pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
μακάριοι οι ελπίζοντες...
Ελληνική Αστυνομία...
- Μέλος που άνοιξε το νήμα GEORGEG
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 12K
- Εμφανίσεις 414K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
μακάριοι οι ελπίζοντες...
ektor lopez
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 36.184
- Like
- 53
- Πόντοι
- 366
Tωρα βγηκε το ΠΑΣΟΚ καλε τι ανησυχητε.... Δεν εχει μιζες εκει καλεεεεε... Και η Αστυνομια θα βελτιωθηηηηη.... Θα τους δωση 2 ροπαλα τωρα....
Αυτα τα λεω εγω που μονο κρεβατι ξερω να κανω... αντε και κανα Παστιτσιο....
Περσονα μιας και εχεις για ολα τις λυσεις δεν πας απο τον Χρυσοχοιδη καμια βολτα... να του πεις την συνταγη...
Οσο για μενα..... εχω τουλαχιστον το θαρρος να βαζω φωτογραφια μου και να ξερη ο κοσμος πια ειμαι.... εσυ το εχεις?????
εσύ, ο Κατέλης και όλο το team της Πάνια και παλαιότερα το ερωτοδικείο πνίγεστε στο θάρρος
ρε άει τράβα βραχυκύκλωσε το κώλο σου με κάνα δονητή, πούτσα για κάτουρο που θες και τοποθετήσεις
rafman
Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Σεπ 2007
- Μηνύματα
- 7.642
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
DANAHTRANS
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 6.983
- Like
- 6
- Πόντοι
- 66
Αρ γιου τοκινκγ του μη ???? ..... εχεις φαντασια παντως... σε παραδεχομε... θενκ γιου.... θα το δοκιμασω... λες να πιαση???εσύ, ο Κατέλης και όλο το team της Πάνια και παλαιότερα το ερωτοδικείο πνίγεστε στο θάρρος
ρε άει τράβα βραχυκύκλωσε το κώλο σου με κάνα δονητή, πούτσα για κάτουρο που θες και τοποθετήσεις
hunter1000
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Απρ 2007
- Μηνύματα
- 1.636
- Κριτικές
- 3
- Like
- 2
- Πόντοι
- 16
Ολοι οι πουστιδες ειναι δεξιοι ???? 
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
εσύ έχεις πρόβλημα με το νικ ή με την έκδοση;
rafman
Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Σεπ 2007
- Μηνύματα
- 7.642
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
ektor lopez
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 36.184
- Like
- 53
- Πόντοι
- 366
συ τι είσαι ρε ο δονητής συμπαραστάτης? σε λένε και μηνά, είσαι και μηνάς (
)και είμαι βάζελος, όχι σκουλήκι ρε πασταφλώρα
Akapotos Kavalaris
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 330
- Like
- 0
- Πόντοι
- 1
DANAHTRANS
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 6.983
- Like
- 6
- Πόντοι
- 66
Τελικα θα τα λυσουμε τα προβληματα της Αστυνομιας η οχι??? αντε εχω αγωνια...... Τι το ανοιξατε μονο για να γραφετε??? Ο Χρυσοχοιδης περιμενη να του πειτε καμμια ιδεα εδω μεσα.... Δεν τον ενδιαφερη τι ομαδα ειστε...
εκτορ πολυ επαναστατικο σε βλεπω... μου αρεσης... συνεχισε...
εκτορ πολυ επαναστατικο σε βλεπω... μου αρεσης... συνεχισε...
DANAHTRANS
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 6.983
- Like
- 6
- Πόντοι
- 66
DANAHTRANS
Μέλος
- Εγγρ.
- 30 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 6.983
- Like
- 6
- Πόντοι
- 66
Συνημμένα
soisix
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 2.399
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
Η λάθος πλευρά
Στη μνήμη του Αλέξανδρου
Γεννήθηκες άτυχος. Όπως και πολλοί άλλοι. Οι γονείς σου δε σου κληροδότησαν τίποτα άλλο πέρα απ' τη φτώχεια και τη δυστυχία τους. Την ίδια μοίρα είχαν πολλοί άλλοι. Δεν είχες ευκαιρίες. Όπως πολλοί άλλοι. Ήξερες ότι ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο με τον ιδρώτα και το αίμα τους και σ' αυτούς που κατέχουν αυτό τον πλούτο παράνομα, χωρίς να τους ανήκει πραγματικά. Διάλεξες να πας με τους δεύτερους. Όχι να γίνεις ένας απ' αυτούς, αλλά να γίνεις δούλος τους. Ένας δούλος υπάκουος και πειθήνιος. Γιατί ένας υπάκουος δούλος έχει πάντα την εύνοια του αφεντικού του. Όπως ένα πιστό σκυλί.
Σου έδωσαν στολή και όπλο. Και τότε αισθάνθηκες πανίσχυρος. Χτυπούσες με μανία τους απόκληρους και τους αδύναμους αυτού του κόσμου για να εκδικηθείς για την άδεια σου ζωή. Ήξερες ότι δε φταίγαν αυτοί, αλλά δε δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει. Έτσι σκότωσες και τη λίγη ανθρωπιά που σου είχε απομείνει. Γιατί όσο χτυπάς, τόσο αποκτηνώνεσαι. Το μεγαλύτερο θύμα σου είσαι εσύ ο ίδιος.
Περνούσαν τα χρόνια και είχες την ψευδαίσθηση ότι ζεις ενώ είχες πεθάνει. Τίποτα δε μπορούσε να ταράξει τον αιώνιο ύπνο σου. Ώσπου κάποια στιγμή είδες ένα νέο παιδί να χαμογελάει. Το χαμόγελό του σε πείραξε κι ας μην το παραδέχεσαι. Μα δε σε πείραξε μόνο. Ήταν κάτι παραπάνω. Σε τρομοκράτησε. Ένα παιδί μεγαλωμένο σ' ένα κόσμο που τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται, ένα παιδί που το περίμενε ένα μέλλον σκληρό και απάνθρωπο, ένα παιδί που το προοόριζαν για άλεσμα στην κρεατομηχανή είχε το θράσος να χαμογελάει. Δεν το άντεξες. Τι θα γινόταν αν αυτό το φαινόμενο έπαιρνε διαστάσεις επιδημίας; Αν σε κάθε γωνία αντί για φοβισμένους ανθρώπους αντίκρυζες παιδικά χαμόγελα; Ήξερες ότι αυτό το χαμόγελο είναι πιο δυνατό απ' τα δακρυγόνα και τις σφαίρες.
Και αποφάσισες να το σβήσεις. Μα για κακή σου τύχη σκότωσες ένα παιδί, αλλά όχι το χαμόγελό του. Αυτό το χαμόγελο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Γιατί μάθε ότι η ελπίδα και η ανθρωπιά δεν έχουν πατρίδα.
Κάποτε θα βγεις απ' τη φυλακή, αλλά ελεύθερος δε θα 'σαι ποτέ. Δεκαέξι αθώα χρόνια, μια ζωή που δεν πρόλαβε ν' ανθίσει, θα σε στοιχειώνουν.
Θα μπορούσες να είσαι εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο, οικοδόμος, σερβιτόρος σε κάποιο εστιατόριο. Θα μπορούσες να βγάζεις το ψωμί σου τίμια. Θα διαπίστωνες ότι δεν είσαι μόνος. Ότι υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα.
Θα μοιραζόσουν μαζί τους τις χαρές και τις λύπες σου. Θα χαιρόσουν για τις μικρές νίκες. Θα ονειρευόσουν έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι και ίσοι, έναν κόσμο όπου δε θα υπάρχουν πειναμένοι. Έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι αδέλφια. Θα καταλάβαινες τότε ότι δεν είσαι ο μόνος που έχει αυτό το όνειρο. Και θα έβγαινες στους δρόμους. Και θα μάθαινες ότι αυτό το όνειρο βρίσκεται στις καρδιές πολλών ανθρώπων εδώ και πολλά χρόνια και ότι αυτοί οι δρόμοι έχουν βαφτεί με το αίμα τους. Και θα δάκρυζες. Γιατί οι άνθρωποι που ονειρεύονται ξέρουν να πονάνε και να κλαίνε, όπως ξέρουν και να γελάνε. Το βράδυ θα έλεγες στα παιδιά σου ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τους τα μαθαίνουν στο σχολείο. Ότι μπορούν να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο. Και τότε μέσα στα μάτια των παιδιών σου θα έβλεπες εικόνες απ' τον κόσμο που ονειρεύεσαι.
Και όταν η ζωή σου θα εφτανε στη δύση της θα ήξερες ότι δεν πήγε χαμένη. Ότι έβαλες κι εσύ το λιθαράκι σου για να σκορπίσει το σκοτάδι που μας εμποδίζει να δούμε όσα αγαπάμε. Ότι δε γεννήθηκες τυχαία άνθρωπος. Θα μπορούσες να είσαι με την πλευρά αυτών που πονάνε, αυτών που κλαίνε, αυτών που παλεύουν, αυτών που γελάνε. Θα μπορούσες να είσαι με το δίκιο. Με άλλα λόγια θα μπορούσες να παραμείνεις άνθρωπος. Θα σου έδινα το χέρι και θα έπαιρνα δύναμη απ' τη δύναμή σου. Λυπάμαι που δε μπορώ να σε συγχωρέσω. Διάλεξες τη λάθος πλευρά.
Στη μνήμη του Αλέξανδρου
Γεννήθηκες άτυχος. Όπως και πολλοί άλλοι. Οι γονείς σου δε σου κληροδότησαν τίποτα άλλο πέρα απ' τη φτώχεια και τη δυστυχία τους. Την ίδια μοίρα είχαν πολλοί άλλοι. Δεν είχες ευκαιρίες. Όπως πολλοί άλλοι. Ήξερες ότι ο κόσμος χωρίζεται σ' αυτούς που παράγουν τον πλούτο με τον ιδρώτα και το αίμα τους και σ' αυτούς που κατέχουν αυτό τον πλούτο παράνομα, χωρίς να τους ανήκει πραγματικά. Διάλεξες να πας με τους δεύτερους. Όχι να γίνεις ένας απ' αυτούς, αλλά να γίνεις δούλος τους. Ένας δούλος υπάκουος και πειθήνιος. Γιατί ένας υπάκουος δούλος έχει πάντα την εύνοια του αφεντικού του. Όπως ένα πιστό σκυλί.
Σου έδωσαν στολή και όπλο. Και τότε αισθάνθηκες πανίσχυρος. Χτυπούσες με μανία τους απόκληρους και τους αδύναμους αυτού του κόσμου για να εκδικηθείς για την άδεια σου ζωή. Ήξερες ότι δε φταίγαν αυτοί, αλλά δε δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει. Έτσι σκότωσες και τη λίγη ανθρωπιά που σου είχε απομείνει. Γιατί όσο χτυπάς, τόσο αποκτηνώνεσαι. Το μεγαλύτερο θύμα σου είσαι εσύ ο ίδιος.
Περνούσαν τα χρόνια και είχες την ψευδαίσθηση ότι ζεις ενώ είχες πεθάνει. Τίποτα δε μπορούσε να ταράξει τον αιώνιο ύπνο σου. Ώσπου κάποια στιγμή είδες ένα νέο παιδί να χαμογελάει. Το χαμόγελό του σε πείραξε κι ας μην το παραδέχεσαι. Μα δε σε πείραξε μόνο. Ήταν κάτι παραπάνω. Σε τρομοκράτησε. Ένα παιδί μεγαλωμένο σ' ένα κόσμο που τα πάντα πουλιούνται και αγοράζονται, ένα παιδί που το περίμενε ένα μέλλον σκληρό και απάνθρωπο, ένα παιδί που το προοόριζαν για άλεσμα στην κρεατομηχανή είχε το θράσος να χαμογελάει. Δεν το άντεξες. Τι θα γινόταν αν αυτό το φαινόμενο έπαιρνε διαστάσεις επιδημίας; Αν σε κάθε γωνία αντί για φοβισμένους ανθρώπους αντίκρυζες παιδικά χαμόγελα; Ήξερες ότι αυτό το χαμόγελο είναι πιο δυνατό απ' τα δακρυγόνα και τις σφαίρες.
Και αποφάσισες να το σβήσεις. Μα για κακή σου τύχη σκότωσες ένα παιδί, αλλά όχι το χαμόγελό του. Αυτό το χαμόγελο θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Γιατί μάθε ότι η ελπίδα και η ανθρωπιά δεν έχουν πατρίδα.
Κάποτε θα βγεις απ' τη φυλακή, αλλά ελεύθερος δε θα 'σαι ποτέ. Δεκαέξι αθώα χρόνια, μια ζωή που δεν πρόλαβε ν' ανθίσει, θα σε στοιχειώνουν.
Θα μπορούσες να είσαι εργάτης σε κάποιο εργοστάσιο, οικοδόμος, σερβιτόρος σε κάποιο εστιατόριο. Θα μπορούσες να βγάζεις το ψωμί σου τίμια. Θα διαπίστωνες ότι δεν είσαι μόνος. Ότι υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα.
Θα μοιραζόσουν μαζί τους τις χαρές και τις λύπες σου. Θα χαιρόσουν για τις μικρές νίκες. Θα ονειρευόσουν έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι και ίσοι, έναν κόσμο όπου δε θα υπάρχουν πειναμένοι. Έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι θα είναι αδέλφια. Θα καταλάβαινες τότε ότι δεν είσαι ο μόνος που έχει αυτό το όνειρο. Και θα έβγαινες στους δρόμους. Και θα μάθαινες ότι αυτό το όνειρο βρίσκεται στις καρδιές πολλών ανθρώπων εδώ και πολλά χρόνια και ότι αυτοί οι δρόμοι έχουν βαφτεί με το αίμα τους. Και θα δάκρυζες. Γιατί οι άνθρωποι που ονειρεύονται ξέρουν να πονάνε και να κλαίνε, όπως ξέρουν και να γελάνε. Το βράδυ θα έλεγες στα παιδιά σου ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως τους τα μαθαίνουν στο σχολείο. Ότι μπορούν να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο. Και τότε μέσα στα μάτια των παιδιών σου θα έβλεπες εικόνες απ' τον κόσμο που ονειρεύεσαι.
Και όταν η ζωή σου θα εφτανε στη δύση της θα ήξερες ότι δεν πήγε χαμένη. Ότι έβαλες κι εσύ το λιθαράκι σου για να σκορπίσει το σκοτάδι που μας εμποδίζει να δούμε όσα αγαπάμε. Ότι δε γεννήθηκες τυχαία άνθρωπος. Θα μπορούσες να είσαι με την πλευρά αυτών που πονάνε, αυτών που κλαίνε, αυτών που παλεύουν, αυτών που γελάνε. Θα μπορούσες να είσαι με το δίκιο. Με άλλα λόγια θα μπορούσες να παραμείνεις άνθρωπος. Θα σου έδινα το χέρι και θα έπαιρνα δύναμη απ' τη δύναμή σου. Λυπάμαι που δε μπορώ να σε συγχωρέσω. Διάλεξες τη λάθος πλευρά.
Συνημμένα
hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
πιο καλα θα ακουγοταν <<Λακης ο αριστερουλης...>>Πχ Ο Λακης ο Γλυκουλης (ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ)
ααααααααααααααχαχαχαχαχαχαχαχαχ...
sasakis
Μέλος
- Εγγρ.
- 28 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 976
- Like
- 2
- Πόντοι
- 6
Κατάληψη στη μνήμη του Αλέξη
Τελευταία ενημέρωση: Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου 2009, 12:56
Στην κατάληψη του κινηματογράφου «Ολύμπιον» στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, προχώρησαν άτομα που ανήκουν στον αντεξουσιαστικό χώρο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στη μνήμη του αδικοχαμένου 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Οι διαδηλωτές ζητούν να μετατραπεί ο κινηματογράφος σε έναν κοινωνικό χώρο αντίστασης με προβολές από τις 3 το μεσημέρι και ανοιχτή συζήτηση στις 7 το απόγευμα για τον περσινό Δεκέμβρη, αλλά και για τις επερχόμενες εξεγέρσεις.
Τελευταία ενημέρωση: Σάββατο, 5 Δεκεμβρίου 2009, 12:56
Στην κατάληψη του κινηματογράφου «Ολύμπιον» στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης, προχώρησαν άτομα που ανήκουν στον αντεξουσιαστικό χώρο, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στη μνήμη του αδικοχαμένου 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Οι διαδηλωτές ζητούν να μετατραπεί ο κινηματογράφος σε έναν κοινωνικό χώρο αντίστασης με προβολές από τις 3 το μεσημέρι και ανοιχτή συζήτηση στις 7 το απόγευμα για τον περσινό Δεκέμβρη, αλλά και για τις επερχόμενες εξεγέρσεις.
Επισκέπτης
sasakis θα εχεις να γραφεις απο αυριο κατεβατα για την εγκληματικοτητα και οχι μονο των αλλοδαπων. Πουτανα θα τα κανουνε σε ολη την Ελλαδα οι μανιαουραιοι αυριο. Και ΚΑΛΑ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ εδω που τα λεμε.
Άλλα thread (τυχαίες επιλογές)
