Υπάρχουν πολλά θετικά και αρνητικά και στις δυο περιπτώσεις...
Αν πάς να χέ... , δεν αλλάζεις μετά εσώρουχα, γλυτώνεις την υφήλιο από πιθανή απελευθέρωση καρκινογόνων αερίων από την κωλάρα σου και ευφραίνεται η καρδία σου από το ξαλάφρωμα. Άσε που μπορείς μετά πάλι σα βόδι να γυρίσεις στην εκάστοτε μασαμπούκα και στο πιώμα, προετοιμαζόμενος για το επόμενο τρένο της μεγάλης πορδής.
Αν δεν πας να χέ... , κλάψ' τα Χαράλαμπε! Πάει το Τriumph μποξεράκι/ stringaki σου. Ζωγραφίστηκε. Από Kandinsky και πάνω. Τέχνη, όχι μαλακίες. Έχουν πεθάνει κι όλοι οι άλλοι γύρω σου από τις αναθυμιάσιες (από Ηitler και πάνω), πριν την έξοδο του Μεσολογγίου που έκανες... Pampers μετά. Αξία αναλλοίωτη.
Αυτά όμως είναι ακραία φαινόμενα. Ας πάμε σε ρεαλιστικές καταστάσεις:
- Για το πως τη βρίσκουν = ερεθίζονται όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, να μην σπεύδουν κατ΄ευθείαν στον απόπατο, αλλά να χαίρονται σε περίεργες στάσεις (σταύρωμα ποδίων, οκλαδόν, με διπλωμένα τα πόδια) την "κάθοδο των Μυρίων". Εξ΄ου και η έκφραση "κωλοτρίβεται".
- Για τον πανικό που σε πιάνει να πάρεις ένα βιβλίο (μα ποιό να πάρω...;) για βοήθημα στην "κάθοδο", λές και το Penthouse ή το Lipstick (βόδια!) είναι πολιτισμικό κλίσμα.
- Για τα κομματάκια χαρτιού υγείας που βάζεις στη μύτη σου, για να μην σε βρουν "αυτοκτονημένο" από την ίδια σου την οσφρητική καλλιτεχνία (ή από των άλλων, ειδικά σε εξωτικά μέρη, όπως ελληνικά πλοία κλπ κλπ).
- Για τη μουσική που πρέπει να παρακαλέσεις τη φίλη/ φίλο σου να βάλει στο media player προκειμένου να γίνεις όσο το δυνατόν λιγότερο ρόμπα, επειδή το πρινιόκο σε έπιασε σπίτι της/του.
- Για τις τύψεις που σε πιάνουν όχι τόσο, επειδή πήγες σε γαμοταβέρνα κι έφαγες ληγμένα και τώρα τα μαζεύεις με το μπουκαλάκι, αλλά για το πόσα δέντρα καταστρέφεις από τα κιλά χαρτί υγείας που χρησιμοποίησες.
- Για την απουσία χαρτιού στις W.C. . Και η φαντασία ελεύθερη. Ωχριά ο Disney μπροστά σας.
- Για τις μέγιστες, απαράλλακτες και αέναες προσπάθειες που κάνει η ανθρωπότητα:
α) να μην ακουμπήσει το καπάκι ενώ χέ... σε δημόσιο χώρο,
β) να στοχεύσει στο εσωτερικό των τοιχωμάτων της τουαλέτας και όχι στο "πηγαδάκι νερού", ώστε να αποφύγει την εκτόξευση σπλάτς με την πτώση της ...ράδας,
γ) να πάρει (με τη φοβία των μικροβίων, χα!) το πιγκάλ και να καθαρίσει τα αποτελέσματα του (β) από τα τοιχώματα, αφού
δ) έχει αναμείνει το γέμισμα του καζανακίου καρτερικά, για να το ξαναπατήσει.
ε) να έχει τη ζογκλερική ταχύτητα και ακρίβεια ενώ καθαρίζει το (γ), να καθαρίσει και το πιγκάλ, για με το χέ..μο με 1 σμπάρο, δυο τριγόνια.
στ) να μην φανεί ότι του έδωσε και κατάλαβε, όταν μετά από έξοδο από δημόσια W.C. εισέρχεται κατ' ευθείαν μέσα ο επόμενος υποψήφιος ("Πω ρε πούστη ρόμπα, θα τα μυρίσει. Γαμώτη μου!").
ζ) να κατανικήσει το συναίσθημα ότι φαίνεται κάπου στο κούτελο του καθενός που περπατάει στο πεζοδρόμιο ότι πριν από 5' αποπάτησε.
- Ας μιλήσουμε ακόμα για το πως αλλάζουν οι χρωματικές γκάμες των ανθρώπων κατά τον απόπατο. Μωβ, μπλε, ροζ, κόκκινα πρόσωπα. Ο ρατσισμός μας μάρανε.
- 'Η ίσως για το πως κρύβουμε όλοι μέσα μας έναν καλλιτέχνη είτε μουσικό (χουυυυυκ! πρρρρ! αααα πππρρρ!!! χμουγκ! = μέγιστη ατμοσφαιρική πίεση, θερμοκρασίες απολύτου ηφαιστείου, εξέχουσα Νευτωνική τριβή) είτε έναν ζωγράφο (ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιός δεν κοιτάει το θεάρεστο έργο του μετά το σκούπισμα. Οέο; / Τί να κλάσει εμπρός μου o Picasso. τύφλα να έχει ο Botero. Χαχ!!! )
- Μεγέθη. Όλων των ειδών. 20 + 7, που λέει και ένας γνωστός. Μια των 20 εκατοστών κ.ό.κ.
Επταμηνίτικο, που λέει κι ένας άλλος." Τόοοοσο, με το συμπάθειο! ", "Γέννησα"... κλπ κλπ.
- Σχήματα. Όλων των ειδών. Εξαρτάται τι έχει φαγωθεί ή καταποθεί πρωτύτερα από τον user. User name και password εδώ δεν έχει. Όλοι έχουν πρόσβαση. Όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες πιθανότητες. Πρινιόκο, τσιρλί, πέτρες, νταλίκα, δυσκοίλια, πιτσιλιές, και όλα έρχονται με τον αντίστοιχο ήχο. Αχ, ωραίες εποχές.
- Μεγάλη η γκάμα των λεκτικών διηγήσεων-φράσεων-προτροπών:
άϊ χέσου - σκατά κι απόσκατα - σκατά στα μούτρα σου - χέστης - σκατιάρης - έκλασε/χέστηκε από το φόβο του - κλάσε μας (κι όποιος βούλεται προσθέτει).
Αυτά. Καλή όρεξη.