Θα σου πω κάτι που διάβασα παλαιότερα και είχε ισχύ, παλαιότερα τουλάχιστον.Τύποι, επειδή δεξιά και αριστερά διαβάζω ότι χωρίς παιδιά θα είσαι μόνος στα γεράματα,κ.λ.π.
Συγγενικό μου πρόσωπο που δουλεύει σε γηροκομείο, μου έχει πει ότι δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό.
Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν παιδιά τα οποία έχουν ξεκόψει σχέσεις,μαλώσει για περιουσιακά, μένουν μακριά/εξωτερικό και ουσιαστικά δεν είναι παρόντα.
Άλλοι που δεν έχουν παιδιά, αλλά έρχονται και τους βλέπουν φίλοι,πρώην συνάδελφοι,κ.λ.π.
Αυτό που επίσης θέλω να επισημάνω περί παιδιών, μιας και εκεί που εργάζομαι είναι "παιδιά" 19-24 ετών,
είναι πως με αυτά που βλέπω, ένα σημερινό παιδί και οι επιλογές του,
είναι πιο πιθανό να με κάνουν πιο δυστυχισμένο,παρά ευτυχισμένο.
Θα προτιμούσα να είχα ένα παιδί της δικής μου γενιάς ή μιας πιο πίσω, παρά ένα παιδί του σήμερα.
Ούτε εγώ τα έχω κάνει όλα σωστά, κατά καιρούς έχω στεναχωρήσει τους γονείς μου,κ.λ.π.
Αλλά στα σημερινά παιδιά, βλέπω ένα lifestyle,αξίες,επιλογές, που είναι αντικειμενικά γτπ και θα με
στεναχωρούσε να βλέπω το παιδί μου να μεγαλώνει μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
"Ο άντρας χωρίς γυναίκα και παιδιά, θεωρείται κοινωνικά ανάπηρος". Με ότι κι αν σημαίνει αυτό, είναι μία οπτική που έχει η κοινωνία απέναντί του.
Επίσης, καλό είναι να ξεμπλέκουμε το θέμα των παιδιών με τα δικά μας θέλω. Τα παιδιά στην ουσία, δεν είναι παρά η δημιουργία απογόνων, αν το δεις εντελώς αντικειμενικά. Το αν θα γίνουν ναρκομανείς στο πεζοδρόμιο ή τεράστιοι επιστήμονες, είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων και ο γονέας, ζήτημα αν συμβάλλει στο 20-30%, ειδικά αυτές τις εποχές.