Μλκ τράμυ, πίπα-κώλο σε πάνε εδώ βλέπω...
μεξικάνε για παρτη σου αυτό
"Φτώχεια, συζυγική απιστία και μικροαστική ζωή
Τους πρώτους μήνες στο Λονδίνο το σπίτι του Μαρξ ήταν Φροντιστήριο Μαθημάτων κομμουνισμού. Ο ίδιος ο Μαρξ δίδασκε, δωρεάν, τους Γερμανούς πρόσφυγες: Ισπανικά, αρχαία ελληνικά, λατινικά, φιλοσοφία, πολιτική οικονομία. Τις Κυριακές διοργανώνονταν σεμινάρια ιστορίας, γεωγραφίας και αστρονομίας. Τη Δευτέρα κι την Τρίτη γίνονταν συζητήσεις γύρω από τον κομμουνισμό και τις άλλες μέρες: ωδική, ξένες γλώσσες ιχνογραφία , ακόμα και μαθήματα χορού.
Από το 1850, όμως,
η μιζέρια και η φτώχεια χτυπάν για τα καλά την οικογένεια Μαρξ. Το 1851 είναι μία πολύ δύσκολη χρονιά για τα οικονομικά των Μαρξ. Η Τζένη είναι και πάλι έγκυος και άρρωστη. Παρόλα αυτά θα ταξιδέψει μέχρι την Ολλανδία
για να ζητιανέψει χρήματα από το θείο της Λίον Φίλιπς (ιδιοκτήτης της πασίγνωστης εταιρείας ηλεκτρικών συσκευών Philips). Ο Θείος της, όμως, θα της αρνηθεί οποιοδήποτε βοήθεια, επειδή ο άντρας της ξεσηκώνει τους εργάτες του. Στη διάρκεια αυτής της απουσίας ο Κάρολος θα συνάψει σχέσεις με την υπηρέτρια του και θα αποκτήσει ένα γιο που ποτέ δε θα το αναγνωρίσει. Το παιδί θα δοθεί για υιοθεσία, ενώ η υπηρέτρια θα παραμείνει στο σπίτι παρόλο που τη σχέση της θα γίνει γνωστή στη Τζένη Μαρξ. Πάντως, η υπόθεση του εξώγαμου παιδιού αμφισβητείται από πολλούς μελετητές της ζωής του Μαρξ.
Μέχρι το 1852 θα πεθάνουν δύο παιδιά του Κάρολου Μαρξ, ο λόγος είναι οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και η πείνα. Οι δανειστές του του έχουν πάρει μέχρι και τα κρεβάτια του σπιτιού. Στις 14 Απριλίου 1852 γράφει στον Ένγκελς “…όταν ξεψύχησε, αφήσαμε το μικρό κορμάκι στο πίσω δωμάτιο, πήγαμε στο μπροστινό και στρώσαμε να κοιμηθούμε στο πάτωμα”. Χρήματα για το φέρετρο δεν υπήρχαν, ώσπου τους λυπήθηκε και τους δάνεισε ένα Γάλλος γείτονας. Σε άλλες επιστολές αναφέρει “ Μια βδομάδα πριν έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να βγω από το σπίτι, γιατί τα πανωφόρια μου είναι στο ενεχυροδανειστήριο…εδώ και δέκα μέρες ταΐζω την οικογένεια μόνο με ψωμί και πατάτες “ Έξω από το σπίτι του είχαν κατασκηνώσει οι κατάσκοποι από την Πρωσία, κρατώντας σημειώσεις για το ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει, ενώ την ίδια στιγμή αγανακτισμένοι χασάπηδες, φουρνάρηδες και δικαστικοί κλητήρες χτυπούσαν την πόρτα του
Μικροαστικές συνήθειες
Η υπόθεση της μίζερης ζωής έχει απασχολήσει πολλούς μελετητές, γιατί ήταν γεμάτη αντιφάσεις:
η μιζέρια του συνοδευόταν από περιττά μικροαστικά έξοδα . Ακόμα και το 1851, που ήταν από τις φτωχότερες χρονιές που πέρασε ο Μαρξ έλαβε από τον Ένγκελς (μόνιμος οικονομικός του υποστηρικτής) και άλλους υποστηρικτές του 150 λίρες ποσό που του επέτρεπε να ζήσει με αξιοπρέπεια. Επιπλέον, την περίοδο, έβγαζε 50 λίρες το χρόνο από τη συνεργασία του με τη Neue Oder- Zeitung. Την ίδια εποχή το ετήσιο ενοίκιο του ήταν 22 λίρες. Τότε γιατί ζούσε σε απόλυτη μιζέρι; Η απάντηση κρύβεται σ
τις μικροαστικές αντιλήψεις που έκρυβε μέσα του ο μέγας επαναστάτης: στην πραγματικότητα ήταν ένας φτωχός ευγενής που δεν εγκατάλειψε ποτέ τις αστικές του συνήθειες. Ενώ δεν είχε γράμματα για το φαγητό το παιδιών του, τα παιδιά του πέθαιναν λόγω ανθυγιεινών συνθηκών, επέμενε να διατηρεί γραμματέα, τον Βίλχεμ Πίπερ, παρόλο που η γυναίκα του ήταν πρόθυμη να κάνει την ίδια δουλειά. Επέμενε να πηγαίνει διακοπές στη θάλασσα, να κάνουν τα παιδιά του μαθήματα πιάνου και να τηρεί όλα τα προσχήματα του καθωσπρεπισμού. Δεν μπορούσε να δεχτεί το τρόπο ζωής του “υποπρολεταριάτου”, όπως ο ίδιος τον αποκαλούσε. Ήταν περήφανος που είχε παντρευτεί μια αριστοκράτισσα. Της είχε τυπώσει επισκεπτήρια που έγραφαν: “Τζένη Μαρξ, née (γεννημένη) βαρόνη ντε Βεστφάλεν”.
Αυτά τα επισκεπτήρια θα τον σώσουν από την αστυνομία, όταν θα το συλλάβουν στο δρόμο με τα ασημικά της οικογένειας της γυναίκας του καθώς θα πηγαίνει στο ενεχυροδανειστήριο. Θα τον κρατήσουν μία νύχτα στη φυλακή, γιατί δεν μπορούσε να πείσει τους αστυνομικούς ότι ένας απένταρος Γερμανός πρόσφυγας έχει στην κατοχή του ασημικά με το οικόσημο των Άργκιλ. Τελικά, η Τζένη θα πείσει για την αριστοκρατική της καταγωγή.
Τις μικροαστικές του αντιλήψεις τις βρίσκουμε και το 1865, όταν θα μετακομίσει σε μία έπαυλη στο βόρειο Λονδίνο. Γράφει στον Ένγκελς: “…είναι αλήθεια πως το σπίτι είναι πέρα από τις δυνάμεις μου, μα είναι ο μόνος τρόπος για να καταξιωθούν κοινωνικά τα παιδιά, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μέλλον τους”. Οι κόρες του Μαρξ στην εφηβεία τους παρακολούθησαν σεμινάριο για κυρίες που στοίχιζε 8 λίρες το τέταρτο της ώρας
Ο Μαρξ δεν αναζήτησε ποτέ μία συστηματική εργασία. Το 1862, όταν τον έπνιγαν τα χρέη,
έκανε αίτηση να προσληφθεί ως υπάλληλος των σιδηροδρόμων, αλλά τον απέρριψαν εξαιτίας του δυσανάγνωστου γραφικού του χαρακτήρα"
μικροαστός, τεμπέλης,παντοειδώς άχρηστος μια ζωή ζούσε στις πλάτες των άλλων... κατά τα άλλα μέγας επαναστάτης
μέχρι και τα παιδιά του άφησε να πεθάνουν της πείνας προκειμένου να μην δουλέψει ο καθήκης...