Ας κάνω την αρχή,
Το παράδειγμα των τηλεπικοινωνιών είναι ατυχές. Ο ΟΤΕ, την εποχή της παντοδυναμίας του είχε καθαρά κάρδη 300δις δραχμές το χρόνο (ανατρέξτε στο πρώτο πρωτο δελτίο που είχε υποβάλλει για την είσοδό του στο χρηματιστήριο). Σε ευρώ
1 εκατομμύριο καθαρό κέρδος τη μέρα!!
ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΑ το περιθώριο για μειώσεις ήταν τρελλό, ακόμα και τώρα που μιλάμε παρόλες τις μειώσεις εξακολουθούμε να έχουμε από τις ακριβότερες υπηρεσίες τηλεφωνίας στην Ευρώπη.
Η ΔΕΗ είναι τελείως άλλη ιστορία. Έχοντας φτηνό κόστος παραγωγής (λιγνίτης) καταφέρνει να διατηρεί τη τελική τιμή του ρεύματος στα ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΑ επίπεδα της Ευρώπης. εξ αιτίας αυτού του γεγονότος το περιθώριο να μπουν εναλλακτοί πάροχοι είναι από μηδαμινό έως μηδενικό. Δεν βγαίνουν.
Αλλά..... πρέπει οπωσδήποτε να μπουν!!
Οπότε?
Πρέπει υποχρεωτικά να αυξήσουμε τη τιμή!!!
Από κει και πέρα, λέτε
ό,τι θέλετε για τη ΓΕΝΟΠ ή τους εργατορουφιάνους (που στη τελική μπορεί να συμφωνώ απόλυτα - επιτέλους πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία με τα συνδικάτα που συνδιοικούν) ....
Αλλά παρακαλώ:
μη λέτε ότι όλα αυτά γίνονται για το καλό της τσέπης μας