδεξιάς ως απόδειξη ότι και το δικό τους ρεύμα βρίσκεται εντός του δημοκρατικού παιχνιδιού.
(Ελευθεροτυπία, 9/6/2002)
