Να πω και γω μια δική μου απίστευτη ιστορία, μόνο που ο τίτλος ταιριάζει περισσότερο να είναι "μου συνέβη το χειρότερο".
Ήμουν 17 και τραβάω ένα τρικούβερτο καβγά με τον πατέρα μου στο σπίτι. Καθημερινή νωρίς το απόγευμα ήταν, Τρίτη ή Πέμπτη, ανοιχτά τα μαγαζιά. Κατεβαίνω κέντρο απλά για βόλτα και για να βρω να πάρω κάτι να γουστάρω. Μπάινω σε κεντρικό μεγάλο βιβλιοπωλείο κοντά στη Σόλωνος και αγοράζω κάτι βιβλία (κουλτούρα ο δικός σου). Έχοντας ξενερώσει με τη ζωή μου και αφού απορρίπτω τα coinαδικα ανεβαίνω μια βόλτα την Ακαδημίας και γυρίζω χαζεύοντας στην Πανεπιστημίου. Περνάω έξω απ' το Ιντεαλ και παίζει το Απέραντο Γαλάζιο. Ρε τι κόλλημα είχα ο πιτσιρικάς, προλαβαίνω την απογευματινή παράσταση των 6:30 και χώνομαι μιας και δεν το χα δει.
Μια λεπτομέρεια τώρα. Δεν ξέρω αν είναι ακόμα έτσι η αίθουσα, αλλά τότε σε σχετικά πίσω κεντρική σειρά υπήρχε κολώνα που ουσιαστικά τη χώριζε σε δεξί και αριστερό τμήμα. Δηλαδή υπήρχε κάθισμα πδίπλα στην κολώνα. ʼδειο το σινεμα και διαλέγω μπαίνοντας από πάνω να κάτσω σε αυτή τη σειρά, περίπου στη μέση του δεξιού κομματιού.
Ζήτημα να 'χε άλλα 6-7 άτομα σε πιο μπροστά θέσεις. Γενικά εκνευρισμένος απ' τον καβγά, περιμένω να αρχίσει η προβολή. Σβήνουν τα φώτα και ξεκινάει. Κανα 15λεπτο μετά μπάινει μέσα ένα ζευγάρι γύρω στα 40 και έρχονται να κάτσουν στη σειρά μου, αλλά στα αριστερά μου, πιο μέσα προς την κολώνα. Παίρνω κι άλλες ανάποδες και με δαυτους, μα καλά λέω, τι μαλάκες, όλη η αίθουσα άδεια σε μένα δίπλα διάλεξαν ? Πού να ξερα ...
Βλέπω τον Ζακ Μαγιολ να κάνει τις βουτιες του, όλα κανονικά. Συνεχίζω την κουλτούρα μου. Και πως γυρίζω το βλέμμα μου κάποια στιγμή και συνειδητοποιώ ότι η γυναίκα με καρφώνει με ένα σουπερ λαγνο βλέμμα. Με καρφώνει και δεν τραβάει το βλέμμα της όταν την κοιτάζω ... μπα, λέω ... τι σκατά ... αλλά που να κρατηθώ ... ξανακοιτάζω μετά από κάτι δευτερόλεπτα ... τα ίδια ... ε, ρε πούστη λέω ... τι γίνεται ... η τύπισσα απλώνεται και κάθεται πιο χαμηλά στην καρεκλα απλώνοντας το χέρι της στην κενή θέση ανάμεσα μας. Απλώνω το χέρι μου πολύ διστακτικά και αρχίζει με τα νύχια της να με χαϊδεύει στο εσωτερικό του πήχη ... ο πούτσος μου ? Κατάρτι ... ρε τι κάνουμε λέω ? Σκύβω να δω τον άντρα της με τρόπο, κλασμένος λίγο ότι θα μας πάρει πρέφα και θα μας σαπακιάσει both. Αρχίδια, εγώ τότε ως αφελής νεανίας νόμιζα ότι κοιμότανε, τώρα έχω καταλάβει ότι απλά γούσταρε. Η γκόμενα φορούσε ένα βαμβακερό στενό φόρεμα και μια ανοικτή λεπτή ζακέτα από πάνω. Είχε βυζάρες τις οποίες έτριβε διακριτικά με το ένα της χέρι. Στη μάπα δεν ήταν όμορφη, μάλλον άσχημη θα την έλεγα. Περνάει κανα 20λεπτο έτσι, εγώ εν τω μεταξύ μόνο μπιρμπιλόνια απ τον κώλο δεν είχα χύσει. Κάβλωνα μεν, αλλά φοβόμουνα πολύ τον τύπο που θυμάμαι να μου χει κάνει εντύπωση το ανοιχτό και κατάσαρκα φορεμένο πουκάμισο του, όταν έξω το φορούσες πανεύκολα το φουτεράκι ή light μπουφανάκι. Το εξελάμβανα και αυτό σαν στοιχείο βαρβατίλας και του πιθανού ξυλοφορτώματος.
Σκάει το διάλειμμα ... Χεσμένος αλλά και περίεργος, σηκώνομαι και βγαίνω στο φουαγιέ και καλά να πάρω κάτι. Τσουπ ... η λεγάμενη ... νταρντανα, ζάρες, λάρα, κόχειλα ... Φορούσε μπότες από κάτω.
- Πού πας μου λέει ? Έλα μέσα και κάτσε δίπλα μου ...
Ρε ούτε η φωνή καλά καλά δε μου βγαινε ... Κάτι άναρθρα είπα, σαν το θλιμμένο μπούφο ... κατάφερα να της πω να πάμε στην τουαλέτα ... (πολύ προχωρημένος ο δικός σου, νόμιζα ότι τα γαμήσια πέφτουν μόνο σε κρεββάτια, τουαλέτες και αυτοκίνητα) Με πιάνει απ' το χέρι και με τραβάει στην τουαλέτα. Με βάζει στις γυναικείες και σκύβει μπροστά μου ανοίγοντας μου τη ζώνη. Μου λέει ένα "δώστον μου στο στόμα" και μου χουφτώνει τον κώλο. Ρε, και το παντελόνι θα βγαζα χωρίς να βγάλω τα παπούτσια. Κατεβάζω τα βρακια μου και αρχίζει ένα θεσπέσιο ρουφογάλι (έτσι όπως ήμουνα και πιτ μπουλ να μου κανε τσιμπούκι, θεεικό θα το βρισκα, αλλά καταλαβαίνετε). Αλλά σιγά μην πήγαιναν όλα πρίμα ... Σταματάει απότομα και μου λέει :
- Έλα μέσα. Κάτσε δίπλα μου και μη σε νοιάζει.
Και σηκώνεται και φεύγεεεεεει ... Εγώ είχα τις εξής επιλογές τότε (ρε πούστη τις θυμάμαι σαν τώρα). Η να πιάσω το πουλί μου και να κάνω 2 πάνω μια κάτω (δε χρειαζόμουν παραπάνω) και να χύσω ή να πάω μέσα κι ό,τι γινόταν. Μπαίνω μέσα και το ζέυγος έχει μετακομίσει κολλητά στην κολώνα. Σκάω μύτη σαν το σχολιαρόπαιδο με τη σακούλα με τα βιβλία ... Ο τύπος μπορεί να έβέπε και τη Ροζανα Αρκετ και να γουσταρε,πάντως λες και δεν υπήρχα. Πλησιάζοντας η γκόμενα με κοιτάει και μου δείχνει τη διπλανή καρέκλα ... Κάθομαι σαν σπουργιτάκι λες κι ο μαλάκας δε θα μ' επαιρνε πρέφα (τώρα όλοι ξέρουμε ποιος ήταν ο μαλάκας, αλλά μη με πληγώσετε
)
Κοιτάζω διστακτικά πάλι προς το μέρος του και ... ο μάγκας ... την έχει βγάλει έξω και την χαϊδεύει ... αμαν ... κάτσε να οργανωθούμε μεγάλε ποιος θα γαμήσει ποιον ... τα μάτια μου έχουν γίνει πορτοκάλια ... και η γκόμενα σκύβει στο αυτί και μου λέει :
- Μη σε νοιάζει ... του αρέσει να βλέπει ... κάνε πως δεν είναι εδώ, δεν πρόκειται να κάνει κάτι ...
Και κατεβαίνει ανάμεσα στα πόδια μου, μοε ξεκουμπώνει και με αρχίζει στο τσιμπούκι ... εγώ χουφτώνω τα βυζιά, αλλά είμαι καρφωμένος στον τύπο, ο οποίος καβλώνει και κουναέι και τη λεκάνη του ... δεν μπορούσα να το φχαριστηθώ, δεν ήμουν σίγουρος ότι μου συνέβαινε ... ώσπου σε μια στιγμή, ο τύπος σηκώνεται όρθιος (πράγμα που με έκανε σε dt μαλακοκάβλη) και ως άλλος Μικαελ Σουμαχερ κουνάει τη σαμπάνια του πάνω στην πλάτη, δηλαδή στα ρούχα, της κυρίας ... έχω μέινει μαλάκας ... κουμπώνεται και μου λέει :
- Συγγνώμη λίγο να περάσω, εννοώντας να του κάνω χώρο να πάει να πλύθεί το παλικάρι ...
Εννοείται, πως κουμπώθηκα και έφυγα, αγνοώντας (και μην καταλαβαίνοντας στην ουσία) όσα μου έλεγε η γκομενα του. Μάλλον τους προσφερα μια ευχάριστη βραδιά και τόνωσα τη σχέση τους. Εγώ, έριξα μια Royal μαλακία επιστρέφοντας σπίτι και αφού είπα και στον πατέρα μου ότι δεν αξίζει να τσακωνόμαστε και να γίνονται όλα αυτά.
Η ιστορία είναι πέρα για πέρα αληθινή. Δε θα την έγραφα για κανέναν άλλο λόγο. Τον χιουμοριστικό τόνο τον έδωσα, γιατί ούτως ή άλλως είναι αστεία. ʼσχετα που για έναν 17χρονο μπορεί να είναι και θριλερ.
