Δημιουργία οικογένειας -Αξίζει ή όχι;

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

με καυλωνε αφανταστα η γυναικα μου, τωρα αν χαλαγε σε 5 χρονια δεν ξερω.
3 μηνες εμεινα παντρεμένος 

 

[pitas00]

aaa οκ μαγκας τοτε

 

[Mindreader]

φιλε μου αν ο γαμος ειναι απλα ενα επισημο γκομενιλικι γιατι να τον κανεις? σε τι εξυπηρετει η επισημοποιηση?

Για δυο, κατα την αποψη μου, λογους.

Ο πρωτος ειναι διοτι παρολες τις στρεβλωσεις του ειναι το καλυτερο μεχρι στιγμης κοινωνικο μοντελο προκειμενου να ανατραφουν παιδια.

Ο δευτερος ειναι διοτι οι αντρες περα απο σεξουαλικες αναγκες που ευκολα και ισως σε καποιες περιπτωσεις καλυτερα μπορουν με αλλους τροπους να ικανοποιηθουν ( πχ πορνεια ), εχουν και αλλες αναγκες οπως πχ η συντροφικοτητα.Οι μονηρεις ανθρωποι ειναι σιγουρα μειοψηφια.

Καποιοι αυτη την αναγκη τη συνειδητοποιουν καποιοι αλλοι οχι. Επισης καποιοι απο αυτους που τη συνειδητοποιουν δεν τη παραδεχονται γιατι παριστανουν τους σκληρους αγριογαμηκουλες. Για να μην τα τσουβαλιαζουμε ομως ολα υπαρχουν και οι συνειδητοποιημενοι κατ επιλογην "μοναχικοι καβαλαρηδες" τους οποιους προσωπικα σεβομαι.


Κοντολογις πρεπει πανω απο ολα να εχεις αυτογνωσια. Να ξερεις ποιος εισαι τι κανεις και κυριως γιατι το κανεις. Η αυτογνωσια ειναι πολυ δυσκολη κατακτηση.

Οι περισσοτεροι λοιπον κανουν κατι οπως ο γαμος γιατι ολοι οι αλλοι το κανουν και οχι γιατι οι ιδιοι κρινουν οτι προσωπικα ο καθενας τους πρεπει να το κανει.
Το αποτελεσμα ?? Αυτο το τσιρκο που βλεπουμε ολοι γυρω μας.


Για να μην επαναλαμβανω σεντονια κοιταξε τα προηγουμενα posts μου απο τη σελιδα 36 και μετα αυτου του thread.

 

[jimy.m.]

φιλε το μοναχικος καβαλαρης πως το λες??

 

[arist_plat1]

ένας πολύ καλός μου φίλος κάποτε μου είχε πεί

αν έχεις οικογένεια ζεις σαν σκύλος και πεθαίνεις σαν άνθρωπος
αν δεν έχεις οικογένεια ζεις σαν άνθρωπος και πεθαίνεις σαν σκύλος

φυσικά εννοούσε όταν δεν έχεις οικογένεια μπορείς να ζήσεις ανέμελα να τα βρεις με τη μοναξιά σου να είσαι πάντα κυρίαρχος του εαυτού σου αλλά όταν γίνει η στραβή σε οτιδήποτε (οικονομικά υγείας ψυχολογικά) ουσιαστικά θα είσαι μόνος
Αν έχεις οικογένεια θα ζεις και θα αγωνίζεσαι καθημερινά για την οικογένεια σου ο ρόλος του γονέα δεν πάει ποτέ. Δεν θα μπορείς να ζεις ανεύθυνα και θα έχεις περιορισμούς μόλις σου συμβεί η στραβή πάντα θα έχεις όμως κάποιον δίπλα σου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να νοιάζεται για σένα

 

[jimy.m.]

ένας πολύ καλός μου φίλος κάποτε μου είχε πεί

αν έχεις οικογένεια ζεις σαν σκύλος και πεθαίνεις σαν άνθρωπος
αν δεν έχεις οικογένεια ζεις σαν άνθρωπος και πεθαίνεις σαν σκύλος

φυσικά εννοούσε όταν δεν έχεις οικογένεια μπορείς να ζήσεις ανέμελα να τα βρεις με τη μοναξιά σου να είσαι πάντα κυρίαρχος του εαυτού σου αλλά όταν γίνει η στραβή σε οτιδήποτε (οικονομικά υγείας ψυχολογικά) ουσιαστικά θα είσαι μόνος
Αν έχεις οικογένεια θα ζεις και θα αγωνίζεσαι καθημερινά για την οικογένεια σου ο ρόλος του γονέα δεν πάει ποτέ. Δεν θα μπορείς να ζεις ανεύθυνα και θα έχεις περιορισμούς μόλις σου συμβεί η στραβή πάντα θα έχεις όμως κάποιον δίπλα σου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να νοιάζεται για σένα

εχει μια δοση αληθειας

 

[Mindreader]

φιλε το μοναχικος καβαλαρης πως το λες??

Εννοώ οτι υπαρχουν συνειδητοποιημενοι αντρες που ξερουν καλα οτι ειτε λογω χαρακτήρα ειτε λογω προσωπικων προτιμησεων, ειτε λογω καθολικης αφιερωσης τους στο επαγγελμα τους η σε κατι αλλο που τους γεμιζει, ειτε για πολλους αλλους και διαφορους λογους ουτε μπορουν αλλα ουτε και  θελουν να αφοσιωθουν σε μια γυναικα και τα παιδια που θα κανουν μαζι της.

Η επιλογη τους λοιπον ειναι συνειδητη και αιτιολογημενη.

Συνηθως αυτοι οι αντρες ειναι ηρεμοι και δεν διαλαλουν ως ντελαληδες την επιλογη τους. Αυτο συμβαινει γιατι απλα ειναι κατασταλαγμενοι και αρα γαληνεμενοι.

Οι αγριογαμηκουλες που ολα τα σφαζουν ολα τα μαχαιρωνουν που εκφωνουν δικανικους κατα του γαμου βγαζουν ενταση γιατι βρισκονται συνηθως σε εσωτερικη συγκρουση μια και περα απο οτι διαλαλουν δεν ειναι απολυτα βεβαιοι για την επιλογη τους. Φωναζουν με ενταση για να πεισουν οχι τους αλλους ( που ουτως η αλλως τους εχουν χεσμενους) αλλα τους ιδιους τους εαυτους τους για την ορθοτητα της επιλογης τους.

Η μηπως καμμια φορα της ελλειψη αλλων προσωπικων εναλακτικων, επιλογης τους !!

 

[jimy.m.]

Εννοώ οτι υπαρχουν συνειδητοποιημενοι αντρες που ξερουν καλα οτι ειτε λογω χαρακτήρα ειτε λογω προσωπικων προτιμησεων, ειτε λογω καθολικης αφιερωσης τους στο επαγγελμα τους η σε κατι αλλο που τους γεμιζει, ειτε για πολλους αλλους και διαφορους λογους ουτε μπορουν αλλα ουτε και  θελουν να αφοσιωθουν σε μια γυναικα και τα παιδια που θα κανουν μαζι της.

Η επιλογη τους λοιπον ειναι συνειδητη και αιτιολογημενη.

Συνηθως αυτοι οι αντρες ειναι ηρεμοι και δεν διαλαλουν ως ντελαληδες την επιλογη τους. Αυτο συμβαινει γιατι απλα ειναι κατασταλαγμενοι και αρα γαληνεμενοι.

Οι αγριογαμηκουλες που ολα τα σφαζουν ολα τα μαχαιρωνουν που εκφωνουν δικανικους κατα του γαμου βγαζουν ενταση γιατι βρισκονται συνηθως σε εσωτερικη συγκρουση μια και περα απο οτι διαλαλουν δεν ειναι απολυτα βεβαιοι για την επιλογη τους. Φωναζουν με ενταση για να πεισουν οχι τους αλλους ( που ουτως η αλλως τους εχουν χεσμενους) αλλα τους ιδιους τους εαυτους τους για την ορθοτητα της επιλογης τους.

Η μηπως καμμια φορα της ελλειψη αλλων προσωπικων εναλακτικων, επιλογης τους !!

η απλα θελουν να ναι μονοι??
εγω προς αυτο παω πιο πολυ

 

[arist_plat1]

στο να εχεις να γαμησεις και μαλιστα ακαποτα 6.00 το πρωι που ξυπνάς με καυλες.
αν εχεις την ιδια ευχαριστηση και με προφυλακτικο και δεν σε πειραζει να περιμενεις μεχρι τις 6.00 το απόγευμα που εχετε σχολασει από την δουλεια και θα βρεθείτε με την γκομενα, τοτε μην παντρεύεσαι. εγω τουλάχιστον αυτά τα 2 ευχαριστηθηκα όταν παντρευτηκα. και αξιζαν για εμενα.

δηλαδή όσοι έχουν γκόμενα/ελεύθερη σχέση δεν γαμάνε 6 το πρωί μόνο το βράδυ γαμάνε?
επίσης ξέρεις πόσοι παντρεμένοι/παντρεμένες έχουν σμν από ακάποτα γαμήσια επειδή ξενογαμιούνται εκατέρωθεν δεξιά και αριστερά

 

[Mindreader]

ένας πολύ καλός μου φίλος κάποτε μου είχε πεί

αν έχεις οικογένεια ζεις σαν σκύλος και πεθαίνεις σαν άνθρωπος
αν δεν έχεις οικογένεια ζεις σαν άνθρωπος και πεθαίνεις σαν σκύλος

φυσικά εννοούσε όταν δεν έχεις οικογένεια μπορείς να ζήσεις ανέμελα να τα βρεις με τη μοναξιά σου να είσαι πάντα κυρίαρχος του εαυτού σου αλλά όταν γίνει η στραβή σε οτιδήποτε (οικονομικά υγείας ψυχολογικά) ουσιαστικά θα είσαι μόνος
Αν έχεις οικογένεια θα ζεις και θα αγωνίζεσαι καθημερινά για την οικογένεια σου ο ρόλος του γονέα δεν πάει ποτέ. Δεν θα μπορείς να ζεις ανεύθυνα και θα έχεις περιορισμούς μόλις σου συμβεί η στραβή πάντα θα έχεις όμως κάποιον δίπλα σου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να νοιάζεται για σένα

Ο φιλος σου παρελειψε να σου πει οτι το κοκκινο το ειπε ο Καβαφης στο νεκροκρεβατο του.
Ψαξε το λιγο και θα δεις.

Επισης να προσθεσω στη σκεψη σου οτι τη στραβη μονος του την αντιμετωπιζει συνηθως κανεις πιο ευκολα απο οτι τη στραβη στην οικογενεια οπου υπσρχουν ανθρωποι και συνηθως παιδια εξαρτωμενοι απο εσενα.

Το αν εισσι κυριαρχος του εαυτου σου η οχι δεν εχει να κανει με το αν εχεις οικογενεια η οχι. Μη μπερδευεσαι.

Το αν ομως εχεις αυτογνωσια η οχι παιζει οπως ηδη εγραψα σημαντικο ρολο στο αν η επιλογη να κανεις οικογενεια η οχι ειναι για εσενα προσωπικα σωστη η οχι !!

 

[arist_plat1]

η απλα θελουν να ναι μονοι??
εγω προς αυτο παω πιο πολυ

ο νίτσε έλεγε ότι όσοι καταφέρνουν και ζούν με τη μοναξιά τους είναι άνθρωποι δυνατοί ολιγαρκείς χωρίς εξαρτήσεις

 

[Mindreader]

η απλα θελουν να ναι μονοι??
εγω προς αυτο παω πιο πολυ

Μμμ καπως ετσι αν και πολυ αφαιρετικη προσεγγιση.

Ποσοι για παραδειγμα ξερουν πραγματικα τι θελουν ??

Ενα βημα παραπανω. Ποσοι μπορουν να μαντεψουν τι θα θελουν 10-15 χρονια αργοτερα ??

Κλπ κλπ 

 

[arist_plat1]

Ο φιλος σου παρελειψε να σου πει οτι το κοκκινο το ειπε ο Καβαφης στο νεκροκρεβατο του.
Ψαξε το λιγο και θα δεις.

Επισης να προσθεσω στη σκεψη σου οτι τη στραβη μονος του την αντιμετωπιζει συνηθως κανεις πιο ευκολα απο οτι τη στραβη στην οικογενεια οπου υπσρχουν ανθρωποι και συνηθως παιδια εξαρτωμενοι απο εσενα.

Το αν εισσι κυριαρχος του εαυτου σου η οχι δεν εχει να κανει με το αν εχεις οικογενεια η οχι. Μη μπερδευεσαι.

Το αν ομως εχεις αυτογνωσια η οχι παιζει οπως ηδη εγραψα σημαντικο ρολο στο αν η επιλογη να κανεις οικογενεια η οχι ειναι για εσενα προσωπικα σωστη η οχι !!

κοίτα δεν είμαι υποστηρικής το ότι κάποιος ΠΡΕΠΕΙ να κάνει οικογένεια η δεν πρέπει αν κανει οικογένεια ο καθένας αποφασίζει τι και πως θα το κάνει αν έχει διαλέξει τη σωστή/ό η όχι σύντροφο
π.χ το να διαλέγεις σύντροφο με μόνο κριτήριο τη εξωτερική εμφάνιση για να δημιουργήσεις οικογένεια εκτός από παράλογο δείχνει και σκέψη ανώριμου παιδιού

όσο αφορά τη στραβή δες το π.χ να χρειαστεί να κάνεις μια εγχείρηση ποιος θα είναι δίπλα σου? αν έχεις θέσει τις σωστές βάσεις για οικογένεια έχεις αγωνιστεί/ προσφέρει σίγουρα θα έχεις δίπλα σου το/τη σύντροφό σου τα παιδιά σου. Αν πάλι είσαι μόνο σου η απλά πηδάς γκόμενους/γκόμενες πίστεψε με κανείς εν θα είναι στο πλευρό σου ακόμα και οι φίλοι λακίζουν
τώρα από εκεί και πέρα ο καθένας ζυγίζει και διαλέγει


σε αυτό που με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο είναι ότι κάποιο δεν πρέπει να κάνουν οικογένεια γιατί απλά δεν είναι ικανοί/ώριμοι δεν έχουνε παιδεία. Επίσης οικογένεια δεν είναι απλά η τεκνοποίηση αυτό το κάνουν όλοι

 

[dude33]

ένας πολύ καλός μου φίλος κάποτε μου είχε πεί

αν έχεις οικογένεια ζεις σαν σκύλος και πεθαίνεις σαν άνθρωπος
αν δεν έχεις οικογένεια ζεις σαν άνθρωπος και πεθαίνεις σαν σκύλος

φυσικά εννοούσε όταν δεν έχεις οικογένεια μπορείς να ζήσεις ανέμελα να τα βρεις με τη μοναξιά σου να είσαι πάντα κυρίαρχος του εαυτού σου αλλά όταν γίνει η στραβή σε οτιδήποτε (οικονομικά υγείας ψυχολογικά) ουσιαστικά θα είσαι μόνος
Αν έχεις οικογένεια θα ζεις και θα αγωνίζεσαι καθημερινά για την οικογένεια σου ο ρόλος του γονέα δεν πάει ποτέ. Δεν θα μπορείς να ζεις ανεύθυνα και θα έχεις περιορισμούς μόλις σου συμβεί η στραβή πάντα θα έχεις όμως κάποιον δίπλα σου ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να νοιάζεται για σένα

H/O σύζυγος είναι ο μόνος απο τους συγγενείς τον οποίο τον διαλέγεις.

 

[nikostratos]

H/O σύζυγος είναι ο μόνος απο τους συγγενείς τον οποίο τον διαλέγεις.

 

[tiger 40]

Αξιζει γι αυτους που το καναν και τους αρεσει,δεν αξιζει γι αυτους που το καναν και το μετανιώσαν και γι αυτους που δε θελουν να το κανουν θα υπαρχουν σοβαροι λογοι να μην το κανουν.Παντρεμενος πανω απο 15 ετια, και αν γυριζα το χρονο πισω παλι το ιδιο θα κανα.

 

[kostas8000]

Χρόνια πολλά και ευτυχισμένα σε όλους και από εμένα.

Οταν παραπάνω έγραφα ότι το θέμα των προυποθέσεων είναι αυρύ και δεν θέλω να πλατιάσω μια απο τις προυποθέσεις που σκεπτόμουν είναι και η οικονομική επάρκεια στην οποία αναφέρεσαι.

Να συμπληρώσω όμως ότι η συνθήκη της στοιχειώδους οικονομικής επάρκειας είναι μεν αναγκαία για τη δημιουργία οικογένειας αλλά σίγουρα δεν είναι ικανή. Το θέμα είναι πολυπαραμετρικό και απαιτούνται και πολλές αλλες προυοθέσεις για να είναι το ''εγχείρημα'' επιτυχές.

Για την αλήθεια του επιχειρήματος. Τα ποσοστά διαζυγίων στους οικονομικά εύρωστους κοινωνικούς κύκλους είναι μάλλον μεγαλύτερα απο ότι στην υπόλοιπη κοινωνία.

μιας και επεσε το ματι μου επανω σε αυτό το νημα παραθετω καποια κομματια από το διαδικτυο

http://www.kathimerini.gr/838784/article/epikairothta/ellada/sta-yyh-ta-pososta-twn-diazygiwn

Βρισκόμουν σε ένα περιποιημένο, όμορφα διακοσμημένο δικηγορικό γραφείο. Ο προσηνής δικηγόρος που καθόταν απέναντί μου με πληροφορούσε για την επιμέλεια, τη διατροφή, την κατανομή των περιουσιακών στοιχείων, τις διακοπές των παιδιών κ.τ.λ. Οσο τον άκουγα, έτριβα το δάχτυλο του δεξιού χεριού - στο σημείο όπου κάποτε υπήρχε η βέρα μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα βρισκόμουν στη θέση να πάρω διαζύγιο, όχι επειδή πήγαινε καλά ο γάμος μου -κάθε άλλο-, αλλά επειδή ήταν κάτι το οποίο είχα δει να συμβαίνει μόνο σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. “Ωραία”, είπα από μέσα μου, “το έζησα και αυτό”». Μια φίλη μου χωρίζει. Δεν είναι η μόνη. Τα τελευταία χρόνια οι χωρισμοί είναι πολλοί. Το 2014 ο αριθμός των εκδοθέντων διαζυγίων εκτινάχθηκε στις 18.353 από τις 13.164 που ήταν το 2013, σύμφωνα με το Εθνικό Ληξιαρχείο.

Ο δημοφιλής ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ εξέδωσε πέρυσι το βιβλίο «Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί» (εκδ. Αρμός), το οποίο κάνει θραύση στα βιβλιοπωλεία. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Διαβάζουμε σ’ αυτό ότι το 50% των ανθρώπων χωρίζουν σε όλο τον κόσμο. Στην Ελλάδα πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια το ποσοστό των διαζυγίων έφτανε το 23%, ενώ σήμερα είναι 37%. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι σε πέντε χρόνια θα βρισκόμαστε στα ίδια επίπεδα με αυτά του εξωτερικού. «Οι σχετικά καλοί γάμοι αγγίζουν ένα ποσοστό περίπου 20% και, κατά τη δική μου εμπειρία, μόλις το 5% με 10% είναι πραγματικά ευτυχισμένοι», δηλώνει ο ίδιος.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως ο γάμος δεν «δουλεύει» σήμερα. Το ερώτημα είναι γιατί. «Ο γάμος φαίνεται κάτι απλό - ερωτεύεσαι κάποιον και περνάς την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του. Οι προπάπποι μας το έκαναν, οι παππούδες μας, οι γονείς μας. Τότε γιατί στο διάολο δεν μπορούμε εμείς;» αναρωτιέται ο μπλόγκερ και πρόσφατα διαζευγμένος Anthony d’ Ambrosio στο αμερικανικό Huffington Post. Τι φταίει που δύο άνθρωποι δεν μένουν πια μαζί «μέχρι να τους χωρίσει ο θάνατος»; Είναι τα οικονομικά προβλήματα; Εχει να κάνει με τη γενιά μας; Είναι η κρίση της μέσης ηλικίας (τα περισσότερα διαζύγια εκδίδονται μεταξύ 35 και 45 ετών); Είναι το πρόβλημα της μονογαμίας; Ή απλώς είναι θέμα εγωισμού; Ο 29χρονος Αμερικανός πιστεύει «ότι οι καινούργιες γενιές απλώς δεν είναι κατάλληλα “εξοπλισμένες” για να χειρίζονται το γάμο».

«Ολοι θέλουν να παίρνουν»

Μπορεί η είδηση ενός διαζυγίου να μη σοκάρει πλέον, παραμένει ωστόσο σημαντικό θέμα δημόσιας συζήτησης. Ξεκίνησα να το ψάχνω, προκειμένου να βρω απαντήσεις. «Προβλήματα αντιμετωπίζουν γενικά οι ανθρώπινες σχέσεις. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν τρέφουν πλέον αυταπάτες, έχει γιγαντωθεί το εγώ τους, καθώς και η ανάγκη τους για αυτοπραγμάτωση, ευτυχία και ανανέωση του έρωτα, οπότε αυτά μερικές φορές συγκρούονται με το θεσμό του γάμου», υποστηρίζει η Μαριαλένα Σπυροπούλου, ψυχοθεραπεύτρια και συνεργάτις της «Καθημερινής». «Επίσης, θα λέγαμε ότι συνολικά οι κοινωνίες πάσχουν από παθολογικό ναρκισσισμό. Κανείς -δεν γενικεύω, είναι σχήμα λόγου- δεν επιθυμεί να δώσει, όλοι θέλουν να παίρνουν».

Οπότε έχει δίκιο ο Αμερικανός συνάδελφος όταν λέει ότι οι νεότερες γενιές δεν έχουν τα απαραίτητα εφόδια για το γάμο; Η ψυχοθεραπεύτρια δείχνει να συμφωνεί: «Η δική μου γενιά καθώς και οι νεότερες είναι ενημερωμένες, ταξιδεμένες και καταρτισμένες, μας λείπει όμως η βαθιά γνώση για τη μητρότητα και την πατρότητα. Γυναίκες και άνδρες μπαίνουν στο γάμο εντελώς ανέτοιμοι».

Τα αίτια των διαζυγίων είναι πολλά και ποικίλα. Ο δικηγόρος Γιάννης Ψωμάς πιστεύει ότι αποτελούν συνδυασμό διαφορετικής κουλτούρας, οικονομικών δυσχερειών και άγχους. «Τα ζευγάρια δεν μπαίνουν εύκολα στη διαδικασία να κάνουν οικογένεια, οπότε είναι πιο εύκολος ο χωρισμός», λέει. Η κρίση επίσης έπαιξε μεγάλο ρόλο, κατά τη γνώμη του. Η έλλειψη χρημάτων δημιουργεί προστριβές, ενώ τα χρέη γονατίζουν τα ζευγάρια. «Σε πολλά σπίτια σήμερα εργάζεται η μητέρα και όχι ο πατέρας. Το γεγονός ότι εκείνη φέρνει τα χρήματα δημιουργεί ανισορροπία και αγκυλώσεις». Σύμφωνα με τις στατιστικές, οι γυναίκες είναι εκείνες που συνήθως παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν. «Δεν έχουν οικονομική ανάγκη, όπως παλιότερα, ούτε τίθεται θέμα κοινωνικής κατακραυγής. Ο άνδρας μπορεί να μένει σε μια σχέση ακόμη και αν υπάρχουν προβλήματα», συμπληρώνει ο κ. Ψωμάς.

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι οι γυναίκες είναι απογοητευμένες. Και έχουν κάθε λόγο να είναι: έχουν γίνει οι «κουβαλητές» της οικογένειας και, αντί να τους προσφέρουν την εφημερίδα και τις παντόφλες όταν σχολάνε από τη δουλειά, αντιμετωπίζουν την επικριτική διάθεση των συζύγων, οι οποίοι τις φορτώνουν με περισσότερες ενοχές, που τροφοδοτούνται από συντηρητικές νοοτροπίες περί παραδοσιακών ρόλων. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, τα διαζύγια αντανακλούν την εξέλιξη της φεμινιστικής επανάστασης. «Τώρα οι γυναίκες εργάζονται, έχουν δικό τους κύκλο, οπότε έχουν αυξημένες απαιτήσεις από τους συζύγους - ερωτικές, συναισθηματικές και πρακτικές. Επίσης, επειδή είχαν ζωή και πριν από το γάμο, δυσκολεύονται να κάνουν υπομονή. Δεν εξετάζω εάν είναι καλό ή κακό, απλώς το “φωτογραφίζω”», λέει η ψυχοθεραπεύτρια Μ. Σπυροπούλου.

Η Μαρία, 40 ετών, μητέρα δύο παιδιών, χώρισε ύστερα από δέκα χρόνια συμβίωσης. Τι συνέβη στη δική της περίπτωση; «Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω. Το οικονoμικό ήταν αιτία πολλών καβγάδων», λέει. «Δουλεύεις πολλές ώρες, αλλά δεν έχεις πολλά χρήματα. Υποτίθεται ότι σ’ αυτή την ηλικία πρέπει να βρίσκεσαι σε επαγγελματική ακμή, όχι σε τέλμα. Αυτό φέρνει προβλήματα στη σχέση. Ισως αν ήταν πιο σίγουρος ο σύζυγός μου στα επαγγελματικά του, να δούλευε καλύτερα η σχέση μας. Μετά, τίθεται και το ερώτημα: Ποιου η καριέρα έχει προτεραιότητα; Ο άνδρας μου ήθελε να είμαι χειραφετημένη, αλλά από την άλλη θα προτιμούσε να είμαι η “μανούλα” που γίνεται θυσία για όλα, όπως ήταν η δική του μητέρα».

Σοβαρό λόγο παίζει και η ελληνική οικογένεια, η οποία επηρεάζει την ευτυχία ενός ζευγαριού. Ενας από τους λόγους που χώρισε πέρυσι ο Γιώργος, 35χρονος ιδιωτικός υπάλληλος, ήταν επειδή οι γονείς της συζύγου του ανακατεύονταν πολύ στη ζωή τους. «Εμεναν στον επάνω όροφο. Είχα τις καλύτερες σχέσεις μαζί τους, αλλά με έκαναν να νιώθω ευνουχισμένος. Η γυναίκα μου πρώτα συζητούσε μαζί τους τα προσωπικά μας θέματα και έπειτα απλώς μου ανακοίνωνε τις αποφάσεις τους. Από τα πιο απλά πράγματα, όπως σε ποιο εστιατόριο θα πάμε να φάμε, μέχρι τα πιο σοβαρά, όπως πότε θα κάνουμε παιδί. Επίσης, δεν ήμασταν οικονομικά ανεξάρτητοι - μας υποστήριζαν οι γονείς της. Αυτό, όμως, συμβαίνει πάντα με ανταλλάγματα», αποκαλύπτει. Το φαινόμενο αυτό συνεπάγεται τη δυσκολία ανάληψης ευθυνών: η ελληνική οικογένεια νομίζει ότι βοηθάει το παιδί της, δυστυχώς όμως το «βρεφοποιεί». «Οι “δεμένες” οικογένειες ευθύνονται για πολλές δυσλειτουργίες. Οι άνθρωποι πρέπει να εκπαιδεύονται για να είναι ελεύθεροι και ανεξάρτητοι και να κάνουν τα δικά τους λάθη, και να πληρώνουν το τίμημα. Νομίζουμε ότι οι άνδρες -όπως και οι γυναίκες σήμερα-, επειδή φοράνε πιο μοντέρνα ρούχα, έχουν απόψεις, ξενυχτάνε ή σπούδασαν σε καλά πανεπιστήμια, απαγκιστρώθηκαν και από τη μαμά τους ή τον μπαμπά τους. Πολλές φορές η πραγματικότητα είναι άλλη και αυτό αναδεικνύεται στο γάμο αυτού του ανθρώπου, στο πώς ασυνείδητα ή συνειδητά επηρεάζεται», σχολιάζει η Μ. Σπυροπούλου.

Γάμος σημαίνει δυστυχία;

Το περίεργο είναι ότι, ενώ ο γάμος δεν φαίνεται να κάνει ευτυχισμένους τους ανθρώπους, εκείνοι εξακολουθούν να παντρεύονται. Βέβαια, υπάρχουν και εκείνοι που δεν πιστεύουν στο θεσμό. «Ο Τύπος και το σινεμά μάς παραμυθιάζουν με το “ένας και μοναδικός έρωτας”, δημιουργώντας μια καθολική φαντασίωση. Οταν φυσικά αυτή καταρρεύσει, δεν έχουμε τα μέσα να πραγματευτούμε άλλη βάση συμβίωσης και συνέχισης του γάμου. Τα διαζύγια λοιπόν προκύπτουν από τις αντιφάσεις του κοινωνικού συστήματος, δεν είναι επειδή εμείς είμαστε αποτυχημένοι ως σύζυγοι», λέει η συγγραφέας Αντζελα Δημητρακάκη, της οποίας το καινούργιο μυθιστόρημα «Aeroplast» μιλάει για μια μητέρα που αφήνει το παιδί της να το μεγαλώσει ο πατέρας του, προκειμένου εκείνη να ακολουθήσει την καριέρα της.

Κανείς δεν θέλει να είναι μόνος με ένα γάτο στο σπίτι, αλλά φαίνεται πως οι σύγχρονοι άνθρωποι δυσκολεύονται να συμβιώνουν με άλλους ανθρώπους. Η απορία, επομένως, παραμένει. Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί; Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ πιστεύει ότι «δεν υπάρχει μια απάντηση. Ο γάμος αυτός καθαυτόν είναι σωστός. Είναι η πιο συμφερτική κατάσταση στη ζωή μας. Εχουμε κοινά χρήματα, κοινά παιδιά με κοινή ζωή, κοινή σεξουαλική ευχαρίστηση, κοινό φαγητό. Είναι μια όαση ασφάλειας... Εντούτοις, για πολλούς ανθρώπους είναι η βασική πηγή της δυστυχίας τους. Η άποψή μου είναι ότι ο γάμος δεν θα πεθάνει, αλλά θα υποστεί διάφορες αλλαγές, ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες της εποχής».

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

δηλαδή όσοι έχουν γκόμενα/ελεύθερη σχέση δεν γαμάνε 6 το πρωί μόνο το βράδυ γαμάνε?
επίσης ξέρεις πόσοι παντρεμένοι/παντρεμένες έχουν σμν από ακάποτα γαμήσια επειδή ξενογαμιούνται εκατέρωθεν δεξιά και αριστερά

ναι οι περισσοτεροι που εχουν γκομενα ελευθερη σχεση δεν κοιμούνται καθημερινα μαζι της για να την εχουν διπλα στις πρωινες καυλες. οι παντρεμένοι ΟΛΟΙ κοιμούνται με την συζυγο. στις 29 σχεσεις μου εξω από τον γαμο ζητημα να κοιμηθηκα με τις 10 από αυτές και όχι κάθε μερα. πρωινο σεξ λοιπον σπανιο.
ναι οι παντρεμένοι/παντρεμένες εχουν σημαντικα μικροτερα ποσοστα σμν.
ομαδες υψηλου κινδυνου είναι ιεροδουλες, ναρκομανεις, ομοφυλοφιλοι και οι 3 κατηγοριες είναι κατά κανονα εργενιδες/σες

 

[kostas8000]

και εδώ ένα ακομα

20.000 διαζυγια κάθε χρονια σε μια χωρα όπως η ελλαδα των 11 εκ. είναι παρα πολλα

να σκεφτει κανεις ότι κάθε χρονο μια πολη στο μέγεθος τις κοζανης (41.000 πλυθησμο) αποκτα το χαρτι του διαζυγίου

http://www.sos-sygapa.eu/index.php?option=com_content&view=article&id=184&catid=4&lang=el

Βιομηχανία Διαζυγίων
Η κρίση στην Ελλάδα ξεκίνησε από 30ετίας με την ευημερία, την εύκολη κτήση χρημάτων, την λεγόμενη ‘πρόοδο’ σύμφωνα με τα δυτικο-ευρωπαϊκά και αμερικανικά δεδομένα και συνήθειες.
Ένα από τα ήθη της νέας τάξης πραγμάτων είναι και το διαζύγιο. Δηλαδή, με το πρόσχημα της γρήγορης λύσης του γάμου, της διευθέτησης των περιουσιακών και της λεγόμενης ‘ανεξαρτησίας’, χωρίζουν με την ευλογία της Πολιτείας και της Εκκλησίας, δίχως να υπάρχει κατάλληλη κουλτούρα για τα υπόλοιπα θέματα που κατά την άποψη των ειδικών είναι τα σπουδαιότερα: Τα παιδιά και το ηθικό μέρος της διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης.
Ετσι, εμφανίζονται σήμερα, ένα εκατομμύριο διαζευγμένα ζευγάρια, 200.000 παιδιά εκτός γάμου, 20.000 επίσημα-νομικά διαζύγια το χρόνο.  Μαζί μ’αυτά, έχουμε διεκδικήσεις, κακοποιήσεις (ή δήθεν κακοποιήσεις, χάριν των συμφερόντων) και καθημερινές ιστορίες τρέλας που διαδραματίζονται στα δικαστήρια ή/και σε ψυχολόγους/κέντρα στήριξης.
Τα αποτελέσματα του μοντερνισμού έχουν και αυτή τη μορφή. Η νέα γενιά γαλουχείται με αυτά τα μοντέλα, με αυτές τις συνήθειες. Σ’αυτά προστέθηκαν και τα πρότυπα της τηλεόρασης που προβάλει συνεχώς και αδιαλείπτως τις ίδιες αυτές καταστάσεις, την μονογονική οικογένεια, την μάνα με παιδί, την δήθεν κακοποίηση.
Το Κράτος σε όλα αυτά έμεινε απαθές. Οι άνθρωποι που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται αλλά επιπλέον αρέσκονται να έχουν ανθρώπους εξαρτώμενους, υποτελείς και ψυχολογικά ασθενείς.

Οι μισές υποθέσεις που εκδικάζονται καθημερινά στα δικαστήρια, έχουν σχέση με τα οικογενειακά θέματα. Οι ψυχολόγοι/ψυχίατροι έχουν δουλειά. Ο κρατικός όμως μηχανισμός αποδείχθηκε ανεπαρκής και το νομοθετικό πλαίσιο ελλιπές. Οι λειτουργοί της δικαιοσύνης και της υγείας ανεπαρκείς και ανημέρωτοι, οι δάσκαλοι δίχως γνώσεις επί του θέματος, και καμία υπηρεσία δεν είναι σε θέση να διορθώσει τα εγκληματικά λάθη και ελλείψεις.
Η νέα γενιά, μεγαλώνει σε ένα κυκεώνα αποστροφής του συστήματος, δίχως το πρότυπο του πατέρα/άνδρα, με ψυχολογικά προβλήματα, παραβατικότητα και μίσος για την κοινωνία δίχως να αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα προέρχεται από όσα τους δώσανε ως πρότυπα, χθες, όση (μισή) εκπαίδευση τους πρόσφεραν, όσα χτυπήματα δέχθηκε η οικογένεια έως τώρα από την αδιαφορία και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που προέρχεται από το ίδιο το κράτος και την κρατική εξουσία. Η ανικανότητα διαχείρισης του άκρως πολιτικού θέματος των διαζυγίων σε συνδυασμό με την κατασπατάληση του χρήματος στο θέμα αυτό, έφερε την κατάντια της χώρας μας.
Συγκεκριμένα: Ενώ στην Αμερική, υπολογίζεται το κόστος ενός διαζυγίου στα 50.000.000.000 $ το έτος, στην Ελλάδα δε, αυτό ξεπερνά το παραπάνω ποσό.

Κάθε παράσταση στο δικαστήριο μπορεί να κοστίσει από 200 έως 1500 ευρώ (παράβολα), συν τα δικηγορικά έξοδα, τα δικαστικά ένσημα, τα χαρτόσημα/μεγαρόσημα, έντυπα/φωτοτυπίες, φάκελοι, τετραπλότυπα, παραστάσεις δικηγόρου, αναβλητικά ένσημα, επιδόσεις, κτλ προστίθενται άλλα τόσα. Εάν υποθέσουμε ότι έχουμε τουλάχιστον μία αναβολή, τότε3 το κόστος ανέρχεται στα 5000 ευρώ το ελάχιστο, μόνο για το διαζύγιο. Το θέμα όμως δεν είναι το διαζύγιο μεταξύ των γονέων αλλά πολλαπλασιάζεται με τα θέματα επιμέλειας, επικοινωνίας, διατροφής των παιδιών. Εδώ, παίζονται πολλά άλλα πράγματα που είναι η ψυχολογία του γονέα που δεν θέλει να χάσει τα παιδιά του και δίνει τα πάντα, ακόμα και τη ζωή του, πολύ περισσότερο τον χρόνο και το χρήμα του. Ο χρόνος που χάνουν και διαθέτουν οι διάδικοι, οι μάρτυρες και άλλοι παράγοντες της δίκης αποτελεί σημαντικό πρόβλημα σπατάλης χρήματος (ο χρόνος είναι χρήμα). Επιπλέον, η φθορά των ανθρώπων, η διακύβευση της αξιοπρέπειάς τους και η σπατάλη του δυναμικού της χώρας σε πάνε-έλα, χρονοβόρες διαδικασίες που αναγκάζουν να απουσιάζουν από την υπηρεσία τους και η χώρα μας να χάνει έμψυχο δυναμικό που μπορούσε να χρησιμοποιήσει ουσιαστικά και δημιουργικά διότι στις ηλικίες αυτές (30-50) που χωρίζουν συνήθως, θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε εργασίες του κρατικού μηχανισμού και σε εποικοδομητικά θέματα.

Οι δικηγόροι κερδίζουν και τα ταμεία του κράτους γεμίζουν από τις εισπράξεις  δισεκατομμυρίων, ενώ εισπράττουν και οι δικηγορικοί σύλλογοι (20%) για τα ταμεία τους ώστε να τα χρησιμοποιήσουν σε πολιτικά τερτίπια και παρεμβάσεις. Δηλαδή κανένα κοινωνικό έργο παρά μόνο εισπρακτική τακτική. Εφόσον κανείς δεν μιλά, κανείς δεν διαμαρτύρεται για την κατασπατάληση αυτού του Εθνικού πλούτου που είναι χρήμα και ανθρώπινο δυναμικό, το σύστημα καλά κρατεί.
Οι διατροφές δεν περνούν από κρατικό έλεγχο και δεν δηλώνονται στην εφορία (ούτε ως εισπράξεις από την γυναίκα ούτε ως έξοδα από τον άνδρα) έτσι, συνεχίζει να υπάρχει ‘μαύρο χρήμα’, αφορολόγητο που διακινείται ακόμα στη χώρα μας. Τα ποσά που υπολογίζονται έτσι (διατροφές) είναι της τάξεως του 200.000.000 ευρώ σαν μαύρο αφορολόγητο από διατροφές.
Οσο για τα περιουσιακά στοιχεία που βγαίνουν ακόμα και στον πλειστηριασμό από κακία/μίσος είναι χαρακτηριστικό της χώρας μας διότι και αυτό χρησιμοποιείται από απατεώνες δικηγόρους και δικαστικούς επιμελητές για κέρδος διότι χρεώνουν τα χρήματα στον πατέρα και σαν τα όρνεα κατασπαράσσουν περιουσίες που κάποιοι δυστυχισμένοι έκαναν χρόνια για να δημιουργήσουν. Φυσικά όλα αυτά αφορολόγητα έως προ τινος, στα χέρια των επιτήδειων, δίχως αποδείξεις, δίχως κανένα ηθικό φραγμό και ενδοιασμό.
Παλαιότερα, υπήρχαν και τα ‘κοράκια’ των πλειστηριασμών που συχνά ήταν οι ίδιοι. Αυτοί που με γραβάτες, σήμερα είναι στα έδρανα της Βουλής και συνεχίζουν ανενόχλητοι το ‘έργο’ τους δηλαδή της καταστροφής αυτής της χώρας.
Τώρα, αρχίζουν να συμμετέχουν στο ίδιο παιχνίδι και λειτουργοί της ψυχικής υγείας, παίζοντας το ίδιο παιχνίδι με τις ψυχές αθώων παιδιών που αποτελούν το μέλλον της πατρίδας μας. Δεν κατάλαβαν ότι παίζουν παιχνίδια ενάντια στη πατρίδα μας? Η χώρα μας έχει δείκτη γονιμότητας 1,00 δηλαδή αντιστοιχεί ένα παιδί (και αυτό προβληματικό) ανά οικογένεια. Η χώρα γερόντων που (δεν) μεγαλώνει, δεν αναπτύσσεται, δεν προοδεύει αλλά οπισθοδρομεί, έδωσε χώρο να πει αυτά σε ακραίους που λίγο αντιλαμβάνονται το τραγικό της υπόθεσης. Οι ίδιοι ανίκανοι βουλευτές που έχουν και εκτελεστική εξουσία και σχετίζονται με κάθε άλλη αρχή και εξουσία (δικαστική, εκκλησιαστική, κτλ) δεν επιθυμούν ή/και είναι ανίκανοι να λύσουν προβλήματα όπως αυτό που είναι το σοβαρότερο.
Και όμως θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα εάν διορθώνονταν κάποια πράγματα όταν από 15ετίας διατυμπανίζαμε, μέσω του ΣΥΓΑΠΑ, δηλαδή να αρχίσουν κάποιες αλλαγές όπως: Ο θεσμός του διαμεσολαβητή ώστε να μην οδηγούνται αυτόματα στα δικαστήρια, οι κοινωνικές υπηρεσίες σε τοπική αυτοδιοίκηση, τοποθέτηση ειδικών πραγματογνωμόνων, ειδικών οικογενειακών δικαστών και δικαστηρίων, συνεπιμέλεια, εναλλασσόμενη κατοικία, τιμωρία άμεση σε γονείς που συκοφαντούν και δικηγόρους που συντάσσουν παράνομα ή συκοφαντικά έγγραφα. Γρήγορη επίλυση δίχως χρονοτριβή της επιμέλειας/επικοινωνίας, ερώτηση των τέκνων από ειδικούς την πρώτη στιγμή του διαζυγίου και όχι όταν τα παιδιά έχουν αποξενωθεί από τον συκοφάντη και ακατάλληλο γονέα. Μετά, τα παιδιά έχουν μίσος κατά των γονέων, κατά των δικαστηρίων, κατά της κοινωνίας και έτσι ήλθε η κατάντια της χώρας μας να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή. Όχι ότι οι υπόλοιποι είναι αθώοι και ευεργέτες. Κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το μέλλον των παιδιών μας. Και η Παιδεία έχει μέρος της ευθύνης, όπως η Δικαιοσύνη και οι υπεύθυνοι του Πολιτισμού, της Υγείας, της Ασφάλειας. Στο σημείο αυτό, να σημειωθεί ότι οι αστυνομικοί τα έχουν χαμένα όταν βρίσκονται  σε περιστατικά οικογενειακών υποθέσεων διότι δεν έχουν επίσης την κατάλληλη εκπαίδευση όπως και οι δάσκαλοι/καθηγητές.

Κανείς από τους δήθεν ειδικούς, εδώ, δεν γνωρίζει καλά πως προέρχεται το Σύνδρομο Γονικής Αλλοτρίωσης/Αποξένωσης το οποίο είναι ψυχιατρικό φαινόμενο που προκαλείται από τον αποξενωτή γονέα μέσω συκοφαντικής δυσφήμισης, πολλών δικαστηρίων, πλύσης εγκεφάλου, παιδιού που έχει στην επίβλεψη/επιμέλειά του. Το κακό που έχει γίνει με τη νεολαία αυτή η οποία δεν μπορεί να αντιληφθεί το ζήτημα παρά μόνο όταν θα ενηλικιωθεί και όταν θα αποκτήσει το ίδιο πρόβλημα αλλά τότε θα είναι αργά. Η Ελλάδα όπως και οι γονείς του θα έχουν πεθάνει. Δεν θα ξέρει ότι έγινε πιόνι του συστήματος, ότι βοήθησε τους εχθρούς του να καταστραφεί η χώρα μας. Οσοι ακόμα είναι ενεργοί και ζωντανοί έφυγαν και άφησαν φελλούς να επιπλέουν και να συντηρούν την ανηθικότητα, να έχουν την εξουσία και να καταστρέφουν με την πλήρη ανικανότητά τους. Τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν με έλλειψη αυτοπεποίθησης (κυρίως τα αγόρια) και δίχως όνειρα και ιδανικά διότι τους τα έχουν καταστρέψει.
Τα τραύματα των παιδιών σε συγκρουσιακά διαζύγια δεν επουλώνονται ποτέ και το μαρτύριο του πατέρα που δεν βλέπει τα παιδιά του εξ αιτίας της μανίας της μαμάς ή/και του βρώμικου συστήματος αποτελούν σοβαρά θέματα που πρέπει να απασχολήσουν την Πολιτεία και τους ειδικούς.

 

[Τσάρκας4]

Λένε για το γάμο ότι είναι μια φυλακή όπου όσοι είναι μέσα θέλουν να δραπετεύσουν και όσοι είναι έξω να μπουν μέσα.Όσο μεγαλώνεις και δεν έχεις οικογένεια , σιγά σιγά χάνεις τους φιλους και γνωστούς (που πολλοί κάνουν οικογένεια -οιπαντρεμένοι κάνουν παρέα με παντρεμένους) και υπάρχει κίνδυνος να μείνεις μόνος , οπότε μπορεί να πεθάνεις σαν το σκυλί στο αμπέλι μόνος και αβοήθητος όπως γνωστός τραγουδιστής που έμενε Σύνταγμα.Φυσικά όπως σε όλα στη ζωή υπάρχουν και καλά και κακά στο γάμο.Δεν μπορείς να τα έχεις όλα.Επίσης αν  έχεις περιουσία , θα στα φάνε οι συγγενείς που συνήθως δεν δίνουν δεκάρα αν ζεις ή πέθανες.Το μήνυμα έιναι κάνε παιδί ή παιδιά και ας χωρίσεις!  Φυσικά κάντο όσο πιο μικρός μπορείς γιατί όσο μεγαλώνεις δυσκολεύουν τα πράγματα στο να βρεις σωστή γυναίκα.Τις καλές τις παίρνουν νωρίς και αποσύρονται από την κυκλοφορία και μένουν οι γνωστές Ελλεϊνίδες.