rafman
Μέλος
- Εγγρ.
- 20 Σεπ 2007
- Μηνύματα
- 7.642
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
«Δεν είμαστε Έλληνες»-Ρατσιστής όποιος δηλώνει Έλληνας...
- Μέλος που άνοιξε το νήμα gabadoo
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 1K
- Εμφανίσεις 40K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
HARD19
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 4.037
- Κριτικές
- 11
- Like
- 70
- Πόντοι
- 246
- Εγγρ.
- 15 Μαΐ 2006
- Μηνύματα
- 10.311
- Κριτικές
- 3
- Like
- 164
- Πόντοι
- 166
james070
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2009
- Μηνύματα
- 7.677
- Κριτικές
- 4
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
Δείτε ένα μικρό μέρος της απάντησης του Μίκη στην Δ.
Μια κορυφαία στιγμή στην νεότερή μας ιστορία υπήρξε και η Εθνική μας Αντίσταση, τότε που έλαμψαν αυτές οι τρεις λέξεις οδηγώντας τα νιάτα εκείνης της εποχής σε ανυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα.
Άλλωστε αυτή η προσπάθεια που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα, που επιδιώκουν την διάλυση των εθνών-λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και γι’ αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν την μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες.
Eίναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ’ αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.
Ρε ΠάΠια! σε σένα τα λέει ρε?
αλλά ξέχασα! για σας τους αριστερούς, ο Μίκης έχει γεράσει, του σάλεψε και δεν ξέρει τι λέει. είπαμε: το άλογο όταν γεράσει πρέπει να πεθάνει!
Γαμώ την Δραγώνα σας και την μαλακία που σας δέρνει ανθέλληνες!
πάρτε κι ένα τραγουδάκι! αφιερωμένο σε όλους τους αριστερούς που κάποτε μιλούσαν για ελευθερία της Ελλάδας και σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα στο βωμό του χρήματος της παγκοσμιοποίησης!
[youtube=425,350]4Xr1MKfgqw0[/youtube]
Μια κορυφαία στιγμή στην νεότερή μας ιστορία υπήρξε και η Εθνική μας Αντίσταση, τότε που έλαμψαν αυτές οι τρεις λέξεις οδηγώντας τα νιάτα εκείνης της εποχής σε ανυπέρβλητες θυσίες. Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας, για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα.
Άλλωστε αυτή η προσπάθεια που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα, που επιδιώκουν την διάλυση των εθνών-λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και γι’ αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν την μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες.
Eίναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ’ αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.
Ρε ΠάΠια! σε σένα τα λέει ρε?
αλλά ξέχασα! για σας τους αριστερούς, ο Μίκης έχει γεράσει, του σάλεψε και δεν ξέρει τι λέει. είπαμε: το άλογο όταν γεράσει πρέπει να πεθάνει!
Γαμώ την Δραγώνα σας και την μαλακία που σας δέρνει ανθέλληνες!
πάρτε κι ένα τραγουδάκι! αφιερωμένο σε όλους τους αριστερούς που κάποτε μιλούσαν για ελευθερία της Ελλάδας και σήμερα σφυρίζουν αδιάφορα στο βωμό του χρήματος της παγκοσμιοποίησης!
[youtube=425,350]4Xr1MKfgqw0[/youtube]
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Τι είν’ η πατρίδα τους;
Το βιβλίο "Τι είν’ η πατρίδα μας;" μιλάει για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την ανοχή και τη συνύπαρξη των διαφορών, που είναι η αρχή η οποία προστατεύει τις κοινωνίες από τη βία και την τυραννία: φαίνεται πως κάποιοι το κατάλαβαν αυτό, κι αντέδρασαν αναλόγως (φωτ. από την ταινία του Λωράν Καντέ «Ανάμεσα στους τοίχους»)
«Η πειστικότητα και μόνο καθορίζει αν το προϊόν τής προπαγάνδας θα είναι αληθές ή ψευδές» (Γιόζεφ Γκαίμπελς)
Του Γιάννη Χάρη
Τι είν’ η πατρίδα τους; Μην είν’ ο Θέμος; Μην είν’ του Λάος χέρι-χέρι τα παιδιά; Μην είν’ η Ένωση των Αποστράτων; Και τ’ άλλα τ’ άστρα της τα φωτεινά; Ό,τι κι αν είν’ η πατρίδα τους, κι αυτοί κι εκείνοι, δική τους να ’ναι μονάχα, ποτέ δική μας.
Και ποιοι είναι οι αυτοί κι οι εκείνοι; Όσοι συναπαντήθηκαν, από διαφορετική συχνά αφετηρία, μπορεί και με διαφορετικές προθέσεις, βρέθηκαν όμως όλοι μαζί ώς το λαιμό στο βούρκο μιας αδέξια στημένης φάρσας, για να μην πω ψυχρής απάτης.
Η ιστορία είναι πια ευρέως γνωστή. Βουλευτές του Λάος εγκαλούν την κυβέρνηση που τοποθέτησε ειδική γραμματέα στο υπουργείο Παιδείας τη Θάλεια Δραγώνα, συγγραφέα, κατά την άποψή τους, εθνοπροδοτικού βιβλίου, οργανώνουν μάλιστα και διαδήλωση, όπου μετέχει και το νέο σχήμα «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα»! Για το ίδιο θέμα αγορεύει ο Γ. Καρατζαφέρης στη Βουλή, ομολογεί ωστόσο ότι τα «παραθέματα» τα αντλεί από κείμενο κάποιας Ένωσης Αποστράτων. Ακολουθεί άλλος «υπεύθυνος», ο Τραγάκης της Νέας Δημοκρατίας, που αυτός πια νομίζει ότι το βιβλίο της Δραγώνα είναι σχολικό. Και νά σου και ο Μίκης, έπειτα από τους δημόσιους πανηγυρισμούς του για την εκλογή του Τουρκοφάγου και Σκοπιανοκτόνου Σαμαρά, στον κατά Δραγώνα αγώνα κι αυτός, κι αυτός αναπαράγοντας τα ίδια παραθέματα, σε δημόσια επιστολή του προς τον Στέφανο Ληναίο –τώρα που δεν υπάρχει η τηλεοπτική εκπομπή του Λαζόπουλου, απ’ όπου προβάλλονταν κατ’ αποκλειστικότητα τα πάσης φύσεως μανιφέστα του. Στον ίδιο αγώνα, είπαμε, στην πρώτη γραμμή, ο μη εξαιρετέος Θέμος, πιο πριν ο Στάθης και ο Τριάντης της Ελευθεροτυπίας, ειδικοί στα περί Σόρος αυτοί, και άλλοι, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνιμη συμφόρηση στο δικαστικό σύστημα, έτσι και εγκαλούνταν όλοι αυτοί πια με βάση τον μισό σχεδόν ποινικό κώδικα.
Γιατί στο μεταξύ υπήρξαν άρθρα στις εφημερίδες όπου αποκαλύφθηκε η πλαστογράφηση και ο ασύστολος μα και άγαρμπος αυτοσχεδιασμός πάνω στο «βιβλίο της Δραγώνα». Όντως εντυπωσιακό: ούτε ένα «παράθεμα» δεν είχε πραγματικό αντίκρισμα στο βιβλίο πέρα από μία-δύο λέξεις! Ο πιο εξαντλητικός έλεγχος όλων των πλαστών παραθεμάτων, σε αντιπαραβολή με φωτοτυπίες των οικείων σελίδων του βιβλίου, γίνεται στο ιστολόγιο Jungle-report: «Η λα.ο.σ.πολογία ενάντια στη Θ. Δραγώνα και οι “πατριωτικές” αλήθειες».
Πού σταματούσε όχι το έλλειμμα κριτικής σκέψης αλλά απλώς και μόνο η αναγνωστική αδυναμία, η ασχετοσύνη, και πού άρχιζε η εν ψυχρώ απάτη, η συκοφαντία, λίγη σημασία έχει εντέλει: το αποτέλεσμα είναι μόνο απάτη, συκοφαντία. Αδέξια κι αυτή, κακοστημένη –μα ούτε αυτό έχει εντέλει σημασία.
Σημασία έχει ο πόλεμος ο ίδιος, αν και εφόσον το πάρουμε χαμπάρι ότι πρόκειται για πόλεμο, κι εγκαταλείψουμε λοιπόν φιλοφρονήσεις, αγκαλιές και τηλεοπτικές και άλλες δεξιώσεις, κατά τα «δημοκρατικά» τηλεοπτικά μας ήθη.
Οι Αρχές της προπαγάνδας
Σκηνή απλώς αυτού του πολέμου είναι τώρα η «υπόθεση Δραγώνα». Η μέθοδος, παλιά και δοκιμασμένη –έστω και κακοχωνεμένη στα καθ’ ημάς: «Εάν πεις ένα μεγάλο ψέμα και το επαναλαμβάνεις συχνά, στο τέλος ο λαός θα το πιστέψει». Γνωστή η υπογραφή: Γιόζεφ Γκαίμπελς, επικεφαλής της προπαγάνδας του Ράιχ από το 1930 και υπουργός προπαγάνδας από το 1933.
Η συνέχεια της φράσης είναι λιγότερο γνωστή, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα: «Το ψέμα πρέπει να διαρκέσει μόνο όσο διάστημα το Κράτος προστατεύει το λαό από τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συνέπειες του ψέματος. Άρα έχει ζωτική σημασία για το Κράτος να καταπνίξει με όλες του τις δυνάμεις τους τη διαφωνία, γιατί η αλήθεια είναι θανάσιμος εχθρός του ψέματος, και κατ’ επέκταση η αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Κράτους».
Και μερικές από τις κωδικοποιημένες αρχές της «τέχνης» τού πρώτου τη τάξει Αρίου:
–«Η πειστικότητα και μόνο καθορίζει αν το προϊόν της προπαγάνδας θα είναι αληθές ή ψευδές».
–«Η προπαγάνδα στο εσωτερικό μέτωπο πρέπει να καλλιεργεί ένα optimum επίπεδο ανησυχίας».
–«Η προπαγάνδα πρέπει να διευκολύνει τη μεταβίβαση της επιθετικότητας προσδιορίζοντας τους στόχους του μίσους».
Γιατί κάπου πρέπει να διοχετευτεί η επιθετικότητα, κι εύκολα φτιάχνεται ανά πάσα στιγμή ο στόχος: Για την ώρα, η Θάλεια Δραγώνα και το «βιβλίο της».
«Τι είν’ η πατρίδα μας;»
Τι είναι λοιπόν το περίφημο «βιβλίο της Δραγώνα», το Τι είν’ η πατρίδα μας;, που θα αλώσει, υποτίθεται, ακριβώς την πατρίδα μας, και πάντως ήδη άλωσε τον πολιτικό μας βίο και το δημόσιο ήθος, και οπωσδήποτε συνειδήσεις –όσων το κατάγγειλαν χωρίς να το ανοίξουν, περισσότερο κι απ’ αυτούς που αρχικά το πλαστογράφησαν;
Το «βιβλίο της Δραγώνα» είναι το βιβλίο της Άννας Φραγκουδάκη και της Θάλειας Δραγώνα, που είχαν την επιμέλεια και έγραψαν τα κείμενα μαζί με άλλους πέντε κοινωνικούς επιστήμονες: Έφη Αβδελά, Νέλλη Ασκούνη, Λίνα Βεντούρα, Χρυσή Ιγγλέση και Γεράσιμο Κουζέλη. Έχει τον ενδεικτικό υπότιτλο «Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση» και στηρίζεται σε δεδομένα δύο μεγάλων ερευνών (1995 και 1996), που ανιχνεύουν τον τρόπο με τον οποίο περιγράφονται και αξιολογούνται τα έθνη, το ελληνικό και τα άλλα, από τους εκπαιδευτικούς και από τα σχολικά βιβλία.
Το βιβλίο αυτό, με αντικείμενο το επίκαιρο ζήτημα του εθνοκεντρισμού, εντάσσεται σε μια τάση επιστημονικής διερεύνησης του φαινομένου του εθνικισμού στην ελληνική κοινωνία, με σκοπό την καλύτερη κατανόησή του. Με εξαίρεση ιστορικές μελέτες, αποτελεί ίσως την πρώτη απόπειρα διερεύνησης του φαινομένου σε σχέση με τον εκπαιδευτικό θεσμό.
Με βάση τα παραπάνω, οι συγγραφείς του βιβλίου προσπαθούν να επεξεργαστούν δύο βασικές υποθέσεις εργασίας, που αναδεικνύουν τον φανερό ή λανθάνοντα εθνοκεντρικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η πρώτη υπόθεση υποστηρίζει ότι η εικόνα των εθνικών «άλλων», έτσι όπως εμφανίζεται στα σχολικά εγχειρίδια και στο λόγο των εκπαιδευτικών, αντικατοπτρίζει την εικόνα του εθνικού «εαυτού». Με άλλα λόγια, η περιγραφή και αξιολόγηση της εθνικής ταυτότητας έχει αποφασιστική σημασία για την περιγραφή και αξιολόγηση των εθνικών «άλλων». Η δεύτερη βασική υπόθεση εργασίας είναι ότι ο εθνικός «εαυτός» αναπαριστάται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα σαν να βρίσκεται σε κατάσταση ανασφάλειας και αδυναμίας. Η εθνική ταυτότητα θεωρείται ότι έχει ανάγκη από υπεράσπιση, ότι κινδυνεύει να αλλοιωθεί• γίνεται δηλαδή αντιληπτή σαν ταυτότητα υποτιμημένη και εύθραυστη.
Έτσι, το βιβλίο προτείνει διάλογο για το σχολείο στη σημερινή, ευρωπαϊκή πλέον εποχή• για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την ευρωπαϊκή ταυτότητα παράλληλα με την εθνική, σαν άνοιγμα των πολιτισμικών οριζόντων• για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο, σαν βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης των νέων γενεών, την ανοχή και τη συνύπαρξη των διαφορών, που είναι η αρχή η οποία προστατεύει τις κοινωνίες από τη βία και την τυραννία.
Τέλος, την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την εθνική αυτογνωσία, δηλαδή μια εθνική ταυτότητα αρκετά ισχυρή, ώστε να μην την υπερασπίζονται οι φορείς της αμυντικά, σαν να κινδυνεύει από την ανάμειξη των πολιτισμών και τις επιρροές, και επίσης αρκετά ανεκτική, ώστε να μην την υπερασπίζονται επιθετικά, παραβιάζοντας το δικαίωμα στη διαφορά.
Και ο καθρέφτης
Μέσα από αυτή την επισκόπηση γίνεται τώρα φανερό ποιοι είδαν στο βιβλίο το αρνητικό είδωλο του εαυτού τους και των ιδεών τους. Και αυτό ακριβώς το αποκρουστικό είδωλο θέλησαν κατά κάποιον τρόπο να το αντιστρέψουν, να το αντιγυρίσουν σε μία από τις συγγραφείς, όχι απλώς για ευκαιριακούς λόγους πολιτικής τακτικής, αλλά για τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές που τους χωρίζουν, που μας χωρίζουν.
Ώστε η «υπόθεση Δραγώνα» είναι δική μας υπόθεση.
Στο μεταξύ, θα ’πρεπε να βρούμε και την απάντηση, να ξέρουμε τι μας γίνεται, ή τι μας ετοιμάζουν: αναγνωστική αδυναμία; σκέτη απάτη; και τα δυο;
Πηγή: /2010/01/blog-post_09.html
Το βιβλίο "Τι είν’ η πατρίδα μας;" μιλάει για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την ανοχή και τη συνύπαρξη των διαφορών, που είναι η αρχή η οποία προστατεύει τις κοινωνίες από τη βία και την τυραννία: φαίνεται πως κάποιοι το κατάλαβαν αυτό, κι αντέδρασαν αναλόγως (φωτ. από την ταινία του Λωράν Καντέ «Ανάμεσα στους τοίχους»)
«Η πειστικότητα και μόνο καθορίζει αν το προϊόν τής προπαγάνδας θα είναι αληθές ή ψευδές» (Γιόζεφ Γκαίμπελς)
Του Γιάννη Χάρη
Τι είν’ η πατρίδα τους; Μην είν’ ο Θέμος; Μην είν’ του Λάος χέρι-χέρι τα παιδιά; Μην είν’ η Ένωση των Αποστράτων; Και τ’ άλλα τ’ άστρα της τα φωτεινά; Ό,τι κι αν είν’ η πατρίδα τους, κι αυτοί κι εκείνοι, δική τους να ’ναι μονάχα, ποτέ δική μας.
Και ποιοι είναι οι αυτοί κι οι εκείνοι; Όσοι συναπαντήθηκαν, από διαφορετική συχνά αφετηρία, μπορεί και με διαφορετικές προθέσεις, βρέθηκαν όμως όλοι μαζί ώς το λαιμό στο βούρκο μιας αδέξια στημένης φάρσας, για να μην πω ψυχρής απάτης.
Η ιστορία είναι πια ευρέως γνωστή. Βουλευτές του Λάος εγκαλούν την κυβέρνηση που τοποθέτησε ειδική γραμματέα στο υπουργείο Παιδείας τη Θάλεια Δραγώνα, συγγραφέα, κατά την άποψή τους, εθνοπροδοτικού βιβλίου, οργανώνουν μάλιστα και διαδήλωση, όπου μετέχει και το νέο σχήμα «Επιτροπή Κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα»! Για το ίδιο θέμα αγορεύει ο Γ. Καρατζαφέρης στη Βουλή, ομολογεί ωστόσο ότι τα «παραθέματα» τα αντλεί από κείμενο κάποιας Ένωσης Αποστράτων. Ακολουθεί άλλος «υπεύθυνος», ο Τραγάκης της Νέας Δημοκρατίας, που αυτός πια νομίζει ότι το βιβλίο της Δραγώνα είναι σχολικό. Και νά σου και ο Μίκης, έπειτα από τους δημόσιους πανηγυρισμούς του για την εκλογή του Τουρκοφάγου και Σκοπιανοκτόνου Σαμαρά, στον κατά Δραγώνα αγώνα κι αυτός, κι αυτός αναπαράγοντας τα ίδια παραθέματα, σε δημόσια επιστολή του προς τον Στέφανο Ληναίο –τώρα που δεν υπάρχει η τηλεοπτική εκπομπή του Λαζόπουλου, απ’ όπου προβάλλονταν κατ’ αποκλειστικότητα τα πάσης φύσεως μανιφέστα του. Στον ίδιο αγώνα, είπαμε, στην πρώτη γραμμή, ο μη εξαιρετέος Θέμος, πιο πριν ο Στάθης και ο Τριάντης της Ελευθεροτυπίας, ειδικοί στα περί Σόρος αυτοί, και άλλοι, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνιμη συμφόρηση στο δικαστικό σύστημα, έτσι και εγκαλούνταν όλοι αυτοί πια με βάση τον μισό σχεδόν ποινικό κώδικα.
Γιατί στο μεταξύ υπήρξαν άρθρα στις εφημερίδες όπου αποκαλύφθηκε η πλαστογράφηση και ο ασύστολος μα και άγαρμπος αυτοσχεδιασμός πάνω στο «βιβλίο της Δραγώνα». Όντως εντυπωσιακό: ούτε ένα «παράθεμα» δεν είχε πραγματικό αντίκρισμα στο βιβλίο πέρα από μία-δύο λέξεις! Ο πιο εξαντλητικός έλεγχος όλων των πλαστών παραθεμάτων, σε αντιπαραβολή με φωτοτυπίες των οικείων σελίδων του βιβλίου, γίνεται στο ιστολόγιο Jungle-report: «Η λα.ο.σ.πολογία ενάντια στη Θ. Δραγώνα και οι “πατριωτικές” αλήθειες».
Πού σταματούσε όχι το έλλειμμα κριτικής σκέψης αλλά απλώς και μόνο η αναγνωστική αδυναμία, η ασχετοσύνη, και πού άρχιζε η εν ψυχρώ απάτη, η συκοφαντία, λίγη σημασία έχει εντέλει: το αποτέλεσμα είναι μόνο απάτη, συκοφαντία. Αδέξια κι αυτή, κακοστημένη –μα ούτε αυτό έχει εντέλει σημασία.
Σημασία έχει ο πόλεμος ο ίδιος, αν και εφόσον το πάρουμε χαμπάρι ότι πρόκειται για πόλεμο, κι εγκαταλείψουμε λοιπόν φιλοφρονήσεις, αγκαλιές και τηλεοπτικές και άλλες δεξιώσεις, κατά τα «δημοκρατικά» τηλεοπτικά μας ήθη.
Οι Αρχές της προπαγάνδας
Σκηνή απλώς αυτού του πολέμου είναι τώρα η «υπόθεση Δραγώνα». Η μέθοδος, παλιά και δοκιμασμένη –έστω και κακοχωνεμένη στα καθ’ ημάς: «Εάν πεις ένα μεγάλο ψέμα και το επαναλαμβάνεις συχνά, στο τέλος ο λαός θα το πιστέψει». Γνωστή η υπογραφή: Γιόζεφ Γκαίμπελς, επικεφαλής της προπαγάνδας του Ράιχ από το 1930 και υπουργός προπαγάνδας από το 1933.
Η συνέχεια της φράσης είναι λιγότερο γνωστή, αλλά εξίσου ενδιαφέρουσα: «Το ψέμα πρέπει να διαρκέσει μόνο όσο διάστημα το Κράτος προστατεύει το λαό από τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές συνέπειες του ψέματος. Άρα έχει ζωτική σημασία για το Κράτος να καταπνίξει με όλες του τις δυνάμεις τους τη διαφωνία, γιατί η αλήθεια είναι θανάσιμος εχθρός του ψέματος, και κατ’ επέκταση η αλήθεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του Κράτους».
Και μερικές από τις κωδικοποιημένες αρχές της «τέχνης» τού πρώτου τη τάξει Αρίου:
–«Η πειστικότητα και μόνο καθορίζει αν το προϊόν της προπαγάνδας θα είναι αληθές ή ψευδές».
–«Η προπαγάνδα στο εσωτερικό μέτωπο πρέπει να καλλιεργεί ένα optimum επίπεδο ανησυχίας».
–«Η προπαγάνδα πρέπει να διευκολύνει τη μεταβίβαση της επιθετικότητας προσδιορίζοντας τους στόχους του μίσους».
Γιατί κάπου πρέπει να διοχετευτεί η επιθετικότητα, κι εύκολα φτιάχνεται ανά πάσα στιγμή ο στόχος: Για την ώρα, η Θάλεια Δραγώνα και το «βιβλίο της».
«Τι είν’ η πατρίδα μας;»
Τι είναι λοιπόν το περίφημο «βιβλίο της Δραγώνα», το Τι είν’ η πατρίδα μας;, που θα αλώσει, υποτίθεται, ακριβώς την πατρίδα μας, και πάντως ήδη άλωσε τον πολιτικό μας βίο και το δημόσιο ήθος, και οπωσδήποτε συνειδήσεις –όσων το κατάγγειλαν χωρίς να το ανοίξουν, περισσότερο κι απ’ αυτούς που αρχικά το πλαστογράφησαν;
Το «βιβλίο της Δραγώνα» είναι το βιβλίο της Άννας Φραγκουδάκη και της Θάλειας Δραγώνα, που είχαν την επιμέλεια και έγραψαν τα κείμενα μαζί με άλλους πέντε κοινωνικούς επιστήμονες: Έφη Αβδελά, Νέλλη Ασκούνη, Λίνα Βεντούρα, Χρυσή Ιγγλέση και Γεράσιμο Κουζέλη. Έχει τον ενδεικτικό υπότιτλο «Εθνοκεντρισμός στην εκπαίδευση» και στηρίζεται σε δεδομένα δύο μεγάλων ερευνών (1995 και 1996), που ανιχνεύουν τον τρόπο με τον οποίο περιγράφονται και αξιολογούνται τα έθνη, το ελληνικό και τα άλλα, από τους εκπαιδευτικούς και από τα σχολικά βιβλία.
Το βιβλίο αυτό, με αντικείμενο το επίκαιρο ζήτημα του εθνοκεντρισμού, εντάσσεται σε μια τάση επιστημονικής διερεύνησης του φαινομένου του εθνικισμού στην ελληνική κοινωνία, με σκοπό την καλύτερη κατανόησή του. Με εξαίρεση ιστορικές μελέτες, αποτελεί ίσως την πρώτη απόπειρα διερεύνησης του φαινομένου σε σχέση με τον εκπαιδευτικό θεσμό.
Με βάση τα παραπάνω, οι συγγραφείς του βιβλίου προσπαθούν να επεξεργαστούν δύο βασικές υποθέσεις εργασίας, που αναδεικνύουν τον φανερό ή λανθάνοντα εθνοκεντρικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η πρώτη υπόθεση υποστηρίζει ότι η εικόνα των εθνικών «άλλων», έτσι όπως εμφανίζεται στα σχολικά εγχειρίδια και στο λόγο των εκπαιδευτικών, αντικατοπτρίζει την εικόνα του εθνικού «εαυτού». Με άλλα λόγια, η περιγραφή και αξιολόγηση της εθνικής ταυτότητας έχει αποφασιστική σημασία για την περιγραφή και αξιολόγηση των εθνικών «άλλων». Η δεύτερη βασική υπόθεση εργασίας είναι ότι ο εθνικός «εαυτός» αναπαριστάται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σήμερα σαν να βρίσκεται σε κατάσταση ανασφάλειας και αδυναμίας. Η εθνική ταυτότητα θεωρείται ότι έχει ανάγκη από υπεράσπιση, ότι κινδυνεύει να αλλοιωθεί• γίνεται δηλαδή αντιληπτή σαν ταυτότητα υποτιμημένη και εύθραυστη.
Έτσι, το βιβλίο προτείνει διάλογο για το σχολείο στη σημερινή, ευρωπαϊκή πλέον εποχή• για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την ευρωπαϊκή ταυτότητα παράλληλα με την εθνική, σαν άνοιγμα των πολιτισμικών οριζόντων• για την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο, σαν βασικός θεσμός κοινωνικοποίησης των νέων γενεών, την ανοχή και τη συνύπαρξη των διαφορών, που είναι η αρχή η οποία προστατεύει τις κοινωνίες από τη βία και την τυραννία.
Τέλος, την ανάγκη να καλλιεργεί το σχολείο την εθνική αυτογνωσία, δηλαδή μια εθνική ταυτότητα αρκετά ισχυρή, ώστε να μην την υπερασπίζονται οι φορείς της αμυντικά, σαν να κινδυνεύει από την ανάμειξη των πολιτισμών και τις επιρροές, και επίσης αρκετά ανεκτική, ώστε να μην την υπερασπίζονται επιθετικά, παραβιάζοντας το δικαίωμα στη διαφορά.
Και ο καθρέφτης
Μέσα από αυτή την επισκόπηση γίνεται τώρα φανερό ποιοι είδαν στο βιβλίο το αρνητικό είδωλο του εαυτού τους και των ιδεών τους. Και αυτό ακριβώς το αποκρουστικό είδωλο θέλησαν κατά κάποιον τρόπο να το αντιστρέψουν, να το αντιγυρίσουν σε μία από τις συγγραφείς, όχι απλώς για ευκαιριακούς λόγους πολιτικής τακτικής, αλλά για τις βαθιές ιδεολογικές διαφορές που τους χωρίζουν, που μας χωρίζουν.
Ώστε η «υπόθεση Δραγώνα» είναι δική μας υπόθεση.
Στο μεταξύ, θα ’πρεπε να βρούμε και την απάντηση, να ξέρουμε τι μας γίνεται, ή τι μας ετοιμάζουν: αναγνωστική αδυναμία; σκέτη απάτη; και τα δυο;
Πηγή: /2010/01/blog-post_09.html
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.266
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.443
- Πόντοι
- 566
Απόσπασμα από την επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη στη Θάλεια Δραγώνα
"Αθήνα, 10.1.2010
Αγαπητή κυρία Δραγώνα,
Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και στα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με τη φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ, αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα, αλλά και το συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής - ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη, βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς». Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποτακτικούς κονδυλοφόρους όπως σ' αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας (9.1.10).
Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού, με ρίζες βαθιές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί τη λέξη και την έννοια «πατρίδα». (...) Οι λέξεις «Έθνος» και «Πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή, όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας, που η νικήτρια και θριαμβεύουσα ακόμα και σήμερα εθνικοφροσύνη κρατάει στα σκοτάδια έχοντας καταδικάσει σε λήθη τη σύγχρονη ιστορία μας.
Όμως, η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων, αψηφώντας όλα τα εμπόδια, εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι' αυτό και η αντίθεση στη συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας είναι καθολική και δε συνδέεται με την α' ή τη β' πολιτική παράταξη, αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθιά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.
Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε, χτες, προχτές και σήμερα, με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;», στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων. Με το βιβλίο σας αποδομείτε τις ιδέες, πεποιθήσεις και τα «πιστεύω» σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του, δηλαδή όλα αυτά που ενέπνευσαν και παρακίνησαν το λαό μας. Όμως, αν στις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν οι ιδέες για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους και όλα τα «πιστεύω» που εσείς σήμερα απορρίπτετε ως άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και εκτός ιστορικής πραγματικότητας, τότε δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν η Επανάσταση του '21, το κίνημα του Φιλελληνισμού, το δημοκρατικό κίνημα του Μακρυγιάννη, η αποπομπή του Όθωνα, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Εθνική Αντίσταση. Δε θα υπήρχε ο Άρης Βελουχιώτης. Και όχι μονάχα αυτός, γιατί σύμφωνα με κείνα που επιχειρείτε να διδαχθούν τα παιδιά μας δε θα υπήρχε ούτε ένας αντάρτης, μιας και ΟΛΟΙ πήραν τα όπλα για την Ελλάδα και την Πατρίδα. Ενώ αν είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς, που εξάλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας. Κατά τον ίδιο τρόπο, δε θα υπήρχαν οι δημοκρατικοί αγώνες και η Αντίσταση κατά της χούντας. (...)
Δεν θα υπήρχε το κίνημα για την Κύπρο, ούτε οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τα σημερινά θύματα του επιθετικού ιμπεριαλισμού, τη Γιουγκοσλαβία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και δεν θα συνέβαιναν προπαντός εκείνες οι πράξεις που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του λαού μας, που τόσο επίμονα σαρκάζετε, όπως το ΟΧΙ το 1940 και η μάχη της Κρήτης, καθώς και το ότι ανάμεσα σε όλους τους Ευρωπαίους μονάχα η Ελλάδα αρνήθηκε να ντύσει τα παιδιά της με τη στολή της Βέρμαχτ και να τα στείλει στο Ανατολικό Μέτωπο. Χάρη στις μοναδικές μέσα στην κατεχόμενη Ευρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα θανάτου.
Για όλα αυτά έχετε να πείτε μία μόνο λέξη: εθνοκεντρισμός, δηλαδή ότι είναι ασυγχώρητη υπερηφάνεια για έναν λαό να θαυμάζει τα επιτεύγματά του, φτάνοντας στο σημείο να προτείνετε να εκλείψει από τα σχολικά βιβλία, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστήμη για την αναθεώρηση της ιστορίας. Με άλλα λόγια, επιχειρείτε έναν γενικευμένο ευνουχισμό σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή μας σε έναν άλλο λαό, προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού, που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας.
Κι αυτό γιατί διαφωνείτε με την ύπαρξη και την αξία των βασικών πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν οι ιδέες, οι πράξεις, οι αγώνες, οι θυσίες και τα έργα, πνευματικά και άλλα. Βαφτίζετε εθνοκεντρισμό την ξεχωριστή πίστη, ακόμα και θαυμασμό που μπορεί να έχει ένας λαός για την ιστορία και τον εαυτό του. Τις ξένες επεμβάσεις, που αλλοίωσαν την εθνική μας ζωή, τις θεωρείτε σχεδόν ανύπαρκτες και πρόσχημα για να καλύψουμε τις δικές μας -υπαρκτές βεβαίως- αδυναμίες. Την ιδιαιτερότητα των αγώνων μας, ειδικά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την αποκαλείτε σωβινισμό, πράξη εχθρική προς τους άλλους, και τη θεωρείτε γενεσιουργό αιτία ξενοφοβίας. Την υπερηφάνεια μας για τα κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων τη βαφτίζετε στείρο εθνικισμό και ιστορική αυταπάτη.
Δηλαδή, θέλετε σώνει και καλά να αποδείξετε ότι κακώς πιστεύαμε ως τώρα όσα πιστεύαμε για την καταγωγή, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, πράξη που στην ιατρική επιστήμη ονομάζεται «ευνουχισμός». Και οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων βαλθήκατε με τη βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του, να ξεκινήσετε το «θεάρεστο» έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας.
Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κ. Ρεπούση -ανεπιτυχώς- ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης, το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για τον ευνουχισμό της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό, μάλιστα, πόστο! Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα, ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα... Ακροδεξιό. (...)
Περηφάνια για την Εθνική Αντίσταση
Σήμερα, εσείς και οι φίλοι σας, με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι προηγούμενοι, επιχειρείτε να κατεδαφίσετε τις ιδέες, τις πράξεις και τα έργα που συμβολίζουν αυτές οι τρεις λέξεις. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα, ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα. Άλλωστε, αυτή η προσπάθεια, που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα που επιδιώκουν τη διάλυση των εθνών - λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, και γι' αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν τη μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες. Είναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ' αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.
Τέλος, οφείλω να σας πω ότι:
Από την ανάγνωση του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» έχω συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα που πιστοποιούν θεμελιακές διαφορές από τις απόψεις σας. Θα αρκεστώ προς το παρόν σε μερικά παραδείγματα: «Η κυρίαρχη αντίληψη για το έθνος και την εθνική ταυτότητα, με βάση την οποία οι πολιτικές εξουσίες στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν οργανώνουν το διαπαιδαγωγητικό ρόλο του σχολείου, είναι ακόμη σήμερα σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη που κληρονόμησε ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία το έθνος αποτελεί οικουμενική, «φυσική» οντότητα, ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, και η εθνική ταυτότητα αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση κοινωνικής ομοψυχίας και συνοχής. Οι εθνικές ιστοριογραφίες προέρχονται από αυτή την παράδοση και δίνουν έμφαση στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένεια της. Στο σχολείο η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο». (Σελ. 31).
Είναι φανερό ότι θεωρείτε ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι «κληρονομιά του ρομαντισμού του 19ου αιώνα (και δεν) αποτελεί "φυσική" οντότητα ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση εθνικής ομοψυχίας και συνοχής.» Φαίνεται ακόμη ότι δεν είστε σύμφωνη με την έμφαση που δίνεται στο σχολείο στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένεια της». Καθώς και στο γεγονός ότι «η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν τη συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο».
Θα ήθελα ειλικρινά να μου λέγατε, αν η παράγραφος αυτή αναφέρεται θετικά ή αρνητικά στον τρόπο που το σχολείο αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά. Μιας και δεν το λέτε φανερά. Όμως, αφήνετε να υπονοηθεί ότι όλες αυτές οι ιδέες περί έθνους και εθνικής ταυτότητας αποτελούν σύμπτωμα που μας επιβλήθηκε από τη «ρομαντική αντίληψη της ιστορίας στο τέλος του 19ου αιώνα». Άρα ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές, σύμφωνα με την οπτική γωνία τη δική σας και των υπολοίπων συνεργατών σας που συμμετέχουν στη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου.
(...) Άλλωστε, αμέσως μετά διευκρινίσατε ότι «στις σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες για το εθνικό φαινόμενο η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής... Οι σύγχρονες θεωρήσεις (...) συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο» και παρακάτω αναφέρεστε σε «φανταστική κοινότητα του έθνους που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση (ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τον όρο) υπαρκτών κοινών χαρακτηριστικών» και όλα αυτά τα προσφέρει «η εθνική ταυτότητα» (που ήρθε) «να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης».
«Καθώς διευρύνεται το σχετικά πρόσφατο ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το εθνικό φαινόμενο, η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής τα τελευταία χρόνια. Οι σύγχρονες θεωρήσεις, παρά τις σημαντικές διαφορές τους ως προς την προέλευση τους, συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο και μπορούμε επομένως να κάνουμε την ιστορία της: πιο συγκεκριμένα η έννοια του έθνους όπως χρησιμοποιείται σήμερα διαμορφώθηκε ιστορικά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία των εθνών - κρατών (Noiriel 1991). Η εθνική ταυτότητα ήρθε να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης και να προσφέρει στα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών νέα βάση κοινωνικής συνοχής μέσα από τη δημιουργία της "φαντασιακής κοινότητας" του έθνους, που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση υπαρκτών κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών». (Σελ. 31).
Γιατί τάχα πολύπλοκες εγκεφαλικές αναλύσεις για αυτονόητα γεγονότα, όπως είναι η συνεχής ανανέωση των μορφών της κοινωνικής συγκρότησης, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το έθνος αποτελεί μια «φανταστική κοινότητα»; Αλήθεια, τι θα πει αυτό; Το έθνος σε σχέση με την κοινωνία είναι η ψυχή σε σχέση με το σώμα. Κι εδώ είναι, πιστεύω, το λάθος της σύγχρονης κοινωνικής επιστήμης που επαγγέλλεσθε. Γιατί επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει μορφές και λειτουργίες που αφορούν την κοινωνία-σώμα και όχι το έθνος-ψυχή. Που δεν αναλύεται, ούτε εξηγείται, γιατί, όπως και τα φαινόμενα της θρησκείας και της τέχνης, ανάγεται στη μεταφυσική και στην υπέρβαση. Στο υπερλογικό και ανεξήγητο.
Γλωσσική και μουσική συνέχεια
Αν και για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πέραν του γεγονότος ότι για την παμψηφία θα έλεγα των Νεοελλήνων -ανωνύμων και επωνύμων- δεν αποτελούσε και αποτελεί μόνο ένα είδος θρησκευτικής πίστης (άκρως αντιεπιστημονικής βεβαίως για σας), υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ορισμένοι βασικοί άξονες του πνευματικού κόσμου των αρχαίων Ελλήνων κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν ως τις μέρες μας. Λ.χ.: είναι πασίγνωστη η διάρκεια της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι όμως γνωστή η διάρκεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής μέσω των βασικών μουσικών κλιμάκων, που παρέμειναν αναλλοίωτες, καθώς οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι πέρασαν ατόφιοι στη Βυζαντινή μουσική με το νέο όνομα «ήχοι» κι από κει διά μέσου της αραβικής μουσικής και με καινούριο όνομα, «δρόμοι», δημιούργησαν το ρεμπέτικο τραγούδι, από το οποίο προήλθε τόσο η σύγχρονη λαϊκή μας μουσική όσο και η έντεχνη - λαϊκή μουσική, μέσα στην οποία συνενώθηκε η μουσική με την ποίηση. Δηλαδή το φαινόμενο που χαρακτήριζε την αρχαία μουσική, δεδομένου ότι τότε με τον όρο «μουσική» εννοούσαν αποκλειστικά τη σύζευξη Μουσικής και Λόγου.
Ένα άλλο σημαντικό δημιούργημα των αρχαίων υπήρξε ως γνωστόν και η Δημοκρατία και μάλιστα η άμεση Δημοκρατία. Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους και σχεδόν έως σήμερα στην Ευρώπη κυριάρχησαν συστήματα συγκεντρωτικά, βασιλείες αυτοκρατορίες, δικτατορίες, σοσιαλιστικές εξουσίες. Η χώρα μας κατακτήθηκε για τέσσερις αιώνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Εν τούτοις και κάτω από αυτές τις καταλυτικές συνθήκες οι ελληνικές κοινότητες, μέσα και έξω από το γεωγραφικό μας χώρο, κυβερνήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο. Οι κάτοικοι, λ.χ., ενός χωριού εξέλεγαν τακτικά με καθολική ψηφοφορία τη διοικητική και τη δικαστική τους εξουσία. Κι αυτό αντανακλάται στο Σύνταγμα της Επιδαύρου, μέσα στο οποίο ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι «τίτλοι ευγενείας». Άλλωστε, αυτό το δημοκρατικό φρόνημα μπορούμε να πούμε ότι παραμένει έως σήμερα βασικό γνώρισμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Κι αυτό σε πείσμα των προσπαθειών των ξένων δυνάμεων να επιβάλουν τις γνωστές δυναστείες των Βαυαρών και των Γκλύξμπουργκ. Γεγονός που αρνείσθε πεισματικά να παραδεχτείτε. Δηλαδή, το γεγονός των συνεχών παρεμβάσεων των ξένων στη χώρα μας, που υπήρξαν πρόξενοι των μεγαλυτέρων εθνικών μας καταστροφών. Όπως της Μικρασιατικής, του Εμφυλίου, της Κύπρου και τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας.
"Αθήνα, 10.1.2010
Αγαπητή κυρία Δραγώνα,
Έλαβα την επιστολή και τα βιβλία σας και σας ευχαριστώ. Διάβασα επίσης στο «Βήμα» και στα «Νέα» τις συνεντεύξεις σας, οι οποίες όμως κινούνται μονάχα γύρω από δυο-τρεις φράσεις που σας αποδόθηκαν εδώ και πολύ καιρό, για να διαψευσθούν ύστερα από μεγάλη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση.
Οι συνεντεύξεις αυτές και η μεγάλη προβολή τους (σε συνδυασμό με τη φίμωση των αντιθέτων απόψεων) δεν πετυχαίνουν τίποτε άλλο παρά να αποκαλύπτουν στον ελληνικό λαό τους πανίσχυρους φίλους σας στα ΜΜΕ, αποδεικνύοντας το εύρος και τα ερείσματα, αλλά και το συντονισμό της προσπάθειας που εξυφαίνεται με στόχο την αλλοίωση της εθνικής - ελληνικής μας ταυτότητας. Καθώς και τον τρόμο που δημιουργεί η αυξανόμενη παλλαϊκή αντίδραση στις απόψεις σας, που ακυρώνει την αρχική σας προσπάθεια να εκμεταλλευθείτε την αντίδραση του κ. Καρατζαφέρη, βαφτίζοντας όσους διαφωνούν «ακροδεξιούς». Τρόμος που φτάνει σε σημείο να προκαλεί συμπτώματα της «Λύσσας-Σόρος» σε υποτακτικούς κονδυλοφόρους όπως σ' αυτόν τον δυστυχή κ. Χάρη σε ένθετο αθηναϊκής εφημερίδας (9.1.10).
Επειδή τυχαίνει να είμαι ένας από τους πρωτεργάτες αυτής της εκστρατείας για την ενημέρωση του ελληνικού λαού, με ρίζες βαθιές στην αληθινή ελληνική Αριστερά από την εποχή του ΕΑΜ, θα ήμουν ο τελευταίος που θα επέτρεπα στον οποιονδήποτε να καπηλευτεί τη λέξη και την έννοια «πατρίδα». (...) Οι λέξεις «Έθνος» και «Πατρίδα» ήταν για μας δόξα και τιμή και όχι ντροπή, όπως τις κατάντησαν χτες και σήμερα ορισμένα γκρουπούσκουλα και ομάδες «διανοουμένων» που στο όνομα της Αριστεράς ντροπιάζουν με τις «ιδέες» και τα καμώματά τους τους αγώνες και τις θυσίες μας, ενώ δηλητηριάζουν την ανύποπτη νεολαία μας, που η νικήτρια και θριαμβεύουσα ακόμα και σήμερα εθνικοφροσύνη κρατάει στα σκοτάδια έχοντας καταδικάσει σε λήθη τη σύγχρονη ιστορία μας.
Όμως, η ακτινοβολία εκείνων των ηρωικών χρόνων, αψηφώντας όλα τα εμπόδια, εξακολουθεί να εμπνέει το λαό μας, γι' αυτό και η αντίθεση στη συστηματική απόπειρα που επιχειρείται εδώ και καιρό με στόχο την ουσιαστική ανατροπή της ελληνικής ιστορίας είναι καθολική και δε συνδέεται με την α' ή τη β' πολιτική παράταξη, αλλά με το σύνολο των Ελλήνων, που γαλουχήθηκε με μια συγκεκριμένη και βαθιά ριζωμένη άποψη για το τι είναι πατρίδα, τι είναι Ελλάδα, τι είναι ιστορία, τι είναι ελληνικός λαός και ελληνικό έθνος.
Αρνούμενοι και κατεδαφίζοντας όλα αυτά που μας έκαναν αυτούς που είμαστε, χτες, προχτές και σήμερα, με το πρόσχημα μιας δήθεν επιστημονικής αναθεώρησης της ιστορικής πραγματικότητας, όπως αποδεικνύεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;», στην ουσία αμφισβητείτε ο,τιδήποτε θετικό έπραξε ο λαός αυτός σε όλους τους τομείς του εθνικού μας βίου κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων. Με το βιβλίο σας αποδομείτε τις ιδέες, πεποιθήσεις και τα «πιστεύω» σε σχέση με το ελληνικό έθνος και τις ρίζες του, δηλαδή όλα αυτά που ενέπνευσαν και παρακίνησαν το λαό μας. Όμως, αν στις αρχές του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν οι ιδέες για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους και όλα τα «πιστεύω» που εσείς σήμερα απορρίπτετε ως άνευ ουσιαστικού περιεχομένου και εκτός ιστορικής πραγματικότητας, τότε δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν η Επανάσταση του '21, το κίνημα του Φιλελληνισμού, το δημοκρατικό κίνημα του Μακρυγιάννη, η αποπομπή του Όθωνα, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, η Εθνική Αντίσταση. Δε θα υπήρχε ο Άρης Βελουχιώτης. Και όχι μονάχα αυτός, γιατί σύμφωνα με κείνα που επιχειρείτε να διδαχθούν τα παιδιά μας δε θα υπήρχε ούτε ένας αντάρτης, μιας και ΟΛΟΙ πήραν τα όπλα για την Ελλάδα και την Πατρίδα. Ενώ αν είχαν τα μυαλά τα δικά σας, δηλαδή εξέταζαν το «επιστημονικώς ορθόν», θα τα βρίσκανε μια χαρά με τους Γερμανούς, που εξάλλου το μόνο που ζητούσαν από μας ήταν να τους παραχωρήσουμε την άδεια χρήσης των λιμανιών και των αεροδρομίων μας. Κατά τον ίδιο τρόπο, δε θα υπήρχαν οι δημοκρατικοί αγώνες και η Αντίσταση κατά της χούντας. (...)
Δεν θα υπήρχε το κίνημα για την Κύπρο, ούτε οι εκδηλώσεις αλληλεγγύης προς τα σημερινά θύματα του επιθετικού ιμπεριαλισμού, τη Γιουγκοσλαβία, την Παλαιστίνη, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Και δεν θα συνέβαιναν προπαντός εκείνες οι πράξεις που αποδεικνύουν την ιδιαιτερότητα του λαού μας, που τόσο επίμονα σαρκάζετε, όπως το ΟΧΙ το 1940 και η μάχη της Κρήτης, καθώς και το ότι ανάμεσα σε όλους τους Ευρωπαίους μονάχα η Ελλάδα αρνήθηκε να ντύσει τα παιδιά της με τη στολή της Βέρμαχτ και να τα στείλει στο Ανατολικό Μέτωπο. Χάρη στις μοναδικές μέσα στην κατεχόμενη Ευρώπη παλλαϊκές διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας, με χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες και εκτοπισμένους σε στρατόπεδα θανάτου.
Για όλα αυτά έχετε να πείτε μία μόνο λέξη: εθνοκεντρισμός, δηλαδή ότι είναι ασυγχώρητη υπερηφάνεια για έναν λαό να θαυμάζει τα επιτεύγματά του, φτάνοντας στο σημείο να προτείνετε να εκλείψει από τα σχολικά βιβλία, γιατί αυτό επιτάσσει η σύγχρονη επιστήμη για την αναθεώρηση της ιστορίας. Με άλλα λόγια, επιχειρείτε έναν γενικευμένο ευνουχισμό σε ό,τι πολυτιμότερο και πιο ελληνικό πέτυχε ο λαός μας έως τώρα, με τελικό αποτέλεσμα τη μετατροπή μας σε έναν άλλο λαό, προσαρμοσμένο στις συνταγές του καμουφλαρισμένου αφελληνισμού, που κοσμούν κάθε σελίδα του εν λόγω βιβλίου σας.
Κι αυτό γιατί διαφωνείτε με την ύπαρξη και την αξία των βασικών πυλώνων πάνω στους οποίους στηρίχθηκαν οι ιδέες, οι πράξεις, οι αγώνες, οι θυσίες και τα έργα, πνευματικά και άλλα. Βαφτίζετε εθνοκεντρισμό την ξεχωριστή πίστη, ακόμα και θαυμασμό που μπορεί να έχει ένας λαός για την ιστορία και τον εαυτό του. Τις ξένες επεμβάσεις, που αλλοίωσαν την εθνική μας ζωή, τις θεωρείτε σχεδόν ανύπαρκτες και πρόσχημα για να καλύψουμε τις δικές μας -υπαρκτές βεβαίως- αδυναμίες. Την ιδιαιτερότητα των αγώνων μας, ειδικά στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την αποκαλείτε σωβινισμό, πράξη εχθρική προς τους άλλους, και τη θεωρείτε γενεσιουργό αιτία ξενοφοβίας. Την υπερηφάνεια μας για τα κατορθώματα των αρχαίων Ελλήνων τη βαφτίζετε στείρο εθνικισμό και ιστορική αυταπάτη.
Δηλαδή, θέλετε σώνει και καλά να αποδείξετε ότι κακώς πιστεύαμε ως τώρα όσα πιστεύαμε για την καταγωγή, τις παραδόσεις, την ιστορία και τον πολιτισμό μας, πράξη που στην ιατρική επιστήμη ονομάζεται «ευνουχισμός». Και οχυρωμένη πίσω από ηχηρά ονόματα ξένων επιστημόνων βαλθήκατε με τη βοήθεια ισχυρών πολιτικών και οικονομικών κύκλων, μιας και είναι πολύ δύσκολο να ευνουχίσετε έναν ολόκληρο λαό κατεδαφίζοντας τα σύμβολα και τους μύθους του, να ξεκινήσετε το «θεάρεστο» έργο σας από τα τρυφερά και ανύποπτα παιδιά μας.
Όπως το επιχείρησε χθες η φίλη σας κ. Ρεπούση -ανεπιτυχώς- ενώ σήμερα, με τον αέρα μάλιστα της κρατικής συμπαράστασης, το επεκτείνετε εσείς με νέα έφοδο για τον ευνουχισμό της μαθητικής μας νεολαίας από κρατικό, μάλιστα, πόστο! Γνωρίζετε κυρία Δραγώνα, ότι δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί σας, όπως γνωρίζετε ότι θα σας ήταν λίγο δύσκολο να με βαφτίσετε κι εμένα... Ακροδεξιό. (...)
Περηφάνια για την Εθνική Αντίσταση
Σήμερα, εσείς και οι φίλοι σας, με διαφορετικό τρόπο απ' ό,τι οι προηγούμενοι, επιχειρείτε να κατεδαφίσετε τις ιδέες, τις πράξεις και τα έργα που συμβολίζουν αυτές οι τρεις λέξεις. Τι μας οδηγούσε τότε; Όλα αυτά που καταδικάζονται σε κάθε σελίδα του βιβλίου σας για να ανοίξει ο δρόμος σε μια γενικευμένη αλλοίωση του εθνικού μας χαρακτήρα, ξεκινώντας με δήθεν επιστημονικό τρόπο από τα τρυφερά μας νιάτα. Άλλωστε, αυτή η προσπάθεια, που γίνεται μέσα στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, έχει αφετηρία γνωστά σε όλους διεθνή κέντρα που επιδιώκουν τη διάλυση των εθνών - λαών με εθνικές ιδιαιτερότητες, συμφέροντα και «αρχές» που οδηγούν σε αντιστάσεις μπροστά στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης, και γι' αυτό με τη διάλυση των εθνών επιδιώκουν τη μετατροπή των ανθρώπων σε ανυπεράσπιστες μονάδες χωρίς μνήμη και ενοχλητικές ιδιαιτερότητες. Είναι δυνατόν να επιτραπεί να γίνει κάτι τέτοιο; Να γιατί με βρίσκετε και θα με βρίσκετε πάντοτε αντίθετο, γιατί πιστεύω ότι η γενιά η δική μου έχει αποδείξει στην πράξη, με έργα και όχι μόνο με λόγια, ότι σ' αυτή τη γωνιά της γης κατοικούν άνθρωποι που είναι Έλληνες με όλη την ιστορική σημασία αυτής της λέξης και τίποτε -απολύτως τίποτε- δεν μπορεί να αμαυρώσει και πολύ περισσότερο να αλλοιώσει.
Τέλος, οφείλω να σας πω ότι:
Από την ανάγνωση του βιβλίου σας «Τι είν' η Πατρίδα μας;» έχω συναγάγει ορισμένα συμπεράσματα που πιστοποιούν θεμελιακές διαφορές από τις απόψεις σας. Θα αρκεστώ προς το παρόν σε μερικά παραδείγματα: «Η κυρίαρχη αντίληψη για το έθνος και την εθνική ταυτότητα, με βάση την οποία οι πολιτικές εξουσίες στην Ευρώπη αλλά και έξω από αυτήν οργανώνουν το διαπαιδαγωγητικό ρόλο του σχολείου, είναι ακόμη σήμερα σε μεγάλο βαθμό η αντίληψη που κληρονόμησε ο ρομαντισμός του 19ου αιώνα, σύμφωνα με την οποία το έθνος αποτελεί οικουμενική, «φυσική» οντότητα, ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, και η εθνική ταυτότητα αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση κοινωνικής ομοψυχίας και συνοχής. Οι εθνικές ιστοριογραφίες προέρχονται από αυτή την παράδοση και δίνουν έμφαση στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας, στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένεια της. Στο σχολείο η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν την εθνική συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο». (Σελ. 31).
Είναι φανερό ότι θεωρείτε ότι το έθνος και η εθνική ταυτότητα είναι «κληρονομιά του ρομαντισμού του 19ου αιώνα (και δεν) αποτελεί "φυσική" οντότητα ανεξάρτητη από το χρόνο και το χώρο, αυτονόητη και αναλλοίωτη αποτύπωση εθνικής ομοψυχίας και συνοχής.» Φαίνεται ακόμη ότι δεν είστε σύμφωνη με την έμφαση που δίνεται στο σχολείο στη συνέχεια της ιστορίας και του πολιτισμού της εθνικής ομάδας στις αντιστάσεις της απέναντι στις εξωτερικές επιβουλές, στην ομοιογένεια της». Καθώς και στο γεγονός ότι «η ιστορία καλείται να διδάξει τα κατορθώματα των προγόνων και να σφυρηλατήσει την εθνική υπερηφάνεια και ενότητα, ενώ η γλώσσα και η γεωγραφία επιβεβαιώνουν τη συνέχεια στο χρόνο και στο χώρο».
Θα ήθελα ειλικρινά να μου λέγατε, αν η παράγραφος αυτή αναφέρεται θετικά ή αρνητικά στον τρόπο που το σχολείο αντιμετωπίζει τα προβλήματα αυτά. Μιας και δεν το λέτε φανερά. Όμως, αφήνετε να υπονοηθεί ότι όλες αυτές οι ιδέες περί έθνους και εθνικής ταυτότητας αποτελούν σύμπτωμα που μας επιβλήθηκε από τη «ρομαντική αντίληψη της ιστορίας στο τέλος του 19ου αιώνα». Άρα ξεπερασμένες και αντιεπιστημονικές, σύμφωνα με την οπτική γωνία τη δική σας και των υπολοίπων συνεργατών σας που συμμετέχουν στη συγγραφή του εν λόγω βιβλίου.
(...) Άλλωστε, αμέσως μετά διευκρινίσατε ότι «στις σύγχρονες κοινωνικές επιστήμες για το εθνικό φαινόμενο η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής... Οι σύγχρονες θεωρήσεις (...) συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο» και παρακάτω αναφέρεστε σε «φανταστική κοινότητα του έθνους που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση (ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τον όρο) υπαρκτών κοινών χαρακτηριστικών» και όλα αυτά τα προσφέρει «η εθνική ταυτότητα» (που ήρθε) «να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης».
«Καθώς διευρύνεται το σχετικά πρόσφατο ενδιαφέρον των κοινωνικών επιστημών για το εθνικό φαινόμενο, η ρομαντική αντίληψη για το έθνος έχει γίνει αντικείμενο κριτικής τα τελευταία χρόνια. Οι σύγχρονες θεωρήσεις, παρά τις σημαντικές διαφορές τους ως προς την προέλευση τους, συγκλίνουν στην παραδοχή ότι η έννοια του έθνους είναι σχετικά πρόσφατη, αλλάζει μέσα στο χρόνο και μπορούμε επομένως να κάνουμε την ιστορία της: πιο συγκεκριμένα η έννοια του έθνους όπως χρησιμοποιείται σήμερα διαμορφώθηκε ιστορικά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συνδέεται άμεσα με τη δημιουργία των εθνών - κρατών (Noiriel 1991). Η εθνική ταυτότητα ήρθε να αντικαταστήσει το κενό που δημιούργησε η κατάλυση των παραδοσιακών μορφών κοινωνικής οργάνωσης και να προσφέρει στα μέλη των σύγχρονων κοινωνιών νέα βάση κοινωνικής συνοχής μέσα από τη δημιουργία της "φαντασιακής κοινότητας" του έθνους, που στηρίζεται στη νέα νοηματοδότηση υπαρκτών κοινών πολιτισμικών χαρακτηριστικών». (Σελ. 31).
Γιατί τάχα πολύπλοκες εγκεφαλικές αναλύσεις για αυτονόητα γεγονότα, όπως είναι η συνεχής ανανέωση των μορφών της κοινωνικής συγκρότησης, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι το έθνος αποτελεί μια «φανταστική κοινότητα»; Αλήθεια, τι θα πει αυτό; Το έθνος σε σχέση με την κοινωνία είναι η ψυχή σε σχέση με το σώμα. Κι εδώ είναι, πιστεύω, το λάθος της σύγχρονης κοινωνικής επιστήμης που επαγγέλλεσθε. Γιατί επιχειρεί να αναλύσει και να εξηγήσει μορφές και λειτουργίες που αφορούν την κοινωνία-σώμα και όχι το έθνος-ψυχή. Που δεν αναλύεται, ούτε εξηγείται, γιατί, όπως και τα φαινόμενα της θρησκείας και της τέχνης, ανάγεται στη μεταφυσική και στην υπέρβαση. Στο υπερλογικό και ανεξήγητο.
Γλωσσική και μουσική συνέχεια
Αν και για τη συνέχεια του ελληνικού έθνους, πέραν του γεγονότος ότι για την παμψηφία θα έλεγα των Νεοελλήνων -ανωνύμων και επωνύμων- δεν αποτελούσε και αποτελεί μόνο ένα είδος θρησκευτικής πίστης (άκρως αντιεπιστημονικής βεβαίως για σας), υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι ορισμένοι βασικοί άξονες του πνευματικού κόσμου των αρχαίων Ελλήνων κατάφεραν να διατηρηθούν και να φτάσουν ως τις μέρες μας. Λ.χ.: είναι πασίγνωστη η διάρκεια της ελληνικής γλώσσας. Δεν είναι όμως γνωστή η διάρκεια της αρχαίας ελληνικής μουσικής μέσω των βασικών μουσικών κλιμάκων, που παρέμειναν αναλλοίωτες, καθώς οι αρχαίοι μουσικοί τρόποι πέρασαν ατόφιοι στη Βυζαντινή μουσική με το νέο όνομα «ήχοι» κι από κει διά μέσου της αραβικής μουσικής και με καινούριο όνομα, «δρόμοι», δημιούργησαν το ρεμπέτικο τραγούδι, από το οποίο προήλθε τόσο η σύγχρονη λαϊκή μας μουσική όσο και η έντεχνη - λαϊκή μουσική, μέσα στην οποία συνενώθηκε η μουσική με την ποίηση. Δηλαδή το φαινόμενο που χαρακτήριζε την αρχαία μουσική, δεδομένου ότι τότε με τον όρο «μουσική» εννοούσαν αποκλειστικά τη σύζευξη Μουσικής και Λόγου.
Ένα άλλο σημαντικό δημιούργημα των αρχαίων υπήρξε ως γνωστόν και η Δημοκρατία και μάλιστα η άμεση Δημοκρατία. Μετά την κατάκτηση της Ελλάδας από τους Ρωμαίους και σχεδόν έως σήμερα στην Ευρώπη κυριάρχησαν συστήματα συγκεντρωτικά, βασιλείες αυτοκρατορίες, δικτατορίες, σοσιαλιστικές εξουσίες. Η χώρα μας κατακτήθηκε για τέσσερις αιώνες από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Εν τούτοις και κάτω από αυτές τις καταλυτικές συνθήκες οι ελληνικές κοινότητες, μέσα και έξω από το γεωγραφικό μας χώρο, κυβερνήθηκαν με δημοκρατικό τρόπο. Οι κάτοικοι, λ.χ., ενός χωριού εξέλεγαν τακτικά με καθολική ψηφοφορία τη διοικητική και τη δικαστική τους εξουσία. Κι αυτό αντανακλάται στο Σύνταγμα της Επιδαύρου, μέσα στο οποίο ρητώς αναφέρεται ότι απαγορεύονται οι «τίτλοι ευγενείας». Άλλωστε, αυτό το δημοκρατικό φρόνημα μπορούμε να πούμε ότι παραμένει έως σήμερα βασικό γνώρισμα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Κι αυτό σε πείσμα των προσπαθειών των ξένων δυνάμεων να επιβάλουν τις γνωστές δυναστείες των Βαυαρών και των Γκλύξμπουργκ. Γεγονός που αρνείσθε πεισματικά να παραδεχτείτε. Δηλαδή, το γεγονός των συνεχών παρεμβάσεων των ξένων στη χώρα μας, που υπήρξαν πρόξενοι των μεγαλυτέρων εθνικών μας καταστροφών. Όπως της Μικρασιατικής, του Εμφυλίου, της Κύπρου και τέλος της στρατιωτικής δικτατορίας.
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
Εντάξει, αφού τα είπε ο Χάρης, τί να κλάσει ο Θεοδωράκης...
Αλήθεια, εκείνοι οι φίλοι σου οι οικολόγοι από τη φωκίδα έβγαλαν ανακοίνωση για το θέμα ή να πάω στο βίντεοκλαμπ να ψάξω για καμια καλή κωμωδία;
Και αν και η επίθεση στην απόφοιτο ντηρή (μας ζάλισαν τον πούτσο για τα πτυχία της νατάσσας επί 5,5 χρόνια και τώρα κάνουν τουμπεκι για την απόφοιτο ιδιωτικού πανεπιστημίου) και στην πάπισσα της πολιτικής ορθότητας φραγκουδάκη είχε στοιχεία λασπολογίας, η υστερία με την οποία έπεσαν να την υπερασπιστούν θλιβεροί τύποι οι οποίοι έχουν επιτεθεί δέκα φορές χυδαιότερα ακόμη και σε πολύ πιο έγκυρους επιτσήμονες που δεν συμμερίζονταν το εθνομηδενιστικό- ψευδοδιεθνιστικό τους παραλήρημα (πχ Κονδύλης, Ήφαιστος), δείχνει πώς λειτουργούν ορισμένες συντεχνίες και λόμπυ στην ελλάδα (γεωγραφικός προσδιορισμός)...
Και παρόλο που δεν συμφωνώ σε κάποια σημεία με το Μίκη (κόψε κάτι ρε μεγάλε, λες και δεν ξέρουμε σήμερα τί ρόλο βαρούσε το εαμ/κκε) το χέσιμο που ρίχνει στην κλαψομούνικη επιστολή της, είναι τουλάχιστον απολαυστικό.
stekas72
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 22.266
- Κριτικές
- 3
- Like
- 1.443
- Πόντοι
- 566
(συνέχεια)
Κριτήρια ορισμού του Έθνους
Συμφωνώ μαζί σας στην παράγραφο της σελ. 33, ότι τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ένα έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορίες, μνήμες. «Όπως χαρακτηριστικά δείχνουν οι παραπάνω έρευνες, τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται το έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορικές μνήμες. Τα πολιτισμικά αυτά κριτήρια, που θεωρούνται κοινά, προσδιορίζουν το συμβολικό και το φυσικό χώρο του έθνους. Οτιδήποτε διαφορετικό θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το έθνος και συνήθως απορρίπτεται. Έτσι τα έθνη έχουν προσδιοριστεί ιστορικά κατά κύριο λόγο μέσα από τις διαφορές τους από και σε σύγκριση με άλλα έθνη. Αυτή η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».
Όμως διαφωνώ με την άποψη σας πως «ό,τι είναι διαφορετικό, θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το Έθνος, συνήθως απορρίπτεται». Και ακόμα ότι «η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».
Χωρίς ίσως να το θέλετε, φορτώνετε με αρνητικές ιδιότητες το Έθνος και την εθνική ταυτότητα, μιας και για να υπάρξουν, κατά τη γνώμη σας, πρέπει πρώτον να ετεροπροσδιορισθούν και δεύτερον να «απορρίψουν», δηλαδή να κλειστούν στο καβούκι τους. Συμφωνούν, άραγε, αυτές οι διαπιστώσεις με το ελληνικό έθνος; (Για να αρκεστούμε στη δική μας ιστορική εμπειρία). Γιατί όλα τείνουν να αποδείξουν ότι οτιδήποτε καλό και θετικό έγινε ως τώρα οφείλεται στο γεγονός ότι είχαμε και έχουμε ανοιχτές θύρες (τουλάχιστον ως προς τον πολιτισμό) και προς Ανατολάς και προς Δυσμάς, όπως και προς Βορρά. Έτσι, ό,τι υπήρξε και ό,τι υπάρχει αποτελεί δημιουργική πρόσμιξη διαφόρων ιδεών και πολιτισμών, ακόμα και τρόπων ζωής.
Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων οραματιζόταν τη μεγάλη οικογένεια των βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για τη δική μας ελευθερία, αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από τη ρομαντική αντίληψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι, ως επί το πλείστον, Έλληνες επαναστάτες όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους, αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα Επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστουμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε, η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική, με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά.
Και γιατί δεν ρωτάτε και μας (όσους επιζήσαμε), που περάσαμε μέσα από το καμίνι της ξένης κατοχής, να σας πούμε από πού αντλούσαμε τη δύναμη και το θάρρος να αναμετρηθούμε ίσος προς ίσον με την τερατώδη χιτλερική μηχανή θανάτου; Μονάχα με τη σκέψη ότι στο βάθος είμαστε ανώτεροι από αυτούς! (Εξάλλου σ' αυτό μας βοηθούσε η μετατροπή των εχθρών μας σε μια συμπαγή μάζα αιμοδιψών βαρβάρων). Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απ' αυτούς στον πνευματικό και πολιτισμικό κυρίως χώρο, από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα έως τον Σολομό, τον Παλαμά και τον Καβάφη. Και όσοι είμαστε μορφωμένοι, το ηθικό μας ανάστημα έπαιρνε συνειδητά δύναμη απ' αυτούς. Όσο για τους αμόρφωτους αλλά γενναίους, αντλούσαν δύναμη όπως οι αγωνιστές του '21 από τα «μάρμαρα». Αν όλα αυτά είναι «παραμύθια» τότε ό,τι υπήρξε θετικό και ξεχωριστό ως τώρα ας πούμε ότι ήταν και είναι «παραμύθι». Τότε για ποιο λόγο θέλετε να το κατεδαφίσετε; Δεν ξέρετε ότι έτσι σκοτώνετε την ψυχή μας; Χάρη στην οποία είσθε κι εσείς σήμερα ελεύθερη;
Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν' η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ' αυτή την πατρίδα -και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί- δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα...
Γι' αυτό σας παρακαλώ και εύχομαι να λάβετε σοβαρά υπ' όψιν τη μαρτυρία ενός ελεύθερου Έλληνα και να σταματήσετε αυτή την εκστρατεία, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ήδη δοκιμαζόμενο λαό μας.
Σας χαιρετώ, Μίκης Θεοδωράκης
ΥΓ.: Επειδή θεωρώ ότι με την απάντηση μου αυτή μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω ορισμένα ουσιαστικά επιχειρήματα στην προσπάθεια μου να διαφωτίσω όσο γίνεται πληρέστερα τον ελληνικό λαό για τα κίνητρα μου στον αγώνα που ξεκίνησα και συνεχίζω, είμαι υποχρεωμένος να τη δημοσιεύσω στο διαδίκτυο, όπως έκανα έως τώρα, δεδομένου ότι τα ισχυρά ΜΜΕ προς το παρόν αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν στις απόψεις μου, καταφεύγοντας ως συνήθως σε ύβρεις... Αυτό θα πει ελευθερία Τύπου!"
[size=16pt]Λοιπόν ΠΠ και λοιποί αριστεριστές, τα λέει καλά ο Μίκης ή είναι φασίστας ????[/size]
Κριτήρια ορισμού του Έθνους
Συμφωνώ μαζί σας στην παράγραφο της σελ. 33, ότι τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται ένα έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορίες, μνήμες. «Όπως χαρακτηριστικά δείχνουν οι παραπάνω έρευνες, τα κριτήρια με τα οποία ορίζεται το έθνος είναι πολιτισμικού χαρακτήρα: καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία και παραδόσεις, μύθοι, ιστορικές μνήμες. Τα πολιτισμικά αυτά κριτήρια, που θεωρούνται κοινά, προσδιορίζουν το συμβολικό και το φυσικό χώρο του έθνους. Οτιδήποτε διαφορετικό θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το έθνος και συνήθως απορρίπτεται. Έτσι τα έθνη έχουν προσδιοριστεί ιστορικά κατά κύριο λόγο μέσα από τις διαφορές τους από και σε σύγκριση με άλλα έθνη. Αυτή η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».
Όμως διαφωνώ με την άποψη σας πως «ό,τι είναι διαφορετικό, θεωρείται ότι βρίσκεται έξω από το Έθνος, συνήθως απορρίπτεται». Και ακόμα ότι «η συνεχής διαδικασία ετεροπροσδιορισμού συμβάλλει στην αέναη αναπαραγωγή της εθνικής ταυτότητας ως μοναδικής και ομοιογενούς και στηρίζει την τάση της να αρνείται τόσο τις ομοιότητες με καθετί έξω από αυτήν όσο και τις διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό της».
Χωρίς ίσως να το θέλετε, φορτώνετε με αρνητικές ιδιότητες το Έθνος και την εθνική ταυτότητα, μιας και για να υπάρξουν, κατά τη γνώμη σας, πρέπει πρώτον να ετεροπροσδιορισθούν και δεύτερον να «απορρίψουν», δηλαδή να κλειστούν στο καβούκι τους. Συμφωνούν, άραγε, αυτές οι διαπιστώσεις με το ελληνικό έθνος; (Για να αρκεστούμε στη δική μας ιστορική εμπειρία). Γιατί όλα τείνουν να αποδείξουν ότι οτιδήποτε καλό και θετικό έγινε ως τώρα οφείλεται στο γεγονός ότι είχαμε και έχουμε ανοιχτές θύρες (τουλάχιστον ως προς τον πολιτισμό) και προς Ανατολάς και προς Δυσμάς, όπως και προς Βορρά. Έτσι, ό,τι υπήρξε και ό,τι υπάρχει αποτελεί δημιουργική πρόσμιξη διαφόρων ιδεών και πολιτισμών, ακόμα και τρόπων ζωής.
Ήμαστε πάντοτε ανοιχτοί κατά το παράδειγμα του Ρήγα Φεραίου, που ενώ σάλπιζε την επανάσταση των Ελλήνων οραματιζόταν τη μεγάλη οικογένεια των βαλκανικών λαών. Το ίδιο που κάναμε κι εμείς στην Εθνική Αντίσταση, που αγωνιζόμαστε όχι μόνο για τη δική μας ελευθερία, αλλά και για την «πανανθρώπινη τη λευτεριά». Και μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από τη ρομαντική αντίληψη περί έθνους οι φουστανελάδες αγράμματοι, ως επί το πλείστον, Έλληνες επαναστάτες όταν το Σύνταγμα της Επιδαύρου στα 1822 διακήρυσσε την ανασύσταση του ελληνικού έθνους, αποτελώντας παράλληλα το δημοκρατικότερο Σύνταγμα όλων των εποχών, μιας και είχαν ανοιχτά τα μυαλά τους στις επιρροές της Γαλλικής και της Αμερικανικής ακόμα Επανάστασης. Για να ετεροπροσδιοριστουμε θα πρέπει να είμαστε ανίκανοι να αυτοπροσδιοριζόμαστε κάθε στιγμή (ακόμα και σήμερα), ενώ η εθνική μας ταυτότητα υπήρξε και είναι τόσο ισχυρή, ώστε να μην έχουμε ούτε να θέλουμε να έχουμε εχθρούς, για να είμαστε αυτοί που είμαστε. Άλλωστε, η βασική εξωτερική μας πολιτική ως τώρα υπήρξε και είναι αμυντική, με εξαίρεση την τυχοδιωκτική εκστρατεία στην Τουρκία, που μας κόστισε τόσο ακριβά.
Και γιατί δεν ρωτάτε και μας (όσους επιζήσαμε), που περάσαμε μέσα από το καμίνι της ξένης κατοχής, να σας πούμε από πού αντλούσαμε τη δύναμη και το θάρρος να αναμετρηθούμε ίσος προς ίσον με την τερατώδη χιτλερική μηχανή θανάτου; Μονάχα με τη σκέψη ότι στο βάθος είμαστε ανώτεροι από αυτούς! (Εξάλλου σ' αυτό μας βοηθούσε η μετατροπή των εχθρών μας σε μια συμπαγή μάζα αιμοδιψών βαρβάρων). Γιατί; Γιατί ανήκαμε σε ένα Έθνος πολύ ανώτερο απ' αυτούς στον πνευματικό και πολιτισμικό κυρίως χώρο, από τον Αισχύλο και τον Πλάτωνα έως τον Σολομό, τον Παλαμά και τον Καβάφη. Και όσοι είμαστε μορφωμένοι, το ηθικό μας ανάστημα έπαιρνε συνειδητά δύναμη απ' αυτούς. Όσο για τους αμόρφωτους αλλά γενναίους, αντλούσαν δύναμη όπως οι αγωνιστές του '21 από τα «μάρμαρα». Αν όλα αυτά είναι «παραμύθια» τότε ό,τι υπήρξε θετικό και ξεχωριστό ως τώρα ας πούμε ότι ήταν και είναι «παραμύθι». Τότε για ποιο λόγο θέλετε να το κατεδαφίσετε; Δεν ξέρετε ότι έτσι σκοτώνετε την ψυχή μας; Χάρη στην οποία είσθε κι εσείς σήμερα ελεύθερη;
Όπως ασφαλώς καταλαβαίνετε, για μένα προσωπικά δεν υπάρχει καν ερώτημα «Τι είν' η πατρίδα μας;». Για όλους όσους αφιέρωσαν το έργο και κυρίως τη ζωή τους ολόκληρη σ' αυτή την πατρίδα -και είναι χιλιάδες, εκατομμύρια Έλληνες, επώνυμοι ή ανώνυμοι, νεκροί ή ζωντανοί- δεν υπάρχουν τέτοια ερωτήματα, γιατί αυτοί οι ίδιοι είναι η πατρίδα...
Γι' αυτό σας παρακαλώ και εύχομαι να λάβετε σοβαρά υπ' όψιν τη μαρτυρία ενός ελεύθερου Έλληνα και να σταματήσετε αυτή την εκστρατεία, που μόνο δεινά μπορεί να φέρει στον ήδη δοκιμαζόμενο λαό μας.
Σας χαιρετώ, Μίκης Θεοδωράκης
ΥΓ.: Επειδή θεωρώ ότι με την απάντηση μου αυτή μου δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξω ορισμένα ουσιαστικά επιχειρήματα στην προσπάθεια μου να διαφωτίσω όσο γίνεται πληρέστερα τον ελληνικό λαό για τα κίνητρα μου στον αγώνα που ξεκίνησα και συνεχίζω, είμαι υποχρεωμένος να τη δημοσιεύσω στο διαδίκτυο, όπως έκανα έως τώρα, δεδομένου ότι τα ισχυρά ΜΜΕ προς το παρόν αποφεύγουν ακόμα και να αναφερθούν στις απόψεις μου, καταφεύγοντας ως συνήθως σε ύβρεις... Αυτό θα πει ελευθερία Τύπου!"
[size=16pt]Λοιπόν ΠΠ και λοιποί αριστεριστές, τα λέει καλά ο Μίκης ή είναι φασίστας ????[/size]
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
εσύ "ΕΓΚΡΙΤΕ", την οργανωμένη από την ακροδεξιά, καμπάνια παραπληροφόρησης την αντιλήφθηκες τελικά;
ή προπαγάνδα των λόμπι ήταν κι αυτό;
Επισκέπτης
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
πότε θα αντιληφθείτε ότι η ιστορία είναι επιστήμη και όχι σαλάμι;
να κόβει όσο και όποιο κομμάτι θέλει ο σαλαμέμπορας; και να το δείχνει και να λέει "το δικό μου είναι καλύτερο!";
για ν' ακούσω και τη γνώμη των εδώ εθνικιών για την αποκαλυφθείσα καμπανια παραπληροφόρησης κατά της Δραγώνα;
φαντάζομαι θα είναι:
εντάξει μπορεί να ήταν ψέμματα, αυτά που της καταλογίσαμε, αλλά και επί της ουσίας αυτά εννοεί!
ή κάνω λάθος;
γιατί η αναγνώριση του ψεύδους θέλει @@!
str81977
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 17 Απρ 2006
- Μηνύματα
- 13.679
- Κριτικές
- 2
- Like
- 6
- Πόντοι
- 166
¨
Λίγο πιο πάνω γράφω για την επίθεση στη δράγωνα και ότι βασίστηκε σε αυτά που κάποιοι θα ήθελαν να έχει γράψει ή κατάλαβαν ότι έχει γράψει και όχι σε αυτά που πραγματικά έγραψε...
Απλό είναι...
Από εκεί και πέρα η απόφοιτος ντηρή δεν έγινε ούτε υποψήφια για νόμπελ ούτε σύμβολο αγώνα για την ακαδημαϊκή ελυθερία...
Οι περισσότερες απόψεις της είναι ελέγξιμες και φυσικά η κριτική (εννοειίται σε αυτά που πράγμται έγραψε) δεν είναι ακροδεξιά προπαγάνδα αλλά αυτονόητο δικαίωμα...
Δυστυχώς κάποιοι "δεξιοί" ζήλεψαν τη λασπολογική ικανότητα του προοδευτικού χώρου αλλά δεν έχουν το know how, με αποτέλεσμα να εκτεθούν και το χειρότερο, να ηρωοποιήσουν τη δράγωνα.
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
Επισκέπτης
εγραψε..
οτι ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ,ΠΑΠΠΟΥ ΠΡΟΣ ΠΑΠΠΟΥ..
Άσε μας μωρέ τώρα. Άντε διάβασε λιγάκι αντί να ασχολήσαι με το Καρατζαφέρη στο final
pornopapos
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 42.180
- Like
- 34
- Πόντοι
- 366
φυσικά, η κριτική σε οποιαδήποτε άποψη (και του Παπαρηγόπουλου πχ) είναι αυτονόητο δικαίωμα!
γι' αυτό και ο Μίκης δεν χαρακτηρίζεται ακροδεξιός επειδή έχει τις απόψεις που έχει!
ακροδεξιοί είναι όσοι και μετά την αποκάλυψη της οργανωμένης προπαγανδιστικής επίθεσης
ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΟΥΝ και να ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΟΥΝ ΤΟ ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΜΟ!
Παρόμοια θέματα
