Καλά....
Να τα λέμε και όλα.
Καλές οι γυναίκες στον στρατό,αλλο όχι παντού.
Έως τώρα καμμία δεν έχει βγάλει σχολείο Ο.Υ.Κ.
Είχαμε μια υπαξιωματικό,απίστευτα γυμνασμένη,σαν άντρας κυριολεκτικά....
Και όμως σε "80αρα" πορεία,από Ομαλό,Αγία Ρούμελη έως Σούγια,σε πολύ δύσβατο δρομολόγιο,πριν την μέση είχε καταρρεύσει και είχε δώσει το μπέργκιν σε άλλον....
Μόλις γυρίσαμε μονάδα πήρε 15 μέρες άδεια....
Μετά από λίγο καιρό έφυγε για Γ.Ε.Σ.....
Από την υπόλοιπη μονάδα όλοι τα κατάφεραν χωρίς να δώσει κανένας μπέργκιν.
Σχεδόν όλοι πεθαμένοι στο τέλος εκτός από τα Κρι-Κρι τσομπάνηδες που κάνανε περίπατο...
Έλιωσα στο γέλιο με τον όρο "Κρι Κρι τσομπάνηδες", και θυμήθηκα μια (από τις πολλές) φάση...
ΣΧΑΛ, πρώτη μέρα, 1η διμοιρία εκπαιδεύσεως, ψαρωμένοι μέχρι αηδίας, η διμοιρία είχε 60% κρι κρι.
Δεν καταλαβαίναμε οι υπόλοιποι τίποτα, θέλαμε μεταφραστή. Παίρνει αναφορά ο λοχίας εκπαιδευτής, φωνάζει ονόματα και όποιος ακούει το όνομά του κάνει ένα βήμα εμπρός, βαράει προσοχή και αναφέρει δυνατά ΠΑΡΩΝ.
Ακούγονται λοιπόν ονόματα και δυνατά τα ΠΑΡΩΝ. Το κρι κρι δίπλα μου μόλις ακούει το όνομά του αναφέρει "ΕΠΑΕ..."
Λόγω της έντασης της στιγμής, αυτό το ΕΠΑΕ ήταν αφορμή να ξεκινήσει ένα απίστευτο γέλιο από όλους, με τον λοχία να φωνάζει:
"Τι ΕΠΑΕ ρε βλάχο; Ακόμα δεν έχεις μάθει να αναφέρεσαι; Θέσεις για κάμψεις άπαντες..."