Διαφωνώ κάθετα...Δεν είναι πάντα επιλογή σου να γίνεις πρεζάκι ή αλκοολικός.. Αν σε ακούσουν οι Κοινωνιολόγοι θα σε αφορήσουν!!
Είμαι αλκοολικός ...
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Provios
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 62
- Εμφανίσεις 5K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 4 άτομα (0 μέλη και 4 επισκέπτες)
Gamaomanoules
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 1.125
- Κριτικές
- 1
- Like
- 26
- Πόντοι
- 16
Σοβαρα?
Δηλαδη τα ναρκωτικα και το αλκοολ μας ειναι επιβεβλημενα?
Απο ποιον?
Δηλαδη τα ναρκωτικα και το αλκοολ μας ειναι επιβεβλημενα?
Απο ποιον?
polemistis
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Νοε 2006
- Μηνύματα
- 1.162
- Like
- 6
- Πόντοι
- 16
Απλα καθε ανθρωπος τυχαινει να δεχεται διαφορετικο φορτιο στην ζωη του και καθε ανθρωπος εχει διαφορετικες αντοχες. Σε καθε περιπτωση ολοι μπορει να σπασουν όσο δυνατοι και αν νομιζουν οτι ειναι. π.χ. εισαι σιγουρος οτι αν παθεις ενα ατυχημα και χασεις και τα δυο σου ποδια θα μπορεσεις να ανταπεξελθεις την πιεση? Για τον φιλο που ανοιξε το θρεντ απλα να του ευχηθω να πανε ολα καλα. Δεν υπαρχουν μαγικες λυσεις, πρεπει να βρεις ενδιαφεροντα και σκοπο στην ζωη σου και να δουλεψεις σιγα σιγα στο να ξεπερασεις το προβλημα σου. Δεν γινεται απο την μια μερα στην αλλη αλλα με μικρα βηματα.
Gamaomanoules
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 1.125
- Κριτικές
- 1
- Like
- 26
- Πόντοι
- 16
Ολοι εχουν φορτια στη ζωη τους.
Ολοι λυγιζουν καποια στιγμη.
Ο τροπος αντιμετωπισης ειναι το θεμα.
Σε καμια περιπτωση ο εθισμος σε ουσιες δεν ειναι επιβεβλημενο.
Ειναι επιλογη του καθενος.
Τωρα αν εισαι τοσο αδυναμος η εχεις νοητικη στερηση να καταλαβεις τις
συνεπειες παω πασο.
Αλιμονο παντως να δωσουμε αλλοθι σε οσους κανουν τετοιες επιλογες λογω δυσκολιων στη ζωη.
Τωρα μη μπλεκεις αναπηρους (που δεν το επελεξαν να χασουν τα μελη τους) με τυπους που επελεξαν
να καταδικαστουν επειδη δεν εχουν κυριαρχησει στα παθη τους η δεν εχουν την νοηση του τι κανουν.
Παραυτα δε νομιζω το ποσοστο εθισμου σε ναρκωτικα και ουσιες να ειναι μεγαλυτερο σε αναπηρους απο αρτιμελεις.
Σεβαστη η γνωμη παντως.
Ολοι λυγιζουν καποια στιγμη.
Ο τροπος αντιμετωπισης ειναι το θεμα.
Σε καμια περιπτωση ο εθισμος σε ουσιες δεν ειναι επιβεβλημενο.
Ειναι επιλογη του καθενος.
Τωρα αν εισαι τοσο αδυναμος η εχεις νοητικη στερηση να καταλαβεις τις
συνεπειες παω πασο.
Αλιμονο παντως να δωσουμε αλλοθι σε οσους κανουν τετοιες επιλογες λογω δυσκολιων στη ζωη.
Τωρα μη μπλεκεις αναπηρους (που δεν το επελεξαν να χασουν τα μελη τους) με τυπους που επελεξαν
να καταδικαστουν επειδη δεν εχουν κυριαρχησει στα παθη τους η δεν εχουν την νοηση του τι κανουν.
Παραυτα δε νομιζω το ποσοστο εθισμου σε ναρκωτικα και ουσιες να ειναι μεγαλυτερο σε αναπηρους απο αρτιμελεις.
Σεβαστη η γνωμη παντως.
Ξέρεις σε πόσες πουτάνες δίνουν πρέζα με την βία και τις στέλνουν στο πεζοδρόμιο ???? Δε μιλάω μόνο για Ελλάδα... Για εξωτερικό κυρίως...
Είμαι αλκοολικός από πάντα...Μάλλον γεννήθηκα έτσι....
Εδώ και 12 χρόνια , πίνω κάθε μέρα τουλάχιστον ένα μπουκάλι ουίσκι. Τις περισσότερες φορές "τελειώνω" στο 1,5 μπουκάλι....Κάθε ημέρα δηλαδή, περίπου 10 με 14 ποτά ...
Κάποτε με "ρωμαλέο" συκώτι άντεχα....σήμερα όμως στα 38 μου, το ήπαρ μου δεν είναι πια πρόθυμο....
Γνωρίζω ότι όπως το πάω είναι θέμα "λίγου" χρόνου, να περάσω στην κίρρωση - στον καρκίνο - 'η τέλος πάντων στην ταλαιπωρία και στην λήθη.
¨Εσεις λέτε... μα πόσο τυχαίο άτομο είναι...? Πόσο λιγότερος είναι ? Γιατί δεν " επιβάλλεται " στον εαυτό του ? Μα καλά τι προσπαθεί να μας πει τώρα ? Εμένα ποτέ δεν πρόκειται να μου τύχει....και αν ποτέ μου τύχει, είναι στο χέρι μου...θα το ελέγξω ! ... Στα μέτρα μου...Θα το ορίσω ...."
Σε αυστηρά προσωπικό επίπεδο, ο υποφαινόμενος έχει διαλύσει την ζωή του...Επειδή στα meetings στην δουλεία του πήγαινε μεθυσμένος, επειδή το βασικό του μέλημα κάθε πρωί που ξυπνούσε... ήταν το αν ένα παγωμένο ντουζ.... θα τον "συνέφερνε" ώστε να δηλώσει το "παρόν του"....
Τεσπά... ας μην το βαρύνω άλλο...
Απλά ζητώ , ιδέες απο ανθρώπους που έχουν ταλαιπωρηθεί και βιώσει, ¨¨προβλήματα " παρόμοια με το δικό μου...
ΥΓ...Και να σας παρακαλέσω ( δεν αποκλείω την σκέψη σας ), αλλά επί της γενικής γνώσης, δεν θα με ωφελήσει αν ποστάρεται .
Στην περίπτωσή σου, ισχύει ο ίδιος κανόνας που ισχύει και για κάποια άλλα posts (λ.χ. ενδείξεις για αφροδίσια, επεμβάσεις στα γεννητικά όργανα κ.ά.) που έχουν αναρτηθεί εδώ: απευθύνσου σε κάποιον ειδικό ή κάποιο κέντρο απεξάρτησης. Εδώ μόνο συμπαράσταση και ψυχολογική στήριξη μπορούμε να προσφέρουμε - και το κάνουμε με ευχαρίστηση, γιατί οι περισσότεροι είμαστε καλά παιδιά. Για να ξεπεράσεις το πρόβλημά σου, ωστόσο, απευθύνσου όσο γίνεται γρηγορότερα σε κάποιο γιατρό. Κάντο για την πάρτη σου και αυτούς που σε αγαπάνε. Καλή τύχη!
freddie krueger
Μέλος
- Εγγρ.
- 2 Φεβ 2008
- Μηνύματα
- 1.120
- Κριτικές
- 4
- Like
- 24
- Πόντοι
- 16
Δεν μας ειναι επιβεβλημενα απο κανενα...απλα ο φιλος πιο πανω θελει να πει μαλλον πως δεν ειναι παντα ευκολο ενας ανθρωπος να νικησει τις αδυναμιες του...ειτε γιατι εφαγε μια προσφατη απολυση απο τη δουλεια του,ειτε γιατι εχασε ενα αγπημενο του ποσωπο προσφατα και γενικα μπορω να σου γραψω χιλιες δυο αιτιες για τις οποιες καποιος μπορει να 'κυλησει'...
Gamaomanoules
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 1.125
- Κριτικές
- 1
- Like
- 26
- Πόντοι
- 16
Αν καποιος για οποιαδηποτε αιτια τεινει να "κυλησει" στην ευκολη λυση των ουσιων,αντι
να παλεψει με το παθος και το προβλημα του ειναι αξιος της μοιρας του.
Δικαιολογια δεν υπαρχει,
απο τη στιγμη που η κατασταση ειναι αναστρεψιμη και οχι επιβεβλημενη.
Προφανως διαφευγει οτι καποιος εθισμενος σε ουσιες σε τι ειναι ικανος να φτασει!
Αρα επικινδυνος!
Δηλαδη αν αυριο εμενα με τρακαρει ενας αλκοολικος και μαφησει σε καροτσακι η πολιτεια πρεπει να
του δωσει αλλοθι για τα αιτια που τον οδηγησαν στην πρεζα?
Αν αυριο ενα πρεζακι μου βγαλει μαχαιρι για να με κλεψει κγω αντισταθω και με στειλει,
πρεπει εγω να του δωσω αλλοθι γιατι δεν ειχε κινητρο απλα ηθελε την πρεζα του?
Κανενα ελαφρυντικο και ελεος σε αυτους που επιλεγουν τις ουσιες για διεξοδο.
Καλα να παθουν.
Οσοι γλιτωσουν ειναι τυχεροι,ειναι λιγες οι ευκαιριες που δινονται στη ζωη.
Δειτε το βιντεο και αναλογιστειτε ποσο αστειο φαινεται ενα τετοιο προβλημα μπροστα σε αλλα παρομοια πολυ πιο σοβαρα
απο το λινκ που εβαλα.
να παλεψει με το παθος και το προβλημα του ειναι αξιος της μοιρας του.
Δικαιολογια δεν υπαρχει,
απο τη στιγμη που η κατασταση ειναι αναστρεψιμη και οχι επιβεβλημενη.
Προφανως διαφευγει οτι καποιος εθισμενος σε ουσιες σε τι ειναι ικανος να φτασει!
Αρα επικινδυνος!
Δηλαδη αν αυριο εμενα με τρακαρει ενας αλκοολικος και μαφησει σε καροτσακι η πολιτεια πρεπει να
του δωσει αλλοθι για τα αιτια που τον οδηγησαν στην πρεζα?
Αν αυριο ενα πρεζακι μου βγαλει μαχαιρι για να με κλεψει κγω αντισταθω και με στειλει,
πρεπει εγω να του δωσω αλλοθι γιατι δεν ειχε κινητρο απλα ηθελε την πρεζα του?
Κανενα ελαφρυντικο και ελεος σε αυτους που επιλεγουν τις ουσιες για διεξοδο.
Καλα να παθουν.
Οσοι γλιτωσουν ειναι τυχεροι,ειναι λιγες οι ευκαιριες που δινονται στη ζωη.
Δειτε το βιντεο και αναλογιστειτε ποσο αστειο φαινεται ενα τετοιο προβλημα μπροστα σε αλλα παρομοια πολυ πιο σοβαρα
απο το λινκ που εβαλα.
Ναι όμως αυτοί οι αδύναμοι χαρακτήρες για μένα είναι <<άρρωστοι>> και όχι εγκληματίες και χρειάζονται υποστήριξη.Αυτά που προανέφερες τα καταδικάζω και εγώ...!
Gamaomanoules
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 1.125
- Κριτικές
- 1
- Like
- 26
- Πόντοι
- 16
Τοτε υποστηριξη χρειαζεται
απο τον απλο καπνιστη μεχρι τον αρσιβαριστα που ντοπαρεται και παθαινει
καρκινο σε μερικες δεκαετιες προκειμενου
ο ενας να απολαυσει 10 λεπτα ενα τσιγαρο
και ο αλλος να παρει ενα χρυσο,δημοσιο,αναγνωριση και χρηματικο επαθλο.
Εγω δε θα τους εβλεπα σαν ασθενεις παντως αλλα ως εγκληματιες του εαυτου τους και των γυρων
του που νοιαζονται για αυτον
και των λοιπων καθοτι η στερηση οδηγει σε απροβλεπτες καταστασεις.
Τωρα διαβαζα (δεν ξερω αν αληθευει)σε αλλο φορουμ οτι ο Πυρρος Δημας εινα με καρκινο στα κοκοβια και μπαινοβγαινει ΑΓ.Σαββα.
Αρα και ο ντοπαρισμενος με αναβολικα που κατηγορουνται για καρκινο,ειναι "ασθενης"?
Εχει ΚΑΙ αυτος δικαιολογια για τα αιτια που τον οδηγησαν εκει?
Δηλαδη ο ενας παιρνει ουσια για να ξεφυγει απο τα προβληματα του
ο αλλος για να πετυχει στο στοχο του
αλλα και οι 2 ξερουν οτι ειναι θανατηφορες και επικινδυνες.
Γιατι στην 1η να ειναι "αδυναμος χαρακτηρας" και στη δευτερη οχι?
απο τον απλο καπνιστη μεχρι τον αρσιβαριστα που ντοπαρεται και παθαινει
καρκινο σε μερικες δεκαετιες προκειμενου
ο ενας να απολαυσει 10 λεπτα ενα τσιγαρο
και ο αλλος να παρει ενα χρυσο,δημοσιο,αναγνωριση και χρηματικο επαθλο.
Εγω δε θα τους εβλεπα σαν ασθενεις παντως αλλα ως εγκληματιες του εαυτου τους και των γυρων
του που νοιαζονται για αυτον
και των λοιπων καθοτι η στερηση οδηγει σε απροβλεπτες καταστασεις.
Τωρα διαβαζα (δεν ξερω αν αληθευει)σε αλλο φορουμ οτι ο Πυρρος Δημας εινα με καρκινο στα κοκοβια και μπαινοβγαινει ΑΓ.Σαββα.
Αρα και ο ντοπαρισμενος με αναβολικα που κατηγορουνται για καρκινο,ειναι "ασθενης"?
Εχει ΚΑΙ αυτος δικαιολογια για τα αιτια που τον οδηγησαν εκει?
Δηλαδη ο ενας παιρνει ουσια για να ξεφυγει απο τα προβληματα του
ο αλλος για να πετυχει στο στοχο του
αλλα και οι 2 ξερουν οτι ειναι θανατηφορες και επικινδυνες.
Γιατι στην 1η να ειναι "αδυναμος χαρακτηρας" και στη δευτερη οχι?
@ G...les, δεν έχεις άδικο στα "περισσότερα¨" απο όσα λές.
Δείξε μου κάποιον αλκοολικό που έπιασε τιμόνι, και σου εγγυόμαι ότι θα σου φέρω τις καρωτίδες του, έξω απο την πόρτα σου.
Όμως φίλε μιλάς μονόπατα...Σου ξέφυγε ότι μιλάω για θέμα, πάνω απο 10ετία... Mην μου μιλάς λοιπόν σαν σε "απάλευτο" μας αδικείς ...δεν το καταλαβαίνεις ?
Δηλαδή και τον χρόνο για τους γιατρούς μου τον είχα, αλλά και με τους ΑΑ έκανα συντροφιά...Πλακώθηκα και με τους μέν και με τους δε. ( Δεν υπάρχει λόγος, και δεν θα ωφελήσει το να επεκταθώ ). Ύπήρξε όμως αγώνας...
Αλήθεια φίλε μου καταλαβαίνεις μόνο ότι " διαβάζεις " ? Σε ρωτώ γιατί σε "φοβάμαι"...(
(Φοβάμαι όλους όσους προσκυνούν μια Windows λογική...Ο μαλάκας χαρίζω χρόνο στo Linux )
Όσο εύστροφος και αν είσαι όμως, το να φαντασιώνεσαι μια κατάσταση είναι ( κάποιες φορές έστω ), διαφορετικό από το να λασπώνεις ευατόν, βιώνοντας την.
Όπως και να έχει... να σε ευχαριστήσω αληθινά θέλω...Το εννοώ.
Τεσπά... ούτως ή άλως το postarisma μου εδώ ήταν κομμάτι παρορμητικό και ανέμπνευστο. Το έχω μετανοιώσει. Θα σας ευχαριστήσω όμως ειλικρινά για την συμμετοχή και τον χρόνο σας ΟΛΟΥΣ.
Και κρατήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ( έτσι εγκυκλοπαιδικά ), ότι αν όχι εσείς ...αλλά κάποιος, που νοιάζεστε μπορεί να συναντήσει παρόμοιο πρόβλημα ( έτσι... στα καλά "σας" καθούμενα ).Και επειδή τον νοίαζεσται, να χρειαστεί να το αντιμετωπίσετε. ( Με μετάφραση των " λογικών " σας σκέψεων, χρειαζούμενα όμως )
Ας μην το παίζω καλούλης και αρκουδίτσας, απλά το να συνεχίσω να ποστάρω για το συγκεκριμένο εδώ, νομίζω ότι δεν με εκφράζει. Οπότε επιτρέψτε μου να μην.
ΥΓ Spinos ...u sure know what are u talking about...Thnx !
Δείξε μου κάποιον αλκοολικό που έπιασε τιμόνι, και σου εγγυόμαι ότι θα σου φέρω τις καρωτίδες του, έξω απο την πόρτα σου.
Όμως φίλε μιλάς μονόπατα...Σου ξέφυγε ότι μιλάω για θέμα, πάνω απο 10ετία... Mην μου μιλάς λοιπόν σαν σε "απάλευτο" μας αδικείς ...δεν το καταλαβαίνεις ?
Δηλαδή και τον χρόνο για τους γιατρούς μου τον είχα, αλλά και με τους ΑΑ έκανα συντροφιά...Πλακώθηκα και με τους μέν και με τους δε. ( Δεν υπάρχει λόγος, και δεν θα ωφελήσει το να επεκταθώ ). Ύπήρξε όμως αγώνας...
Αλήθεια φίλε μου καταλαβαίνεις μόνο ότι " διαβάζεις " ? Σε ρωτώ γιατί σε "φοβάμαι"...(
(Φοβάμαι όλους όσους προσκυνούν μια Windows λογική...Ο μαλάκας χαρίζω χρόνο στo Linux )
Όσο εύστροφος και αν είσαι όμως, το να φαντασιώνεσαι μια κατάσταση είναι ( κάποιες φορές έστω ), διαφορετικό από το να λασπώνεις ευατόν, βιώνοντας την.
Όπως και να έχει... να σε ευχαριστήσω αληθινά θέλω...Το εννοώ.
Τεσπά... ούτως ή άλως το postarisma μου εδώ ήταν κομμάτι παρορμητικό και ανέμπνευστο. Το έχω μετανοιώσει. Θα σας ευχαριστήσω όμως ειλικρινά για την συμμετοχή και τον χρόνο σας ΟΛΟΥΣ.
Και κρατήστε στο πίσω μέρος του μυαλού σας ( έτσι εγκυκλοπαιδικά ), ότι αν όχι εσείς ...αλλά κάποιος, που νοιάζεστε μπορεί να συναντήσει παρόμοιο πρόβλημα ( έτσι... στα καλά "σας" καθούμενα ).Και επειδή τον νοίαζεσται, να χρειαστεί να το αντιμετωπίσετε. ( Με μετάφραση των " λογικών " σας σκέψεων, χρειαζούμενα όμως )
Ας μην το παίζω καλούλης και αρκουδίτσας, απλά το να συνεχίσω να ποστάρω για το συγκεκριμένο εδώ, νομίζω ότι δεν με εκφράζει. Οπότε επιτρέψτε μου να μην.
ΥΓ Spinos ...u sure know what are u talking about...Thnx !
Επισκέπτης
O Gamaomanoules έχει δίκιο σε ορισμένα σημεία, αλλά προσωπικά θα διαφοροποιηθώ στα εξής:
1. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνώρισαν ή δεν είχαν υποστήριξη στη ζωή με αποτέλεσμα να βρίσκουν ανορθόδοξες διεξόδους για να λύνουν ή να διαινίζουν τα προβλήματα τους. Εδώ λοιπόν μπαίνει ο παράγοντας τύχη που για κάποιους είναι ευνοική και για κάποιους άλλους τουναντίον
2. Η λύση στο πρόβλημα φυσικά και δεν είναι στο Internet όμως αφού υπάρχει και αφού υπάρχουμε όλοι εδώ μπορούμε να δώσουμε στο φίλο μας κάποιες δικές μας απόψεις για το θέμα του.
3. Το ποτό όπως και το φαγητό δεν κόβονται μαχαίρι. ΤΟ καλύτερο που μπορεί να κάνει - με βάση τη δική μου πείρα (πέρασα και εγώ ένα διάστημα χαζοπίνοντας) - είναι να το κόβει λίγο λίγο . Εκεί που έπινε 1,5 μπουκάλι να πίνει 1 μετα το μισό και πάει λέγοντας.. Βέβαια δεν είναι καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΥΛΟΥ εύκολο.
Φίλε σφίξε τα δόντια, ρίξε γροθία στο μαχαίρι και αντικατέστησε τις κακές συνήθειες με άλλες λιγότερο κακές. Μόνος σου θα βρεις αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι αρκει να δεις καθαρά την λούμπα στην οποία έχεις πέσει.
Πολύ φιλικά,
Πάθος
1. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνώρισαν ή δεν είχαν υποστήριξη στη ζωή με αποτέλεσμα να βρίσκουν ανορθόδοξες διεξόδους για να λύνουν ή να διαινίζουν τα προβλήματα τους. Εδώ λοιπόν μπαίνει ο παράγοντας τύχη που για κάποιους είναι ευνοική και για κάποιους άλλους τουναντίον
2. Η λύση στο πρόβλημα φυσικά και δεν είναι στο Internet όμως αφού υπάρχει και αφού υπάρχουμε όλοι εδώ μπορούμε να δώσουμε στο φίλο μας κάποιες δικές μας απόψεις για το θέμα του.
3. Το ποτό όπως και το φαγητό δεν κόβονται μαχαίρι. ΤΟ καλύτερο που μπορεί να κάνει - με βάση τη δική μου πείρα (πέρασα και εγώ ένα διάστημα χαζοπίνοντας) - είναι να το κόβει λίγο λίγο . Εκεί που έπινε 1,5 μπουκάλι να πίνει 1 μετα το μισό και πάει λέγοντας.. Βέβαια δεν είναι καθόλου ΜΑ ΚΑΘΟΥΛΟΥ εύκολο.
Φίλε σφίξε τα δόντια, ρίξε γροθία στο μαχαίρι και αντικατέστησε τις κακές συνήθειες με άλλες λιγότερο κακές. Μόνος σου θα βρεις αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι αρκει να δεις καθαρά την λούμπα στην οποία έχεις πέσει.
Πολύ φιλικά,
Πάθος
thanoss
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 5.295
- Like
- 22
- Πόντοι
- 66
εχω ακουσει οτι αλκοολικος ειναι και αυτος που πινει εστω και καθημερινα (δεν παιζει και πολυ ρολο η ποσοτητα) αλκοολ!!!
και για να μην παρεξηγηθω...αυτος που πινει καθημερινα εστω και λιγο αλλα δεν μπορει να κανει και χωρις αυτο!!!
αλλιως η μιση ελλαδα επρεπε να ειμασταν αλκοολικοι!!!
ειναι πολυ δυσκολο να το κοψεις το ρημαδι!!
αυτο και το τσιγαρο!!
αλκοολ και τσιγαρο ειναι μεσα στις 1ες βλαβεροτερες ναρκωτικες ουσιες!!
(τα παραπανω με βαση ιατρικων στατιστικων)
οντας και γω καπνιστης γνωριζω οτι κανω κακο στον ευατο μου!!
αλλα..........το ποτε θα το κοψω........αγνωστο!
μια προσπαθεια σοβαρη εγινε αλλα δεν τα καταφερα!
και για να μην παρεξηγηθω...αυτος που πινει καθημερινα εστω και λιγο αλλα δεν μπορει να κανει και χωρις αυτο!!!
αλλιως η μιση ελλαδα επρεπε να ειμασταν αλκοολικοι!!!
ειναι πολυ δυσκολο να το κοψεις το ρημαδι!!
αυτο και το τσιγαρο!!
αλκοολ και τσιγαρο ειναι μεσα στις 1ες βλαβεροτερες ναρκωτικες ουσιες!!
(τα παραπανω με βαση ιατρικων στατιστικων)
οντας και γω καπνιστης γνωριζω οτι κανω κακο στον ευατο μου!!
αλλα..........το ποτε θα το κοψω........αγνωστο!
μια προσπαθεια σοβαρη εγινε αλλα δεν τα καταφερα!
thanoss
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 5.295
- Like
- 22
- Πόντοι
- 66
ΑΛΚΟΟΛΙΣΜΟΣ
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/03/2006
40 εκατ. αλκοολικοί στην Ευρώπη
Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ
Ο αλκοολισμός είναι η κατάσταση στην οποία το άτομο βιώνει μια υπερβολική, παθολογική σχέση με το αλκοόλ. Η σχέση αυτή περνά από στάδια:
1. Την κοινωνική ή καθημερινή χρήση (παραπέμπει στο παραδοσιακό μοντέλο κατανάλωσης και σχέσης με το αλκοόλ).
2. Την προβληματική κατανάλωση (είναι η αρχή της παθολογικής σχέσης με το αλκοόλ).
3. Τη σοβαρή κατάχρηση αλκοόλ.
4. Την εξάρτηση από το αλκοόλ (είναι το τελικό στάδιο).
Το τελικό στάδιο, αυτό της εξάρτησης από το αλκοόλ που συναντάται ύστερα από μακροχρόνια κατάχρηση αλκοόλ, δεν είναι το μόνο επικίνδυνο. Κάθε στάδιο κρύβει κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Για παράδειγμα, στο δεύτερο μόλις στάδιο της προβληματικής κατανάλωσης παρατηρούμε την πρόκληση τροχαίων ατυχημάτων. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος βαρύς αλκοολικός για να προκαλέσει ένα τροχαίο. Αρκεί να έχει βγει έξω και να έχει πιει σημαντική ποσότητα αλκοόλ. Αρα, η έννοια του αλκοολικού όπως την ξέρει ο κόσμος είναι ένα πρόβλημα το οποιο ενδεχομένως συγκινεί ή προκαλεί, αλλά το αλκοόλ αυτό καθεαυτό, σε οποιαδήποτε φάση σχέσης μαζί του, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Το θέμα είναι πώς σχετίζεται κανείς με το αλκοόλ.
Στη χώρα μας το αλκοόλ είναι συνυφασμένο με την κοινωνική ζωή και την καθημερινότητα. Η νομιμότητα της ουσίας, η σχέση της με τα ήθη και έθιμα που παρατηρείται σε όλες τις παραδοσιακά οινοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου έχουν δημιουργήσει το παραδοσιακό μοντέλο κατανάλωσης αλκοόλ. Είναι μια ήπια σχέση με το αλκοόλ, το οποίο συνοδεύει το φαγητό σε γιορτές, οικογενειακές και κοινωνικές συγκεντρώσεις κ.ο.κ. Στις μεσογειακές χώρες αλκοόλ σημαίνει κρασί. Διαφορετικό μοντέλο κατανάλωσης, μεγάλων ποσοτήτων σκληρών ποτών (με υψηλή συγκέντρωση οινοπνεύματος), παρατηρείται στις πιο βόρειες χώρες.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται αλλαγή του παραδοσιακού μοντέλου. Οι δείκτες κατανάλωσης αλκοόλ σε σχέση με την ποιότητα, την ποσότητα ή τη συχνότητα έχουν αλλάξει, και κυρίως στις νέες ηλικίες.
Μελέτες δείχνουν ότι γίνεται αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ από τους νέους. Στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι το 40% των τροχαίων θανατηφόρων ατυχημάτων (είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε τροχαία θανατηφόρα και βαριές αναπηρίες) σχετίζεται με κατανάλωση αλκοόλ. Αλλα στοιχεία μαρτυρούν τις επιπτώσεις από την κατανάλωση αλκοόλ στην παραγωγικότητα ενός λαού, λέει στην «Ε», Γιάννης Τούντας, αναπλ. καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.
- Εφόσον έχει αλλάξει το μοντέλο κατανάλωσης αλλάζει και το πρόσωπο του αλκοολικού;
«Το αρχετυπικό μοντέλο του άνδρα με την κόκκινη μύτη, γύρω στα 60-70 χρόνια, που παραπατάει στα σοκάκια δεν είναι η σημερινή πραγματικότητα. Το προφίλ του αλκοολικού σήμερα είναι άνδρας 45-55 ετών, παντρεμένος. Παθολογική σχέση με το αλκοόλ έχουν νέοι άνθρωποι που κατέχουν θέσεις σημαντικές, στελέχη επιχειρήσεων, δημοσιογράφοι, και γενικά άτομα που ζουν και εργάζονται σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η αλλαγή του μοντέλου κατανάλωσης αλκοόλ στην Ελλάδα τείνει να προσομοιάσει με τα μοντέλα των βορειότερων κρατών.
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινείται στο αρκετά υψηλό επίπεδο της κατά κεφαλήν κατανάλωσης 9 λίτρων καθαρής αιθανόλης του οινοπνεύματος», αναφέρει στην «Ε» ο Γιώργος Μουσάς, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, αναπληρωτής διευθυντής Ψυχιατρικού τομέα στο νοσοκομείο «Σωτηρία».
Η κατανάλωση οινοπνεύματος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη διεθνώς, με αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια -ιδιαίτερα στους νέους. Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες η κατά κεφαλήν κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών για το 1993 κυμαινόταν από 6-13 lt. Στην Ευρώπη οι αλκοολικοί υπολογίζονται σε 40 εκατομμύρια, ενώ περίπου 320 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχουν προβλήματα υγείας εξαιτίας του οινοπνεύματος. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 1997 η Ελλάδα παρουσίαζε κατά κεφαλήν κατανάλωση 8,7 lt και καταλάμβανε την 8η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Η Ελλάδα κατέχει επίσης μία από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως ως προς το ρυθμό αύξησης της κατανάλωσης μπίρας.
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/03/2006
40 εκατ. αλκοολικοί στην Ευρώπη
Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ
Ο αλκοολισμός είναι η κατάσταση στην οποία το άτομο βιώνει μια υπερβολική, παθολογική σχέση με το αλκοόλ. Η σχέση αυτή περνά από στάδια:
1. Την κοινωνική ή καθημερινή χρήση (παραπέμπει στο παραδοσιακό μοντέλο κατανάλωσης και σχέσης με το αλκοόλ).
2. Την προβληματική κατανάλωση (είναι η αρχή της παθολογικής σχέσης με το αλκοόλ).
3. Τη σοβαρή κατάχρηση αλκοόλ.
4. Την εξάρτηση από το αλκοόλ (είναι το τελικό στάδιο).
Το τελικό στάδιο, αυτό της εξάρτησης από το αλκοόλ που συναντάται ύστερα από μακροχρόνια κατάχρηση αλκοόλ, δεν είναι το μόνο επικίνδυνο. Κάθε στάδιο κρύβει κινδύνους για την ανθρώπινη υγεία. Για παράδειγμα, στο δεύτερο μόλις στάδιο της προβληματικής κατανάλωσης παρατηρούμε την πρόκληση τροχαίων ατυχημάτων. Δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος βαρύς αλκοολικός για να προκαλέσει ένα τροχαίο. Αρκεί να έχει βγει έξω και να έχει πιει σημαντική ποσότητα αλκοόλ. Αρα, η έννοια του αλκοολικού όπως την ξέρει ο κόσμος είναι ένα πρόβλημα το οποιο ενδεχομένως συγκινεί ή προκαλεί, αλλά το αλκοόλ αυτό καθεαυτό, σε οποιαδήποτε φάση σχέσης μαζί του, μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Το θέμα είναι πώς σχετίζεται κανείς με το αλκοόλ.
Στη χώρα μας το αλκοόλ είναι συνυφασμένο με την κοινωνική ζωή και την καθημερινότητα. Η νομιμότητα της ουσίας, η σχέση της με τα ήθη και έθιμα που παρατηρείται σε όλες τις παραδοσιακά οινοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου έχουν δημιουργήσει το παραδοσιακό μοντέλο κατανάλωσης αλκοόλ. Είναι μια ήπια σχέση με το αλκοόλ, το οποίο συνοδεύει το φαγητό σε γιορτές, οικογενειακές και κοινωνικές συγκεντρώσεις κ.ο.κ. Στις μεσογειακές χώρες αλκοόλ σημαίνει κρασί. Διαφορετικό μοντέλο κατανάλωσης, μεγάλων ποσοτήτων σκληρών ποτών (με υψηλή συγκέντρωση οινοπνεύματος), παρατηρείται στις πιο βόρειες χώρες.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα παρατηρείται αλλαγή του παραδοσιακού μοντέλου. Οι δείκτες κατανάλωσης αλκοόλ σε σχέση με την ποιότητα, την ποσότητα ή τη συχνότητα έχουν αλλάξει, και κυρίως στις νέες ηλικίες.
Μελέτες δείχνουν ότι γίνεται αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ από τους νέους. Στατιστικά στοιχεία αναφέρουν ότι το 40% των τροχαίων θανατηφόρων ατυχημάτων (είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε τροχαία θανατηφόρα και βαριές αναπηρίες) σχετίζεται με κατανάλωση αλκοόλ. Αλλα στοιχεία μαρτυρούν τις επιπτώσεις από την κατανάλωση αλκοόλ στην παραγωγικότητα ενός λαού, λέει στην «Ε», Γιάννης Τούντας, αναπλ. καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής και διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής και Προληπτικής Ιατρικής.
- Εφόσον έχει αλλάξει το μοντέλο κατανάλωσης αλλάζει και το πρόσωπο του αλκοολικού;
«Το αρχετυπικό μοντέλο του άνδρα με την κόκκινη μύτη, γύρω στα 60-70 χρόνια, που παραπατάει στα σοκάκια δεν είναι η σημερινή πραγματικότητα. Το προφίλ του αλκοολικού σήμερα είναι άνδρας 45-55 ετών, παντρεμένος. Παθολογική σχέση με το αλκοόλ έχουν νέοι άνθρωποι που κατέχουν θέσεις σημαντικές, στελέχη επιχειρήσεων, δημοσιογράφοι, και γενικά άτομα που ζουν και εργάζονται σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Η αλλαγή του μοντέλου κατανάλωσης αλκοόλ στην Ελλάδα τείνει να προσομοιάσει με τα μοντέλα των βορειότερων κρατών.
Αυτή τη στιγμή η χώρα μας κινείται στο αρκετά υψηλό επίπεδο της κατά κεφαλήν κατανάλωσης 9 λίτρων καθαρής αιθανόλης του οινοπνεύματος», αναφέρει στην «Ε» ο Γιώργος Μουσάς, επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών, αναπληρωτής διευθυντής Ψυχιατρικού τομέα στο νοσοκομείο «Σωτηρία».
Η κατανάλωση οινοπνεύματος είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη διεθνώς, με αυξητικές τάσεις τα τελευταία χρόνια -ιδιαίτερα στους νέους. Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες η κατά κεφαλήν κατανάλωση οινοπνευματωδών ποτών για το 1993 κυμαινόταν από 6-13 lt. Στην Ευρώπη οι αλκοολικοί υπολογίζονται σε 40 εκατομμύρια, ενώ περίπου 320 εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχουν προβλήματα υγείας εξαιτίας του οινοπνεύματος. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 1997 η Ελλάδα παρουσίαζε κατά κεφαλήν κατανάλωση 8,7 lt και καταλάμβανε την 8η θέση μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Η Ελλάδα κατέχει επίσης μία από τις πρώτες θέσεις παγκοσμίως ως προς το ρυθμό αύξησης της κατανάλωσης μπίρας.
thanoss
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 5.295
- Like
- 22
- Πόντοι
- 66
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΡΩΗΝ ΑΛΚΟΟΛΙΚΟΥ
«Υπήρχα μόνο για το ποτό»
Επειτα από 17 χρόνια «ξέφρενου», όπως λέει ο ίδιος, ποτού αποφάσισε να σταματήσει. Πέντε χρόνια διήρκεσε το εγχείρημα αυτό, κατά τη διάρκεια των οποίων σκουντούφλησε πολλές φορές μέχρι να καταφέρει να σταθεί όρθιος. Ο Φίλιππος Κ. σήμερα είναι 58 χρονώ. Μένει μαζί με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, 24 και 27 ετών, σε πρωτεύουσα της περιφέρειας, όπου εργάζεται σε μεγάλο νοσοκομείο ως νοσηλευτής.
« "Εγώ αντέχω το ποτό", έλεγα. "Μπορώ να πιώ και δύο και δέκα και έντεκα μπουκάλια μπίρα και ένα και δύο μπουκάλια κρασί και να μη με πειράξει", επέμενα. Δεν έμενα εκεί όμως, το έκανα κιόλας. Και τότε δεν ένιωθα μεθυσμένος, ένιωθα καλά. Επινα πολλά χρόνια -11- όλο και περισσότερο, όλο και πιο άχαρα. Εφευγα από δουλειές ή με απέλυαν. Εντεκα χρόνια δεν κατάφερα να μείνω κάπου σταθερά. Το μόνο σταθερό στη ζωή μου ήταν η οικογένειά μου, η γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου. Κι αυτό το διέλυα μέρα με τη μέρα με τη συμπεριφορά μου. Τις ώρες που ήμουν σπίτι και δεν ήμουν σε κάποιο ταβερνάκι με φίλους, στο καφενείο, στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, ακόμη και στο περίπτερο να συζητώ για ώρες με διαφόρους της γειτονιάς, ήμουν απών. Επινα, έπινα και έπινα όλη μέρα σχεδόν.
Μετά από 11 χρόνια ξέφρενου ποτού άρχισα να βλέπω διαφορές στις συμπεριφορές της οικογένειάς μου. Η γυναίκα μου και τα παιδιά με κοιτούσαν περίεργα. Ενιωθα ξένος στο σπίτι μου. Ηθελα να τους μιλήσω, αλλά το ανέβαλλα κάθε φορά. Οταν το πήρα απόφαση, τους είδα διστακτικούς, σχεδόν φοβισμένους απέναντί μου. Δεν μου απαντούσαν. Μου έλεγαν ότι όλα είναι καλά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τους ρώτησα πολλές φορές από εκείνη τη φορά αν τους ενοχλεί κάτι που κάνω. Τίποτα. Η γυναίκα μου μια μέρα, αφού πέρασαν ακόμη 2-3 χρόνια, μου μίλησε μόνη της. "Νομίζω ότι πίνεις πολύ περισσότερο απ' ό,τι παλαιότερα. Κάνεις κακό στην υγεία σου. Δεν θέλω να αρρωστήσεις. Σ' αγαπάω". "Δεν υπάρχει πρόβλημα", της απάντησα. "Δεν θα πάθω τίποτα".
Πέρασε ένας χρόνος και στο μυαλό μου συχνά παιζόταν ο διάλογος με τη γυναίκα μου. Κάθε φορά με άφηνε έκπληκτο η επιλογή των λέξεων από εκείνη: "Πίνεις πολύ περισσότερο απ' ό,τι παλιότερα", αντί του "το 'χεις παρακάνει", "πίνεις πάααρα πολύ", "είσαι μπεκρής", "αλκοολικός". "Κάνεις κακό στην υγεία σου"αντί να μου πει "θα πάθεις τίποτα", "δεν είσαι καλά", "είσαι άρρωστος", "έχεις πρόβλημα". "Δεν θέλω να αρρωστήσεις" αντί του "δεν σε αντέχω άλλο", "μας έχεις διαλύσει", "δεν σε θέλω πια", και "σ'αγαπάω" αντί του "άντε παράτα με", "σήκω φύγε", "δεν σ'αγαπάω". Αποφάσισα να προσπαθήσω να ελαττώσω το ποτό. Ταλαιπωρήθηκα πολύ δύο χρόνια, δεν τα κατάφερα τελικά. Εκανα συμφωνίες με τον εαυτό μου να πιω ένα ποτήρι και τις έσπαγα κάθε φορά. Εχανα τον έλεγχο. Εβρισκα δικαιολογίες ότι "θα ξεκινήσω από αύριο την προσπάθεια να το κόψω, σήμερα δεν είναι καλή μέρα" ή "μπορεί να έχω ξεφύγει, αλλά δεν είναι εύκολο το εγχείρημα".
Πέρασε άλλος ένας χρόνος και αυτό που κατάφερα ήταν ένα τίποτα. Στον εαυτό μου όμως το έλεγα συνέχεια μετά τη συζήτηση που προανέφερα. Αποφάσισα να κόψω μαχαίρι το ποτό. Για πέντε χρόνια παιδευόμουν πότε μόνος μου, πότε ζητώντας βοήθεια από ειδικούς, πότε από τη γυναίκα μου. Στο διάστημα αυτό, εκτός από πολλά νεύρα νοσηλεύτηκα με συμπτώματα στέρησης 19 φορές. Γινόμουν παρανοϊκός όταν δεν έπινα και ακόμη περισσότερο παρανοϊκός όταν ξανάπεφτα στο ποτό. Ζεσταινόμουν και κρύωνα σε απρόβλεπτες στιγμές. Αλλες φορές με έπιανε πανικός, υπερευαισθησία, νόμιζα ότι όλοι -ακόμη και οι διαβάτες στο δρόμο- με συζητούσαν, με σχολίαζαν. Ημουν πολύ θυμωμένος με όλους γιατί ήμουν θυμωμένος με τον εαυτό μου. Πέντε χρόνια ταλανίστηκα από μια ιστορία που ο ίδιος είχα προκαλέσει και προσπαθούσα να διαγράψω. Ταλαιπωρήθηκα και ταλαιπώρησα τους γύρω μου.
Σήμερα είμαι στον 4ο χρόνο χωρίς αλκοόλ. Ούτε που σκέφτομαι να πιω γουλιά. Δεν μου έχω εμπιστοσύνη ότι θα αρκεστώ σε λίγο. Και δεν έχω την πολυτέλεια να ξαναχάσω αυτά που ταλανίστηκα να ξαναβρώ: την οικογένεια μου, τη δουλειά μου, τους φίλους και συγγενείς, τα χόμπι μου.
Στα πέντε χρόνια αποτοξίνωσής μου, ψυχικής και σωματικής, από το ποτό ξαναέρχονταν στη μνήμη μου οι ικανότητές μου, τα ταλέντα μου, όπως και αυτά των δικών μου ανθρώπων. Θυμήθηκα ότι είχα τελειώσει με άριστα τη Νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ότι είχα καταφέρει να προσληφθώ σε μεγάλο νοσοκομείο της πρωτεύουσας μέσω εξετάσεων, όπου εργάστηκα για 11 χρόνια. Θυμήθηκα πώς γνώρισα τη γυναίκα μου, πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της, πόσο ήθελα να ζήσουμε μαζί και να κάνουμε οικογένεια. Θυμήθηκα πόσο ευτυχισμένος ήμουν όταν γέννησε την κόρη μας και μετά 3 χρόνια τη δεύτερη κόρη μας. Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε να διαβάζω βιβλία επιστημονικής φαντασίας και να βλέπω έργα ανάλογου χαρακτήρα στον κινηματογράφο. Ακόμη, πόσο διασκέδαζα με τις οικογενειακές συνευρέσεις που κατέληγαν πάντα σε τσακωμό για την πολιτική και το ποδόσφαιρο, αλλά και τις φιλικές με τα πειράγματα, τις πλάκες και την ανταλλαγή απόψεων σε διάφορα θέματα. Τα θυμήθηκα όλα αυτά, γιατί τα είχα ξεχάσει.
«Υπήρχα μόνο για το ποτό»
Επειτα από 17 χρόνια «ξέφρενου», όπως λέει ο ίδιος, ποτού αποφάσισε να σταματήσει. Πέντε χρόνια διήρκεσε το εγχείρημα αυτό, κατά τη διάρκεια των οποίων σκουντούφλησε πολλές φορές μέχρι να καταφέρει να σταθεί όρθιος. Ο Φίλιππος Κ. σήμερα είναι 58 χρονώ. Μένει μαζί με τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, 24 και 27 ετών, σε πρωτεύουσα της περιφέρειας, όπου εργάζεται σε μεγάλο νοσοκομείο ως νοσηλευτής.
« "Εγώ αντέχω το ποτό", έλεγα. "Μπορώ να πιώ και δύο και δέκα και έντεκα μπουκάλια μπίρα και ένα και δύο μπουκάλια κρασί και να μη με πειράξει", επέμενα. Δεν έμενα εκεί όμως, το έκανα κιόλας. Και τότε δεν ένιωθα μεθυσμένος, ένιωθα καλά. Επινα πολλά χρόνια -11- όλο και περισσότερο, όλο και πιο άχαρα. Εφευγα από δουλειές ή με απέλυαν. Εντεκα χρόνια δεν κατάφερα να μείνω κάπου σταθερά. Το μόνο σταθερό στη ζωή μου ήταν η οικογένειά μου, η γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μου. Κι αυτό το διέλυα μέρα με τη μέρα με τη συμπεριφορά μου. Τις ώρες που ήμουν σπίτι και δεν ήμουν σε κάποιο ταβερνάκι με φίλους, στο καφενείο, στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, ακόμη και στο περίπτερο να συζητώ για ώρες με διαφόρους της γειτονιάς, ήμουν απών. Επινα, έπινα και έπινα όλη μέρα σχεδόν.
Μετά από 11 χρόνια ξέφρενου ποτού άρχισα να βλέπω διαφορές στις συμπεριφορές της οικογένειάς μου. Η γυναίκα μου και τα παιδιά με κοιτούσαν περίεργα. Ενιωθα ξένος στο σπίτι μου. Ηθελα να τους μιλήσω, αλλά το ανέβαλλα κάθε φορά. Οταν το πήρα απόφαση, τους είδα διστακτικούς, σχεδόν φοβισμένους απέναντί μου. Δεν μου απαντούσαν. Μου έλεγαν ότι όλα είναι καλά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Τους ρώτησα πολλές φορές από εκείνη τη φορά αν τους ενοχλεί κάτι που κάνω. Τίποτα. Η γυναίκα μου μια μέρα, αφού πέρασαν ακόμη 2-3 χρόνια, μου μίλησε μόνη της. "Νομίζω ότι πίνεις πολύ περισσότερο απ' ό,τι παλαιότερα. Κάνεις κακό στην υγεία σου. Δεν θέλω να αρρωστήσεις. Σ' αγαπάω". "Δεν υπάρχει πρόβλημα", της απάντησα. "Δεν θα πάθω τίποτα".
Πέρασε ένας χρόνος και στο μυαλό μου συχνά παιζόταν ο διάλογος με τη γυναίκα μου. Κάθε φορά με άφηνε έκπληκτο η επιλογή των λέξεων από εκείνη: "Πίνεις πολύ περισσότερο απ' ό,τι παλιότερα", αντί του "το 'χεις παρακάνει", "πίνεις πάααρα πολύ", "είσαι μπεκρής", "αλκοολικός". "Κάνεις κακό στην υγεία σου"αντί να μου πει "θα πάθεις τίποτα", "δεν είσαι καλά", "είσαι άρρωστος", "έχεις πρόβλημα". "Δεν θέλω να αρρωστήσεις" αντί του "δεν σε αντέχω άλλο", "μας έχεις διαλύσει", "δεν σε θέλω πια", και "σ'αγαπάω" αντί του "άντε παράτα με", "σήκω φύγε", "δεν σ'αγαπάω". Αποφάσισα να προσπαθήσω να ελαττώσω το ποτό. Ταλαιπωρήθηκα πολύ δύο χρόνια, δεν τα κατάφερα τελικά. Εκανα συμφωνίες με τον εαυτό μου να πιω ένα ποτήρι και τις έσπαγα κάθε φορά. Εχανα τον έλεγχο. Εβρισκα δικαιολογίες ότι "θα ξεκινήσω από αύριο την προσπάθεια να το κόψω, σήμερα δεν είναι καλή μέρα" ή "μπορεί να έχω ξεφύγει, αλλά δεν είναι εύκολο το εγχείρημα".
Πέρασε άλλος ένας χρόνος και αυτό που κατάφερα ήταν ένα τίποτα. Στον εαυτό μου όμως το έλεγα συνέχεια μετά τη συζήτηση που προανέφερα. Αποφάσισα να κόψω μαχαίρι το ποτό. Για πέντε χρόνια παιδευόμουν πότε μόνος μου, πότε ζητώντας βοήθεια από ειδικούς, πότε από τη γυναίκα μου. Στο διάστημα αυτό, εκτός από πολλά νεύρα νοσηλεύτηκα με συμπτώματα στέρησης 19 φορές. Γινόμουν παρανοϊκός όταν δεν έπινα και ακόμη περισσότερο παρανοϊκός όταν ξανάπεφτα στο ποτό. Ζεσταινόμουν και κρύωνα σε απρόβλεπτες στιγμές. Αλλες φορές με έπιανε πανικός, υπερευαισθησία, νόμιζα ότι όλοι -ακόμη και οι διαβάτες στο δρόμο- με συζητούσαν, με σχολίαζαν. Ημουν πολύ θυμωμένος με όλους γιατί ήμουν θυμωμένος με τον εαυτό μου. Πέντε χρόνια ταλανίστηκα από μια ιστορία που ο ίδιος είχα προκαλέσει και προσπαθούσα να διαγράψω. Ταλαιπωρήθηκα και ταλαιπώρησα τους γύρω μου.
Σήμερα είμαι στον 4ο χρόνο χωρίς αλκοόλ. Ούτε που σκέφτομαι να πιω γουλιά. Δεν μου έχω εμπιστοσύνη ότι θα αρκεστώ σε λίγο. Και δεν έχω την πολυτέλεια να ξαναχάσω αυτά που ταλανίστηκα να ξαναβρώ: την οικογένεια μου, τη δουλειά μου, τους φίλους και συγγενείς, τα χόμπι μου.
Στα πέντε χρόνια αποτοξίνωσής μου, ψυχικής και σωματικής, από το ποτό ξαναέρχονταν στη μνήμη μου οι ικανότητές μου, τα ταλέντα μου, όπως και αυτά των δικών μου ανθρώπων. Θυμήθηκα ότι είχα τελειώσει με άριστα τη Νοσηλευτική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ότι είχα καταφέρει να προσληφθώ σε μεγάλο νοσοκομείο της πρωτεύουσας μέσω εξετάσεων, όπου εργάστηκα για 11 χρόνια. Θυμήθηκα πώς γνώρισα τη γυναίκα μου, πόσο ερωτευμένος ήμουν μαζί της, πόσο ήθελα να ζήσουμε μαζί και να κάνουμε οικογένεια. Θυμήθηκα πόσο ευτυχισμένος ήμουν όταν γέννησε την κόρη μας και μετά 3 χρόνια τη δεύτερη κόρη μας. Θυμήθηκα πόσο μου άρεσε να διαβάζω βιβλία επιστημονικής φαντασίας και να βλέπω έργα ανάλογου χαρακτήρα στον κινηματογράφο. Ακόμη, πόσο διασκέδαζα με τις οικογενειακές συνευρέσεις που κατέληγαν πάντα σε τσακωμό για την πολιτική και το ποδόσφαιρο, αλλά και τις φιλικές με τα πειράγματα, τις πλάκες και την ανταλλαγή απόψεων σε διάφορα θέματα. Τα θυμήθηκα όλα αυτά, γιατί τα είχα ξεχάσει.
