nikostratos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Ιουλ 2010
- Μηνύματα
- 4.028
- Κριτικές
- 22
- Like
- 460
- Πόντοι
- 306
Σε γενικες γραμμες εχεις δικιο.Θελω να προσθεσω ότι ιδεολογια είναι θεωρημα,δηλαδη ζωντανο πραγμα το οποιο επιδεχεται συνεχως μεταλαγες και βελτιώσεις και η αποδειξη από την συνεχως μεταβαλομενη πραγματικοτητα την καθιστα εργαλειο εξέλιξης του ανθρωπου.Ιδεοληψια είναι αξιωμα τουτέστιν ουτε αποδεικνύεται ουτε εξελίσσεται,και δεδομενου ότι είναι φορεας της απολυτου αληθειας -θρησκείες,κομμουνισμος,φασισμος-οριοθετει ολους τους αλλους που δεν την δεχονται στην απέναντι πλευρα και προσπαθει να τους εξοντωσει.(Όπως και εγινε μεχρι τωρα).Τουναντίον η ιδεολογια σαν θεωρημα δεν είναι απολυτη αληθεια και εχει και προσπαθει να βρει θεση για κάθε ατομο-ελευθερια,δημοκρατια,αυτοπροσδιορισμος,προσωπικη και ομαδικη αναπτυξη και βελτιωση-.Το ενδιαφερον είναι ότι τα ιδεοληπτικα καθεστώτα παντοτε αναπαρήγαγαν τα αδελφα τους.
Διαφωνώ στο θέμα σχέσεις ιδεοληψίας θρησκείας ολίγον συγκεκριμένα η θρησκεία έχει το απόλυτο όσον αφορά το σύστημα ερμηνείας της όχι όμως και τη βλέψη του κόσμου, ο οποίος αποκαλύπτεται (π.χ. ο πιστός φταίει αν δεν κατανόησε την θεία αλήθεια σωστά ή δεν είχε τα απαραίτητα δεδομένα). Η ιδεολογία είναι και βλέψη του κόσμου κι ερμηνεία απλά είναι δυναμική κι αλλάζει, ενώ η ιδεοληψία είναι μία παγιωμένη βλέψη του κόσμου. Καλό ν' αναφερθεί ότι η ιδεοληψία ομοιάζει στην θρησκεία για δύο λόγους:
Κατ' αρχάς η επιρροή του Ισλάμ που είναι το παιδί μίξη ιδεοληψίας και θρησκείας λόγω του ότι περιλαμβάνει και νόμους μέσω τις σαρίας καθώς και σαφείς εντολές υποτέλειας σε συγκεκριμένα θελήματα του Αλλάχ.
Δεύτερον, είναι ότι η ιδεοληψία προσπαθεί ν' αντιμετωπίσει εμμέσως την έλλειψη του θρησκευτικού αισθήματος, συνήθως θεοποιώντας κάτι άλλο, π.χ. το κράτος, την ελεύθερη αγορά(η λύση των οικονομικών προβλημάτων ΔΕΝ είναι η λύση όλων των προβλημάτων), το σεξ, το εγώ, τον λαό κλπ. Γι' αυτό το λόγο οι ιδεόληπτοι τείνουν να γράφουν μερικές λέξεις με κεφαλαία αρχικά άσχετα της θέσης τους στην πρόταση όπως π.χ. οι κομμουνιστές τη λέξη Λαός (κάτι που πρόσεξα σε βιβλίο του Λαζαρίδη, προφανώς έναντι των κομμουνιστών). Οι θεόληπτοι απ' την άλλη μεριά δίνουν εξαιρετική σημασία στο Ποίμνιον ή στους Πιστούς ενδιαφέρονται παραπάνω για την μάζα και τους τύπους παρά την θεότητα, εξ ου κι η διαφορά μεταξύ της θρησκείας που δεν νοεί τίποτα άγιο πέραν του Θεού του ίδιου και άρα μπορεί να εξελίξει την βλέψη της μα όχι τη μέθοδο ερμηνείας, π.χ. (λαμβάνω παράδειγμα βάσει του Αυγουστίνου της Υπου, μα νομίζω και ενός Βυζαντινού) τα ζωάκια κι ο άνθρωπος εξελίσσονται μέσω της μεθόδου της φυσικής επιλογής; Ναι, ο Θεός επιτρέπει αλλαγές στο σχεδιασμό τους τις οποίες ο ίδιος καθοδηγεί μα ποτέ δεν αλλάζει την φύση τους (π.χ. ο άνθρωπος δεν γίνεται ζώο και το ζώο άνθρωπος άμα το ένα γίνει το άλλο παύει να είναι αυτό που ήταν πριν). Τώρα γιατί σήμερα κάτι τέτοιο δεν ακούγεται; Πάμε πίσω στην θεοληψία... και την ιδεοληψία.
Δεν θεωρώ επίσης τυχαίο το γεγονός πως οι "πιστοί" ιδεοληψιών τείνουν να είναι και άθεοι, μιας και τον τύπο, τις γραφές και τις αλήθειες των θρησκειών τις παράγουν μέσω της ιδεοληψίας και του δικού τους τύπου, εξ ου κι άμεση εναντίωσή τους στις προηγούμενες θρησκείες. Στις ιδεολογίες επιτίθενται την στιγμή κατά την οποία δεχθούν κριτική από αυτές. Π.Χ. στην κομμούνα του Παρισίου κατά την κυριαρχία του Τρόμου μετά την Επανάσταση πρώτα απ' όλα στράφηκαν οι Ρεπουμπλικάνοι ενάντια των θρησκευόμενων (αποκορύφωση η σφαγή στη Βανδέα), καθώς και την βεβήλωση των ναών και μετά των τότε φιλελεύθερων. Ενώ οι Κομμουνιστές στη Ρωσία πρώτα εσφαζαν κατά χιλιάδες του πιστούς και γκρέμιζαν εκκλησίες και μετά άρχισαν να στρέφονται εναντίον, των φιλελεύθερων της εποχής, των αναρχικών και των μενσεβίκων. Αν σε κάτι κάνω λάθος η διόρθωση είναι κάτι παραπάνω από δεκτή.
Σας ευχαριστώ επίσης που αποσαφηνίσατε τον όρο της ιδεολογίας!