pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 33
- Πόντοι
- 366
οχι στη βια ειπε ο προσκοπος κασιδιαρης! 
Διπλή δολοφονία έξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο
- Μέλος που άνοιξε το νήμα tramountana
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 3K
- Εμφανίσεις 66K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
Επισκέπτης
Επισκέπτης
Επισκέπτης
ναι στη βια συσσωμος ο συριζα...οχι στη βια ειπε ο προσκοπος κασιδιαρης!
Επισκέπτης
Διαβάστε τι “φυντανάκια”, βγάζει η εγχώρια αριστερή “μπουρζουαζία” των ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ. Να τους χαίρετε ο κ.Τσίπρας που τους έχει στην παράταξη του μάλλον καλύτερα στις “συνιστώσες” του.
Αλογόκριτο, όπως πάντα το παρακάτω άρθρο:
“Δίχως να έχει κανείς καμία διάθεση για εικασίες σχετικά με την εξιχνίαση της δολοφονίας των μελών της Χρυσής Αυγής, που άλλωστε δεν είναι δουλειά δημοσιογραφική, μπορεί εντούτοις να διαπιστώσει τις βασικές παραμέτρους όπου κινείται η αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση και η κάλυψή της από τα ΜΜΕ. Τρεις παρατηρήσεις, λοιπόν, οι οποίες ισχύουν άσχετα με το ποιος είναι τελικά ο αυτουργός, και που μάλιστα δεν αφορούν τόσο τη δολοφονία καθαυτή όσο τη δημόσια συζήτηση…
Του Αυγουστίνου Ζενάκου
1. Δημοκρατία, «σταθερότητα» και «αποσταθεροποίηση»
Πλήγμα στη δημοκρατία με στόχο την αποσταθεροποίηση, λένε από χθες τα ΜΜΕ, ήταν η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Δεν ξέρω από πού το συνάγουν. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ αρέσκονται να παίζουν τους ντετέκτιβ. Άκουσα για «επαγγελματικά χτυπήματα», «άρτια οργάνωση», σέχτες, και λίγο για το ξαναζεσταμένο φόβητρο του φιλήσυχου νοικοκυραίου, τον Νίκο Μαζιώτη. Δεν ξέρω πού τα βρίσκουν. Δεν είμαι αστυνομικός.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα περί «αποσταθεροποίησης» δεν είναι όπως φαίνονται. Αφήνω κατά μέρος τις συμπτώσεις -αν και καλώς επισημαίνονται από πολλούς-, όπως το ότι τέτοιου είδους συμβάντα ακραίας βίας μοιάζουν με εξωφρενική ακρίβεια να συμπίπτουν με περιόδους όπου η πολιτική της κυβέρνησης δοκιμάζεται, για να πω τούτο: Η «αποσταθεροποίηση» την κυβέρνηση τη συμφέρει. Η «σταθερότητα» συμφέρει την αντιπολίτευση.
Εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο αυτή τη στιγμή να θέλει την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα της οικονομικής. Έχει το πλεονέκτημα: Ξέρει ότι η πολιτική αυτή προκαλεί εξαθλίωση. Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής όσο το δυνατόν πιο ανεμπόδιστα –με «σταθερότητα»– οδηγεί αναπόδραστα σε εκλογές και στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σχετικά ομαλή αλλαγή εξουσίας, όπως αυτή στην οποία έχει βασίσει τη στρατηγική της η αξιωματική αντιπολίτευση (και για την οποία δέχεται διαρκώς την κριτική των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της αριστεράς, είτε εντός είτε εκτός του κόμματος).
Η κυβέρνηση, από την άλλη, έχει αποτύχει να πείσει για την πολιτική της, την οποία η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί άδικη και βάρβαρη. Έχει όμως επιτύχει να παρουσιάσει τον εαυτό της ως –ακριβώς– τον εγγυητή της «σταθερότητας». Αλλά ένας «εγγυητής σταθερότητας» στην αναμπουμπούλα χαίρεται, δεν υπάρχει ρόλος γι’ αυτόν όταν όλα είναι σταθερά. Όταν τα πράγματα είναι σταθερά, μιλούμε για φόρους ακινήτων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις, υποκλοπές της ΕΥΠ, την Eldorado Gold, και άλλα πολλά, στα οποία ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Η κυβέρνηση μπορεί λοιπόν τώρα να σπεύσει να εμφανιστεί ξανά ως «τοποτηρητής της νομιμότητας», να διεκδικήσει ξανά τον δυναμισμό που την διακρίνει όταν επιχειρεί αστυνομικά, σε αντίθεση με όταν επιχειρεί οικονομικά και διασύρεται ακόμη και από τους βουλευτές των κομμάτων της.
Το αν οι δολοφονίες είναι το ένα ή το άλλο, δουλειά επαγγελματία, παρακρατική προβοκάτσια, ή εκδίκηση εγκληματικά ηλίθιων, είναι από αυτή την άποψη δευτερεύον. Η «αποσταθεροποίηση», όμως, συμφέρει την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και την βροντοφωνάζει από χθες κάθε καθεστωτικό ΜΜΕ.
2. «Το στήριγμα της δημοκρατίας είναι η νομιμότητα»
Έτσι το θέλουν οι δημοσιολογούντες της ψευδομετριοπάθειας, έτσι το ακούμε από τους σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, έτσι το γράφουν τα σημερινά Νέα, και άλλα ΜΜΕ με παρόμοιο τρόπο, έτσι το εκφράζει ο υπουργός Δένδιας. Παραλλαγή του αποτελεί η φράση του πρωθυπουργού «θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ασφάλεια του πολίτη», με αφορμή την οποία γράψαμε το εντιτόριαλ του UNFOLLOW 23 που κυκλοφορεί.
Η δημοκρατία, λοιπόν, στηρίζεται στη νομιμότητα. Ανοησίες. Όλα τα πολιτεύματα στηρίζονται στη νομιμότητα. Ακόμη περισσότερο, όλα τα καθεστώτα στηρίζονται στη νομιμότητα. Δεν υφίσταται οργανωμένη πολιτική συγκρότηση δίχως μια αντίληψη νομιμότητας. Για την ακρίβεια, όσο πιο κεντρική θέση καταλαμβάνει η έννοια της νομιμότητας στην πολιτική συγκρότηση, τόσο πιο αυταρχικό το καθεστώς. Δεν έχει υπάρξει πιο ακλόνητη νομιμότητα από αυτή του ναζιστικού κράτους. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Φράνκο, του Πινοσέτ, του Σουχάρτο, του Ρεζά Παχλαβί, του Μομπούτου, του Σαντάμ. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Στάλιν και του Μάο. Στη νομιμότητα βασίστηκε το απαρτχάιντ. Στη νομιμότητα βασίζονται οι ισλαμιστικές θεοκρατίες.
Μα, θα πει κανείς, αυτά δεν είναι στ’ αλήθεια νομιμότητα. Είναι δικτατορίες, είναι εγκληματικά καθεστώτα, απονομιμοποιήθηκαν λόγω των εγκλημάτων τους. Και θα λέγαμε σε αυτόν που θα πρόβαλλε μια τέτοια αντίρρηση: Από τη στιγμή που το λες αυτό, δεν υποθέτεις συνεπώς ότι υπάρχει μια θέση εκτός της «νομιμότητας» των καθεστώτων, από την οποία μπορείς να κρίνεις αυτή τη νομιμότητα και να ανακαλύψεις ότι είναι ψευδεπίγραφη; Από αυτή τη θέση του κριτή, που δεν δεσμεύεται από την ψευδεπίγραφη νομιμότητα, δεν μιλάς, όταν λες ότι αυτά τα καθεστώτα δεν είναι νόμιμα;
Η αναγνώριση μιας τέτοιας θέσης είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, όχι η νομιμότητα. Κι αυτό επειδή στη δημοκρατία η «ουδετερότητα» του κράτους –μια έννοια που σηκώνει, ούτως ή άλλως, μεγάλη συζήτηση– είναι διαρκώς προς απόδειξη, νοείται ζητούμενη αλλά όχι δεδομένη. Η δημοκρατία δεν διαφέρει ως προς τη νομιμότητα. Διαφέρει ως προς τη δυνατότητα να κρίνουμε τη νομιμότητα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει «νόμιμος» τρόπος να το κάνουμε, ακόμη και όταν η νομιμότητα –όπως κάθε νομιμότητα– θέτει εκτός νόμου την αμφισβήτησή της.
Και η συσκότιση αυτού του γεγονότος, με την επίμονη χειραγώγηση των πολιτών στην οποία επιδίδονται όλοι όσοι μιλούν διαρκώς για «νομιμότητα», είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία από οποιονδήποτε «κύκλο βίας» επικαλούνται η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να σταματήσουμε να το επισημαίνουμε.
3. «Το αίμα είναι ίδιο από όπου κι αν προέρχεται»
Κι αυτό ακούγεται συνέχεια από χθες: Μια δολοφονία είναι το ίδιο με μια άλλη δολοφονία, το αίμα είναι πάντα κόκκινο, δεν έχει πολιτικό χρώμα κτλ. Έχει ενδιαφέρον ο αναδιπλασιασμός του δόγματος «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» σε «καταδικάζω τις δολοφονίες από όπου και αν προέρχονται». Η ανέξοδη, απολίτικη, αυτονόητη αυτή καταδίκη, σχεδόν δίχως νόημα (μα ποιος, επιτέλους, εκτός από τους δολοφόνους, επικροτεί τις δολοφονίες;) έχει τελετουργική λειτουργία: επαναλαμβάνοντάς την, εντασσόμαστε στη φαντασιακή κοινότητα της «ασφάλειας».
Όπως όμως και η «καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται», το προφανές του πράγματος, αυτό το προφανές που εκμεταλλεύεται τα ανακλαστικά των φιλειρηνικών ανθρώπων, κρύβει την ιδεολογική του παρέμβαση: Η πολιτική δεν έχει σημασία, το πλαίσιο δεν έχει σημασία, οι συνθήκες δεν έχουν σημασία, το από πού προέρχεται το οτιδήποτε δεν έχει σημασία, το παρελθόν δεν έχει σημασία, έχει σημασία μόνο το διαρκές παρόν της δολοφονίας, δίχως άλλα χαρακτηριστικά, το παρόν της βίας, η οποία είναι μόνο και πάντα μέσο δίχως σκοπό, το αέναο παρόν μιας ουσίας της βίας, στην οποία μόνη απάντηση είναι η νομιμότητα. Η καταδίκη αυτή, το «αίμα που είναι ίδιο», τόσο προφανής, είναι εργαλείο – είτε το συνειδητοποιούν όσοι την ενστερνίζονται είτε όχι.
Συνεπώς, θλίβομαι που η κοινωνία στην οποία ζω έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της σε τέτοια σκοτεινή συνθήκη, όπου δολοφονούνται άνθρωποι στους δρόμους. Θλίβομαι που δύο νέοι άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν, ώστε πάνω από όλα να έκαναν τις ζωές τους κάτι διαφορετικό, να τις άνοιγαν σε σπουδαία και δημιουργικά πράγματα, να μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες. Θλίβομαι για τις οικογένειές τους, προφανώς επειδή αυτές αγαπούσαν τους ανθρώπους τους, αλλά κι επειδή δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο.
Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες’.
Από το περιοδικό
unfollow
Αλογόκριτο, όπως πάντα το παρακάτω άρθρο:
“Δίχως να έχει κανείς καμία διάθεση για εικασίες σχετικά με την εξιχνίαση της δολοφονίας των μελών της Χρυσής Αυγής, που άλλωστε δεν είναι δουλειά δημοσιογραφική, μπορεί εντούτοις να διαπιστώσει τις βασικές παραμέτρους όπου κινείται η αντιμετώπισή της από την κυβέρνηση και η κάλυψή της από τα ΜΜΕ. Τρεις παρατηρήσεις, λοιπόν, οι οποίες ισχύουν άσχετα με το ποιος είναι τελικά ο αυτουργός, και που μάλιστα δεν αφορούν τόσο τη δολοφονία καθαυτή όσο τη δημόσια συζήτηση…
Του Αυγουστίνου Ζενάκου
1. Δημοκρατία, «σταθερότητα» και «αποσταθεροποίηση»
Πλήγμα στη δημοκρατία με στόχο την αποσταθεροποίηση, λένε από χθες τα ΜΜΕ, ήταν η δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Δεν ξέρω από πού το συνάγουν. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ αρέσκονται να παίζουν τους ντετέκτιβ. Άκουσα για «επαγγελματικά χτυπήματα», «άρτια οργάνωση», σέχτες, και λίγο για το ξαναζεσταμένο φόβητρο του φιλήσυχου νοικοκυραίου, τον Νίκο Μαζιώτη. Δεν ξέρω πού τα βρίσκουν. Δεν είμαι αστυνομικός.
Αυτό που ξέρω είναι ότι τα περί «αποσταθεροποίησης» δεν είναι όπως φαίνονται. Αφήνω κατά μέρος τις συμπτώσεις -αν και καλώς επισημαίνονται από πολλούς-, όπως το ότι τέτοιου είδους συμβάντα ακραίας βίας μοιάζουν με εξωφρενική ακρίβεια να συμπίπτουν με περιόδους όπου η πολιτική της κυβέρνησης δοκιμάζεται, για να πω τούτο: Η «αποσταθεροποίηση» την κυβέρνηση τη συμφέρει. Η «σταθερότητα» συμφέρει την αντιπολίτευση.
Εξηγούμαι: Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάθε λόγο αυτή τη στιγμή να θέλει την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, ιδιαίτερα της οικονομικής. Έχει το πλεονέκτημα: Ξέρει ότι η πολιτική αυτή προκαλεί εξαθλίωση. Η εφαρμογή της πολιτικής αυτής όσο το δυνατόν πιο ανεμπόδιστα –με «σταθερότητα»– οδηγεί αναπόδραστα σε εκλογές και στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια σχετικά ομαλή αλλαγή εξουσίας, όπως αυτή στην οποία έχει βασίσει τη στρατηγική της η αξιωματική αντιπολίτευση (και για την οποία δέχεται διαρκώς την κριτική των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της αριστεράς, είτε εντός είτε εκτός του κόμματος).
Η κυβέρνηση, από την άλλη, έχει αποτύχει να πείσει για την πολιτική της, την οποία η πλειονότητα των πολιτών θεωρεί άδικη και βάρβαρη. Έχει όμως επιτύχει να παρουσιάσει τον εαυτό της ως –ακριβώς– τον εγγυητή της «σταθερότητας». Αλλά ένας «εγγυητής σταθερότητας» στην αναμπουμπούλα χαίρεται, δεν υπάρχει ρόλος γι’ αυτόν όταν όλα είναι σταθερά. Όταν τα πράγματα είναι σταθερά, μιλούμε για φόρους ακινήτων, πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ιδιωτικοποιήσεις, υποκλοπές της ΕΥΠ, την Eldorado Gold, και άλλα πολλά, στα οποία ο Αντώνης Σαμαράς και οι συν αυτώ δεν τα πηγαίνουν καθόλου καλά. Η κυβέρνηση μπορεί λοιπόν τώρα να σπεύσει να εμφανιστεί ξανά ως «τοποτηρητής της νομιμότητας», να διεκδικήσει ξανά τον δυναμισμό που την διακρίνει όταν επιχειρεί αστυνομικά, σε αντίθεση με όταν επιχειρεί οικονομικά και διασύρεται ακόμη και από τους βουλευτές των κομμάτων της.
Το αν οι δολοφονίες είναι το ένα ή το άλλο, δουλειά επαγγελματία, παρακρατική προβοκάτσια, ή εκδίκηση εγκληματικά ηλίθιων, είναι από αυτή την άποψη δευτερεύον. Η «αποσταθεροποίηση», όμως, συμφέρει την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και την βροντοφωνάζει από χθες κάθε καθεστωτικό ΜΜΕ.
2. «Το στήριγμα της δημοκρατίας είναι η νομιμότητα»
Έτσι το θέλουν οι δημοσιολογούντες της ψευδομετριοπάθειας, έτσι το ακούμε από τους σχολιαστές των δελτίων ειδήσεων, έτσι το γράφουν τα σημερινά Νέα, και άλλα ΜΜΕ με παρόμοιο τρόπο, έτσι το εκφράζει ο υπουργός Δένδιας. Παραλλαγή του αποτελεί η φράση του πρωθυπουργού «θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η ασφάλεια του πολίτη», με αφορμή την οποία γράψαμε το εντιτόριαλ του UNFOLLOW 23 που κυκλοφορεί.
Η δημοκρατία, λοιπόν, στηρίζεται στη νομιμότητα. Ανοησίες. Όλα τα πολιτεύματα στηρίζονται στη νομιμότητα. Ακόμη περισσότερο, όλα τα καθεστώτα στηρίζονται στη νομιμότητα. Δεν υφίσταται οργανωμένη πολιτική συγκρότηση δίχως μια αντίληψη νομιμότητας. Για την ακρίβεια, όσο πιο κεντρική θέση καταλαμβάνει η έννοια της νομιμότητας στην πολιτική συγκρότηση, τόσο πιο αυταρχικό το καθεστώς. Δεν έχει υπάρξει πιο ακλόνητη νομιμότητα από αυτή του ναζιστικού κράτους. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Φράνκο, του Πινοσέτ, του Σουχάρτο, του Ρεζά Παχλαβί, του Μομπούτου, του Σαντάμ. Στη νομιμότητα βασίστηκαν τα καθεστώτα του Στάλιν και του Μάο. Στη νομιμότητα βασίστηκε το απαρτχάιντ. Στη νομιμότητα βασίζονται οι ισλαμιστικές θεοκρατίες.
Μα, θα πει κανείς, αυτά δεν είναι στ’ αλήθεια νομιμότητα. Είναι δικτατορίες, είναι εγκληματικά καθεστώτα, απονομιμοποιήθηκαν λόγω των εγκλημάτων τους. Και θα λέγαμε σε αυτόν που θα πρόβαλλε μια τέτοια αντίρρηση: Από τη στιγμή που το λες αυτό, δεν υποθέτεις συνεπώς ότι υπάρχει μια θέση εκτός της «νομιμότητας» των καθεστώτων, από την οποία μπορείς να κρίνεις αυτή τη νομιμότητα και να ανακαλύψεις ότι είναι ψευδεπίγραφη; Από αυτή τη θέση του κριτή, που δεν δεσμεύεται από την ψευδεπίγραφη νομιμότητα, δεν μιλάς, όταν λες ότι αυτά τα καθεστώτα δεν είναι νόμιμα;
Η αναγνώριση μιας τέτοιας θέσης είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας, όχι η νομιμότητα. Κι αυτό επειδή στη δημοκρατία η «ουδετερότητα» του κράτους –μια έννοια που σηκώνει, ούτως ή άλλως, μεγάλη συζήτηση– είναι διαρκώς προς απόδειξη, νοείται ζητούμενη αλλά όχι δεδομένη. Η δημοκρατία δεν διαφέρει ως προς τη νομιμότητα. Διαφέρει ως προς τη δυνατότητα να κρίνουμε τη νομιμότητα, ακόμη κι όταν δεν υπάρχει «νόμιμος» τρόπος να το κάνουμε, ακόμη και όταν η νομιμότητα –όπως κάθε νομιμότητα– θέτει εκτός νόμου την αμφισβήτησή της.
Και η συσκότιση αυτού του γεγονότος, με την επίμονη χειραγώγηση των πολιτών στην οποία επιδίδονται όλοι όσοι μιλούν διαρκώς για «νομιμότητα», είναι μεγαλύτερος κίνδυνος για τη δημοκρατία από οποιονδήποτε «κύκλο βίας» επικαλούνται η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να σταματήσουμε να το επισημαίνουμε.
3. «Το αίμα είναι ίδιο από όπου κι αν προέρχεται»
Κι αυτό ακούγεται συνέχεια από χθες: Μια δολοφονία είναι το ίδιο με μια άλλη δολοφονία, το αίμα είναι πάντα κόκκινο, δεν έχει πολιτικό χρώμα κτλ. Έχει ενδιαφέρον ο αναδιπλασιασμός του δόγματος «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» σε «καταδικάζω τις δολοφονίες από όπου και αν προέρχονται». Η ανέξοδη, απολίτικη, αυτονόητη αυτή καταδίκη, σχεδόν δίχως νόημα (μα ποιος, επιτέλους, εκτός από τους δολοφόνους, επικροτεί τις δολοφονίες;) έχει τελετουργική λειτουργία: επαναλαμβάνοντάς την, εντασσόμαστε στη φαντασιακή κοινότητα της «ασφάλειας».
Όπως όμως και η «καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται», το προφανές του πράγματος, αυτό το προφανές που εκμεταλλεύεται τα ανακλαστικά των φιλειρηνικών ανθρώπων, κρύβει την ιδεολογική του παρέμβαση: Η πολιτική δεν έχει σημασία, το πλαίσιο δεν έχει σημασία, οι συνθήκες δεν έχουν σημασία, το από πού προέρχεται το οτιδήποτε δεν έχει σημασία, το παρελθόν δεν έχει σημασία, έχει σημασία μόνο το διαρκές παρόν της δολοφονίας, δίχως άλλα χαρακτηριστικά, το παρόν της βίας, η οποία είναι μόνο και πάντα μέσο δίχως σκοπό, το αέναο παρόν μιας ουσίας της βίας, στην οποία μόνη απάντηση είναι η νομιμότητα. Η καταδίκη αυτή, το «αίμα που είναι ίδιο», τόσο προφανής, είναι εργαλείο – είτε το συνειδητοποιούν όσοι την ενστερνίζονται είτε όχι.
Συνεπώς, θλίβομαι που η κοινωνία στην οποία ζω έχει οδηγηθεί από τις κυβερνήσεις της σε τέτοια σκοτεινή συνθήκη, όπου δολοφονούνται άνθρωποι στους δρόμους. Θλίβομαι που δύο νέοι άνθρωποι δεν θα έχουν την ευκαιρία να ζήσουν, ώστε πάνω από όλα να έκαναν τις ζωές τους κάτι διαφορετικό, να τις άνοιγαν σε σπουδαία και δημιουργικά πράγματα, να μάθαιναν ότι δεν γίνεται να είναι φασίστες. Θλίβομαι για τις οικογένειές τους, προφανώς επειδή αυτές αγαπούσαν τους ανθρώπους τους, αλλά κι επειδή δεν θα έχουν την ευκαιρία να τους δουν να γίνονται κάτι άλλο.
Αλλά αν το ερώτημα είναι αν θλίβομαι «το ίδιο», η απάντηση είναι όχι. Δεν θλίβομαι το ίδιο με τον φόνο ενός φασίστα και ενός αντιφασίστα. Αυτή είναι η πολιτική μου και δεν την αλλάζω. Ούτε με δολοφονίες’.
Από το περιοδικό
unfollow
Σχετικά με το ότι ο Μιχαλολιάκος ήταν ενήμερος για την δολοφονία Φύσσα.
Πολλοί έχουν την απορία καί σε συζητήσεις ρωτάνε: Τι συμφέρον είχαν οι πάνω - πάνω της Χ.Α καί ό Μιχαλολιάκος την στιγμή που η Χ.Α είχε 12% περίπου στις δημοσκοπήσεις καί ερχόταν τρίτο κόμμα να κάνουν αυτήν την δολοφονία. Τόσο μα τόσο ηλίθιοι είναι?? Καί κανείς δεν τους λύνει την απορία. SERAPIS.
Πολλοί έχουν την απορία καί σε συζητήσεις ρωτάνε: Τι συμφέρον είχαν οι πάνω - πάνω της Χ.Α καί ό Μιχαλολιάκος την στιγμή που η Χ.Α είχε 12% περίπου στις δημοσκοπήσεις καί ερχόταν τρίτο κόμμα να κάνουν αυτήν την δολοφονία. Τόσο μα τόσο ηλίθιοι είναι?? Καί κανείς δεν τους λύνει την απορία. SERAPIS.
δικο σου να υποθεσω???εισαι η πηγη των σκοπιανων????οχι στη βια ειπε ο προσκοπος κασιδιαρης!
Σκοπιανά ΜΜΕ: Φόβοι για αντίποινα της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα
Επισκέπτης
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 33
- Πόντοι
- 366
Επισκέπτης
Επισκέπτης
Απαραδεκτος ο κασιδιαρης μιλαει λες και απευθυνεται σε πιτσιρικια που δεν καταλαβαινουν. λεει εμεις δεν ειμαστε ναζι.δινουμε φαει σε οποιον το εχει αναγκη κι ας ειναι ξενος.ειμαστε κατα τις βιας και αλλα πολλα.Αυτα που λενε δυστυχως για αυτους μονο θα τους ριξουν. Το αλλο το κομματοσκυλο ο φαηλος ειναι τελειος για τον 
νομιζουν τα λαμογια οτι θα μας κυβερναει μια ζωη η νδ ποσο γελασμενοι ειστε 
νομιζουν τα λαμογια οτι θα μας κυβερναει μια ζωη η νδ ποσο γελασμενοι ειστε 
raopau
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 14 Δεκ 2012
- Μηνύματα
- 40.505
- Like
- 21.865
- Πόντοι
- 5.006
τους εχει μπει το αυγο στον κωλο..απ τη μια ο εισαγγελεας,απ την αλλη οι εκτελεστες..δεν ξερουν απο που θα τους ερθει...
βεβαια το γεγονος οτι εχουν απαρνηθει τοσες φορες την ιδεολογια τους καταδεικνυει το ποιον τους και πως για να μην χασουν ψηφους θα πουλησουν και την μανα τους...
βεβαια το γεγονος οτι εχουν απαρνηθει τοσες φορες την ιδεολογια τους καταδεικνυει το ποιον τους και πως για να μην χασουν ψηφους θα πουλησουν και την μανα τους...
Επισκέπτης
τελικα ο μονος τροπος να ριξεις την χ.α ειναι να τους αφησεις να μιλανε
Γιώργος Ξύδης
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 5 Ιαν 2011
- Μηνύματα
- 12.339
- Κριτικές
- 9
- Like
- 4.689
- Πόντοι
- 1.830
Απαραδεκτος ο κασιδιαρης μιλαει λες και απευθυνεται σε πιτσιρικια που δεν καταλαβαινουν. λεει εμεις δεν ειμαστε ναζι.δινουμε φαει σε οποιον το εχει αναγκη κι ας ειναι ξενος.ειμαστε κατα τις βιας και αλλα πολλα.Αυτα που λενε δυστυχως για αυτους μονο θα τους ριξουν. Το αλλο το κομματοσκυλο ο φαηλος ειναι τελειος για τον
είτε τέτοιο πράγμα;;;
Επισκέπτης
Που το ειπε αυτο?
Βιντεο υπαρχει?
Βιντεο υπαρχει?
Επισκέπτης
ναι. αλλα μαλλον ξεχασε οτι ειχε παει μια αλλοδαποι στο συσσιτιο για ελληνες, και την εστειλαν στον τσιπρα.είτε τέτοιο πράγμα;;;
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.251
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.423
- Πόντοι
- 566
Αυτοί που φωνάζουν κατά της θεωρίας των δύο άκρων, ήδη επιλέγουν να συνταχθούν με ένα άκρο, οι λεγόμενοι "αντιφασίστες" (οπου αντιφασίστες βαζουμε αναρχικούς, κομμουνιστές, αριστεριστές κλπ....)
Πραγματικός Αντιφασίστας είναι αυτός που είναι εναντίον του Σταλινισμού και του Ναζισμού.
“Η Ευρωπαϊκή ημέρα υπέρ της μνήμης των θυμάτων του Σταλινισμού και του Ναζισμού, γνωστή και ως Διεθνής ημέρα της μαύρης πόρπης τιμάται κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου.
Το ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (553 ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ, 44 κατά, 33 αποχές) καταδικάζει απερίφραστα όλα τα εγκλήματα και τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διέπραξαν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη στη διάρκεια του φρικαλέου 20ού αιώνα.
«Η Ευρώπη δεν θα ενωθεί ποτέ, εάν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της Ιστορίας της. Δηλαδή εάν δεν αναγνωρίσει ως κοινή κληρονομιά τον ναζισμό και τον σταλινισμό -τα φασιστικά και τα κομμουνιστικά καθεστώτα-, εάν δεν διεξαγάγει έντιμο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα αυτών των καθεστώτων».
Έτσι αναφέρει το σκεπτικό του Ψηφίσματος.
Στους 553 ευρωβουλευτές -Σοσιαλιστές, Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (Δεξιά), Φιλελεύθεροι, Πράσινοι κ.ά.- που υπερψήφισαν το Ψήφισμα δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας!!! Οι Έλληνες ευρωβουλευτές είτε το καταψήφισαν (ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ) είτε απείχαν (Ν.Δ.)!!!
gianevan
Σεβαστός
- Εγγρ.
- 15 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 17.130
- Like
- 5.807
- Πόντοι
- 1.206
Δυστυχώς στην Ελλάδα το να είσαι αντικομμουνιστής, ακόμα και αντισταλινικός, περίπου ισοδυναμεί με το να είσαι "φασίστας", "ακροδεξιός", "αντιδραστικός", "νοσταλγός της Χούντας" και άλλα τέτοια γραφικά.
Οι αριστερές μπαρούφες περί "μονοπωλίων", "ιμπεριαλισμού", "προλεταρίων" και λοιπών "μη προνομιούχων", "νόμου που είναι το δίκιο του εργάτη" έχουν περάει στο υποσυνείδητο όλων των παραγωγικών γενιών και ακριβώς αυτή η λογική μας έφερε στο οικονομικό χάλι που είμαστε σήμερα.
Τώρα πως και αν θα βγούμε δεν ξέρω! Φοβάμαι πως αργήσαμε, οπότε περαστικά μας...
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.251
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.423
- Πόντοι
- 566
Εδω η ΝΔ δεν ψήφισε το ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τεραστια αποδοχή!!!
Οι μπαρουφες που αναφέρεις δηστυχώς είναι πιστευτές ακόμα και σήμερα και από κεντρώους και δεξιούς, φαντάσου ότι υπαρχουν δεξιοί που είναι υπερ της εθνικοποιησης των τραπεζων, διοτι ετσι νομιζουν πως θα διαγραφούν τα χρέη τους....
Παρόμοια θέματα
