City Tours in Greece (reviews και νέες αφίξεις ΜΟΝΟ)
- Μέλος που άνοιξε το νήμα antisthenis
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 85K
- Εμφανίσεις 5M
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 87 άτομα (8 μέλη και 79 επισκέπτες)
gismo1972
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 25 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 1.453
- Κριτικές
- 19
- Like
- 1.527
- Πόντοι
- 6.835
Μήπως η δεύτερη είναι η Alexia από το εσκορτστουρς?
Αλλά δεν ξέρω ποια μπρορεί να είναι πραγματικά
Αλλά δεν ξέρω ποια μπρορεί να είναι πραγματικά
tresurert
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Μαρ 2009
- Μηνύματα
- 10.663
- Κριτικές
- 1
- Like
- 2
- Πόντοι
- 166
Παρε κιαλλη Σακκουλοφατσα !!!τόσο χάλια ρε γαμώτο???
Περί του πέρδεσθαι ου καταισχύνη έλεγαν οι αρχαίοι. Διότι ως γνωστόν πάντες περδόμενοι εισί.
Διαγραμμένο μέλος 29738
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 19 Ιουλ 2007
- Μηνύματα
- 1.779
- Κριτικές
- 9
- Like
- 1.266
- Πόντοι
- 5.975
Εσμέν ποιητά μου
Άρχοντα είχα πήξει στη δουλειά και δεν είχα δει τα κατορθώματα σου...απλά ΘΕΑ...όσο για σένα για ακόμη μια φορά RESPECT!!!;) ;) ;)
Geopa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 14 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 5.861
- Κριτικές
- 34
- Like
- 39
- Πόντοι
- 1.666
Από πορδές και κουράδες άλλο τίποτα ποιητά!!!!
;)Ευτυχώς μας άφησαν για άλλες πολιτείες!!!!
- Εγγρ.
- 7 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 21.266
- Κριτικές
- 492
- Like
- 38.492
- Πόντοι
- 42.697
Είμαι στη δουλειά και έχεις βαλθεί να με καταστρέψεις...Αντε να βαλουμε και αλλη μια για να φουλαρη το κοριτσι !!!!
;) ;) ;)
Με όσα βλέπω ανωτέρω αφιερώνω εξαιρετικά:
ΟΠΙΣΘΟΒΟΥΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~
«Κώλοι πολλοί υπάρχουνε εις το ωραίον φύλλον,
με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλον.
Κώλοι χοντροί, κώλοι λεπτοί, κώλοι απαλοί κι αφράτοι,
κώλοι σα ζύμη μαλακοί και κώλαροι τριζάτοι,
κώλοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,
κώλοι δροσάτοι, τροφαντοί και κώλοι μαραμένοι,
κώλοι μεγάλοι σαν βουνά και κώλοι μια χουφτίτσα,
κώλοι που 'χουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσια
κώλοι σαν τάβλα επίπεδοι, κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,
κώλοι σαν φράπες τουρλωτοί και κώλοι κρεμασμένοι,
κώλοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοι
και κώλοι ασουλούπωτοι, "μπόγοι κακοδεμένοι".
Κώλοι σαν τριαντάφυλλο και κώλοι σαν αχλάδι,
κώλοι που προκαλούν κλοτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι
Κώλοι σαν αλαβάστρινοι, που μοιάζουν με καθρέφτη
κώλοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτι
κώλοι σπανοί, δασύτριχοι, κώλοι σαν κολλιτσίδες
και κώλοι που στενάζουνε από αιμορροΐδες.
Κώλοι ακριβοί, κώλοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδες
και κώλοι που προσφέρονται και εις τους πουτσαράδες
κώλοι "τοιούτων", ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι,
και κώλοι απλησίαστοι γιατ' είναι λερωμένοι.
Κώλοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφία
και κώλοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία.
Κώλοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάς
και που σε κάνουνε να λες.... "ή ταν ή επί τας"!
Κώλοι οπού το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλως
που τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: "Τι κώλος!"»
jorgekavlares
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 20 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 8.103
- Like
- 1.450
- Πόντοι
- 546
τελικα η Στελλιτσα αρχισε να δινει κωλο?
Geopa
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 14 Ιουλ 2009
- Μηνύματα
- 5.861
- Κριτικές
- 34
- Like
- 39
- Πόντοι
- 1.666
Το τελευταίο ποίημα του Κώστα Βάρναλη
Το σημείωμα που ακολουθεί, το έγραψε στην ιντερνετική λίστα συζήτησης Hellas, στην οποία συμμετείχαν κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) έλληνες φοιτητές και μεταπτυχιακοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο Τάκης Παπαλεονάρδος, αιγινήτης, σήμερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο. Με αυτό αποκαλύπτεται ένα άγνωστο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που το έγραψε ο ποιητής λίγους μήνες πριν πεθάνει.
Φυσικά το μεταγράφω σε κανονικά ελληνικά, διότι η λίστα Hellas, τόσο τον καιρό εκείνο (1994) όσο και σήμερα μένει πιστή στα greeklish, τα ελληνικά που είναι γραμμένα με λατινικό αλφάβητο.
Το άρθρο του Τάκη Παπαλεονάρδου, γραμμένο το 1994:
Απόψε έχω την τιμή να σας παρουσιάσω ένα ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Βάρναλη. Το ποίημα αυτό γράφτηκε το καλοκαίρι του 1974 στην Αίγινα, λίγους μήνες πριν πεθάνει ο ποιητής, το Δεκέμβρη του 1974.
Ο Βάρναλης είχε παλιά σχέση με την Αίγινα. Τη δεκαετία του 1920 έμεινε κάμποσο καιρό εκεί. Εκεί έγραψε το πρωτοποριακό του έργο «Το φως που καίει». Εκεί εμπνεύστηκε και έγραψε πολλά ποιήματα, όπως τη Μπαλάντα του Αντρίκου. Η Κατερίνα, η Ζωή, τ’ Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία, όλοι αυτοί ήταν υπαρκτά πρόσωπα, τη Ζηνοβία την πρόλαβα κι εγώ, πέθανε πριν 6-7 χρόνια [= περί το 1987]. Την εποχή εκείνη ο Βάρναλης έκανε πολύ παρέα με τον παππού μου, τα είχαν φτιάξει με δυο αδελφές και πολλές φορές έπαιρναν τη νύχτα τη βάρκα του καμπούρη Αντρέα για βόλτα προς τη Μονή, ένα νησάκι απέναντι από την Αίγινα… Τέλος πάντων, μακρηγορώ.
Ο Βάρναλης λοιπόν είχε φτιάξει παλιές φιλιές στην Αίγινα. Μια απ’ αυτές ήταν με τον Νίκο Ζωγράφο, επιφανή δημοκράτη του νησιού και συχνά υποψήφιο σε δημοτικές εκλογές –το 1975 έχασε τη δημαρχία για 6 μόνο ψήφους. Ο Ζωγράφος ήτανε και σόι μας, η μητέρα του με τη μητέρα του παππού μου ήταν ξαδέλφες (ή κάπως έτσι). Το καλοκαίρι του 1974 λοιπόν είχε έρθει ο Βάρναλης στην Αίγινα, και βρέθηκε με τον Ζωγράφο στο καφενείο. Ήτανε μαζί τους και μερικοί φίλοι. Κάποιος λέει του Βάρναλη, «γράψε κάνα ποίημα». Ο Βάρναλης λέει λοιπόν, «θα γράψω ένα για τον φίλο μου το Νίκο». Και εκεί σ’ ένα χαρτάκι έγραψε το παρακάτω ποίημα που το χάρισε στον Νίκο Ζωγράφο. Η θεία μου το αντέγραψε στο σπίτι του Ζωγράφου. Από παλιά γνώριζα την ύπαρξη του ποιήματος, αλλά η θεία μου αρνιόταν να μου το δείξει γιατί ήταν… «σόκιν». Πάντα μου’ λεγε «όχι, είσαι μικρός». Κάποια στιγμή το ξέχασα κι εγώ και πέρασαν κάμποσα χρόνια. Τα τελευταία Χριστούγεννα, που κατέβηκα Ελλάδα, το θυμήθηκα πάλι και μου τόδωσε επιτέλους.
Ο Νίκος ο Ζωγράφος πέθανε γύρω στο 1980. Η θεία μου θυμάται πως η γυναίκα του είχε κάνει καδράκι το ποίημα και το είχε κρεμασμένο στο σαλόνι της στην Αίγινα. Δεν ξέρω αν υπάρχει πουθενά το χειρόγραφο κείμενο του Βάρναλη ή άλλα αντίγραφά του.
Ιδού λοιπόν το ως τώρα ανέκδοτο ποίημα του Βάρναλη, αφιερωμένο και χαρισμένο στον Νίκο Ζωγράφο:
ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ
Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας
που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Παρθενικά μουνάκια!
αργοσαλεύουν τα χειλάκια
τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα
από ποια δίψα;
Και κάπου κάπου αργοκυλά
στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!
Το σημείωμα που ακολουθεί, το έγραψε στην ιντερνετική λίστα συζήτησης Hellas, στην οποία συμμετείχαν κυρίως (αλλά όχι αποκλειστικά) έλληνες φοιτητές και μεταπτυχιακοί σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ο Τάκης Παπαλεονάρδος, αιγινήτης, σήμερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Οχάιο. Με αυτό αποκαλύπτεται ένα άγνωστο ποίημα του Κώστα Βάρναλη, που το έγραψε ο ποιητής λίγους μήνες πριν πεθάνει.
Φυσικά το μεταγράφω σε κανονικά ελληνικά, διότι η λίστα Hellas, τόσο τον καιρό εκείνο (1994) όσο και σήμερα μένει πιστή στα greeklish, τα ελληνικά που είναι γραμμένα με λατινικό αλφάβητο.
Το άρθρο του Τάκη Παπαλεονάρδου, γραμμένο το 1994:
Απόψε έχω την τιμή να σας παρουσιάσω ένα ανέκδοτο ποίημα του Κώστα Βάρναλη. Το ποίημα αυτό γράφτηκε το καλοκαίρι του 1974 στην Αίγινα, λίγους μήνες πριν πεθάνει ο ποιητής, το Δεκέμβρη του 1974.
Ο Βάρναλης είχε παλιά σχέση με την Αίγινα. Τη δεκαετία του 1920 έμεινε κάμποσο καιρό εκεί. Εκεί έγραψε το πρωτοποριακό του έργο «Το φως που καίει». Εκεί εμπνεύστηκε και έγραψε πολλά ποιήματα, όπως τη Μπαλάντα του Αντρίκου. Η Κατερίνα, η Ζωή, τ’ Αντιγονάκι κι η Ζηνοβία, όλοι αυτοί ήταν υπαρκτά πρόσωπα, τη Ζηνοβία την πρόλαβα κι εγώ, πέθανε πριν 6-7 χρόνια [= περί το 1987]. Την εποχή εκείνη ο Βάρναλης έκανε πολύ παρέα με τον παππού μου, τα είχαν φτιάξει με δυο αδελφές και πολλές φορές έπαιρναν τη νύχτα τη βάρκα του καμπούρη Αντρέα για βόλτα προς τη Μονή, ένα νησάκι απέναντι από την Αίγινα… Τέλος πάντων, μακρηγορώ.
Ο Βάρναλης λοιπόν είχε φτιάξει παλιές φιλιές στην Αίγινα. Μια απ’ αυτές ήταν με τον Νίκο Ζωγράφο, επιφανή δημοκράτη του νησιού και συχνά υποψήφιο σε δημοτικές εκλογές –το 1975 έχασε τη δημαρχία για 6 μόνο ψήφους. Ο Ζωγράφος ήτανε και σόι μας, η μητέρα του με τη μητέρα του παππού μου ήταν ξαδέλφες (ή κάπως έτσι). Το καλοκαίρι του 1974 λοιπόν είχε έρθει ο Βάρναλης στην Αίγινα, και βρέθηκε με τον Ζωγράφο στο καφενείο. Ήτανε μαζί τους και μερικοί φίλοι. Κάποιος λέει του Βάρναλη, «γράψε κάνα ποίημα». Ο Βάρναλης λέει λοιπόν, «θα γράψω ένα για τον φίλο μου το Νίκο». Και εκεί σ’ ένα χαρτάκι έγραψε το παρακάτω ποίημα που το χάρισε στον Νίκο Ζωγράφο. Η θεία μου το αντέγραψε στο σπίτι του Ζωγράφου. Από παλιά γνώριζα την ύπαρξη του ποιήματος, αλλά η θεία μου αρνιόταν να μου το δείξει γιατί ήταν… «σόκιν». Πάντα μου’ λεγε «όχι, είσαι μικρός». Κάποια στιγμή το ξέχασα κι εγώ και πέρασαν κάμποσα χρόνια. Τα τελευταία Χριστούγεννα, που κατέβηκα Ελλάδα, το θυμήθηκα πάλι και μου τόδωσε επιτέλους.
Ο Νίκος ο Ζωγράφος πέθανε γύρω στο 1980. Η θεία μου θυμάται πως η γυναίκα του είχε κάνει καδράκι το ποίημα και το είχε κρεμασμένο στο σαλόνι της στην Αίγινα. Δεν ξέρω αν υπάρχει πουθενά το χειρόγραφο κείμενο του Βάρναλη ή άλλα αντίγραφά του.
Ιδού λοιπόν το ως τώρα ανέκδοτο ποίημα του Βάρναλη, αφιερωμένο και χαρισμένο στον Νίκο Ζωγράφο:
ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ
Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας
που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Παρθενικά μουνάκια!
αργοσαλεύουν τα χειλάκια
τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα
από ποια δίψα;
Και κάπου κάπου αργοκυλά
στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!
Πληροφορούμαι ότι από τον φόβο επεισοδίων και την απαγόρευση κυκλοφορίας τα ct βαράνε μύγες.
Τα μπαλκόνια γνωστού ξενοδοχείου απέναντι από Πεδίο Άρεως είναι γεμάτα από ct γνωστού γραφείου που λιάζονται χαζεύοντας την Αλεξάνδρας, όπου κυκλοφορούν μόνο μπάτσοι.
Το Πολυτεχνείο ζεί - βαράνε μύγες τα ct!!!
Τα μπαλκόνια γνωστού ξενοδοχείου απέναντι από Πεδίο Άρεως είναι γεμάτα από ct γνωστού γραφείου που λιάζονται χαζεύοντας την Αλεξάνδρας, όπου κυκλοφορούν μόνο μπάτσοι.
Το Πολυτεχνείο ζεί - βαράνε μύγες τα ct!!!
O Gentleman
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Ιαν 2009
- Μηνύματα
- 2.664
- Κριτικές
- 38
- Like
- 2
- Πόντοι
- 616
αντε να προσευχηθουμε να βρουμε κι εμεις κανα 2ωρακι...
