Η κουβέντα συνεχίστηκε γιατί ο καθένας μας έχει άλλα δεδομένα στο μυαλό του και ειδικά για το παρελθόν.
Δεν έχω κάποια αντιπαράθεση μαζί σου απλά διαφωνώ για τα ίδια τα δεδομένα που χρησιμοποιείς ώστε να καταλήξεις σε προτάσεις και λύσεις.
Για να σου απαντήσω και στην πρότασή σου, θα έλεγα ότι είναι στα όρια του ρομαντικού. Είδαμε τι έγινε με τις ελληνικές επιχειρήσεις που ήδη είχαν προβλήματα και με την κρίση κατέρευσαν κι αυτές. Μόνο κάτι Μοτορ όιλ, κοκα κόλα (με μείωση προσωπικού) διατήρησαν τις θέσεις τους. Οι περισσότερες βρίσκονται υπό τη διοίκηση τραπεζών λόγω αδυναμίας εξυπηρέτησης του δανεισμού τους. Το αντιφατικό είναι ότι και οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες και απορώ πως μια αποτυχημένη επιχειρήση ασκεί έλεγχο σε άλλη χρεωκοποημένη! Με αυτά και με εκείνα δεν είναι τόσο αθώος ο κόσμος της επιχειρηματικότητας όσο φαίνεται ότι πιστεύεις.
Μάλιστα ειναι τόσο ρομαντική η πρότασή σου όσο ενός που θα ήθελε να γαλουχήσει τους πολίτες να γίνουν καλοί, αποδοτικοι, εργατικοί, τίμιοι δημόσιοι υπάλληλοι που θα "σκίζονται" για τη "φανέλα".
Δεν έχω εύκολη λύση να προτείνω. Ας τα βάλουμε όλα κάτω, να ξεκινήσουμε να μιλάμε την ίδια γλώσσα να αναγνωρίσουμε τα προβλήματα για να καταλήξουμε σε κάποια ρεαλιστική λύση.
Δεν εχεις αδικο και ναι οντως το βλεπω λιγο ρομαντικα. Ομως το ερωτημα ειναι αν κατι τετοιο ειναι εφικτο και εγω πιστευω και επιμενω οτι ειναι.
Ειναι καθαρα θεμα παιδειας και μονο, τιποτα αλλο. Και αφου το τραινο της παιδειας χαθηκε στα σχολεια και στις οικογενειες, οπου εκει επρεπε να γαλουχηθει το πνευμα της τιμιοτητας, του μοχθου, της επιβραβευσης, της αρετης, της συνεπειας, κλπ οφειλουμε να κανουμε κατι ως ενηλικες. Εμεις οι 30, 40, 50, 60 αλλα και 70.
Ξερεις ποσος κοσμος ειναι σημερα 60, 70 και 75 χρονων ΜΕ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΓΝΩΣΗ επανω στο επαγγελμα τους, που αν τους δινοταν ευκαιρια θα μπορουσαν να μιλανε μερες ολοκληρες για τις εμπειριες τους και να δωσουν γνωση σε νεοτερους ανθρωπους;
Ξερεις ποσοι ειναι 45-50 με μεγαλη ορεξη για δουλεια και δημιουργια και νιωθουν πελαγωμενοι γιατι θελουν κατι να ξεκινησουν αλλα δεν ξερουν απο που να πιαστουν και με ποιον αν το συζητησουν;
Ξερεις ποσοι ειναι στα 35 πολυ πετυχημενοι επιχειρηματιες που τους αρεσει να συζητανε για δουλειες, χωρις να φοβουνται να μοιραστουν τις αποψεις τους;
Και τελος ξερεις ποσα πιτσιρικια θα αλλαζαν πορεια στη ζωη τους, αν εβλεπαν οτι υπαρχει και ενα αλλο μονοπατι, ισως πιο δυσκολο, αλλα συναμα και απιστευτα πιο ενδιαφερον, απο το ονειρο που εχουν οι γονεις τους γι αυτους, δηλαδη να τρουπωσουν καπου στο δημοσιο μεχρι να γερασουν;
Αυτοι ειναι οι λογοι που εφτιαξα αυτο το φορουμ. Εγω θα το προχωρησω οσο πιο πολυ μπορω. Ξερω οτι ο Ελληνας εχει μεσα του απιστευτο επιχειρηματικο πνευμα, το εχει επιδειξει αλλωστε στην ιστορια του, απλα τις τελευταιες δεκαετιες εχει ξεφυγει με ολα αυτα που γινανε, την πασοκοποιηση στην αρχη και μετα με την κριση
Δεν δεχομαι να το παιζουν ανωτεροι οι ολλανδοι, οι καναδεζοι, οι αυστραλοι.
Και μαλιστα πατωντας σε τεχνογνωσιες και κινουμενοι σε περιβαλλον που διαμορφωθηκε με επιρροες απο τον ελληνικο πολιτισμο κατα 90%