Στην Ελλάδα της κρίσης, και με τη νοοτροπία που έχουν, όλες οι Ελληνίδες είναι εν δυνάμει sugar babies.
Έχουν μάθει να βρίσκουν τα πάντα έτοιμα (προίκα) χωρίς να χρειαστεί να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους.
Όταν πάνε στραβά τα πράγματα στους πατεράδες τους, ψάχνουν αλλού για άλλους "μπαμπάδες".
Ζητάνε λαγούς με πετραχήλια χωρίς όμως να προσφέρουν τα αντίστοιχα.
Αποτέλεσμα, να υπάρχει μεγάλη προσφορά και μικρή ζήτηση σε αυτή την κατηγορία.
Αν κατέβουμε βαθμίδα θα δείτε οτι υπάρχουν διαφορετικές ισορροπίες.
Πολλές κοπέλες, ζητάνε να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα, απο 2-3-4 σπόνσορες.
Πιο προσιτό σενάριο.
Θυμάμαι παλιότερα μίλαγα με μία τύπισσα, η οποία δεν ήταν και κανένα θεόμουνο. Απλή κοπέλα, που παίζει και να μη γύρναγες να την κοιτάξεις στο δρόμο.
Μου ζήταγε μηνιάτικο κανονικό, για να τα λέμε 1-2 φορές το μήνα, και αυτό με περιορισμούς. Όχι το ένα, όχι το άλλο κλπ.
Φυσικά και δεν της τα έδωσα ποτέ, και απ' όσο βλέπω 3-4 χρόνια μετά, ακόμα ψάχνει.