Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Λυγερού όπου κάνει σύνοψη της πρόσφατης αρθρογραφίας του, λογικό δεδομένης της δικαίωσής του από τα γεγονότα.
Ενδιαφέρον μεταξύ άλλων είναι το ακόλουθο σχόλιο:
Μετά από παλινδρομήσεις, στο δρόμο της αντιτουρκικής συμμαχίας η Αθήνα
Αθήνα προς Κάιρο: Μαζί, ή η κάθε χώρα μόνη της;
Στην Αθήνα πολλοί έβλεπαν τον εμφύλιο στη Λιβύη, λες και ήταν Σκανδιναβοί(!), λες και δεν ήταν ο Σάρατζ που με την υπογραφή του μνημονίου είχε προβεί σε εχθρική ενέργεια κατά της Ελλάδας.
Έτσι η ελληνική πλευρά το έπαιζε περίπου ουδέτερη και σίγουρα απρόθυμη να εμπλακεί έστω και εμμέσως στη Λιβύη. Κυβερνητικοί παράγοντες, μάλιστα, επικαλούμενοι την –με την τουρκική συνδρομή– στρατιωτική ανάκαμψη του Σάρατζ, έφθασαν να δηλώσουν δημοσίως πως ήταν λάθος η πρόσκληση του Χάφταρ! (αναφέρεται στον γνωστό ανεκδιήγητο ΣΕΑ και αστέρα του ΕΛΙΑΜΕΠ Ντόκο )
Ο Μητσοτάκης δεν πήγε στον Σίσι για να του θέσει το κρίσιμο ερώτημα: «δεδομένου ότι έχουμε κοινό εχθρό την Τουρκία, θα τον αντιμετωπίσουμε μαζί, ή η κάθε χώρα μόνη της;» Πήγαινε ο Δένδιας στον ομόλογό του Σούκρι για να διαπραγματευθεί συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ. Από τη στιγμή, όμως, που στην ατζέντα ήταν μόνο η ΑΟΖ κι όχι η σύναψη μεσογειακής συμμαχίας, ήταν αναμενόμενο οι Αιγύπτιοι να εκμεταλλευθούν την ελληνική ανάγκη για να αποσπάσουν μεγαλύτερο μερίδιο. Αυτό και συνέβη με την προβληματική συμφωνία του Καΐρου.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά και στην οριοθέτηση, εάν το επιμέρους αυτό ζήτημα εντασσόταν στο ευρύτερο πλαίσιο μίας συμμαχικής σχέσης. Στην Αθήνα, όμως, δεν υπήρχε στρατηγική σύλληψη, μόνο τακτικές σκοπιμότητες και κινήσεις.
Εξ ου και ενώ ο Μητσοτάκης από την αρχή της θητείας του έκανε άνοιγμα στη Γαλλία, στην κρίσιμη στιγμή της γύρισε την πλάτη. Σύμφωνα με πληροφορίες, το είχε θέσει η Μέρκελ ως έναν από τους δύο όρους (ο άλλος ήταν η έναρξη εφ' όλης της ύλης ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης) για να αποκλιμακωθεί η πρώτη ελληνοτουρκική κρίση.
Για κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας πάλι, θα συναντηθούν να συζητήσουν εκ νέου την πιθανότητα επιβολής. Το πιο λογικό θα ήταν Ελλάδα και Κύπρος, για λόγους αυτοσεβασμού πρωτίστως, να μπλοκάρουν την επιβολή κυρώσεων εναντίον του Λουκασένκο ώσπου να αποφασισθούν κυρώσεις και για τον Ερντογάν. Αλλά εντάξει καλά παιδιά είμαστε, μην ενοχλούμε και το Βερολίνο. Για την ώρα βολευόμαστε με λίγη αλληλεγγύη.
“Πράσινο φως” από την ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Λευκορωσίας
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε σήμερα το πράσινο φως για την επιβολή κυρώσεων σε βάρος της Λευκορωσίας για την καταστολή των διαδηλώσεων που ακολούθησαν την αμφισβητούμενη επανεκλογή του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο.
Εν τω μεταξύ δεν ξέρεις ποιόν αστέρα του ΕΛΙΑΜΕΠ να πρωτοθαυμάσεις. Οι ελληνικές θέσεις είναι πάντα μαξιμαλιστικές. Οι τουρκικές κατά παράξενο τρόπο ποτέ.
Στην ανάπτυξη δύο Rafale και δύο πλοίων από πλευράς Γαλλίας στην ανατολική Μεσόγειο, και στη συμμετοχή τους μαζί με το ελικοπτεροφόρο Tonnerre και τη φρεγάτα La Fayette, στην κοινή άσκηση με την Ελλάδα, ανοιχτά του Καστελόριζου, αναφέρεται το δημοσίευμα της εφημερίδας Le Monde (των Marie Jégo και Marina Rafenberg). Γίνεται αναφορά στην αποφυγή κλιμάκωσης στα μέσα Ιουλίου, με την παρέμβαση της Καγκελαρίου Angela Merkel, και παρατίθεται άποψη του Παναγιώτη Τσάκωνα, ερευνητή του ΕΛΙΑΜΕΠ, ο οποίος αναφέρει:
«Οι δύο χώρες είχαν υποσχεθεί να ανανεώσουν τον διάλογο, ο οποίος ήταν τεταμένος από το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία το 2016. Αλλά στις 6 Αυγούστου, η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία με την Αίγυπτο για την οριοθέτηση των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών τους, που αγνοεί τη συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης που υπεγράφη τον περασμένο Νοέμβριο, μια συμφωνία που δεν αναγνωρίστηκε από τη διεθνή κοινότητα. Ο Erdogan δεν το άντεξε».
«Σε μια υπέρ-στρατιωτικοποιημένη περιοχή, όπως η ανατολική Μεσόγειος, συμβαίνει γρήγορα ένα ατύχημα και δεν είναι βέβαιο, ότι η γαλλική στρατιωτική παρουσία θα απωθήσει τα τουρκικά πλοία από τα ελληνικά χωρικά ύδατα», υποστηρίζει ο Παναγώτης Τσάκωνας.
«Όλα τα νησιά έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη, αλλά το διεθνές δίκαιο δεν καθορίζει πόσα μίλια πρέπει να είναι. Η Ελλάδα έχει μια μαξιμαλιστική άποψη η οποία, θεωρητικά, θα συνδέει την Ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με αυτήν Κύπρου, αρνούμενη στην Τουρκία οποιοδήποτε δικαίωμα στην περιοχή αυτή. Η Άγκυρα, αντίθετα, δεν θέλει να αναγνωρίσει το δικαίωμα στο νησί Καστελόριζο να έχει ΑΟΖ », εξηγεί ο Παναγιώτης Τσάκωνας.
), αλλά πιστεύω ότι ο καριόλης ουσιαστικά επιδιώκει για πολιτικούς λόγους και το μεγάλο όραμα που έχει στο κεφάλι του 
να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Δε νομίζω να ενδιαφέρεται επί της ουσίας για έρευνες δηλ. 
