"για να μην εχουν καθαριστεί τα εξαρχεια εδω και 40 χρονια σημαίνει οτι κάποιους εξυπηρετεί αυτη η κατάσταση"...ακριβώς dionisi..τα εξάρχεια για όσους έχουν σπουδάσει Πολυτεχνείο,Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών,Νομική σημαίνει πολλά περισσότερα απο μια πλατεία...
Μου λείπουν τα Εξάρχεια όπως τα γνώρισα…μου λείπει η νύχτα του κέντρου τα καλοκαίρια. Μεγάλοι δρόμοι και στενά έρημα. Πιτσιρικάδες έξω από το Mo Better, ο Αντρέας στην Αθηνάς, η Αρετή στο εξωτικό Κολωνάκι, ο Κώστας που έβαζε τη μηχανή στο πάρκιγκ κάτω από την πολυκατοικία.
Στο Λόφο του Στρέφη με τα παιδιά με μπύρες και κάπως μου μύριζε χασίσι από κάπου αλλά δεν μπορούσα να εντοπίσω από πού. Κι ένα φεγγάρι κόκκινο. “Αίμα στο φεγγάρι” είπα και χαμογέλασε το αγόρι με τα σβησμένα μάτια δίπλα μου.
Κάτι όμως με ενοχλεί πια όταν οδηγώ αργά τη νύχτα Συγγρού - Στήλες - Σύνταγμα - Χαριλάου Τρικούπη - Καλλιδρομίου - Ιπποκράτους - Αραχώβης - Πλατεία Εξαρχείων και επιστροφή. Κάτι με ενοχλεί περισσότερο αργά τη νύχτα... Μυρωδιές από συναυλίες που έχω πάει, ένα φιλί που μου έχουν δώσει εκεί.
Αυτό που θα θελα να πω, είναι ότι σε αυτήν την περιοχή, σε αυτή την πλατεία σ αυτά τα σχολεία, σε αυτά τα παγκάκια, γνώρισα παιδιά που με έχουν αλλάξει. Γνώρισα μουσικές που με έκαναν να απογειωθώ. Γνώρισα το χωριό μέσα στο αχανές και απαίσιο κέντρο. Την ανθρωπιά την απλότητα μέσα στην τρέλα και τον σουρεαλισμό. Την αγάπη για τον δίπλα σου είτε είναι πρεζάκι, μετανάστης ή ότι άλλο.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να αγαπούν τα Εξάρχεια και να τα στηρίζουν όπως μπορούν. Να κλείσουν τα στόματα όλων των χαφιέδων της τηλεόρασης που τα βιάζουν αδιάκοπα .Και ίσως τα στόματα να μην κλείσουν, τουλάχιστον όμως θα ξέρουμε εμείς που τα ζούμε τι είναι τα Εξάρχεια.
Να βάλω το ίδιο μαύρο δερμάτινο, να κάνω βόλτα στους δρόμους στο κέντρο μόλις νυχτώσει. Να ξαναπεράσω από την Αίτνα, να δω τον Δημήτρη, να μου βάλει την ενισχυμένη του βότκα και λίγα τραγουδάκια. Cave, Simone και Τρύπες. Εκείνο που λέει πως υγραίνουμε την βραδινή μας πλάνη. Η Καλλιδρομίου είναι τόσο όμορφη το βράδυ.