Λοιπόν για να πούμε δυο λόγια και εδώ.
Είναι φυσικό οι νέοι να θέλουν κάτι νέο. Τους καταλαβαίνω απόλυτα, εξάλλου έτσι πρέπει να είναι και η ζωή. Αλλοίμονο αν οι νέοι ένειμαν στα παλιά.
Πρέπει όμως και αυτοί να καταλάβουν ότι κάποτε θα γίνουν και αυτοί παλιά. Και θα υπάρχουν κάποιοι άλλοι νέοι που θα τους θεωρούν παλιούς και κατεστημένους. Και αυτή είναι πάλι η ζωή. Τι θέλω να πω με αυτό.
Το 1980 που το ΠΑΣΟΚ ήταν στα πρόθυρα της εξουσίας το 80% αυτών που το ακολουθούσαν ήταν οι νέοι της εποχής. Αυτοί που τώρα κατηγορούντε από τους σημερινούς νέους. Το ΠΑΣΟΚ ψηφίστηκε πολλές φορές με ποσοστά πάνω από 40%. Αυτό δεν γίνετε επειδή όλοι αυτοί ήταν δημόσιοι υπάλληλοι ή βολεμένοι. Μακάρι να ήταν όλοι αυτοί βολεμένοι. Και κάποια εποχή φθάρηκε το κόμμα αυτό. Και έκανε λάθη και ο λαός το έριξε στο 5%. Και καλά έκανε γιατί έτσι είναι στις δημοκρατίες.
Πάμε τώρα στον Λεβέντη. Τον οποίο δεν ψήφισα ποτέ και δεν θα ψηφίσω βέβαια αλλά τον παραδέχομαι για τη συνέπεια και επιμονή του, όπως και για την έκφραση τα τελευταία 15 χρόνια σωστών απόψεων. Με τά χρόνια έχει αποκτήσει πολιτική σκέψη την οποία λόγω μη ύπαρξης καμιάς δέσμευσης, εκφράζει ελεύθερα. Και φυσικά επειδή πιστεύω στις επιλογές του λαού (όχι ότι μας αρέσει είναι ο λαός σοφός και ότι δεν μας αρέσει ο λαός είναι μαλάκας) καταλαβαίνω και αυτούς που θα τον ψηφίσουν και γιατί θα τον ψηφίσουν.
Θέλω όμως να πω και τι κατά την γνώμη μου θα συμβεί στο μέλλον. Θα μπει με 13-14 βουλευτές στην Βουλή αλλά δεν ξέρω με την πάροδο του χρόνου και με το πως θα έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί στη Βουλή, με πόσους βουλευτές θα είναι μετά από ένα ή δύο ή τέσσερα χρόνια. Και τότε θα φωνάζει για αποστάτες και δωροδοκίες. Τα λέω αυτά γιατί η ζωή όπως και η πολιτική επαναλαμβάνονται και αυτό πρέπει να μεταφέρουμε στους νέους.
